3 του Δεκέμβρη αύριο, ας θυμηθούμε ένα σπουδαίο κατά τη γνώμη μας κείμενο του Τάσου Κατιντσάρου. (Ανάλογο κείμενο για τον Άρη Βελουχιώτη είχαμε αναρτήσει στο μπλογκ και στην ιστοσελίδα μας) Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (1975-1976), η οργάνωση Κ.Ο. Μαχητής στην οποία συμμετείχε και ο σύντροφος Τάσος, γέμιζε την Αθήνα κάθε τέτοια μέρα με αφίσες: «Ζήτω ο κόκκινος Δεκέμβρης!» Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, υπάρχουν ακόμα σπίτια στις προσφυγικές γειτονιές που έχουν σημάδια από τις σφαίρες, ακόμα και μισοσβησμένα συνθήματα του Δεκέμβρη. Στο Δουργούτι υπήρχαν στις προσφυγικές πολυκατοικίες του ’36, μέχρι αυτές να βαφτούν πρόχειρα και να «ευπρεπιστούν» για τις ανάγκες της Ολυμπιάδας… Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας υπάρχουν ακόμη. Ο λόγος όμως στον Τάσο:
Υπάρχουν σελίδες της σύγχρονης ιστορίας που καίνε… Υπάρχουν γεγονότα που δεν γίνονται λαϊκό ανάγνωσμα ούτε εικονογραφούνται σε περιοδικά ποικίλης ύλης… Υπάρχουν ταξικές συγκρούσεις όπου ήρωες είναι οι ίδιες οι λαϊκές μάζες και όχι «μυθικά» πρόσωπα…Το πλαίσιο
Δεν είναι η επετειομανία της εποχής που μας αναγκάζει να σκύψουμε πάλι απάνω από τον Κόκκινο Δεκέμβρη του ’44. Είναι η θέλησή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για τη νικηφόρα επανάσταση που δεν θα χαθεί μέσα από νέες Βάρκιζες: γι’ αυτό είναι απαραίτητη η μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η επανασύνδεσή μας με τα κορυφαία γεγονότα του ελληνικού επαναστατικού κινήματος.
Αναμφισβήτητα, ο Δεκέμβρης του ’44, αποτελεί την πιο μεγάλη ιστορική στιγμή για το ελληνικό επαναστατικό κίνημα. Έχοντας διεξαγάγει έναν τιτάνιο τρίχρονο αγώνα ενάντια στους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και τα ντόπια στηρίγματά τους, ο ελληνικός λαός δεν δίστασε να σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης πρώτος σ’ ολόκληρο τον κόσμο, προτού ακόμα τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Αυτή ήταν η κοινωνική επανάσταση που τόσο ήθελαν να ξεχάσουν οι επικεφαλής του λαϊκού κινήματος, η οποία μπήκε στην ημερήσια διάταξη στο τέλος του ’44.
Η Μάχη της Αθήνας και η τραγική κατάληξή της δεν είναι ένα ξαφνικό και ανεξήγητο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα και ποιοτικό άλμα μιας ποσοτικής συσσώρευσης αγώνων και μαχών ενός μεγαλειώδους κινήματος, του μεγαλύτερου αντιστασιακού κινήματος της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί και το οριακό σημείο μιας σειράς λαθών και συμβιβασμών, υποχωρήσεων και ξεπουλημάτων που έκανε η ηγεσία του ΚΚΕ.
Ενώ η εργατική τάξη και ο πληθυσμός της υπαίθρου τρία χρόνια πάλευαν ενάντια στους χιτλερικούς και Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
+ σχόλια + 3 σχόλια
Αφιέρωμα: Δεκέμβρης’44, Βάρκιζα, Εμφύλιος:
* Καλαμάτα, Πύργος, Μελιγαλάς: Η πρώτη πράξη του ελληνικού εμφυλίου, Α’ Μέρος, Β’ Μέρος,
* Ο κόκκινος Δεκέμβρης, Α’ μέρος, Β’ μέρος
* Οι τροτσκιστές στα Δεκεμβριανά
* Από τη Γιάλτα και τη Βάρκιζα στον εμφύλιο
"Ο κόκκινος Δεκέμβρης" φίλε μου, κατέληξε στον"Κόκκινο Οχτώβρη" (Σων Κόνερυ).
...Και αφού σας εγκατέλειψε ο Πατερούλης, φτάσατε εκεί που φτάσατε, με αποκορύφωμα, το βιβλίο του Θωμά Δρίτσα "Τασκένδη. Εκεί που μάτωσε η καρδιά μας".
Μην ψάχνετε για "οι άλλοι φταίνε". Ο Νίκος ο Ζαχαριάδης είχε πει " Οι επιτυχίες χρεώνονται στο κόμμα και οι αποτυχίες στα άτομα". Απλά, ο κουμμουνισμός, ήταν ένα κοινωνικό πείραμα μιάς εποχής
Προσέφερε ελπίδα σε εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά στηρίχτηκε στο φόβο. Έγινε ένα τερατούργημα και κατάστρεψε τα περισσότερα από αυτά που ανέλαβε να πραγματοποιήσει.
Αυτά.
Δημοσίευση σχολίου