Οι καπιταλιστές δολοφόνοι.

Οι συνάνθρωποι μας πεθαίνουν. Η καλύτερα θα έπρεπε να πω δολοφονούνται. Φόνος δεν θεωρείται μόνο όταν σκοτώνεις άμεσα κάποιον πχ με πυροβολισμό, αλλά και το να αφαιρέσεις από οποιονδήποτε τα αναγκαία να ζήσει, ή να τον εξαναγκάσεις σε αυτοκτονία.

Το καπιταλιστικό σύστημα θεωρεί τους εργαζόμενους αναλώσιμους. Δημιουργεί τέτοιες συνθήκες φτώχειας, απελπισίας και διαίρεσης της εργατικής τάξης, ώστε να μπορεί να εκμεταλλεύεται ευκολότερα τους φτωχούς εργάτες ή αγρότες. Η δολοφονία της εργατικής τάξης γίνεται με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι η παντελής έλλειψη μέτρων ασφάλειας ιδίως στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.  

Πολλοί εργάτες βρίσκουν τραγικό θάνατο από διάφορα εργατικά ατυχήματα. Πολλά απ’ αυτά θα είχαν αποφευχθεί  αν δινόταν περισσότερα χρήματα για την προστασία και την εκπαίδευση του προσωπικού. Η κατάσταση μάλιστα τα τρία τελευταία χρόνια χειροτερεύει.   

Άλλος τρόπος με το να στερεί την ασφάλιση και την υγειονομική περίθαλψη. Πολλοί, κυρίως μετανάστες, δουλεύουν ανασφάλιστοι μέσα σε άθλιες συνθήκες κάνοντας επικίνδυνες εργασίες. Δεν έχουν δικαίωμα αναρρωτικής άδειας με αποτέλεσμα να δουλεύουν άρρωστοι επιδεινώνοντας την υγεία τους. Οι άδειες απλά απαγορεύονται από τους εργοδότες. Το ωράριο είναι πραγματικά εξοντωτικό και το πενθήμερο ανύπαρκτο. Αυτή είναι η σωτηρία που ονειρεύονται τα αστικά κόμματα. 

Η κατάσταση στα Νοσοκομεία τραγική. Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις θερίζουν, ως αποτέλεσμα της έλλειψης έστω των στοιχειωδών φαρμάκων και ιατρικών ειδών. Το λιγοστό προσωπικό είναι αδύνατο να εξυπηρετήσει τα περιστατικά. Πολλοί ασθενείς με χρόνια και σοβαρά προβλήματα εγκαταλείπονται στην τύχη τους να πεθάνουν αβοήθητοι, αν δεν έχουν χρήματα. 

Το να πάρεις το σπίτι κάποιου καταδικάζοντας τον να πεθάνει από το κρύο, είναι σαδιστικό και απάνθρωπο. Ο άνθρωπος για να επιβιώσει, δεν μπορεί να είναι εκτεθειμένος στη βροχή ή σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Δεν είναι απλά δολοφονία. Είναι βασανιστικός θάνατος που οι Τράπεζες και το κράτος επέλεξαν για τους φτωχούς. 

Η μείωση μισθών και συντάξεων με ταυτόχρονη αύξηση των φόρων και των τιμών είναι επίσης φόνος. Στερεί το πολιτικό σύστημα τα αναγκαία από τους φτωχούς, καταδικάζοντας τους σε αργό θάνατο από πείνα. Αλλά η φρίκη δεν τελειώνει εδώ. Τα δακρυγόνα και οι άνανδρες επιθέσεις των Μανιακών Ανεγκέφαλων Τραμπούκων είναι απόπειρες ανθρωποκτονίας από πρόθεση.

Η βία, οι  τραυματισμοί και οι θάνατοι από τις δυνάμεις καταστολής είναι πράξεις πολέμου. Ένας πόλεμος που στόχο έχει την εξόντωση των αντιφρονούντων. Το χειρότερο όλων είναι ο εξαναγκασμός σε αυτοκτονία από την αφόρητη ψυχολογική πίεση που ασκείται στους συμπολίτες μας.

Τα μέσα μαζικής εξαπάτησης προσπαθούν να μετακυλήσουν την ευθύνη από τους θύτες πολιτικούς στους πολίτες, τα θύματα της πολιτικής. Οι φράσεις «μαζί τα φάγαμε», «εσείς μας εκλέξατε» δείχνουν καθαρά ότι οι συμμορίες της βουλής, επειδή φοβούνται τη δίκαιη τιμωρία, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τα θύματα. Όπως ακριβώς ένας βιαστής λέει για το θύμα του ότι τον προκάλεσε!

-Λοιπόν μαφιόζοι: Δεν σας ψηφίσαμε για να μας προδώσετε και να μας κλέψετε. Ούτε φάγαμε τίποτε, γιατί τα φάγατε όλα εσείς. Χρησιμοποιώντας το ψέμα και το φόβο εκβιάζουν συνέχεια τους πολίτες με χρεοκοπία. -Έχουμε ήδη χρεοκοπήσει και δε θα σας αφήσουμε να κάνετε άλλο κακό στη χώρα.
Βλέποντας την κατάσταση, χάνοντας την δουλειά, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει ελπίδα, ο πολίτης αυτοκτονεί. Αυτό θέλουν! 

Πρώτον υπάρχει ελπίδα. Βρίσκεται στην αντίσταση των λαϊκών δυνάμεων και τη συντροφική αλληλεγγύη. Δείτε ένα παράδειγμα: εκατομμύρια απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος. Σε ελάχιστους, για εκφοβισμό, έκοψαν το ρεύμα, συνδέθηκε σε πολλούς από αυτούς, από τις επιτροπές αγώνα, και τώρα υποχωρούν. Έτσι μπορεί να γίνει λχ και με τους πλειστηριασμούς.

Μην απελπίζεσαι, επαναστάτησε. Μην ψάχνεις παραδείσους αλλού, είτε με ναρκωτικά, είτε αυτοκτονώντας. Κάνε τη ζωή σου καλύτερη εδώ, δώσε τους να καταλάβουν ότι θα χάσουν και αυτοί, αν σε πειράξουν. Η αντίσταση υπάρχει με άπειρα πρόσωπα. Το τέλος όμως είναι ένα: Η ολοκληρωτική νίκη του λαού. Σύντροφε, δεν είσαι μόνος.