Τα πάντα στην Ιστορία είναι αποτελέσματα -άμεσα ή έμμεσα- της πάλης των τάξεων. Ο αντίπαλος το ξέρει. Και χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει για να οξύνει τον ταξικό πόλεμο. Για να δημιουργήσει τις νέες αποικίες. Και τους σύγχρονους δούλους. Αφιονισμένος από τις μέχρι τώρα επιτυχίες του, πιεσμένος από τα αδιέξοδά του, σαπισμένος από τα γηρατειά του, παίρνει παράταση ζωής αφαιρώντας τις ζωές του λαού και της εργατικής τάξης.
Κάμποσα κέντρα εξουσίας σπρώχνουν το ένα στο άλλο τις συνέπειες της κρίσης και όλα μαζί αυτά τα κέντρα στον «εχθρό λαό». Σκυλοκαυγαδίζουν μεταξύ τους αλλά απέναντί του είναι ενωμένοι. Γιατί ξέρουν ότι τα πάντα κρίνονται από το συσχετισμό. Όχι από τον εικονικό συσχετισμό των δημοσκοπήσεων και των εκλογών. Αλλά από τον πραγματικό συσχετισμό που απεικονίζεται στο επίπεδο συγκρότησης της δικής μας τάξης. Με μια έννοια, το «μόνο» που έχουμε να κάνουμε είναι να κάνουμε από την ανάποδη ό,τι κάνει ο αντίπαλος…
Συντονισμός – Κοινή δράση
Ζωτική μας ανάγκη είναι ο πλατύς συντονισμός όλων των κομματιών που χτυπιούνται. Ηδη, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές πληθαίνουν καθημερινά οι εστίες αντίστασης. Χιλιάδες λαού και εργαζομένων επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης και του συλλογικού αγώνα, παίρνουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια. Είναι αναγκαίο όλες αυτές οι εστίες αντίστασης να ενωθούν σε ένα μαζικό ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στη βαρβαρότητα. Στο αντιδραστικό μέτωπό τους να αντιτάξουμε το δικό μας μέτωπο. Από αύριο, από… χτες. Χωρίς να περιμένουμε την επόμενη απεργία, αν και όταν κηρύξουν οι εργατοπατέρες.
Πολιτικοποίηση
· Ενάντια στην παράδοση της χώρας στον ιμπεριαλισμό.
· Ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση που προωθεί μέσω των απανωτών μνημονίων το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
· Ενάντια στη συμμορία των πρόθυμων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και όσους αντίστοιχους προκύψουν αύριο, που εκλιπαρούν ένα κομμάτι από τους ιμπεριαλιστές, παραδίνοντας την εργατική τάξη, αλλά και όλους τους πόρους της χώρας, στα ξένα και ντόπια αφεντικά.
· Παραμερίζοντας τους εργατοπατέρες που μπαινοβγαίνουν τόσα χρόνια στις απάτες των «κοινωνικών διαλόγων» και τώρα κάνουν τους απατημένους συζύγους.
· Ξεπερνώντας αυτούς που αποπροσανατολίζουν καλώντας σε εκλογές και αναπαράγουν τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που τόσο οδυνηρά έχουμε πληρώσει τις τελευταίες δεκαετίες.
· Συνολικοποιώντας τις αντιστάσεις μας στο στόχο της συνολικής ανατροπής της πολιτικής της εξάρτησης, της φτώχειας και της αναίρεσης των ελευθεριών. Διεκδικώντας για ΟΛΟΥΣ τα βασικά δικαιώματα στη ζωή: Δουλειά, Ψωμί, Στέγη, Περίθαλψη, Παιδεία. Αυτοί οι αγώνες θα φέρουν πιο κοντά όχι την αριστερή διακυβέρνηση ή την κυβερνητική εξουσία, αλλά θα ωριμάζουν το λαό μας και θα τον φέρνουν πιο κοντά στο ιστορικό καθήκον που θα μπαίνει όλο πιο επιτακτικό: το επαναστατικό τσάκισμα της κοινωνίας της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας όπου ο εργαζόμενος λαός θα είναι το αφεντικό.
Οργάνωση
Ο αντίπαλος είναι οργανωμένος. Η μάχη έχει βάθος και διάρκεια. Η λογική της ανάθεσης του «αγώνα» σε εκπροσώπους χρεοκόπησε. Τα σωματεία βάλτωσαν από τη συνδιαλλαγή και τα παζάρια των ηγεσιών. Βουτήχτηκαν στη συνδιοίκηση και στην ανταλλαγή προτάσεων με το σύστημα. Αυτά πρέπει να τελειώνουν. Η συγκρότησή μας σε όλα τα επίπεδα είναι απαραίτητη. Διεκδικώντας τα σωματεία μας όπου υπάρχουν. Φτιάχνοντας σωματεία όπου δεν υπάρχουν. Στήνοντας επιτροπές αγώνα. Ενισχύοντας ταξικές και αγωνιστικές συλλογικότητες και παρατάξεις.
Η απεργία της 7 Φλεβάρη είναι ένας νέος σημαντικός σταθμός στην ταξική πάλη στη χώρα μας.
Τόσο σημαντικός που είναι δύσκολο να πει κανείς πώς ακριβώς θα είναι η 8 Φλεβάρη.
Οι εργασιακοί χώροι να παραλύσουν – οι δρόμοι να πλημμυρίσουν.
Τρίτη 7 Φλεβάρη 2012
ΟΧΙ στο νέο μνημόνιο - Μαζικός απεργιακός αγώνας διαρκείας –
Ανατροπή της πολιτικής της υποδούλωσης
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10:30 π.μ. - Σταδίου και Χρ. Λαδά
Ταξική Πορεία
Δημοσίευση σχολίου