Home » , » Η Ρένα είναι όφσαιντ

Η Ρένα είναι όφσαιντ

Από ciaoant1 , Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011 | 2:54 μ.μ.


Από το leninreloaded:
Η παγκόσμια «αγανάκτηση» ταρακούνησε τους ισχυρούς
Σοβαρά υπόψη της παίρνει τις "αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις" που διοργανώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ...
Έθνος, 18/10/2011
Την παραμονή της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης επιθυμεί η πλειονότητα όσων μετείχαν σε τρεις δημοσκοπήσεις που φιλοξενούνται στον κυριακάτικο Τύπο.
Υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη τάσσεται το 81,1% των ερωτηθέντων, στη δημοσκόπηση της Marc για λογαριασμό του "Έθνους της Κυριακής".
Ελευθεροτυπία, 6/11/2011 

Παρά την συγκριτική της παντοδυναμία στο ελληνικό πρωτάθλημα, η ποδοσφαιρική μου ομάδα είχε σαιζόν τα τελευταία χρόνια που φαινόταν να παραπαίει. Δεν ενέπνεε καμιά εμπιστοσύνη. Όταν οι οπαδοί αισθάνονταν ξεκάθαρα ότι απειλούνταν ο υπαριθμόν ένα στόχος του σωματείου και του τότε προέδρου του, ήτοι το πρωτάθλημα, πρόβαιναν στο αγανακτισμένο σύνθημα --γνωστό και από παραλλαγές σε άλλες ομάδες-- "ε-ε-ε, ο-ο-ο, φέρτε το πρωτάθλημα και φύγετε από δω!" Το σύνθημα απευθυνόταν κυρίως στους παίχτες, τους οποίους το οπαδικό συναίσθημα είχε φαινομενικά απαξιώσει πλήρως ως σαπάκια, παλτά, και ούτω κάθε εξής.

Λέω "φαινομενικά", διότι το σύνθημα ήταν βαθιά παράδοξο. Πώς γίνεται παίχτες στους οποίους δεν έχεις καμία εμπιστοσύνη, τους οποίους μάλιστα θα ήθελες να δεις άμεσα να εκπαραθυρώνονται μαζικά απ' την ομάδα, να είναι επίσης παίκτες από τους οποίους δικαιούσαι να απαιτείς παρ' όλα αυτά να κερδίσουν το πρωτάθλημα; Και δεύτερον, αν αυτοί οι παίχτες όντως κερδίσουν το πρωτάθλημα, όπως άλλωστε απαιτείς, τότε γιατί επίσης να "φύγουν από δω" όπως επίσης απαιτείς, εφόσον ο βασικός σου στόχος, και αυτός με βάση τον οποίο κρίνεις τα πάντα, είναι να κερδίσει η ομάδα το πρωτάθλημα; Υπάρχει περίπτωση και να πάρουν το πρωτάθλημα οι παίχτες και να πρέπει να φύγουν μαζικά; Μα τότε, δεν θα άρχιζες να διαμαρτύρεσαι αυτόματα και εκ νέου, πιστεύοντας πλέον ότι η μαζική απομάκρυνση παικτών που έχουν πετύχει τον ύψιστο στόχο δηλώνει χαμήλωμα του πήχυ και τσιγκουνιές του προέδρου;

Ο σημερινός αντικαπιταλισμός, σε Ελλάδα και Ευρώπη, μου θυμίζει έντονα τις επιτελεστικές αντιφάσεις του λατρεμένου αυτού γηπεδικού συνθήματος: η απαίτηση απ' τον καπιταλισμό είναι να φέρει πίσω τη χαμένη ευμάρεια και να φύγει, μόνο που αν μπορούσε όντως να τη φέρει πίσω κανείς δεν θα επιθυμούσε να φύγει, γιατί τότε ο καπιταλισμός θα είχε αποδείξει ότι δεν είναι σαπάκι και παλτό αλλα παιχτούρα μεγάλη και ζηλευτή· οπότε, αν τυχόν κόλλαγε κάποιος και έμενε να επαναλαμβάνει το σύνθημα που φώναζαν όλοι μαζί όσο ο καπιταλισμός έφερνε συνέχεια ήττες, θα τον έπαιρναν με τις πέτρες εν χορώ οι πρώην αγανακτισμένοι. Το μυστικό, και με το σύνθημα και με τον σημερινό αντικαπιταλισμό, είναι ότι προσμένει κανείς τη σωτηρία ρητά και αποκλειστικά από αυτόν που ήδη έχει απαξιώσει ως ανίκανο να τη φέρει.

Όταν το ποδόσφαιρο αρχίζει να επικαθορίζει την πολιτική, η κριτική σκέψη οφείλει να μαθαίνει απ' το ποδόσφαιρο.
Radical Desire, 11/6/2011

---

Εν αρχήν ην η αυτοεξαπάτηση που συνίσταται στο να πείσεις τον εαυτό σου ότι το να μη γουστάρεις τον υφεσιακό καπιταλισμό ισούται με αντικαπιταλισμό, και ότι ο απογοητευμένος πελάτης του συστήματος που διαμαρτύρεται που το σύστημα τον ξέχασε και δεν τον αγαπάει πια είναι επαναστάτης ολκής.

Μετά, ήρθε η εξαπάτηση των αυτο-εξαπατημένων από άλλους, θεωρητικά εξοπλισμένους αυτο-εξαπατημένους, που βρήκαν στους πρώτους αυτο-εξαπατημένους την επιβεβαίωση πως η δική τους αυτοεξαπάτηση ήταν "πραγματικότητα". Και έτσι αυτοί οι δεύτεροι αυτο-εξαπατημένοι εξαπάτησαν τους πρώτους αυτο-εξαπατημένους που είχαν ήδη εξαπατήσει τους δεύτερους, και έγινε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Τέλος, ήρθαν οι ευρωπαίοι ηγεμόνες, που βλέποντας αυτό το ωραίο γαϊτανάκι αυτο-εξαπάτησης και αμοιβαίας εξαπάτησης, είπαν να βάλουν κι αυτοί το λιθαράκι τους, που συνίστατο στο να πουν ότι παίρνουν πολύ σοβαρά τον "αντικαπιταλιστικό" χαρακτήρα της όλης φάσης. Έβαλαν και το χέρι στο στόμα καθώς το λεγαν, μην και λυθούν στα γέλια και χαλάσει την όλη ωραία ατμόσφαιρα ο σαρκασμός.

Ύστερα, ύστερα ήρθε ο ΓΑΠ και χάλασε τη φάρσα. Και οι ευρωπαίοι ηγεμόνες θύμωσαν, και κόψανε την πλακίτσα, και πήγε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Αλλά μέσα απ' την αποκάλυψη της φάρσας περνάνε δυο δρόμοι, πάντα: ο ένας είναι η συμφιλίωση με την ταπείνωση και την ήττα· ο άλλος είναι αυτός που βλέπει στην σκληρή απομυθοποίηση του ψευδεπίγραφου το απαραίτητο προοίμιο του αληθινού.

Η Ρένα είναι οφσάιντ (Ρένα Βλαχοπούλου στο γήπεδο):

Από το ίδιο blog:

Υπάρχουν δύο προβλήματα με τη "ψύχραιμη" διάγνωση ότι οι τωρινές συνθήκες δεν είναι επαναστατικές ή προεπαναστατικές και άρα καθόμαστε ήσυχοι στ' αυγά μας μέχρι νεωτέρας:

α) Το πρώτο είναι αυτό της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όπου επειδή είσαι εξ αρχής πεπεισμένος ότι θα ηττηθείς δεν αποπειράσαι καν και έτσι επιβεβαιώνεις ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτε έτσι κι αλλιώς.

β) Το δεύτερο είναι ότι από το ζεύγος "επαναστικές/προεπαναστατικές συνθήκες" λείπει το εξίσου σημαντικό ζεύγος "αντεπαναστατικές/προ-αντεπαναστατικές συνθήκες", πράγμα που δημιουργεί την ψευδέστατη εντύπωση ότι οι πρώτες μπορούν ποτέ να υπάρξουν χωρίς να υπάρχουν ταυτόχρονα κι οι δεύτερες. Οι επαναστάσεις όμως δεν γίνονται με τον αντίπαλο να κοιμάται μακαρίως στο σπίτι του· αποτελούν πρόληψη των δικών του κινήσεων. Η επανάσταση είναι λοιπόν επίσης η ριζική πρόληψη και καταστολή της αντεπανάστασης (λίγος Χέγκελ δεν έβλαψε ποτέ κανέναν σε τούτα τα ζητήματα διαλεκτικής εννοιολόγησης), ενώ η αντεπανάσταση είναι η ριζική προλήψη και καταστολή της επανάστασης. Η διαφορά τους είναι ότι η μεν πρώτη είναι τόσο κατάφαση στον εαυτό της όσο και άρνηση του αντιθέτου της, ενώ η δεύτερη υφίσταται μόνο ως άρνηση χωρίς την προοπτική κατάφασης (και για αυτόν τον λόγο είναι καθαρά αντενεργός έννοια, ή αλλιώς εξωτερική προσομοίωση και μόνον της επανάστασης).

Σύντροφοι κομμουνιστές, μελετήστε λίγο καλύτερα τα δύο αυτά σημεία. Θυμηθείτε, σύντροφοι, ότι ο Οκτώβρης του 17 χρειάστηκε την ηττημένη αντεπανάσταση του Κορνίλοφ τον Σεπτέμβρη για να μετατρέψει την ήττα της μπολσεβίκικης εξέγερσης του Ιούλη σε νίκη. Έχουν πρακτικές επαγωγές τούτα τα πράγματα, και όχι μόνο για όσους περιμένουν άμεσα την επανάσταση. 
Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger