Για την ίδρυση «δημοκρατικού συνεδρίου των λαών»

 Πρωτοβουλία της Επιτροπής της Ελλάδας για την ίδρυση «δημοκρατικού συνεδρίου των λαών»

Αδερφέ ελληνικέ λαέ

Πριν μερικές μέρες στα σύνορα βόρειου και νότιου Κουρδιστάν δολοφονήθηκαν 35 Κούρδοι από βομβαρδιστικά αεροπλάνα του Τουρκικού στρατού. Πρόκειται για τους δολοφονημένους οι οποίοι ήταν από 12 μέχρι 20 ετών και κάνανε εμπόριο καυσίμων. Το καθεστώς της Τουρκίας στην αρχή προσπάθησε να κρύψει αυτή την βάρβαρη επίθεση και το γενικό επιτελείο του στρατού και το κυβερνόν κόμμα έκαναν λόγο για τρομοκράτες.

 Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Χουσείν Τσελίκ υποστήριξε ότι πρόκειται για ατύχημα και όχι για οργανωμένη επίθεση των ένοπλων δυνάμεων. Αυτή η δήλωση δόθηκε στην δημοσιότητα ύστερα από πολλές ώρες μετά την μαζική δολοφονία, αθώων πολιτών και αποσκοπούσε να παραπλανήσει την κοινή γνώμη όπως αποδείχτηκε με ατράνταχτα στοιχεία. Το γεγονός αυτό δεν είναι μεμονωμένο αλλά δείχνει την καθημερινή κατάσταση στο Κουρδιστάν.

Καταρχήν εδώ και αρκετούς μήνες το κράτος της Τουρκίας έχει ξεκινήσει τεράστιες επιχειρήσεις, κύρια στρατιωτικές, με βασική στόχευση να καθυποτάξει τον αγώνα του Κούρδικου λαού που διεκδικεί αιτήματα τα οποία σε κάθε πολιτισμένη χώρα θα ήταν αυτονόητα.

 Η κυβέρνηση της Αγκυρας όμως δεν μπορεί να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της. Μπορεί να προβαίνει σε δολοφονίες, αφανισμό ολόκληρων χωριών, να προχωράει σε χιλιάδες φυλακίσεις Κούρδων και Τούρκων αγωνιστών που αντιστρατεύονται στο μπαράζ κτηνωδίας και βαρβαρότητας που έχει εξαπολύσει το τούρκικο καθεστώς, όμως δεν έχει τα αποτελέσματα που θα επιθυμούσε.   Παρά τις απειλές, την τρομοκρατία και το όργιο καταπίεσης που έχει εξαπολύσει,  ο αγώνας του Κουρδικού λαού ολοένα και μαζικοποιείται όλο και περισσότερο και απαιτεί την λύση του Κουρδικού ζητήματος. Μια λύση που θα παρέχει πλήρη δικαίωμα, στον κουρδικό λαό, χωρίς να υπάρχουν πολίτες «δεύτερης κατηγορίας». Αυτή η πραγματικότητα κάνει πιο επιθετικούς τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να συντρίψουν τον αγώνα του Κουρδικού λαού.  

Δίπλα στους καθεστωτικούς μηχανισμούς καταπίεσης που εκφράζονται και με την δημιουργία ειδικών στρατιωτικών και αστυνομικών μονάδων στέκεται και η νομοθετική εξουσία με νόμους και διατάγματα που αποσκοπούν να σταθούν εμπόδια σε κάθε δημοκρατική διεκδίκηση. Και σ’ αυτή την κατεύθυνση δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα.  Ο ίδιος ο Ερντογάν δίνει εντολές στους δικαστές και εισαγγελείς για να τρομοκρατούν τους πάντες και τα πάντα. Όλη η Τουρκία και το Κουρδιστάν έχει μετατραπεί σε φυλακή και η πιο μικρή αντίσταση και αντιπολίτευση τιμωρείται με δεκάδες χρόνια φυλακή. 

 Αδερφέ Ελληνικέ λαέ

Το καθεστώς Ερντογάν στα πλαίσια της προπαγανδιστικής πολιτικής του και αποσκοπώντας να παραπλανήσει την δημοκρατική κοινή γνώμη επιδίδεται –με την βοήθεια των πρόθυμων σε τέτοιες περιπτώσεις αστικών ΜΜΕ- στην τακτική Γκέμπελς: «Ένα ψέμα επαναλαμβανόμενο χιλιάδες φορές γίνεται αλήθεια». Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, δημαγωγικές κορώνες και ψέματα προσπαθεί το κράτος της Τουρκίας να παρουσιάσει στη διεθνή κοινή γνώμη αντεστραμμένη την αλήθεια, να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα, ώστε να αποσιωπήσει  την αλήθεια γύρω από το Κούρδικο ζήτημα, αλλά και την καταπίεση και εκμετάλλευση που βιώνουν όλοι οι Κούρδοι και Τούρκοι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Την ίδια τακτική εφαρμόζει ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του όσον αφορά την εξωτερική πολιτική του.  Προσπαθούν να δημιουργήσουν μια πλασματική εικόνα ότι είναι δήθεν υποστηρικτές του Παλαιστινιακού λαού και λαών της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής. Αυτή η στάση του Ερντογάν έχει σχέση με την επεκτατική πολιτική του Τούρκικου κεφαλαίου, που αναζητάει αγορές σ’ αυτές τις χώρες αλλά βασίζεται και στην εφαρμογή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που υπάρχουν γι’ αυτές τις περιοχές. Το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και η κυβέρνηση του επεμβαίνοντας στα εσωτερικά της Συρίας και άλλων χωρών, εξυπηρετώντας ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς κάνουν λόγο για ανθρώπινα δικαιώματα και καλούν τα καθεστώτα αυτών των χωρών να συμμορφωθούν και να ακούσουν την φωνή των λαών. Μόνο αφελείς φυσικά μπορεί να πείσουν τις καλές προθέσεις που επικαλείται το καθεστώς της Αγκυρας. Όταν το ίδιο καθεστώς ευθύνεται για το μακέλεμα ενός ολόκληρου λαού  –του Κουρδικού λαού εν προκειμένω-, ένα καθεστώς που ευθύνεται για τις δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών και αμάχων, ένα καθεστώς που καταπιέζει βάναυσα τεράστιες μάζες πληθυσμού, ποιόν μπορεί να πείσει ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για να απολαμβάνουν δημοκρατικά δικαιώματα οι πολίτες άλλων κρατών;  
    
Όπως διαπιστώθηκε και από τις τελευταίες δημοτικές και βουλευτικές εκλογές οι οποίες πήραν την μορφή δημοψηφίσματος υπέρ των δίκαιων αιτημάτων του Κουρδικού λαού αλλά και από τις τεράστιες σε μαζικότητα συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις που ακολούθησαν ο Κουρδικός λαός είναι αποφασισμένος να αντιπαλέψει την πολιτική που καθορίζουν άλλοι γ’ αυτόν και ενάντια σ’ αυτόν.
  
Όλα αυτά είχαν σαν συνέπεια να αναγκαστεί το καθεστώς της Τουρκίας και η κυβέρνηση του να προχωρήσουν σε δηλώσεις για την λύση του Κουρδικού ζητήματος με «δημοκρατικές λύσεις». Φυσικά οι ανακοινώσεις τους και η πολιτική τους δεν ήταν τίποτα άλλο από δημαγωγίες και ψέματα. Είχαν σκοπό να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις αλλά και να επιβάλουν λύσεις που δεν θα υπέρβαιναν το πλαίσιο που επιθυμούσε το καθεστώς. Δηλαδή μία λύση χωρίς τον Κουρδικό λαό και τις απαιτήσεις του. Για άλλη μια φορά δηλαδή, το καθεστώς της Τουρκίας προσπαθεί να εξαπατήσει, και να προχωρήσει σε μεθοδεύσεις για να περάσει την πολιτική του.   Γιατί πέρα απ’ τις βαρύγδουπες εκφράσεις των στυλοβατών του τούρκικού αστικού πολιτικού συστήματος υπάρχει και η αδυσώπητη πραγματικότητα.

Δημοκρατικοί φορείς, διανοούμενοι, συνδικάτα, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις όταν κάνουν λόγο για την ειρήνη και την δημοκρατική λύση του Κουρδικού ζητήματος αμέσως αντιμετωπίζουν και βρίσκουν μπροστά τους την κρατική τρομοκρατία. Γιατί το κράτος της Τουρκίας από τη λύση του Κουρδικού ζητήματος αντιλαμβάνεται την συνέχιση της κυριαρχία της και την άρνηση των απαιτήσεων του Κουρδικού λαού.

Η κυβέρνηση της Τουρκίας συνεχώς κάνει προπαγάνδα ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν αλλάξει την Τουρκία και υπάρχει ένα δημοκρατικό καθεστώς. Μια χώρα δεν μπορεί να γίνει δημοκρατική όταν ένας λαός στερείται την ελευθερία του. Οι μειονότητες αντιμετωπίζουν κάθε μορφή καταπίεσης όταν απαγορεύεται η μητρική γλώσσα, όταν απαγορεύονται τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργατών και εργαζομένων.

Το καθεστώς και η κυβέρνηση του εδώ και καιρό φωνάζουν με ουρλιαχτά ότι θα απαντήσουν με πιο σκληρό τρόπο εναντίων των δικαιωμάτων του Κουρδικού λαού αλλά και εργατών και εργαζομένων.  Η κυβέρνηση, το γενικό επιτελείο του στρατού όπως και όλοι οι εκπρόσωποι του καθεστώτος προσπαθούν να παρουσιάσουν οποιονδήποτε εκφέρει απόψεις πέρα απ’ την καθεστηκυία προπαγάνδα της Αγκυρας  σαν τρομοκράτη, χαρακτηρίζουν σαν απειλή εναντίων της «Τουρκικής δημοκρατίας», κάθε αγώνα για δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ακόμα και ο εκλογικός νόμος μόνος του δείχνει πόσο δημοκρατικό είναι το καθεστώς της Τουρκίας. Σύμφωνα μ’ αυτόν για να μπει κάποιο κόμμα στη Βουλή πρέπει να περάσει το όριο 10% του συνόλου των ψήφων. Είναι φανερό και αντιδημοκρατικό και έχει σκοπό να εμποδιστούν οι εκπρόσωποι του Κουρδικού λαού αλλά και επαναστατικές οργανώσεις και κόμματα να μπουν στη Βουλή.

Εδώ και καιρό ο Τουρκικός στρατός πραγματοποιεί τεράστιες επιχειρήσεις στη βόρειο (Τουρκία) και νότιο (Ιράκ) Κουρδιστάν. Βομβαρδίζουν τα βουνά, προχωρούν σε συλλήψεις, χρησιμοποιούν κάθε βαρβαρότητα στις διαδηλώσεις, πυροβολούν στο ψαχνό ενώ προχωρούν σε συλλήψεις ακόμα και 8χρονων παιδιών.

Ένα χαρακτηριστικό γεγονός για να αντιληφθεί κάποιος την κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία είναι ότι μόνο τους τελευταίους μήνες ο αριθμός των αγωνιστών, των εκλεγμένων εκπροσώπων, των δημοσιογράφων, των δικηγόρων, των διανοούμενων, κ.α., που έχει φυλακιστεί με προσχηματικές κατηγορίες έχει φτάσει 5.000.

Οι επιχειρήσεις ακόμα συνεχίζονται. Μάλιστα τελευταία η αστυνομία έσπασε τις πόρτες των σπιτιών των κούρδων βουλευτών για να ερευνήσουν τάχα διασυνδέσεις με παράνομες οργανώσεις. Οδηγήθηκαν στις φυλακές πρώην βουλευτές αλλά και εκπρόσωποι των δημοκρατικών φορέων και οργανώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί διανοούμενοι οδηγήθηκαν στις φυλακές επειδή βρέθηκαν είτε στις συζητήσεις είτε στα σεμινάρια που αφορούσε το κουρδικό ζήτημα. Να υπενθυμίσουμε ότι εννιά βουλευτές από τους οποίους οι πέντε είναι Κούρδοι που εκλέχτηκαν στις τελευταίες εκλογές βρίσκονται στη φυλακή.

Οι συλλήψεις αυτές έγιναν μαζικά. Να αναφέρουμε ότι μέσα σε μία μέρα 50 δικηγόροι και 36 δημοσιογράφοι βρέθηκαν κατηγορούμενοι και οδηγήθηκαν στις φυλακές. Αυτές οι μαζικές συλλήψεις έχουν καθαρά σκοπό την κρατική τρομοκρατία αλλά και την συντριβή του αγώνα του Κουρδικού λαού.

Πρωτοβουλία της Επιτροπής της Ελλάδας για την ίδρυση «δημοκρατικού συνεδρίου των λαών»