Ο Γιώργος ήταν ένας γενναίος άνθρωπος κι αυτό το έδειξε ιδιαίτερα στην τελευταία φάση της ζωής του. Δεν επέλεξε την αποστράτευση για λόγους υγείας.
Επέλεξε να δώσει τη μάχη όρθιος, ενεργός, μαχητικός. Επέλεξε να πεθάνει όρθιος. Να πεθάνει μαχόμενος.
Η δικηγορία δεν ήταν η βασική του ιδιότητα. Δεν συμμετείχε στο κίνημα ως δικηγόρος, αλλά χρησιμοποιούσε τη δικηγορία ως εργαλείο του κινήματος. Διάλεξε το δυσκολότερο : Τη μάχη για την υπεράσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων Υπερασπίστηκε τους από κάτω της κοινωνίας : Εργάτες, αλλοδαπούς μετανάστες, θύματα της κρατικής αυθαιρεσίας και καταστολής.
Βοήθησε χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες να βρούν μία θέση στον ήλιο. Συνέβαλε στην αποκάλυψη και την ανάδειξη των απαγωγών των Πακιστανών. Υπεράσπισε την Πακιστανική κοινότητα από τους χαφιέδες του Μουσάραφ. Αντιστάθηκε στην τρομοϋστερία και ανέλαβε ενεργό ρόλο υπερασπιστή στη δίκη για την υπόθεση 17Ν. Ετρεξε ατελείωτα βράδια στα αστυνομικά τμήματα και στη Γ.Α.Δ.Α. για να απελευθερώσει διαδηλωτές. Συμμετείχε στην πολιτική και τη συνδικαλιστική δραστηριότητα που πλαισίωνε τις αρχές του. Καταξίωσε την θεσμική και κοινωνική του αποστολή. Και το έκανε με τον δικό του αυθεντικό τρόπο, απεγκλωβισμένος από τα σχήματα της αστικής υποκρισίας, στα οποία όλοι λίγο έως πολύ υποτασσόμαστε.
Εμπνέει όλους αυτούς που θέλουνε , να αποφασίζουνε για το μέλλον τους. Εμπνέει όλους αυτούς που όταν θίγονται τα δικαιώματά τους αγωνίζονται με κάθε μέσο και κάθε θυσία. Αντίο σύντροφε
Δημοσίευση σχολίου