Ο Όργουελ στο γνωστό του έργο "1984" υποστήριζε ότι η άρχουσα τάξη σε μια δυστοπική κοινωνία θα εξουσίαζε τους υπόλοιπους με καταστολή και λογοκρισία.
Ο Χάξλεϊ, στο επίσης γνωστό έργο του "Θαυμαστός νέος κόσμος" υποστήριζε ότι η άρχουσα τάξη σε μια δυστοπική κοινωνία θα εξουσίαζε τους υπόλοιπους με το να τους κάνει "χαζούς". Δε θα τους απαγόρευε δηλαδή τίποτα, διότι θα τους είχε ευνουχίσει ιδεολογικά, με αποτέλεσμα να μην ενδιαφέρονται και να μην καταλαβαίνουν το ότι είναι θύματα άγριας εκμετάλλευσης. Έτσι, δεν υπάρχει η ανάγκη της καταστολής (διότι κανείς δε θα κινητοποιείται), ούτε η ανάγκη της λογοκρισίας (διότι κανείς δε θα έχει κάτι το πραγματικά απειλητικό να πει για την άρχουσα τάξη). Οι άνθρωποι αισθάνονται "ελεύθεροι" να πουν ότι θέλουν, χωρίς η άρχουσα τάξη να έχει πρόβλημα με αυτό, διότι απλούστατα έχει φροντίσει να "σκλαβώσει το μυαλό τους".
Κλικ για την πλήρη εικόνα (αυτή που βλέπετε είναι ένα μικρό μέρος μιας μεγαλύτερης -καταπληκτικής- εικόνας που δεν την έβαλα επειδή είναι μεγάλη σε μέγεθος, αλλά αξίζει να τη δείτε)
Στην πραγματικότητα, και τα δύο αυτά έργα έχουν τα δίκια τους - και οι δύο αυτές μέθοδοι χρησιμοποιούνται. Και όσο περισσότερο αποτυγχάνει η μέθοδος του Χάξλεϊ (ο "ιδεολογικός ευνουχισμός"), τόσο περισσότερο η άρχουσα τάξη καταφεύγει στη μέθοδο του Όργουελ (καταστολή, λογοκρισία, κτλ).
Σήμερα, ειδικά από τη στιγμή που οι εργάτες στη Δύση δύσκολα θα δεχτούν με σταυρωμένα τα χέρια την επιστροφή σε μεσαιωνικού τύπου εκμετάλλευση, βλέπουμε την κατακόρυφη αύξηση της καταστολής και της λογοκρισίας. Σύντομα θα δούμε, αν δε σταματηθεί η άρχουσα τάξη, και τη συνέχεια αυτής της πολιτικής, δηλαδή τις πολιτικές συλλήψεις αντιφρονούντων, όπως πχ συμβαίνει στην Κίνα.
Με την ίδια ακριβώς λογική που την άρχουσα τάξη τη συμφέρουν οι μισθοί Κίνας, έτσι τη συμφέρει και η καταστολή τύπου Κίνας απέναντι στους εργάτες.
Και αυτή η καταστολή βέβαια δεν είναι μόνο "αστυνομικού τύπου", με τα ΜΑΤ να χτυπούν όσους κινητοποιούνται εναντίον της άρχουσας τάξης, αλλά και "ιδεολογικού τύπου": Το ίντερνετ είναι αυτή τη στιγμή πολύ πιο "ελεύθερο" σε σχέση με τα υπόλοιπα μέσα, με τους κυβερνώντες να δυσκολεύονται μεν, αλλά πάντως να προσπαθούν αργά αλλά σταθερά να το ελέγξουν.
Η Κίνα έχει δείξει άλλωστε το δρόμο, με μεγάλη "επιτυχία" στον τομέα της ιντερνετικής λογοκρισίας. Εδώ τα τελευταία "επιτεύματα" της Δύσης, στην προσπάθεια της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης "κινεζοποίησης" της και στο ίντερνετ:
Μ. Παπαϊωάννου: «Τέρμα οι κουκουλοφόροι στο διαδίκτυο»
Την ίδια ώρα:
ΠΡΟΒΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ!
Στην Αγγλία, που οι λαϊκές αντιστάσεις είναι ακόμα μικρότερες, ήδη ποινικοποιούν τον "αδύναμο κρίκο" όσων δε χωρούν στα σχέδια ρημάγματος των εργατών, δηλαδή των αναρχικών. Αργά ή γρήγορα θα προσπαθήσουν να θα ποινικοποιήσουν την οποιαδήποτε μορφής αντίσταση αν δε σταματηθούν:
Λονδίνο: στο στόχαστρο οι αναρχικοί
Μονάδα της βρετανικής Αντιτρομοκρατικής ζητά από τους πολίτες να τους καταγγέλλουν
Και την ίδια ώρα που προωθείται η ωμή καταστολή-λογοκρισία τύπου Όργουελ ("Μεγάλος Αδερφός"), η κυβέρνηση απελευθερώνει τη χρήση ναρκωτικών (ο "ιδεολογικός ευνουχισμός" τύπου Χάξλεϊ).
Όταν τα βλέπω αυτά, πάντα θυμάμαι το Trainspotting, μια από τις καλύτερες ταινίες της εποχής του, μια ταινία που έδειξε τις αγωνίες μιας γενιάς που κατανοούσε ότι την εκμεταλλεύονταν (θυμηθείτε ειδικά την αρχική και την τελική σκηνή της ταινίας), αλλά δεν είχε άλλη διέξοδο εκτός από...τα ναρκωτικά.
Τα πράγματα αλλάζουν βέβαια - πλέον, οι λαοί κάνουν τα πρώτα δειλά και αδέξια βήματα τους εναντίον της άρχουσας τάξης (κάτι που ρεαλστικά μιλώντας, δεν υπήρχε στην εποχή του Trainspotting). Έστω και με λάθη, έστω και με ατέλειες, "κάτι κινείται", και προφανώς η άρχουσα τάξη πολύ θα ήθελε όσοι βλέπουν την εκμετάλλευση να απελπίζονται και τα καταφεύγουν παθητικά στα ναρκωτικά ("πίνω μπάφους και παίζω προ"), αντί να οργανωθούν για να προασπίσουν τα συμφέροντα τους απέναντι σε αυτούς που τους ρημάζουν τις ζωές.
Ο Χάξλεϊ, στο επίσης γνωστό έργο του "Θαυμαστός νέος κόσμος" υποστήριζε ότι η άρχουσα τάξη σε μια δυστοπική κοινωνία θα εξουσίαζε τους υπόλοιπους με το να τους κάνει "χαζούς". Δε θα τους απαγόρευε δηλαδή τίποτα, διότι θα τους είχε ευνουχίσει ιδεολογικά, με αποτέλεσμα να μην ενδιαφέρονται και να μην καταλαβαίνουν το ότι είναι θύματα άγριας εκμετάλλευσης. Έτσι, δεν υπάρχει η ανάγκη της καταστολής (διότι κανείς δε θα κινητοποιείται), ούτε η ανάγκη της λογοκρισίας (διότι κανείς δε θα έχει κάτι το πραγματικά απειλητικό να πει για την άρχουσα τάξη). Οι άνθρωποι αισθάνονται "ελεύθεροι" να πουν ότι θέλουν, χωρίς η άρχουσα τάξη να έχει πρόβλημα με αυτό, διότι απλούστατα έχει φροντίσει να "σκλαβώσει το μυαλό τους".
Κλικ για την πλήρη εικόνα (αυτή που βλέπετε είναι ένα μικρό μέρος μιας μεγαλύτερης -καταπληκτικής- εικόνας που δεν την έβαλα επειδή είναι μεγάλη σε μέγεθος, αλλά αξίζει να τη δείτε)
Στην πραγματικότητα, και τα δύο αυτά έργα έχουν τα δίκια τους - και οι δύο αυτές μέθοδοι χρησιμοποιούνται. Και όσο περισσότερο αποτυγχάνει η μέθοδος του Χάξλεϊ (ο "ιδεολογικός ευνουχισμός"), τόσο περισσότερο η άρχουσα τάξη καταφεύγει στη μέθοδο του Όργουελ (καταστολή, λογοκρισία, κτλ).
Σήμερα, ειδικά από τη στιγμή που οι εργάτες στη Δύση δύσκολα θα δεχτούν με σταυρωμένα τα χέρια την επιστροφή σε μεσαιωνικού τύπου εκμετάλλευση, βλέπουμε την κατακόρυφη αύξηση της καταστολής και της λογοκρισίας. Σύντομα θα δούμε, αν δε σταματηθεί η άρχουσα τάξη, και τη συνέχεια αυτής της πολιτικής, δηλαδή τις πολιτικές συλλήψεις αντιφρονούντων, όπως πχ συμβαίνει στην Κίνα.
Με την ίδια ακριβώς λογική που την άρχουσα τάξη τη συμφέρουν οι μισθοί Κίνας, έτσι τη συμφέρει και η καταστολή τύπου Κίνας απέναντι στους εργάτες.
Και αυτή η καταστολή βέβαια δεν είναι μόνο "αστυνομικού τύπου", με τα ΜΑΤ να χτυπούν όσους κινητοποιούνται εναντίον της άρχουσας τάξης, αλλά και "ιδεολογικού τύπου": Το ίντερνετ είναι αυτή τη στιγμή πολύ πιο "ελεύθερο" σε σχέση με τα υπόλοιπα μέσα, με τους κυβερνώντες να δυσκολεύονται μεν, αλλά πάντως να προσπαθούν αργά αλλά σταθερά να το ελέγξουν.
Η Κίνα έχει δείξει άλλωστε το δρόμο, με μεγάλη "επιτυχία" στον τομέα της ιντερνετικής λογοκρισίας. Εδώ τα τελευταία "επιτεύματα" της Δύσης, στην προσπάθεια της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης "κινεζοποίησης" της και στο ίντερνετ:
Μ. Παπαϊωάννου: «Τέρμα οι κουκουλοφόροι στο διαδίκτυο»
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου σήμερα κατά τη διάρκεια ενημέρωσης της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας του Ελληνικού κοινοβουλίου σχετικά με κινήσεις που θα λάβουν χώρα ενάντια σε φαινόμενα βίας τόνισε ότι: «Το διαδίκτυο θα παύσει να φιλοξενεί κουκουλοφόρους».Θυμίζουμε και πρόσφατο άρθρο μας με δηλώσεις στελέχους του Facebook αλλά και της Google, που ζητούσαν το ίδιο πράγμα, δηλαδή της κατάργηση της ανωνυμία στο ίντερνετ. Αυτό γίνεται με αφορμή λασπολογίες που γράφονται εκεί από μερικούς, αλλά ο πραγματικός στόχος είναι προφανώς το να φοβάται ο κόσμος να γράψει κάτι εναντίον της άρχουσας τάξης, μην τυχόν και τον τιμωρήσουν.
Ο κ. Παπαϊωάννου έκανε γνωστό ότι από το υπουργείο Δικαιοσύνης προωθείται εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση εγκλημάτων μέσω διαδικτύου.
Σημαντική προσοχή επισημάνθηκε ότι θα δοθεί στην ταυτοποίηση των διαχειριστών των blogs.
Την ίδια ώρα:
ΠΡΟΒΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ!
Η ουσία των αλλαγών που εξήγγειλε η Κυβέρνηση, κωδικοποιούνται στους εξής άξονες:ΕΥΠ ΚΑΙ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΑ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΑ!
- Περιστολή του συνταγματικού δικαιώματος του "συνέρχεσθαι" (πορείες, συγκεντρώσεις κλπ) με νομοθετική παρέμβαση.
- Εισαγωγή της χρήσης, αντλιών νερού (!) και πλαστικών σφαιρών !!
- Περισσότερες κάμερες που θα έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αποτύπωσης χαρακτηριστικών προσώπου, με σίγουρο αποτέλεσμα το φακέλωμα χιλιάδων πολιτών
- Τέλος, αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει ποινικοποίηση του δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης και του απορρήτου των επικοινωνιών, με πρόσχημα τη δήθεν πάταξη των "κουκουλοφόρων" στο διαδίκτυο...
Θεαματική αύξηση παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια οι κρατικές υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέσω των σύγχρονων μηχανισμών παρακολούθησης που διαθέτουν η ΕΥΠ και η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία
Η αύξηση των επίσημων στοιχείων για τις παρακολουθήσεις που έφτασε το 70%, 3.450 (!) υποθέσεις το 2010, πέραν των άλλων, προκαλεί πελώρια ερωτηματικά και βαθύτατες ανησυχίες.
Στην Αγγλία, που οι λαϊκές αντιστάσεις είναι ακόμα μικρότερες, ήδη ποινικοποιούν τον "αδύναμο κρίκο" όσων δε χωρούν στα σχέδια ρημάγματος των εργατών, δηλαδή των αναρχικών. Αργά ή γρήγορα θα προσπαθήσουν να θα ποινικοποιήσουν την οποιαδήποτε μορφής αντίσταση αν δε σταματηθούν:
Λονδίνο: στο στόχαστρο οι αναρχικοί
Μονάδα της βρετανικής Αντιτρομοκρατικής ζητά από τους πολίτες να τους καταγγέλλουν
Εντοπίσατε κάποιον αναρχικό; Τηλεφωνήστε αμέσως στην αστυνομία. Αυτή τουλάχιστον τη σύσταση έκανε προς τους καταστηματάρχες και το κοινό μια μονάδα της βρετανικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας στο Λονδίνο.
«Ο αναρχισμός», ανέφερε το ενημερωτικό δελτίο που εκδόθηκε από το γραφείο αντιτρομοκρατικής έρευνας του Ουέστμινστερ, «είναι μια πολιτική φιλοσοφία που θεωρεί το κράτος ανεπιθύμητο, περιττό και επιβλαβές, και αντ' αυτού προωθεί μια κοινωνία χωρίς κράτος, ή αναρχία… Κάθε πληροφορία σε σχέση με αναρχικούς πρέπει να γνωστοποιείται στο τοπικό αστυνομικό σας τμήμα». Για τους λιγότερο ενημερωμένους, υπήρχε δίπλα και μια εικόνα του αναρχικού συμβόλου.
Οπως ήταν αναμενόμενο, σημειώνει η «Guardian», η οδηγία αυτή δεν χαροποίησε ιδιαίτερα τους λονδρέζους αναρχικούς, κάποιοι εκ των οποίων κατήγγειλαν την «ποινικοποίηση πολιτικών πεποιθήσεων».
«Είναι γελοίο», προσυπέγραψε ο Αντι Μέινκε, από τον εκδοτικό οίκο Freedom Press, που κινείται εκδοτικά στον αναρχικό χώρο. «Η αστυνομία πρέπει να συλλαμβάνει ανθρώπους όταν διαπράττουν εγκλήματα, όχι για τις πεποιθήσεις τους. Εξάλλου, ξέρουν πολύ καλά ποιοι είμαστε. Μας ακολουθούν στις διαδηλώσεις. Οποιος είναι μέλος του βρετανικού αναρχικού κινήματος είναι γνωστός στην αστυνομία». Σε διευκρινιστική δήλωση που έκανε χθες το βράδυ, εκπρόσωπος της μητροπολιτικής αστυνομίας εξήγησε πως οι Αρχές ζητούν πληροφορίες μόνο για εγκληματικές πράξεις και «δεν επιδιώκουν να στιγματίσουν ανθρώπους με νόμιμες πολιτικές απόψεις». Ο ίδιος αξιωματούχος παραδέχθηκε πως η διατύπωση στο ενημερωτικό δελτίο «θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη».
Και την ίδια ώρα που προωθείται η ωμή καταστολή-λογοκρισία τύπου Όργουελ ("Μεγάλος Αδερφός"), η κυβέρνηση απελευθερώνει τη χρήση ναρκωτικών (ο "ιδεολογικός ευνουχισμός" τύπου Χάξλεϊ).
Όταν τα βλέπω αυτά, πάντα θυμάμαι το Trainspotting, μια από τις καλύτερες ταινίες της εποχής του, μια ταινία που έδειξε τις αγωνίες μιας γενιάς που κατανοούσε ότι την εκμεταλλεύονταν (θυμηθείτε ειδικά την αρχική και την τελική σκηνή της ταινίας), αλλά δεν είχε άλλη διέξοδο εκτός από...τα ναρκωτικά.
Τα πράγματα αλλάζουν βέβαια - πλέον, οι λαοί κάνουν τα πρώτα δειλά και αδέξια βήματα τους εναντίον της άρχουσας τάξης (κάτι που ρεαλστικά μιλώντας, δεν υπήρχε στην εποχή του Trainspotting). Έστω και με λάθη, έστω και με ατέλειες, "κάτι κινείται", και προφανώς η άρχουσα τάξη πολύ θα ήθελε όσοι βλέπουν την εκμετάλλευση να απελπίζονται και τα καταφεύγουν παθητικά στα ναρκωτικά ("πίνω μπάφους και παίζω προ"), αντί να οργανωθούν για να προασπίσουν τα συμφέροντα τους απέναντι σε αυτούς που τους ρημάζουν τις ζωές.
Δημοσίευση σχολίου