Αντώνης Σαμαράς: Από το Μελιγαλά...στο Βερολίνο

 Γράφει ο askordoulakos

«Εξαλείφθηκε η πόλωση των δυο μεγάλων κομμάτων και δόθηκε η δυνατότητα για συνεργασία και εξάλειψη των προβλημάτων. Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες, στις δυνάμεις του δημοκρατικού εξορθολογισμού από τη μια πλευρά , του λαϊκισμού, της δημαγωγίας και όσων παρασύρθηκαν από τις πιέσεις από την άλλη. Μένει να δούμε αν αυτή η προσπάθεια θα έχει συνέχεια».

Ανδρέας Λοβέρδος, 16/02/2012.

_______________________

Φαίνεται, ότι ο -κατά Τζίμη Πανούση-γκόμενος της Α. Βίσση και -κατά κόσμον- Αντώνης Σαμαράς θα πρωταγωνιστήσει σ’ένα απ’τα πολλά...ντεζαβού της ελληνικής Ιστορίας (ιδίως της πολιτικής). Με αφορμή την πρόσφατη επίθεσή του κατά της Αριστεράς στο Κοινοβούλιο, θυμηθήκαμε κάποιες ιστορικές «λεπτομέρειες». 

Στα διαγγέλματά τους, οι 2 πρώτοι κατοχικοί Πρωθυπουργοί, Γ. Τσολάκογλου και Ι. Λογοθετόπουλος, δικαιολογούσαν τη συνεργασία τους με τους ΝΑΖΙ με το πρόσχημα της σωτηρίας του ελληνικού λαού από τις συνέπειες του πολέμου. Ο τρίτος κατοχικός Πρωθυπουργός, Ι. Δ. Ράλλης, εκφράζει μια ΠΟΙΟΤΙΚΗ στροφή σχετικά με το ρόλο των κατοχικών Κυβερνήσεων: Ξεκάθαρος στόχος  του είναι η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ της ολοένα και ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ του λαού, κάτι το οποίο φροντίζει να ξεκαθαρίσει στο πρώτο του διάγγελμα στις 05-05-1943. Για του λόγου το αληθές, το παραθέτουμε αυτούσιο:

Ελληνες! 

   Αι δυνάμεις του Αξονος απεφάσισαν την διά συντόνου και μεγάλης ολκής στρατιωτικής δράσεως εκκαθάρισιν της χώρας μας από τας λυμαινομένας αυτήν συμμορίας, αι οποίαι καθοδηγούνται και χρηματοδοτούνται είτε από υπούλους και εχθρικάς ξένας προπαγάνδας, είτε από επικινδύνους υπονομευτάς του διέποντος ημάς κοινωνικού καθεστώτος, είτε από κοινούς κακοποιούς, είτε ακόμη από άφρονάς τινας ανευθύνους παράγοντας παρασυρθέντας και εμπνεομένους από εκείνους οι οποίοι, εν ευμαρεία και ασφαλεία ζώντες, αδιαφορούν διά τον όλεθρον που επαπειλεί ανά παν λεπτόν τους ελληνικούς πληθυσμούς και συνεπώς αυτήν ταύτην την ελληνικήν φυλήν. Παν ό,τι απέμεινεν εκ του πλούτου της Ελλάδος μετά ένα αδικαιολόγητον πόλεμον, καταστρέφεται ανοικτιρμόνως. Δημόσια γραφεία, δικαστήρια, ταμεία, εφορείαι, σταθμοί Χωροφυλακής μεθ' όλων των αρχείων των, εγκληματικώς πυρπολούνται. 

Δεκάδες εκατομμυρίων του Δημοσίου, των Τραπεζών, των ιδιωτών ληστεύονται υπό ενόπλων συμμοριών. Τρόφιμα στελλόμενα κατόπιν ατρήτων κόπων και θυσιών, εις την ύπαιθρον προς τροφοδοσίαν του πεινόντος ελληνικού λαού δημεύονται και διαρπάζονται. Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και άνδρες ιδία της Χωροφυλακής, δημόσιοι υπάλληλοι, δήμαρχοι και πρόεδροι κοινοτήτων αγρίως δολοφονούνται. Βιομηχανικαί εγκαταστάσεις, Σιδηροδρομικαί συγκοινωνίαι, σιδηροδρομικόν υλικόν, γέφυραι και ολόκληρα ακόμη οδικά δίκτυα, ανατινάσσονται εις τον αέρα. Ουδεμία καλλιέργεια της γης δύναται να γίνη, των γεωργών δικαίως διατελούντων εν απογνώσει συνεπεία της αναρχίας. Φιλήσυχοι αγρόται, μη εξαιρουμένων των γυναικών και των παίδων, απανθρώπως κρεουργούνται. 

Τέλος. ολόκληρα χωρία, χθες ακόμη εν γαλήνη διαβιούντα, μεταβάλλονται προς χάριν των ενόπλων αυτών εις τέφραν και ερείπια, οι δε κάτοικοί των φεύγουν έξαλλοι εκ τρόμου προς τα όρη, όπου ευρίσκουν τρομερόν εκ κακουχιών και πείνης θάνατον. Ιδού το έργον της Ε.Α.Μ. και των συγγενών της οργανώσεων. Έχων πλήρη αντίληψιν των τρομακτικών κινδύνων εις τους οποίους είναι εκτεθειμένοι οι αγροτικοί πληθυσμοί μας μετά τη δημιουργηθείσαν τοιαύτην κατάστασιν και την απόφασιν των στρατευμάτων κατοχής να θέσουν δι' αμέσου ενεργείας οριστικόν τέρμα εις αυτήν, εθεώρησα επιβεβλημένον εις εμέ καθήκον να προέλθω εις συνεννοήσεις μετά των Αρχών των Δυνάμεων του Αξονος, όπως αι συνέπειαι της εκκαθαριστικής δράσεως μη πλήξουν τους τόσον ήδη δοκιμαζόμενους φιλήσυχους, αλλά δυστυχείς κατοίκους της υπαίθρου. 

Αι Δυνάμεις του Αξονος, καίτοι δεινόν διεξάγουν πόλεμον, δεν εδίστασαν νέον να δώσουν δείγμα της προς τον νομιμόφρονα και φιλήσυχον ελληνικόν λαόν συμπαθείας των και να παράσχουν μεγαλοφρόνως αμνηστείαν, εις εκείνους οι οποίοι εντός δέκα πέντε ημερών από σήμερον, ήτοι μέχρι της 24ης ώρας της 20ής Μαΐου 1943, θέλουν υπακούσει εις την πρόσκλησιν των στρατευμάτων κατοχής. 

Καλώ συνεπώς τον λαόν της υπαίθρου να συμμορφωθή προς τους εις τας προκηρύξεις των Αρχηγών των στρατευμάτων Κατοχής τιθεμένους όρους και υπευθύνως δηλώ ότι εφ' όσον θέλουν γίνει σεβαστοί οι όροι ούτοι, ουδένα απολύτως κίνδυνον θα διατρέξη. 

Οι ένοπλοι, οι οποίοι εντός της ταχθείσης προθεσμίας θα προσέλθουν και θα παραδώσουν τα όπλα των, θα τύχουν ανεπιφυλάκτως αμνηστείας. Οι κάτοικοι των πόλεων, των κωμών και των χωρίων της υπαίθρου, οι οποίοι θα επανέλθουν εις τας εστίας των, εκείνοι οι οποίοι δε θα εγκαταλείψουν αυτάς κατανοούντες ότι τα Στρατεύματα Κατοχής εκτελούν απολύτως έργον προστασίας αυτών έναντι των εγκληματικώς, κατ' αυτών κυρίως δρώντων ενόπλων, ουδέν έχουν να πάθουν. Υπόσχομαι ακόμη ότι, εάν τηρηθούν πιστώς οι όροι τους οποίους θέτουν αι δυνάμεις του Αξονος, θα δυνηθώμεν τη βοηθεία αυτών να επισιτίσωμεν τους πεινώντας αγροτικούς πληθυσμούς και να παράσχωμεν πάσαν περίθαλψιν εις τους αστέγους και τους πάσχοντας εξ αυτών και ότι οι αγρόται τη προστασία των Στρατευμάτων Κατοχής θα δυνηθούν εν ασφαλεία να συνεχίσουν την διακοπείσαν ήδη καλλιέργειαν των αγρών των και να επανέλθουν εις τα ειρηνικά των έργα εν γένει. 

Ελληνες! 

Υπενθυμίζω εις υμάς ότι αι Δυνάμεις του Αξονος, καίτοι έχουσαι να αντιμετωπίσουν όλας τας συνεπείας και τας βαρείας υποχρεώσεις του πρωτοφανούς εις έκτασιν πολέμου επέδειξαν εις πάσαν ευκαιρίαν την προς τον ελληνικόν λαόν συμπάθειάν των.

 

Μη λησμονείτε ότι διά γενναίας χειρονομίας των ηγετών της Γερμανίας και Ιταλίας ο ελληνικός στρατός αφέθη ελεύθερος, μη θεωρηθείς αιχμάλωτος πολέμου. 

Μη λησμονείτε ότι ο ελληνικός λαός τελείως εγκαταλελειμμένος και αποκεκλεισμένος πανταχόθεν, θα κατεδικάζετο εις ομαδικόν εξ ασιτίας θάνατον, αν μη, παρ' όλας τας τρομακτικάς δυσχερείας και παρ' όλα τα εγκληματικά σαμποτάζ, επεσιτίζετο η χώρα μας, εκ του υστερήματός των, υπό των Δυνάμεων του Αξονος ως και αν δεν διευκόλυνον αύται τη μεταφοράν δι' ουδετέρων ατμοπλοίων, φορτίων απαραιτήτου διά την Ελλάδα σίτου και άλλων ειδών. Μη λησμονείτε ότι δεν εδίστασαν αύται και εμπειρογνώμονας ακόμη να στείλουν εις τη χωράν μας, διά να σώσουν τον ελληνικόν λαόν από τον εκφυλισμόν εκ της πείνης, ότε είδον την τρομεράν τραγωδίαν του χειμώνος του 1941. 

Ελληνες! 

Εις χείρας μας έγκειται η σωτηρία μας. Μην ακούετε την ύπουλον φωνήν των επικινδύνων εχθρών μας, των λύκων οι οποίοι έρχονται εν σχήματι προβάτων. 

Ακούσατε την φωνήν μου, φωνήν ειλικρινούς πατριωτισμού, φωνήν τιμίας ελληνικής συνειδήσεως και βοηθήσατε να σώσωμεν όλοι μαζί την Μεγάλην και Αγαπητήν μας Πατρίδα και την Ελληνικήν Φυλήν!

Εν Αθήναις τη 5 Μαΐου 1943

 ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΡΑΛΛΗΣ.

    Ας προσέξουμε μια άκρως ενδιαφέρουσα αναλογία: Οι 2 πρώτοι μνημονιακοί Πρωθυπουργοί, ΓΑΠ και Παπαδήμος, διακήρυτταν ότι είχαν ως στόχο τη σωτηρία της Ελλάδας από τη χρεοκοπία. Ο τρίτος τη σειρά –εν δυνάμει-Πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, θέλησε (όπως ο Ράλλης τότε) να εκφράσει  τη ΝΕΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ των σύγχρονων δωσιλόγων. Έβαλε στη μέση του «σκοπευτικού», ως κύριο υπεύθυνο για την κατάσταση της Ελλάδας την Αριστερά, σε συνδυασμό με ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ, που θα ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ από τα...ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ. Το μήνυμα της επίθεσης προς την Αριστερά, είναι σαφές: Δεν έχουμε πρόβλημα στο να περάσουμε τα μέτρα. Έτσι, ή αλλιώς (Βορίδηδες, Μπουμπούκοι, Μαγκούφηδες κλπ) τα περνάμε. Τώρα πρέπει να αντιμετωπιστεί η ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ και ΚΛΙΜΑΚΟΥΜΕΝΗ αντίσταση του λαού. Τα ιστορικά...ντεζαβού, που λέγαμε.

Βέβαια, μόνο οι αφελείς πίστεψαν ότι η αντι-Αριστερή επίθεση του Αντωνάκη, είχε ως στόχο την πολιτική και τις ηγεσίες της επίσημης/κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στόχος είναι το διευρυνόμενο, δυναμικό, ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ, αλλά ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΟ ταξικό μέτωπο, που αποκτά πολιτικά κι αγωνιστικά χαρακτηριστικά και το οποίο σαφώς ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ από ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ κόσμο, ο οποίος αφήνει πίσω τις αυταπάτες του κι αρχίζει να επαναπροσδιορίζει τη θέση του σχετικά με την κοινωνία και την πολιτική. Κι αυτός ο κόσμος είναι, που υπαγορεύει την αγωνία του καθεστώτος και τις...μαγκιές του Σαμαρά. Θέλουν να τον προλάβουν, τώρα που είναι ανοργάνωτος. 

Επιπλέον, μόνο οι αφελείς εξαπλάγησαν από την ακροδεξιά στροφή του και ως προς τις συμμαχίες του (Βορίδης-Μανωλίδης) και ως προς το περιεχόμενο της πολιτικής του. Ο Αντωνάκης είναι...παλιός στο κουρμπέτι της εθνικοφροσύνης.  Όπως μας πληροφορεί η τοπική εφημερίδα «Ελευθερία» (18.09.1982), ο νεαρός-τότε- βουλευτής, Αντώνης Σαμαράς, ανακοίνωνε- μέσω ειδικού Δελτίου Τύπου -την έλευσή του στη Μεσσηνία «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές στο Μελιγαλά». Κι όλα αυτά, στα πλαίσια της απάντησης, που η Δεξιά ήθελε τότε να δώσει στην επίσημη αναγνώριση της Εαμικής Αντίστασης. 

  Νεανικές τρέλλες, θα πει κάποιος. Κάτι δηλαδή σαν τη νεανική τρέλλα του (άρτι αφιχθέντος στη ΝΔ) Βορίδη, που στα νιάτα του κυκλοφορούσε στην Ακαδημίας μ’ένα τσεκούρι ανά χείρας. Ποιος από μας, άλλωστε, στα νιάτα του δεν έχει κυκλοφήσει στους δρόμους μ’ένα τσεκούρι ανά χείρας, όπως είχε γράψει κι ο εκπληκτικός pitsirikos!