Την άποψη μας για τις δημοσκοπήσης την έχουμε εκφράσει επανειλημμένως. Για αρχειακούς λόγους παραθέτουμε σε βίντεο πώς παρουσίασε το Mega την δημοσκόπηση της VPRC που δημοσιεύουν σήμερα τα "Επίκαιρα" και από το ίδιο περιοδικό τον σχολιασμό της από τον Χριστόφορο Βερναρδάκη, Επίκουρο Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του ΑΠΘ και επιστημονικό σύμβουλο της VPRC.
Η ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου έχει πλέον «απασφαλίσει» δομικές αλλαγές στο κομματικό σύστημα και στους εκλογικούς συσχετισμούς. Οι επόμενες εκλογές, που, κατά τα φαινόμενα, είναι πια επείγουσες για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, θα καταγράψουν πρωτοφανή ρευστότητα σε όλα τα επίπεδα.
Πλέον δεν υπάρχει σενάριο επιστημονικής φαντασίας για το εκλογικό αποτέλεσμα. Όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και οι πιο απίθανες προ ολίγων εβδομάδων υποθέσεις. Η έρευνα της VPRC του Ιανουαρίου κατέγραψε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη θέση, με ποσοστό 12%. Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται και στην έρευνα του Φεβρουαρίου στην πέμπτη θέση των προτιμήσεων, με ποσοστό 11 %. Η πτωτική του πορεία δεν σταματά, πιθανόν, δε, να επιταθεί, μετά τις τελευταίες διαγραφές, αλλά και το γενικό αίσθημα πλέον είναι ότι συρρικνώνεται.
Η διαφαινόμενη αλλαγή ηγεσίας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν θα ανακόψει την πορεία αυτή. Αντιθέτως, διαφαίνεται η πιθανότητα περαιτέρω συρρίκνωσης, αφού από το ΠΑΣΟΚ αποκολλάται και επισήμως η «παπανδρεϊκή» συνιστώσα. Αλλά ακόμα κι αν όλα λειτουργούσαν ομαλώς, ένα ΠΑΣΟΚ υπό τον Βενιζέλο, σύμφωνα με όλες τις μετρήσιμες υποθέσεις που έχουμε «τρέξει» και υπό εύκρατο κοινωνικό κλίμα, δεν θα μπορούσε σήμερα να ξεπεράσει το 13% με 14%. Υπάρχει, αντιθέτως, ένα «κακό» σενάριο, που στατιστικώς βρίσκεται πιο κοντά στην τωρινή δυναμική, το ΠΑΣΟΚ να βρεθεί κοντά στο εκλογικό όριο του 5%.
Η σημαντικότερη, όμως, εκλογική μετατόπιση του Φεβρουαρίου εντοπίζεται στη μείωση του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας κατά 3 μονάδες, η δυναμική της πτώσης που υποκρύπτεται είναι, όμως, πολύ μεγαλύτερη.
Αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν καταφέρει να απορροφήσει τις επόμενες ημέρες τη σημαντική δυσαρέσκεια της κεντροδεξιάς εκλογικής βάσης, η ΝΔ θα οδεύσει στις εκλογές με εκλογικό ορίζοντα το 25% - ίσως και χαμηλότερο.
Ο τρίτος εταίρος της κυβέρνησης Παπαδήμου -η οποία αντιμετωπίζει καθολικό βαθμό δυσαρέσκειας-, ο ΛΑΟΣ, βρίσκεται σε μεγάλη πτωτική καμπή. Το 4,5% του Φεβρουαρίου, αν δεν ανακοπεί η πτώση, θα βρεθεί κοντά στο 3% με 3,5% τις επόμενες εβδομάδες και πιθανόν να θέσει σε κίνδυνο την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος.
Η οξυμένη κοινωνική κατάσταση βοηθά καταλυτικά την άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς αλλά και του κεντροαριστερού κόμματος της ΔΗΜΑΡ.
Ήδη το άθροισμα της πληθυντικής Αριστεράς -ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών- ξεπερνά το 31 και το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ καταγράφεται στο 16%. Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνουν σταθερά το εκλογικό τους ακροατήριο, με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή αποτελούν τους πιο συνεκτικούς πόλους ενός αποδιαρθρωνόμενου (ρευστοποιούμενου) κομματικού συστήματος. Η ΔΗΜΑΡ με τη σειρά της, απορροφά το μετριοπαθές εκσυγχρονιστικό κεντροαριστερό κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ κι όσο δεν προκύπτει αλλαγή της κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ τόσο σταθεροποιεί ένα εκλογικό ακροατήριο όχι συνεκτικό ιδεολογικά και κοινωνικά, ικανό, ωστόσο, αυτή τη στιγμή να τη φέρει ακόμα και στη δεύτερη θέση των εκλογικών προτιμήσεων.
Στο χώρο των μικρότερων εκλογικών σχηματισμών επισημαίνεται: α) η σχετική δημοσκοπική ανάκαμψη των Οικολόγων Πράσινων (3,5%), β) η σταθερότητα της ΔΗΣΥ στο όριο του 2% και γ) η σταθεροποίηση των εκλογικών ποσοστών της Χρυσής Αυγή κοντά στο όριο του 3%. Η Χρυσή Αυγή εμφανίζει συνοχή, σταθερότητα και διακριτή (εθνικιστική ιδεολογία και για το λόγο αυτό θα πρέπει -τουλάχιστον αυτή τη στιγμή- να θεωρείται σχεδόν σίγουρη η κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση. Το ποσοστό της θα εξαρτηθεί, πάντως, από την εξέλιξη της κρίσης στον ΛΑΟΣ και στη ΝΔ. Τέλος, καταγράφεται αργά αλλά σταθερά δημοσκοπικά ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητος στα επίπεδα του 0.5%.
Η ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου έχει πλέον «απασφαλίσει» δομικές αλλαγές στο κομματικό σύστημα και στους εκλογικούς συσχετισμούς. Οι επόμενες εκλογές, που, κατά τα φαινόμενα, είναι πια επείγουσες για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, θα καταγράψουν πρωτοφανή ρευστότητα σε όλα τα επίπεδα.
Πλέον δεν υπάρχει σενάριο επιστημονικής φαντασίας για το εκλογικό αποτέλεσμα. Όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και οι πιο απίθανες προ ολίγων εβδομάδων υποθέσεις. Η έρευνα της VPRC του Ιανουαρίου κατέγραψε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη θέση, με ποσοστό 12%. Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται και στην έρευνα του Φεβρουαρίου στην πέμπτη θέση των προτιμήσεων, με ποσοστό 11 %. Η πτωτική του πορεία δεν σταματά, πιθανόν, δε, να επιταθεί, μετά τις τελευταίες διαγραφές, αλλά και το γενικό αίσθημα πλέον είναι ότι συρρικνώνεται.
Η διαφαινόμενη αλλαγή ηγεσίας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν θα ανακόψει την πορεία αυτή. Αντιθέτως, διαφαίνεται η πιθανότητα περαιτέρω συρρίκνωσης, αφού από το ΠΑΣΟΚ αποκολλάται και επισήμως η «παπανδρεϊκή» συνιστώσα. Αλλά ακόμα κι αν όλα λειτουργούσαν ομαλώς, ένα ΠΑΣΟΚ υπό τον Βενιζέλο, σύμφωνα με όλες τις μετρήσιμες υποθέσεις που έχουμε «τρέξει» και υπό εύκρατο κοινωνικό κλίμα, δεν θα μπορούσε σήμερα να ξεπεράσει το 13% με 14%. Υπάρχει, αντιθέτως, ένα «κακό» σενάριο, που στατιστικώς βρίσκεται πιο κοντά στην τωρινή δυναμική, το ΠΑΣΟΚ να βρεθεί κοντά στο εκλογικό όριο του 5%.
Η σημαντικότερη, όμως, εκλογική μετατόπιση του Φεβρουαρίου εντοπίζεται στη μείωση του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας κατά 3 μονάδες, η δυναμική της πτώσης που υποκρύπτεται είναι, όμως, πολύ μεγαλύτερη.
Αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν καταφέρει να απορροφήσει τις επόμενες ημέρες τη σημαντική δυσαρέσκεια της κεντροδεξιάς εκλογικής βάσης, η ΝΔ θα οδεύσει στις εκλογές με εκλογικό ορίζοντα το 25% - ίσως και χαμηλότερο.
Ο τρίτος εταίρος της κυβέρνησης Παπαδήμου -η οποία αντιμετωπίζει καθολικό βαθμό δυσαρέσκειας-, ο ΛΑΟΣ, βρίσκεται σε μεγάλη πτωτική καμπή. Το 4,5% του Φεβρουαρίου, αν δεν ανακοπεί η πτώση, θα βρεθεί κοντά στο 3% με 3,5% τις επόμενες εβδομάδες και πιθανόν να θέσει σε κίνδυνο την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος.
Η οξυμένη κοινωνική κατάσταση βοηθά καταλυτικά την άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς αλλά και του κεντροαριστερού κόμματος της ΔΗΜΑΡ.
Ήδη το άθροισμα της πληθυντικής Αριστεράς -ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών- ξεπερνά το 31 και το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ καταγράφεται στο 16%. Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνουν σταθερά το εκλογικό τους ακροατήριο, με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή αποτελούν τους πιο συνεκτικούς πόλους ενός αποδιαρθρωνόμενου (ρευστοποιούμενου) κομματικού συστήματος. Η ΔΗΜΑΡ με τη σειρά της, απορροφά το μετριοπαθές εκσυγχρονιστικό κεντροαριστερό κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ κι όσο δεν προκύπτει αλλαγή της κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ τόσο σταθεροποιεί ένα εκλογικό ακροατήριο όχι συνεκτικό ιδεολογικά και κοινωνικά, ικανό, ωστόσο, αυτή τη στιγμή να τη φέρει ακόμα και στη δεύτερη θέση των εκλογικών προτιμήσεων.
Στο χώρο των μικρότερων εκλογικών σχηματισμών επισημαίνεται: α) η σχετική δημοσκοπική ανάκαμψη των Οικολόγων Πράσινων (3,5%), β) η σταθερότητα της ΔΗΣΥ στο όριο του 2% και γ) η σταθεροποίηση των εκλογικών ποσοστών της Χρυσής Αυγή κοντά στο όριο του 3%. Η Χρυσή Αυγή εμφανίζει συνοχή, σταθερότητα και διακριτή (εθνικιστική ιδεολογία και για το λόγο αυτό θα πρέπει -τουλάχιστον αυτή τη στιγμή- να θεωρείται σχεδόν σίγουρη η κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση. Το ποσοστό της θα εξαρτηθεί, πάντως, από την εξέλιξη της κρίσης στον ΛΑΟΣ και στη ΝΔ. Τέλος, καταγράφεται αργά αλλά σταθερά δημοσκοπικά ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητος στα επίπεδα του 0.5%.
Δημοσίευση σχολίου