Αίσχος τομάρια

Ακόμα δεν έχει στεγνώσει το αίμα του συνταξιούχου φαρμακοποιού που έπεσε νεκρός απ’ τις σφαίρες της εξαθλίωσης και της φτώχεια, που κάποιες φορές οδηγούν και στο μοιραίο, το εθελόδουλο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών, και με μια ασέβεια –τουλάχιστον- άνευ προηγουμένου, σκυλεύουν πάνω στο πτώμα του συνανθρώπου μας, που οι ίδιοι δολοφόνησαν.

Θυμίζουν την περίπτωση κάποιου που είχε δολοφονήσει τους γονείς του και ζητούσε επιείκεια απ’ το δικαστήριο γιατί έμεινε … ορφανός.

Το λαϊκό δικαστήριο όμως που ευχόμαστε και παλεύουμε να στηθεί όσο γίνεται πιο σύντομα, θα είναι αμείλικτο για τους οικονομικούς και φυσικούς δολοφόνους του λαού μας.

_________ Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Κομποδιάστε τα κλεμένα, κρύψτε και τʼ ασημικά σας να τα χαίρεται η σκουριά Θα ʼβγουμε κι εμείς παγάνα, θα σας εύρουμε ως τον ένα, και στην πόλη μέσα αν είστε και στʼ απόμερα χωριά. Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Κι απʼ τις "άγιες" πίσω εικόνες αν τρυπώστε, θα σας βρούμε μʼ όλα τα υποκριτικά παρακάλια στο θεούλη που αναμπαίζεταν αιώνες αδικεύοντας το πλήθος όπου του ʼχατε χαλκά. Πού θα πάτε, πού θα πάτε! Φυλακές και ξερονήσια κι οι κλωτσιές στα κρατητήρια και οι χαφιέδες στα γιαπιά μας διδάξανε να βαρούμε τους δημίους αλύπητα, ίσια σαν το φίδι που του δίνουν κατακέφαλα χτυπιά... Στίχοι του κομμουνιστή λαϊκού ποιητή Γιώργου Κοτζιούλα