σκίτσο του ANKYR για την αριστερά
Ένα σχόλιο για την αριστερά: Το ότι είναι διασπασμένη το ξέρουμε, όπως ξέρουμε και τη γνωστή ρήση του Λένιν ότι "είμαστε διασπασμένοι επειδή είμαστε αδύναμοι".
Για να υπάρξει ένωση της αριστεράς, χρειάζεται "δυνατή κόλλα", αλλιώς η συνένωση θα είναι πρόσκαιρη και δε θα αντέξει. Γι' αυτό και εγώ δεν είμαι και "φανατικός" της ενότητας, όπως κάποιοι που οραματίζονται μια "ενιαία αριστερά", στην οποία θα συμμετέχουν από επαναστάτες μέχρι "ευρωπαιστές" που τάσσονται υπέρ της ΕΕ και θέλουν να εφαρμόσουν...κευνσιανισμό όταν οι καπιταλιστές έχουν φτάσει στο σημείο να εφαρμόζουν εμπράκτως μισθούς 1$/μέρα.. Αυτή η αριστερά δε μπορεί ποτέ να γίνει ενιαία, και γι' αυτό εγώ ναι μεν οραματίζομαι μια ένωση όχι γενικώς και αορίστως της αριστεράς, αλλά της αριστεράς που πραγματικά θέλει την ανατροπή του καπιταλισμού. Τέτοιοι υπάρχουν σε πολλούς χώρους, έστω και διάσπαρτοι.
Πέρα από τις κεντρικές ιδεολογικοπολιτικές διαφωνίες όμως, υπάρχουν και άλλα εμπόδια, όπως η ίδια η πραγματικότητα δείχνει:
Δύο από αυτά τα προβλήματα (δεν είναι τα μόνα), που εμποδίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη της αριστεράς σε τεράστιο βαθμό, είναι η υποκατάσταση της πολιτικής από τις φήμες και το κουτσομπολιό, και η "πρακτορολογία".
Γιατί άλλωστε να κάνεις πολιτική όταν πχ μπορείς απλά να διακινείς φήμες (εννοείται χωρίς αποδείξεις);
Αλλά και γιατί να ασχοληθείς με όσους δεν είναι για τον Α ή Β λόγο μαζί σου, όταν μπορείς απλά να τους βαφτίσεις αυτομάτως "βαθύ κράτος", "πράκτορες του εχθρού" και διάφορα άλλα τέτοια; Ούτε καν μαλάκες, ούτε καν αμόρφωτους, ούτε καν λάθος. Τους βαφτίζεις..."πράκτορες", και έτσι ξεμπέρδεψες. Εννοείται επίσης χωρίς αποδείξεις.
Και δεν είναι τυχαίο που στην αριστερά έχουμε γεμίσει φύλαρχους, ο καθένας με τους "δικούς του" οπαδούς, που "με όποιον δάσκαλο καθίσουν, τέτοια γράμματα θα μάθουν":
Αφού οι ηγεσίες το ρίχνουν σε (αληθινές ή μη) συνομωσίες ή πρακτορολογίες, λογικό είναι αυτοί που τις ακολουθούν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, και να μην παράγουν πολιτική κριτική, αλλά ο καθένας να υπερασπίζεται τον "δικό του" πολιτικό χώρο, ο οποίος εννοείται ότι είναι "αλάνθαστος" (εμ βέβαια, όταν δεν σου έχει καλλιεργηθεί κριτική ικανότητα, τότε προφανώς ο πολιτικός χώρος όπου ανήκεις πάντα αλάνθαστος θα σου φαίνεται, άσχετα με το αν κάνει λάθη, παραλείψεις, ή λειτουργεί προβοκατόρικα, ή ξέρω και και εγώ τι άλλο κάνει ή δεν κάνει (συνειδητά ή ασυνείδητα). Και επίσης εννοείται ότι όλοι οι άλλοι πολιτικοί χώροι είναι "πράκτορες του εχθρού" - μακρυά τους λοιπόν, διότι προφανώς ότι λένε το λένε αυτομάτως "εκ του πονηρού", αποκλείεται να το λένε για άλλο λόγο).
***
Εγώ την αντιπαράθεση Βαθύ Κόκκινου με Καζάκη την είδα, όσο και αν ίσως ακούγεται απίστευτο, πριν ελάχιστες μέρες. Και αυτό διότι όταν είχε πρωτοξεσπάσει πριν καμιά βδομάδα, είχα άλλες υποχρεώσεις και δεν προλάβαινα καν να μπω ίντερνετ ούτε καν για να διαβάσω τα mail μου. Αρχικά, είπα να μη δώσω σημασία, διότι δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση για τέτοια πράγματα. Αλλά είδα χθες ένα άρθρο στο blog για τον Καζάκη, που προφανώς θα οδηγήσει σε νέο κύκλο αντιπαράθεσης, οπότε είπα να γράψω κάτι. Τουλάχιστον το συγκεκριμένο άρθρο έκανε μια πολιτική κριτική, με την οποία μάλιστα συμφωνώ σε πολλά σημεία. Όχι σε όλα, αλλά δε θα μπω καν στη διαδικασία να το αναλύσω αυτή τη στιγμή - το βασικό είναι καταρχήν να γίνεται αντιπαράθεση, όχι ξεκατίνιασμα. Ας καταφέρουμε τουλάχιστον αυτό, και μετά βλέπουμε.
Για να υπάρξει ένωση της αριστεράς, χρειάζεται "δυνατή κόλλα", αλλιώς η συνένωση θα είναι πρόσκαιρη και δε θα αντέξει. Γι' αυτό και εγώ δεν είμαι και "φανατικός" της ενότητας, όπως κάποιοι που οραματίζονται μια "ενιαία αριστερά", στην οποία θα συμμετέχουν από επαναστάτες μέχρι "ευρωπαιστές" που τάσσονται υπέρ της ΕΕ και θέλουν να εφαρμόσουν...κευνσιανισμό όταν οι καπιταλιστές έχουν φτάσει στο σημείο να εφαρμόζουν εμπράκτως μισθούς 1$/μέρα.. Αυτή η αριστερά δε μπορεί ποτέ να γίνει ενιαία, και γι' αυτό εγώ ναι μεν οραματίζομαι μια ένωση όχι γενικώς και αορίστως της αριστεράς, αλλά της αριστεράς που πραγματικά θέλει την ανατροπή του καπιταλισμού. Τέτοιοι υπάρχουν σε πολλούς χώρους, έστω και διάσπαρτοι.
Πέρα από τις κεντρικές ιδεολογικοπολιτικές διαφωνίες όμως, υπάρχουν και άλλα εμπόδια, όπως η ίδια η πραγματικότητα δείχνει:
Δύο από αυτά τα προβλήματα (δεν είναι τα μόνα), που εμποδίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη της αριστεράς σε τεράστιο βαθμό, είναι η υποκατάσταση της πολιτικής από τις φήμες και το κουτσομπολιό, και η "πρακτορολογία".
Γιατί άλλωστε να κάνεις πολιτική όταν πχ μπορείς απλά να διακινείς φήμες (εννοείται χωρίς αποδείξεις);
Αλλά και γιατί να ασχοληθείς με όσους δεν είναι για τον Α ή Β λόγο μαζί σου, όταν μπορείς απλά να τους βαφτίσεις αυτομάτως "βαθύ κράτος", "πράκτορες του εχθρού" και διάφορα άλλα τέτοια; Ούτε καν μαλάκες, ούτε καν αμόρφωτους, ούτε καν λάθος. Τους βαφτίζεις..."πράκτορες", και έτσι ξεμπέρδεψες. Εννοείται επίσης χωρίς αποδείξεις.
Και δεν είναι τυχαίο που στην αριστερά έχουμε γεμίσει φύλαρχους, ο καθένας με τους "δικούς του" οπαδούς, που "με όποιον δάσκαλο καθίσουν, τέτοια γράμματα θα μάθουν":
Αφού οι ηγεσίες το ρίχνουν σε (αληθινές ή μη) συνομωσίες ή πρακτορολογίες, λογικό είναι αυτοί που τις ακολουθούν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, και να μην παράγουν πολιτική κριτική, αλλά ο καθένας να υπερασπίζεται τον "δικό του" πολιτικό χώρο, ο οποίος εννοείται ότι είναι "αλάνθαστος" (εμ βέβαια, όταν δεν σου έχει καλλιεργηθεί κριτική ικανότητα, τότε προφανώς ο πολιτικός χώρος όπου ανήκεις πάντα αλάνθαστος θα σου φαίνεται, άσχετα με το αν κάνει λάθη, παραλείψεις, ή λειτουργεί προβοκατόρικα, ή ξέρω και και εγώ τι άλλο κάνει ή δεν κάνει (συνειδητά ή ασυνείδητα). Και επίσης εννοείται ότι όλοι οι άλλοι πολιτικοί χώροι είναι "πράκτορες του εχθρού" - μακρυά τους λοιπόν, διότι προφανώς ότι λένε το λένε αυτομάτως "εκ του πονηρού", αποκλείεται να το λένε για άλλο λόγο).
***
Εγώ την αντιπαράθεση Βαθύ Κόκκινου με Καζάκη την είδα, όσο και αν ίσως ακούγεται απίστευτο, πριν ελάχιστες μέρες. Και αυτό διότι όταν είχε πρωτοξεσπάσει πριν καμιά βδομάδα, είχα άλλες υποχρεώσεις και δεν προλάβαινα καν να μπω ίντερνετ ούτε καν για να διαβάσω τα mail μου. Αρχικά, είπα να μη δώσω σημασία, διότι δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση για τέτοια πράγματα. Αλλά είδα χθες ένα άρθρο στο blog για τον Καζάκη, που προφανώς θα οδηγήσει σε νέο κύκλο αντιπαράθεσης, οπότε είπα να γράψω κάτι. Τουλάχιστον το συγκεκριμένο άρθρο έκανε μια πολιτική κριτική, με την οποία μάλιστα συμφωνώ σε πολλά σημεία. Όχι σε όλα, αλλά δε θα μπω καν στη διαδικασία να το αναλύσω αυτή τη στιγμή - το βασικό είναι καταρχήν να γίνεται αντιπαράθεση, όχι ξεκατίνιασμα. Ας καταφέρουμε τουλάχιστον αυτό, και μετά βλέπουμε.
+ σχόλια + 7 σχόλια
Αν περιμένουμε να συμφωνήσουν όλοι με όλους σε όλα τότε ο καπιταλισμός θα ζει και θα βασιλεύει.
Το 1$ την ημέρα που δίνουν σήμερα θα το κάνουν μηνιαίο μισθό επειδή κάποιοι ονειρεύονται την ανατροπή του καπιταλισμού και αντί για προτάσεις χρησιμοποιούν συνθήματα τσιτάτα και ατάκες.
Ας συμφωνήσουμε ότι μπορούμε να πάρουμε την εξουσία με εκλογές ενωμένοι κι από κει κι ύστερα έχουμε όλο το χρόνο να ανατρέψουμε και τον καπιταλισμό.
Και, φυσικά, όταν λέω όλοι εννοώ το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ κι όχι τον κάθε πικραμένο που το είδε ξαφνικά ηγέτης και φτιάχνει μια ομάδα για να γίνει αρχηγός!
Την συντροφική μου καλησπέρα.
Την εξουσία δεν μπορούμε να τις πάρουμε 'ενωμένοι' με εκλογές.
Τουλάχιστον είναι εκτός της λογικής του ΚΚΕ,από όσο τουλάχιστον μπορώ να καταλάβω,
γιατί γι'αυτό προέχει η ενότητα του λαού πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα και δε λέει πάμε αέρα για μια εκλογική συνεργασία-χυλό στην οποία θά'ναι μέσα αυτοί που μιλάνε για επαναστατική ανατροπή,αυτοί που λένε λαϊκή εξουσία κι έξω απ'την ΕΕ,κι αυτοί που λένε μέσα στην ΟΝΕ με ευρωομόλογα και την ΕΚΤ να κόβει χρήμα.Αυτό ακόμα και να μας έφερνε 30% την επόμενη αμέσως μέρα θα γέμιζε απογοήτευση τον κόσμο γιατί θα διαλυόταν.
Τι να το κάνω το 30% άμα την επόμενη μέρα ο Τσίπρας θα παλεύει για ευρωομόλογα κι η Παπαρήγα θα λέει όξω απ'την ΕΕ;Έστω ότι είσαι κυβέρνηση,ποιον θα στείλεις στη Σύνοδο Κορυφής,τον Τσίπρα ή την Παπαρήγα;Και τί θα πει;
Eurobonds ή Αποδέσμευση απ'την ΕΕ;
Άμα θέλουμε ενότητα,να είμαστε ξεκάθαροι για το τί παλεύουμε,να ζυμωθούμε,να σκοτωθούμε από τώρα και μόνο έτσι μπορεί να υπάρξουν
συνθέσεις και κοινές πορείες που να στέκονται σε γερά πόδια.
Αλλιώς κοροϊδευόμαστε.
Ας είμαστε σοβαροί.
Στ αλήθεια πιστεύει κανείς πως οποιοδήποτε κομμουνιστικό ή "κομμουνιστικό" κόμμα έχει ελπίδες να πάρει με το μέρος του την μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου;
Ειδικά το ΚΚΕ. 'Οταν ακόμα και σήμερα ο έλληνας νομίζει πως ο κομμουνιστής έρχεται για να του πάρει το σπίτι, ή το χωράφι;
Εδώ του το παίρνει ο καπιταλιστής κι αυτός φοβάται τον κομμουνιστή.
Ακόμη περνάει τη μέρα του βλέποντας πρωϊνομεσημεριανάδικα και μέγκαμου.
Πότε λοιπόν πρόκειται να γίνει αυτό για νάχουμε καλό ρώτημα;
Σε 500 χρόνια; και ως τότε, τι κάνουμε;
Επιμένω στο κλασικό πια ερώτημα προς ΚΚΕδες και άλλους, έως και αναρχοτέτοιους.
Σας χαλάει να φρενάρουμε τη λαίλαπα που μας έχει πάρει και τα σώβρακα;
Να τη φρενάρουμε έστω. Η ισχύς, η τεχνολογία, τα ΜΜΕ, η αλλοτρίωση κι η βλακεία των πολιτών, μας έχει καθηλώσει.
Όσο καθυστερούμε, όχι εκλογές δεν θα δούμε, μα δίνουμε και το χρόνο στο σύστημα για να καλύψει και τις όποιες τρύπες τούχουν ξεφύγει, πχ ακόμα και κήρυξη εκτός νόμου αριστερών κομμάτων.
Συνέβη στην Πολωνία και το ξέρετε.
Απαιτούνται συμμαχίες κι εμείς δυϊλιζουμε το κουνούπι.
8.34 αυτό δυστυχώς είναι το θέμα και καλώς το λέει το ΚΚΕ,ότι δεν μπορείς να φρενάρεις τη λαίλαπα άμα δεν ξέρεις πού πας,τί παλεύεις και τί στόχους βάζεις!
Αυτό δε χρειάζεται να είσαι αριστερός για να το καταλάβεις.
Δίδαγμα της ζωής είναι.
Άμα δεν ξέρεις τί θες,πού πατάς και
πού θέλεις να πας,δεν μπορείς να αποκρούσεις καμιά δυσκολία.
Το χειρότερο απ'όλα είναι να σκεπάσεις τις διαφορές και να πας
σε μια εκλογική συνεργασία που δεν
πατάει πουθενά.
Διότι πού ακριβώς υπάρχει σημείο
επαφής;
Στην αποδέσμευση από την ΕΕ;
Στη λαϊκή εξουσία;
Στο χρέος;Ούτε καν σ'αυτό.
Ούτε καν στο αυτονόητο εδώ που φτάσαμε,δηλαδή στη μη αναγνώριση του χρέους-στάση πληρωμών-διαγραφή
δεν υπάρχει επαφή...έχεις τον Τσίπρα να σου λέει μορατόριουμ και
κουβεντούλα με τους δανειστές και επαναδιαπραγμάτευση και λογιστικό
έλεγχο και ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.Δηλαδή αναγνωρίζει τους τοκογλύφους σαν δανειστές και το συζητάει.
Ούτε καν σε αυτό δεν υπάρχει επαφή,
έτσι ρε παιδάκι μου για να πιαστώ κι εγώ από κάπου και να πω ορίστε,
σε ένα τόσο σημαντικό θέμα που πρέπει να λυθεί τώρα για να σπάσει η χούντα των δανειστών υπάρχει κοινός τόπος...
Ο Λαφαζάνης τα βάζει πιο σωστά τα θέματα κι άμα οι θέσεις του μπορούσαν ποτέ να γίνουν θέσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ κάτι θα μπορούσε να γίνει.Όμως μια ζωή στο ΣΥΝ και τώρα και στο ΣΥΡΙΖΑ ο Λαφαζάνης και το Αριστερό Ρεύμα με την παραμονή τους δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο από το να δίνουν αριστερό άλλοθι κι επίχρισμα σε σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες,με μόνη ίσως εξαίρεση την περίοδο Αλαβάνου ο οποίος,ό,τι και να του σούρνουμε κατά καιρούς,είναι αριστερός ο άνθρωπος κι όχι σοσιαλδημοκράτης σαν τον Τσίπρα.
Και κρίμα γιατί στο Ρεύμα υπάρχει αριστερός κόσμος (και πρώτος απ΄όλους ο Λαφαζάνης) που είναι εγκλωβισμένος και δε μπορεί να αλλάξει το χαρακτήρα αυτού του οπορτουνιστικού μορφώματος ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.Και ειδικά άμα είναι και νεαρής ηλικίας χωρίς εμπειρίες από την ταξική πάλη,όσο μένει εκεί επηρεάζεται αρνητικά από όλο αυτό το κλίμα της αφασίας.
Ο κόσμος της εργασίας δεν φοβάται μήπως το ΚΚΕ του πάρει το χωράφι ή το σπίτι. Φοβάται μήπως του πάρει τη λαλιά. Και το ΚΚΕ κάνει ότι μπορεί για να επιβεβαιώσει αυτό το φόβο.
Ας κάνουμε αναγωγή στο άτομο. Όταν λοιπόν εσύ σαν άτομο καλείσαι να συνεργαστείς με έναν που αλλάζει γνώμες κάθε λεπτό, που δεν έχει όρεξη για τον στόχο που έχει, ή που δεν θέλει τα ίδια με εσένα και δεν μπορείτε να συμφωνήσετε σε ένα μίνιμουμ θέμα, τότε σηκώνεσαι και φεύγεις από την συνεργασία.
Εδώ σε λίγο ο Τσίπρας με τη δεξιά
στροφή που παίρνει δε θα μπορεί να
συνεργαστεί ούτε με το Λαφαζάνη,και
ζητάει συνεργασίες με το ΚΚΕ;
Απορώ ειλικρινά τι κάνει εκεί μέσα ο Λαφαζάνης και τι ακριβώς περιμένει.
Είχαν αριστερό αρχηγό τον Αλαβάνο
τον φάγανε,το Λαφαζάνη τον έχουνε
για άλλοθι της σοσιαλδημοκρατικής
πολιτικής τους,καλά δε βλέπει ο Λαφαζάνης ότι δεν υπάρχει μέλλον
εκεί μέσα;
Δημοσίευση σχολίου