Home » , , » Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία.

Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία.

Από giorgis , Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011 | 6:19 μ.μ.

 Στο διαδίκτυο εκτός από δεκάδες βίντεο και φωτογραφίες που παρουσιάζουν την βαρβαρότητα των δυνάμεων καταστολής τις πρόσφατες μέρες, αναρτήθηκαν και φωτογραφίες που απεικονίζουν ΜΑΤατζήδες να έχουν εξαφανίσει τα διακριτικά τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι πολίτες να κάνουν αναφορές κατά συγκεκριμένων προσώπων για υπέρμετρη βία. Σιγά το νέο θα πείτε. Αλλά ακόμα και να έφεραν διακτιρικά και να γινόταν καταγγελία σε βάρος τους θα έχε κανένα αποτέλεσμα; Ή μήπως έχει κανείς την αυταπάτη ότι η μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε κατά της ΕΛ.ΑΣ σήμερα ο Τσίπρας καταθέτοντας βίντεο και φωτογραφίες που τεκμηριώνουν την δολοφονική κτηνώδικη συμπεριφορά των μπάτσων θα έχει κανένα αποτέλεσμα;

Αν περιμένει ο πρόεδρος του Σύριζα ότι οι δικαστές θα εξετάσουν αν χρησιμοποιήθηκαν επικίνδυνα υλικά και θα αποδοθούν ευθύνες για τα ρεσιτάλ κρατικής καταστολής στο οποίο επιδόθηκαν οι κατασταλτική μηχανισμοί είναι βαθιά νυχτωμένος.

Μετά την κατάθεση της μήνυσης του στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε ο Α. Τσίπρας δήλωσε  ότι επισκέφθηκε τον κ. Τέντε «με την ελπίδα ότι κάποιοι θεσμοί στην ταλαιπωρημένη Δημοκρατία θα λειτουργούν σωστά», ενώ τόνισε πως «όσα διαπράχθηκαν συνιστούν ωμή παράβαση της Δημοκρατικής νομιμότητας».
Με την «ελπίδα» του θα μείνει ο Τσίπρας αλλά απ’ τον αρχηγό ενός θεσμολαγνεικού κόμματος δεν μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό.

Με την ευκαιρία παραθέτουμε ένα κείμενο από την ιστοσελίδα της εφημερίδα «Κόντρα»

Ταξική πολιτική οργάνωση και μαζική λαϊκή αντιβία

«Eκκληση: Oσοι πολίτες έχετε φωτογραφίες ή βίντεο με άκρως απάνθρωπες συμπεριφορές των δυνάμεων καταστολής παρακαλούμε να μας τα στέλνετε στο webmaster@real-democracy.gr για να κινηθούν οι πρέπουσες νομικές διαδικασίες. Σας ευχαριστούμε». Το κείμενο αυτό είναι ανηρτημένο στην ιστοσελίδα της «λαϊκής συνέλευσης» του Συντάγματος. Και είναι ένα κείμενο δηλωτικό μιας ολόκληρης πολιτικής αντίληψης, την οποία μπορούμε να περιγράψουμε με τη γνωστή κινέζικη παροιμία: «Οταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο».

Η κυβέρνηση έστειλε τις επίλεκτες κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους να μακελέψουν δεκάδες χιλιάδες κόσμο, να σπείρουν τον τρόμο σε μια μεγάλη έκταση γύρω από την πλατεία Συντάγματος και εκείνοι που εμφανίζονται ως αυθεντικοί εκφραστές του «κινήματος των αγανακτισμένων» ζητούν φωτογραφίες και βίντεο για να κάνουν τις «πρέπουσες νομικές διαδικασίες» κατά των μπάτσων! Εδώ δεν έχουμε λεγκαλισμό, έχουμε ηλιθιότητα με λοφίο, η οποία πολιτικά συνιστά μια απόλυτα αντιδραστική στάση. Δεν τους προβλημάτισε καθόλου που ο πολύς κόσμος ήταν εντελώς απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει την αστυνομική επίθεση, δεν σκέφτηκαν να ξεκινήσουν κάποια συζήτηση για την οργάνωση της άμυνας, αλλά σκέφτηκαν αμέσως να οργανώσουν νομική μάχη ενάντια στις «άκρως απάνθρωπες συμπεριφορές» των μπάτσων! Μετά τις πύρινες, σπαραξικάρδιες καταγγελίες, σ’ αυτό τελείωσε ο ρόλος τους. Να βάλλουν δικηγόρους να κάνουν μηνύσεις, περνώντας στον κόσμο την αντίληψη ότι όλα πρέπει να κινούνται μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Ο μπάτσος που παρανομεί πρέπει να τιμωρείται. Και ο πολίτης, βεβαίως, αλλά αυτό είναι δουλειά των μπάτσων και των δικαστικών αρχών.

Πριν μερικούς μήνες, κάποιοι άλλοι (μεταξύ των οποίων και αρκετοί από τους… αμεσοδημοκράτες του Συντάγματος) ανακοίνωσαν με πολλά ταρατατζούμ ότι θα ανατρέψουν το Μνημόνιο με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Πριν μερικές μέρες πήραν την απάντηση (την οποία δεν σχολίασαν με τα ίδια ταρατατζούμ): η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφάσισε ομόφωνα ότι το Μνημόνιο είναι συνταγματικό, όπως και όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν προς εκτέλεσή του.

Νομίζουμε πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτ’ άλλο για το λεγκαλισμό της «πλατείας». Απλά, για την πληρότητα αυτής της πολεμικής, σταχυολογούμε μερικές λέξεις από τις τέσσερις ανακοινώσεις που εξέδωσαν την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη, τη μέρα που ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και λοιπές κατασταλτικές δυνάμεις ματοκυλούσαν τον κόσμο πάνω και γύρω από το Σύνταγμα: «αδικαιολόγητες και απρόκλητες επιθέσεις με κάθε μέσο σε ειρηνικούς διαδηλωτές», «η αστυνομία με απαράμιλλη βαρβαρότητα επιτέθηκε σε ειρηνικούς πολίτες που διέπραξαν “το κακούργημα” της “ελεύθερης έκφρασης της διαμαρτυρίας”, δικαίωμα που αναγνώρισε και ο πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος», «χημικός πόλεμος μέχρι πρωίας εναντίον όλων των διαδηλωτών – ακόμα κι όταν εκείνοι χόρευαν!», «εκατοντάδες τραυματισμοί διαδηλωτών με "άδεια χέρια", αλλά γεμάτων ψυχή», «με μόνη αμυντική ασπίδα το σώμα και την αποφασιστικότητα του “ως εδώ!”», «με ποδόσφαιρο, χορό, μουσική, και αλυσίδες αλληλεγγύης στο κέντρο της πλατείας ανακαταλάβαμε το χώρο υποχρεώνοντας τις δυνάμεις καταστολής να υποχωρήσουν!».

Η λογική του καρπαζοεισπράκτορα είναι διάχυτη σ’ αυτά τα αποσπάσματα (μπορείτε να διαβάσετε το σύνολο των ανακοινώσεων, είναι πολύ χαρακτηριστικές). Και η λογική του… ολίγον ρουφιάνου. Εμείς είμαστε ειρηνικοί, γιατί μας χτυπάτε; Γιατί μας χτυπήσατε όλους και όχι μόνο τους βίαιους; Κερασάκι στην τούρτα η αναφορά στον Πετσάλνικο, που αναγνώρισε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης διαμαρτυρίας! Πόση ξεφτίλα πια! Να επικαλούνται ποιον; Τον Πετσάλνικο! Εναν από τους πιο στυγνούς Πασόκους, τον πιο πιστό ίσως φίλο του Παπανδρέου εδώ και δεκαετίες.

Είμαστε σίγουροι, ότι αυτές τις απόψεις δεν τις συμμερίζονται όλοι και όλες όσοι πίστεψαν ότι κάτι μπορεί να βγει απ’ αυτό που ονομάστηκε «λαϊκή συνέλευση». Απλώς, τώρα τους φόρεσαν πιο βαθιά το καπέλο. Αλλωστε, το πανό με την υπογραφή «Νεολαία Συνασπισμού», που καρφώθηκε στο Σύνταγμα αυτό το διήμερο, δεν επιτρέπει αυταπάτες. Τώρα που το πράγμα τελειώνει, πρέπει να βγει η πολιτική υπεραξία. Απέξω το πανό κι από μέσα ο Τσίπρας να εμφανίζεται ως… κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της άμεσης δημοκρατίας, στο ίδιο μήκος κύματος με τις ανακοινώσεις, αλλά πιο προκλητικός κατά εκείνων που αντιστάθηκαν (είναι για πολλές μπάτσες το καβαλημένο καλάμι της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας).

Αυτό το διήμερο υπήρξε τερατώδης αστυνομική βία (καθόλου ασύνηθες φαινόμενο) και μειοψηφική αντίσταση. Η νεολαία του Δεκέμβρη (ένα κομμάτι της) κατάφερε ν’ αντισταθεί και οι διαδηλωτές που παρέμειναν στο Σύνταγμα και δεν έφευγαν, παρά τις απανωτές επιθέσεις που δέχονταν, αναγνώρισαν αυτή την αντίσταση, όσο κι αν οι ίδιοι ήταν εντελώς απροετοίμαστοι να κάνουν το ίδιο. Τσίπρας και λοιποί μικρομαγαζάτορες της πολιτικής θρηνούν γιατί θα χάσουν την πολιτική πελατεία. Οι υπόλοιποι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα και απ’ αυτόν τον κύκλο που ολοκληρώνεται.

Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία. Με τα ειρηνόφιλα κλαψουρίσματα και τον αυτοπεριορισμό στο ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα καταντάς ρουφιάνος του συστήματος, που προσπαθείς να ευνουχίσεις το λαϊκό κίνημα. Από την άλλη, και τα γεγονότα του τελευταίου διμήνου, που έκλεισαν με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, «φωνάζουν» ότι δεν μπορεί άλλο οι εργατικές δυνάμεις να άγονται και να φέρονται από την αστική πολιτική. Είναι επιτακτική ανάγκη η ανεξάρτητη, ταξική πολιτική οργάνωση. Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης.
Μοιράσου το :

+ σχόλια + 7 σχόλια

Ανώνυμος
1 Ιουλίου 2011 στις 6:30 μ.μ.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα

1 Ιουλίου 2011 στις 7:02 μ.μ.

Υπάρχει εδώ μια μεγάλη αντίφαση. Μιλάει το άρθρο για "οργανωμένη λαική ανtιβία" και συγχρόνως αποθεώνει αυτούς τους λίγους που ηταν "έτοιμοι" και αντιστάθηκαν. Πόσο "λαική" μπορεί να είναι η "αντιβία" που ειδαμε αυτες τις μέρες όταν κανενας δεν την αποφασισε εκτος απο λίγους που κανείς δεν ξερει. Ποσο οργανωμένη μπορεί να ηταν επίσης όταν στηρίχτηκε στην έκρηξη αυθόρμητης οργής που φυσικά έιναι εντελώς ανοργάνωτη;
Το θέμα με τη βία ή αντιβία εχει διάφορες πλευρές και κύρια τις εξής: 1.Ποιος την αποφασίζει.
2.Εχει δικαίωμα μια ομάδα μερικών 10άδων ή 100άδων να αναλαμβάνει δράση στο όνομα του λαού αγνοώντας όλους τους άλλους;
3.Μήπως αυτοί που το κάνουν θεωρούν τους εαυτούς τους τους μοναδικούς γνήσιους εκφραστές του λαού και του μαζικού κινήματος και όλους μα όλους τους άλλους δειλούς και προδότες;(Πόσο δημοκρατία και λαικό ειναι αυτό;)
3. Το μαζικό κίνημα χτίζεται από μάγκες που βρίζουν όλους τους άλλους;
4. Η εξέγερση είναι μια φάση "πλακωνόμαστε κι ότι γίνει" ή ειναι τέχνη και επιστήμη που θέλει εκτίμηση με αντικειμενικά όσο γίνεται στοιχεία και εκτιμήσεις;
5. Η βίαιη σύγκρουση χρειάζεται ή όχι κάποια στοιχειώδη συναίνεση του λαού που μαχεται και διαδηλώνει(δηλωμένη με κάποιο έγκυρο τρόπο, όχι κατ εκτίμηση όποιου νάναι)
Ο Λένιν τον Ιούλιο του 17(Κορνιλοφικά) με γιγαντιαίες διαδηλώσεις και 7 συντάγματα στρατού δικά του οπλισμένα στους δρόμους δεν προχώρησε σε έφοδο, περιμένοντας να υπάρξει πλειοψηφία στις εκλογές των σοβιέτ, πράγμα που έγινε 2 μηνες μετά οπότε προχώρησε στην εξέγερση και την κατάκτηση της εξουσίας.Ηθελε να είναι βέβαιος όσο γινόταν οτι ειχε την αποδοχή του οργανωμένου λαού. Ηταν ηλίθιος;
Με γενικολογίες, βρισίδια και ηρωικά λόγια δεν γίνονται ούτε κινήματα ούτε εξεγέρσεις.
Συγνώμη για το σεντόνι αλλά αυτή ειναι η ταπεινή άποψη κάποιου που δεν ειναι καθόλου εναντίον της οργανωμένης και βίαιης συγκρουσης με την εξουσία όποτε έρθει η στιγμή, και καθόλου λεγκαλιστής. Ομως υπάρχει και αυτό που λέγεται λαός και δεν μπορεί κανενας να το αγνοεί λέγοντας και αυτός πως το κάνει για το καλό του.
Σκεφτείτε το.
ΥΓ. Δεν ανήκω ουτε στο Συνασπισμό ουτε κάπου αλλού και δεν ειναι αυτό που με τσάντισε.Οσο για τις μηνύσεις (που πρέπει να γίνουν) σκοπός τους είναι να εκθεσουν το σύστημα και οχι να καταδικαστεί ο Παπουτσής.

Ανώνυμος
1 Ιουλίου 2011 στις 7:29 μ.μ.

Κάνεις ένα λογικό άλμα Γιώργο. Το κείμενο στο οποίο αναφέρεσαι είναι περιγραφικό δεν υπάρχει καμιά αντίφαση. Την λαϊκή αντιβία που είδαμε αυτές τις μέρες ήταν αποτέλεσμα αυτοάμυνας των διαδηλωτών στην επίθεση που δέχτηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις, κάτι που τονίζετε και στο άρθρο. Μάλιστα την θεωρεί αναποτελεσματική αφού δεν έχει προκύψει από έναν σχεδιασμό γι’ αυτό τονίζεται ότι
«Είναι επιτακτική ανάγκη η ανεξάρτητη, ταξική πολιτική οργάνωση. Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης» με πιθανό σκεπτικό ότι σήμερα απουσιάζει απ’ την πολιτική μας σκηνή ένα επαναστατικό εργατικό κόμμα.
Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα εγώ που νομίζω ότι το κείμενο στέκεται στην «καρδιά» του προβλήματος.

1 Ιουλίου 2011 στις 8:23 μ.μ.

Νομίζω πως ειναι καλό να σκεφτούμε πόσο επικίνδυνο είναι το να αφήνονται περιθώρια για παρεξηγήσεις για το πόσο πραγματικά αναποτελεσματικό μπορεί να είναι το αυθόρμητο και το ανοργάνωτο,ή το επιχείρημα που ακούγαμε αυτές τις μ΄ρες για "αντίποινα" όποιο και ναναι το αντίτιμο, ή το "όποιος δε γουστάρει να πάει σπίτι του". Γι αυτό και λέω πως πρέπει να συζητηθεί.

Ανώνυμος
1 Ιουλίου 2011 στις 8:29 μ.μ.

Είναι μερικές χιλιάδες, είμαστε εκατομμύρια.
Τι πιο παραπλανητικό απ αυτό;
Μερικές χιλιάδες θέλουν το ίδιο πράγμα.
Σηκώνουν το τηλέφωνο και συνεννοούνται.
Έχουν ικανή ως τώρα ηγεσία για να την εμπιστευτούν πως πράττει υπέρ των συμφερόντων τους.
Είχανε χρόνια πολλά καιρό για να οργανωθούν για αυτές τις μέρες που ήρθαν.
Ξέρουν πως έχουν πρόθυμους προδότες μέσα σ αυτά το εκατομμύρια των άλλων.
Μερικά εκατομμύρια είμαστε εμείς, μα θέλουμε κάποιες χιλιάδες διαφορετικά πράγματα.
Δεν βρήκαμε τρόπο να συννενοηθούμε.
Αποκοιμηθήκαμε, αλλοτριωθήκαμε, θρέψαμε κώλο σ ένα καναπέ, τα μάτια μας πήραν το σχήμα της οθόνης της τηλεόρασης.
Τσιμπήσαμε στο κλασικό μεν, αποτελεσματικό δε, διαίρει και βασίλευε, όπως και στο να ψοφήσει κι η κατσίκα του γείτονα.
Και το σπουδαιότερο, δεν έχουμε ικανό αρχηγό, τουλάχιστον κοινής αποδοχής κι εμπιστοσύνης (κόμμα, οργάνωση, κίνημα, χαρισματική προσωπικότητα, εμπνευσμένο, ό,τι θέτε βάλτε), που να συσπειρώσει όλες αυτές τις ετερόκλητρες ομάδες και με ετερόκλητα αιτήματα που αποτελούν τα εκατομμύρια που είμαστε.
Πολύ σωστός ο Σαρρής.
Κάποτε, υπήρξε κάποιος Λένιν. Και περιστοιχίζόταν από δεκάδες ισάξιους. Δεν θάταν αυτός, θάταν ο άλλος.
Για δέστε τώρα τι κυκλοφορεί στην αγορά...

mbiker

Ανώνυμος
2 Ιουλίου 2011 στις 1:25 π.μ.

Υποτίθεται - υποτίθεται ξαναλέω - ότι ένα βασικό καθήκον της αριστεράς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μεταφέρει την εμπειρία δεκαετιών συγκρούσεων με τις δυνάμεις του κράτους στο σημερινό κίνημα - σε ανθρώπους που κατεβαίνουν πρώτη φορά στο δρόμο και δεν ξέρουν πώς να αμυνθούν ή να επιτεθούν.
Εννοώ πρακτικούς τρόπους αντιμετώπισης της καταστολής σε "επιχειρησιακό" επίπεδο και τακτικές "μάχης" για να πετυχαίνονται οι στόχοι που βάζει το κίνημα, π.χ. να μην αφήσει τους βουλευτές να φτάσουν στη βουλή ή να μείνει στην πλατεία παρά τις επιθέσεις των ΜΑΤ και όχι να είναι καροπαζοεισπράκτορας.
Υποτίθεται... αλλά εκεί έχει καταντήσει η σημερινή αριστερά...

2 Ιουλίου 2011 στις 12:06 μ.μ.

"οργανωμένη λαϊκή αντιβία" σημαίνει πολύ απλά ομάδες αυτοάμυνας απο σωματεία και συνελεύσεις, οπλισμένες με καδρόνια ή λοστούς, με αντι-ασφυξιογόνες μάσκες, αποφασισμένες για μάχη σώμα με σώμα, και ικανές σε συνολικό αριθμό (1000 ή 2000 άτομα σε μέρες σαν την προχθεσινή) για να τρέψουν σε φυγή τα ΜΑΤ. Ή αυτό θα έχεις, ή πιτσιρικάδες ανοργάνωτους να πετάνε πέτρες και να τρέχουν. Όμως για να έχεις το πρώτο, πρέπει να έχεις και ταξικά σωματεία και ταξικές συνελεύσεις.
Γιάννης Κ.

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger