Τα stress tests βγήκαν, και χάρη στο μιντιακό κατακλυσμό παραπληροφόρησης, πολλοί καθησυχάστηκαν ότι τάχα το τραπεζικό σύστημα αντέχει. Βέβαια, πλέον μπήκε και η Ιταλία στο "club" των χωρών με πρόβλημα υπερχρέωσης, και ποιος ξέρει ποιος θα ακολουθήσει, μιας και στην πραγματικότητα όλη η Δύση, πλην της Γερμανίας υποφέρει από ένα κοινό πρόβλημα: Το ότι οι κεφαλαιοκράτες δεν επενδύουν στους "καλομαθημένους" εργάτες της Δύσης, και προτιμούν τους εργάτες-πρότυπα της Κίνας, της Ινδίας, ή έστω της Βουλγαρίας και άλλων τέτοιων χωρών.
Ως εκ τούτου, ο παραγωγικός ιστός της Δύσης έχει αποσαθρωθεί, τα ελλείμματα των προϋπολογισμών έχουν γιγαντωθεί (διότι το χάσμα εισαγωγών-εξαγωγών μεγαλώνει), ενώ ο χρόνιος τραπεζικός δανεισμός, που "έκρυβε" το πρόβλημα μέχρι τώρα, έχει κάνει τα χρέη ΜΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΙΜΑ. Και όσο περισσότεροι πείθονται ότι τα χρέη δε μπορούν να αποπληρωθούν, τόσο λιτότερο πρόθυμοι είναι να δανείσουν. Έτσι, σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, η χρεωκοπία έρχεται ολοένα πιο κοντά. Και το χειρότερο είναι πως υπάρχουν ακόμα πολλοί που δε θέλουν να παραδεχτούν ότι τα χρέη αυτά είναι μη αποπληρώσιμα, με αποτέλεσμα να δίνουν τη δυνατότητα στην άρχουσα τάξη να εφαρμόζει κάθε πιθανό σχέδιο για να φορτώσει τα προβλήματα των τραπεζών από τα μη αποπληρώσιμα δάνεια...σε εμάς, αντί να κηρυχθεί άμεσα στάση πληρωμών.
Έτσι, οι εργάτες, που ήδη έχουν πληγεί με την αποσάθρωση του παραγωγικού ιστού στη Δύση, και έχουν ξεζουμιστεί για ένα κομμάτι ψωμί στην Ασία, τώρα φορτώνονται και όλα αυτά τα χρέη, με αποτέλεσμα να οδηγούνται είτε στον πλήρη αφανισμό, είτε σε μια ζωή εξαθλίωσης και αβεβαιότητας.
Οι τράπεζες βέβαια διαρκώς βελτιώνονται, μιας και διαρκώς μας κλέβουν. Ακόμα δεν είναι 100% έτοιμες για να αντέξουν τις αναπόφευκτες απώλειες που θα έχουν, γι' αυτό και προσπαθούν να αναβάλλουν τις αναπόφευκτες αποφάσεις για αναδιάρθρωση χρέους, κούρεμα, χρεωκοπία, κτλ, που θα τις επιβάλλουν όταν είναι έτοιμες.
Τα τελευταία stress tests, όπως λέγαμε και στο πρόσφατο άρθρο μας επί του θέματος, δεν τέσταραν καθόλου το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας, μιας και οι τράπεζες προφανώς δε μπορούν ακόμα να αντέξουν κάτι τέτοιο. Και τα σενάρια αναδιάρθρωσης ήταν "σχετικά ήπια" - όσο περνά ο καιρός, θα τεστάρουν και πιο "χοντρά' σενάρια, αλλά αυτό επαναλαμβάνουμε ότι θα γίνει όταν είναι έτοιμες, όταν έχουν αρπάξει μερικά δισεκατομμυριάκια ακόμα δηλαδή εις βάρος μας.
Εδώ και ένα άρθρο του Economist, που παραδέχεται ότι τα stress tests ήταν "χαλαρά", και παρομοιάζει τα stress tests με έναν γιατρό ο οποίος εξετάζει την καρδιά ενός ασθενή που παραπονιέται για καρδιακούς πόνους, και του λέει ότι είναι υγιείς, αρκεί να μην πάθει καρδιακή ανακοπή. "Για γέλια και για κλάματα" δηλαδή:
Ignoring the obviousΤην ίδια ώρα, μια αναφορά της Deutche Bank κάνει λόγο για κύμα χρεωκοπιών και κουρεμάτων, κτλ σε ένα σωρό κράτη, πράγμα που απειλεί ευθέως το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα - και η μοναδική απάντηση που θα έχουν όλοι αυτοί οι τραπεζίτες είναι βέβαια να τυπωθούν ακόμα περισσότερα χρήματα από το πουθενά και να δωθούν σε αυτούς, τόσο από τη FED (η οποία θα το κάνει, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές), όσο και από την ΕΚΤ (κάτι που είναι πιο περίπλοκο, καθώς στην ευρωζώνη υπάρχουν πολλά κράτη που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, έχουν διαφορετικά συμφέροντα, και η Γερμανία θέλει να βάλει ένα σχετικό χαλινάρι στην εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος, ενώ κάθε φορά που τυπώνει, απαιτεί ως αντάλλαγμα από τους υπόλοιπους να γίνουν ημι-προτεκτοράτα της, δημιουργώντας συνθήκες μιας "γερμανικής αυτοκρατορίας" στην ευρωζώνη).
IMAGINE a patient clutching at his heart, complaining of sharp chest pains. A doctor arrives, examines him carefully and pronounces him healthy—provided he is not having a cardiac arrest. The same air of unreality infects today’s stress-test results for European banks: most institutions are fine unless there is a sovereign-debt crisis.
...
In at least three respects, however, the tests are badly flawed. The most obvious is that they gloss over the severity of the sovereign-debt crisis. They assume that no euro-zone default occurs; to do otherwise would have been to trample over the official European line on the crisis in Greece and elsewhere.
Haircuts on sovereign-debt holdings are applied only to those in the trading book; whereas most banks hold government bonds in the banking book, where they are carried at their original value. Those haircuts are in any case too slight: they assume a 25% drop in the value of Greek government debt, for example, when the market is pricing them at closer to a 50% write-down. The EBA did make banks provision for their banking-book exposures, but they have not exactly cracked the whip: out of a grand total of €377 billion in provisions across the 90 banks tested, just €11 billion relate to sovereign debt.
The second flaw relates to the way in which the crisis has evolved in just the past week, with Italy joining Spain in the firing-line. The tests are a useful indicator of the direct vulnerability of banking systems to shocks. But they are much less useful, as the EBA itself acknowledges, when it comes to working out second-order effects of sovereign-debt distress on things like investor confidence and availability of funding. And both the direct and the second-order effects of the euro-area crisis get worse when bigger economies are in the frame. The stress tests can guide policymakers if they want to beef up the defences of the banking system in case a minnow like Greece topples. They are much less help with a country like Italy or Spain because the contagion effects would be so much greater and less predictable.
The final flaw in the tests relates to what comes next. Europe’s banks need to add capital if they are to withstand the effects of a debt restructuring in Greece, Portugal or Ireland. (σ.σ. κοινώς, οι τρα΄πεζες θα ζητήσουν κι άλλα άμεσα ή έμμεσα "πακέτα σωτηρίας", θα ξεφορτωθούν κι άλλα ομόλογα, κτλ) But that has been the case for well over a year and yet they have still dragged their heels on recapitalisation. Between the end of 2009 and the end of the first quarter of this year, American banks added roughly four percentage points of core Tier-1 equity (see chart). No European banking system came close to doing the same, and their absolute levels of capital remain much lower.
Εδώ η ανάλυση της Deutche Bank:
Our argument was that never before in observable economic history have so many countries had so much combined Government and Financial (G+F) Debt. Many, many countries have defaulted through history with much lower debt.
...
We’ve no idea if our arguments are correct but what we want to show is that this situation is so unique that to simply say that Italy, Spain and even other seemingly ‘safer’ countries will avoid the Sovereign crisis might just be hopeful given we’ve never been here before.
...
In these unique times where the free market has largely ceased to exist, it is dangerous to have strong short-term views. However the medium to long-term view remains that we are in the early stages of the global sovereign crisis
...
Even if the EFSF is given such freedom then there may be a few weeks of delicate political negotiations as the policy would need unanimous parliamentary approval across Europe. To cover this void the ECB may need to recommence their bond buying program that they ceased 4 months ago. (σ.σ. εννοεί να ξαναρχίσουν να τυπώνουν εμμέσως χρήμα από το πουθενά, αγοράζοντας τα ομόλογα των χρεωκοπημένων κρατών) Longer-term this may need to be a permanent feature in order to prevent the Euro unravelling. These truly are unique and dangerous times.
Το ΔΝΤ ήδη καλεί τα κράτη να ενισχύσουν τις τράπεζες με ακόμα περισσότερα κεφάλαια - "δώστε κι άλλα στους τραπεζίτες, έστω κι αν αυτό στραγγίζει τους πόρους που χρειάζεται η υπόλοιπη κοινωνία για να ζήσει":
Ενίσχυση των τραπεζών που απέτυχαν στα τεστ αντοχής επιθυμεί το ΔΝΤ
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) κάλεσε σήμερα την Ευρώπη να ενισχύσει τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών που απέτυχαν στα τεστ αντοχής (stress tests) αλλά και «εκείνων που πέτυχαν οριακά».
"Λεφτά υπάρχουν" - απλά καταλήγουν όλα στους πιστωτές. Οι υπόλοιποι "άντε γεια"
Κοντά στο ένα δισ. ευρώ οι ακάλυπτες επιταγές το 2011
Σύμφωνα με τον Τειρεσίας ΑΕ, το ύψος των 988,4 εκατ.ευρώ διαμορφώθηκε στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους το σύνολο των ακάλυπτων επιταγών.
Το ντόπιο τραπεζικό σύστημα "αναδιπλώνεται", προκειμένου να αντέξει τις απώλειες που έχει + τη διαρκή αιμορραγία από τις καταθέσεις που τις σηκώνει ο κόσμος, είτε διότι τις χρειάζεται για να επιβιώσει, είτε διότι φοβάται, και προτιμά χρυσό ή μετρητά στο σπίτι
Ξεκίνησε η αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος
Πιέσεις για πώληση των θυγατρικών στη ΝΑ Ευρώπη
Προ των πυλών βρίσκεται η αναδιάρθρωση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, το οποίο μετά από πολλά χρόνια ανάπτυξης και εξωστρέφειας οδεύει προς συρρίκνωση και περιορισμό των δραστηριοτήτων τόσο εντός και όσο και εκτός συνόρων.
H Eurobank ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι βρίσκεται σε αρχικές συζητήσεις για τη διάθεση του πλειοψηφικού μεριδίου της στην τοπική θυγατρική της στην Τουρκία, Eurobank Tekfen. Υπενθυμίζεται ότι η τράπεζα έχει ήδη διαθέσει πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της θυγατρικής της στην Πολωνία, Polbank, έναντι 490 εκατ. ευρώ τους προηγούμενους μήνες.
«Οι δυσμενείς συνθήκες ρευστότητας που επικρατούν για την Ελλάδα θα καταδίκαζαν τις δύο θυγατρικές, οι οποίες δραστηριοποιούνται σε ένα περιβάλλον υψηλών ρυθμών πιστωτικής επέκτασης» επισημαίνουν από την Eurobank.
Οι ελληνικοί όμιλοι καλούνται να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους βάση άμεσα, ώστε να αντιμετωπιστούν επαρκώς οι επιπτώσεις της επιλεκτικής χρεοκοπίας, η οποία όπως όλα δείχνουν βρίσκεται προ των πυλών. Με δεδομένο ότι οι συνθήκες που επικρατούν στις αγορές δεν επιτρέπουν τη διενέργεια νέων αυξήσεων τους επόμενους μήνες, η μοναδική εναλλακτική λύση που μπορεί να φέρει αποτελέσματα είναι η πώληση των τραπεζών στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Τουρκίας.
Η απόφαση της Eurobank για την πώληση της θυγατρικής της στην Τουρκία αποτελεί την πρώτη μίας σειράς κινήσεων που αναμένεται να εκδηλωθούν το προσεχές διάστημα με στόχο τη θωράκιση των εγχώριων τραπεζών απέναντι στους κινδύνους που δημιουργεί η κρίση χρέους στην ευρωζώνη.
Άτυπη συμφωνία Μέρκελ-Τρισέ ανοίγει το δρόμο για συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βήματος της Κυριακής, η λύση θα συνδυάζει τη συμμετοχή των ιδιωτών δανειστών, για την οποία επιμένει το Βερολίνο, με την επαναγορά ομολόγων μέσω δανεισμού της Ελλάδας από τον Προσωρινό Μηχανισμό (EFSF) που επιδιώκει η Φρανκφούρτη.
Η λύση, όπως σημειώνει η εφημερίδα, αναμένεται να έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας οργανωμένης αναδιάρθρωσης του χρέους, με λελογισμένη περικοπή του.
Πρόκειται για την πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο στην Ευρωζώνη. Η έκταση των συνεπειών δεν απομένει παρά να φανεί στην πράξη, καθώς η κίνηση αναμένεται να χαρακτηριστεί από τους οίκους αξιολόγησης ως «επιλεκτική χρεοκοπία».
Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, πάντως, αναμένεται να συμφωνήσει να συνεχίσει να αποδέχεται η ΕΚΤ τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο για την άντληση ρευστότητας από τις τράπεζες. Παράλληλα, ο EFSF θα κεφαλαιακή ενίσχυση σε όσες τράπεζες τη χρειαστούν.
Στο Βερολίνο, το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει το χρέος της κατά 20 δισ. ευρώ, αν αγοράσει η ίδια τα ομόλογά της, σε ένα από τα σενάρια που εξετάζει το Βερολίνο, γράφει το Der Spiegel στο τεύχος του που κυκλοφορεί τη Δευτέρα.
»Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα δανείσει χρήματα στην Ελλάδα για να μπορέσει να επαναγοράσει η ίδια από ιδιώτες πιστωτές στις τιμές της αγοράς» γράφει το Spiegel.
Το άλλο σενάριο που ευνοείται στο Βερολίνο είναι η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων που κυκλοφορούν με άλλους τίτλους μεγαλύτερης διάρκειας. (σ.σ. κάτι που θα αυξήσει όμως το συνολικό ποσό που θα κληθούμε να πληρώσουμε, αλλά θα δώσει στις τράπεζες χρόνο να αρπάξουν τα κεφάλαια που χρειάζονται)
Γερμανία: Το 50% θέλει η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ
Το 86% των Γερμανών, έναντι 80% τον Ιούνιο, θεωρεί ότι το ευρώ είναι σε κίνδυνο σύμφωνα με μηνιαία δημοσκόπηση που πραγματοποιεί το κρατικό κανάλι ZDF, ενώ σχεδόν οι μισοί θέλουν η Ελλάδα να φύγει από τη ζώνη του ευρώ.Εν τω μεταξύ, στη Γερμανία οι "ευρωσκεπτικιστές" προσπαθούν να σταματήσουν δικαστικά τα "πακέτα σωτηρίας" (δίχως να κατανοούν ιδιαίτερα ότι αυτά κατευθύνονται σε μεγάλο βαθμό προς τις γερμανικές τράπεζες). Εννοείται ότι η απόφαση του δικαστηρίου θα είναι, όπως συμβαίνει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πολιτική απόφαση, θα εξαρτηθεί δηλαδή κυρίως από τους πολιτικούς συσχετισμούς που θα επικρατούν και το ποιο σχέδιο θα θέλει να εφαρμόσει η πλειοψηφούσα μερίδα της γερμανικής άρχουσας τάξης για την ευρωζώνη.
Στο δικαστήριο ο Σόιμπλε… υπέρ του ελληνικού δανεισμού
Ο υπ. Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπεραμύνθηκε των αποφάσεων για τη συμμετοχή της Γερμανίας στη δανειακή σύμβαση βοήθειας στην Ελλάδα και τον προσωρινό μηχανισμό στήριξης του Ευρώ EFSF. Στην ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας ο κ. Σόιμπλε επικαλέσθηκε τις συνθήκες απειλής για το ευρώ που οδήγησαν στις αποφάσεις στήριξης της Ελλάδας και των άλλων υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης.
Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας αναμένεται περίπου σε τρεις μήνες.
Λέει μερικές σημαντικές αλήθειες για το μέλλον της Ευρώπης, που θα μοιάζει με το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, όχι με το δεύτερο:
Ο γερμανός ιστορικός της Οικονομίας στο LSE Αλμπρεχτ Ριτσλ εξηγεί γιατί το Βερολίνο θα πρέπει να διασώσει την Ελλάδα
...«Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει σήμερα η Ευρώπη για την Ελλάδα», σημειώνει.
Είναι όντως ρηξικέλευθες οι απόψεις του Ριτσλ. Υποστηρίζει, φερ' ειπείν, ότι η χώρα του δεν πτώχευσε μόνο δύο φορές κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, αλλά «τουλάχιστον τρεις». Η τρίτη ήταν το... 1990! «Ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ αρνήθηκε να εφαρμόσει τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία, όμως, δεν μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε αποζημιώσεις κατοχής. Κήρυξε μιαν οιονεί στάση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα», παρατηρεί ο γερμανός ιστορικός.
Ο Ριτσλ εξηγεί: «Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως "Διδασκάλου της Ευρώπης" την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α' αλλά και κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους να ζητήσουν τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς σήμερα...» Ειδικότερα, μετά τη γερμανική συνθηκολόγηση του 1945 «οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες...».
Ο καθηγητής Ριτσλ λαμβάνοντας ως βάση την οικονομικη επιφάνεια των ΗΠΑ την εποχή του Μεσοπολέμου, υπολογίζει ότι τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 1930 ισοδυναμούν με το κόστος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. «Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά», σημειώνει, για να διαπιστώσει ότι η χώρα του «είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας».
Η Ελλάδα, κατά τον Ριτσλ, διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο. Ομως, μπορεί να γίνει η αφορμή για να μεταδοθεί η κρίση στην υπόλοιπη Ευρώπη, κάτι που θεωρεί πως θα ήταν καταστροφικό. «Οποιος δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη του είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα εκείνο που θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο», δηλώνει στο Spiegel ο καθηγητής του LSE. Και θεωρεί αυτονόητο ότι αυτός που θα πληρώσει τα περισσότερα πρέπει να είναι η Γερμανία.
«Στο παρελθόν ήμασταν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα κατέστη δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις», σημειώνει ο Ριτσλ. Και στην παρατήρηση του Spiegel μήπως η Γερμανία θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη στις απαιτήσεις της προς την Ελλάδα, ο καθηγητής ήταν αφοπλιστικός:
«Η Γερμανία στον 20ο αιώνα ξεκίνησε δυο πολέμους. Τον δεύτερο τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι αντίπαλοί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες που παρακολουθούν τα εχθρικά γι' αυτούς άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ. Αν αναβιώσουν τις παλιές διεκδικήσεις, μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλοι... Θα έπρεπε να εξυγιάνουμε με προθυμία την Ελλάδα με τα λεφτά μας... Αν παίξουμε το παιχνίδι των ΜΜΕ, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς».
Δημοσίευση σχολίου