Κομμουνιστική ανανέωση ναι, « ανανεωτικός» σταλινισμός όχι!

Tου Χρίστου Τουλιάτου

Ποιος θα το φανταζόταν; Είμαι αναγνώστης της εφημερίδας Εποχή από 18 χρονών (δηλαδή εδώ και 14 χρόνια!) και βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να γράψω μία σύντομη καταγγελία για αυτήν. Και μάλιστα με αφορμή ένα άρθρο που μου ζητήθηκε να γράψω από τους συντρόφους της συντακτικής επιτροπής της! Ένα άρθρο που (κυρίως) να αποτυπώνει τη συλλογική γνώμη της Αριστερής Ανασύνθεσης για την αποτίμηση των εκλογών της 6ης Μάη και να κάνει μία πρώτη νύξη για το από εδώ και πέρα.

Ποιος θα το φανταζόταν; Θεωρώ τίτλο τιμής το «κομμουνιστής της ανανέωσης», αυτοπροσδιορίζομαι και έτσι και το έχω χρησιμοποιήσει ως αυτοκαθορισμό σε αμφιθέατρα που δεν ήταν και ιδιαίτερα δεκτικά για κάτι τέτοιο πριν από κάποια χρόνια (όπως π.χ. το αμφιθέατρο των ΕΑΑΚ). Αλλά πάντα θλίβομαι όταν διαβάζω την ιστορία των δεξιών (κύρκειων και χατζησωκράτειων) εκδοχών αυτού του ρεύματος, τους διαρκείς αντιδημοκρατικούς χειρισμούς που έκανε απέναντι σε κάθε αριστερή φωνή εντός του, ενώ φυσικά διακηρυκτικά κατακεραύνωναν το «σταλινισμό» του «ορθόδοξου» ΚΚΕ. Και οι σύντροφοι της Εποχής και της ΑΚΟΑ σίγουρα γνωρίζουν τι εννοώ, επειδή το έζησαν από πρώτο χέρι.

Είναι θλιβερό, λοιπόν, και ενταγμένο εντός μίας μικροκομματικής αντιπαράθεσης χωρίς αρχές, να χρησιμοποιείται το άρθρο μου, να στήνεται και να διαστρεβλώνεται προκειμένου να αξιοποιηθεί σε ένα εκλογικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ και στην υπονόμευση του μετώπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο οποίο ανήκω (όντας και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου του).

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος λοιπόν. Έστειλα το άρθρο που μου ζητήθηκε με τίτλο «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» στο οποίο εξέθεσα σύντομα την αποτίμηση της Αριστερής Ανασύνθεσης για τις εκλογές της 6ης Μάη.

Το άρθρο κλείνει με την εκτίμηση ότι «Οι επερχόμενες εκλογές και η περίοδος που ανοίγεται μπροστά μας θα είναι πολωμένες. Θα αναδειχτεί πιο πολύ το στρατηγικό βάθος όλων των δυνάμεων και οι δυνάμεις της Αριστεράς θα κληθούν να δώσουν πιο επεξεργασμένες απαντήσεις. Εκτιμούμε ότι το ζήτημα του ευρώ και της ΕΕ, που αποτελεί το όριο ανοχής για το πολιτικό σύστημα και την αστική στρατηγική σχεδόν σε όλη τη μεταπολίτευση, θα έρθει στο προσκήνιο πιο έντονα τόσο επειδή είναι το αδύναμο σημείο του “αντιμνημονιακού” μπλοκ όσο και επειδή θα βαθύνει η κρίση της Ευρωζώνης. Παραμένοντας σε επικοινωνία με τις διεργασίες στο εσωτερικό του λαού, θεωρούμε ότι πρέπει να ανοίξουν αποφασιστικά τα ερωτήματα με ποιά κυβέρνηση και ποιά εξουσία, με ποιό μεταβατικό πρόγραμμα και ποιές κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις μπορούν να ανατραπούν τα Μνημόνια και η Τρόϊκα. Στη βάση αυτή θεωρούμε ότι τεκμαίρεται πολιτικά η ανάγκη πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας των δυνάμεων που στρατεύονται ολόψυχα στην οργάνωση του λαού και σε αναγκαίους προγραμματικούς άξονες για το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ.»

Η Αριστερή Ανασύνθεση (και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνολικά) έχει επανειλημμένα εκφράσει την εκτίμηση ότι αναγκαίοι προγραμματικοί άξονες για το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ είναι η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους και η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Η θέση αυτή έχει εκφραστεί και σε όλες τις συσκέψεις που έγιναν φέτος με πρωτοβουλία του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τη διερεύνηση κοινών δράσεων και μετωπικών συγκλίσεων. Και μάλιστα από τον υποφαινόμενο εκ μέρους της Αριστερής Ανασύνθεσης και σε μία-δυο από αυτές έχει παραστεί ο σ. Λάμπρου εκ μέρους της ΑΚΟΑ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι θέσεις της Αριστερής Ανασύνθεσης είναι γνωστές και όποιος θέλει να ανατρέξει σε πρόσφατες μετεκλογικές αποφάσεις της μπορεί απλά να μπει στην ιστοσελίδα της.

Για αυτό το λόγο, δεν δέχομαι πιθανό ισχυρισμό περί άγνοιας αυτών των θέσεων ή πιθανής αλλαγής τους. Επειδή όλοι δεν ήμαστε χθεσινοί… Δυστυχώς έγινε σκόπιμη χρησιμοποίηση του άρθρου παρά τους σκοπούς του συντάκτη του και, το χειρότερο, σε πλήρη αναντιστοιχία με το περιεχόμενο και το πνεύμα του. Και αναμφισβήτητη ένδειξη αυτού είναι η αλλαγή του τίτλου που έβαλα στο άρθρο μου στο εντελώς παραπλανητικό «Αναγκαία η πολιτική και εκλογική συνεργασία»! Δεν αξιώνω από τη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας να δέχεται a priori τον τίτλο ενός άρθρου που προτείνει ο συντάκτης του. Αξιώνω όμως το να μην αποτυπώνει ο τίτλος που επιλέγει κάτι άλλο από αυτό που γράφει το ίδιο το άρθρο! Την εκτίμησή μου ότι έγινε λαθροχειρία επιτείνει το ότι το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε δίπλα από μία στήλη που αναφερόταν σε «κρίσιμη» συνεδρίαση του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χθες υπονοώντας σαφώς ότι τίθεται ζήτημα αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμμετέχει σε αυτές τις εκλογές. Πολιτική αρχών είναι να καλείς ανοιχτά άλλες δυνάμεις της αριστεράς σε μία πολιτική και προγραμματική κατεύθυνση. Πολιτική αρχών δεν είναι η σπέκουλα ούτε η διασπορά φημών εδώ και μία εβδομάδα ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι Οικολόγοι δεν θα κατέβουν σε αυτές τις εκλογές και θα στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ! Την αίσθησή μου ότι έγινε χειρισμός εντείνει και το ότι το άρθρο μου στάλθηκε σε μαζική διαδικτυακή λίστα φίλων της Εποχής με αποτέλεσμα να πληροφορηθώ και εγώ τον τίτλο του τηλεφωνικά από φίλο πριν αγοράσω την ίδια την εφημερίδα…

Υπό άλλες συνθήκες, θα απαντούσα ίσως σε πιο αμβλυμένο τόνο. Δεν μπορώ όμως παρά να απαντήσω έτσι επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχει γίνει ένας καταμερισμός δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ για την προεκλογική αντιμετώπιση άλλων πολιτικών και εκλογικών προτάσεων. Αυτό είναι θεμιτό σε κάθε πολιτικό σχηματισμό. Αυτό όμως που δεν είναι θεμιτό είναι οι λαθροχειρίες και η αντιπαράθεση χωρίς αρχές ή, ακόμα χειρότερα με τη λογική «αυτές είναι οι αρχές μου, αν δεν σας αρέσουν έχω και άλλες» ανάλογα με τη σύνθεση του ακροατηρίου. Δεν μπορεί, λοιπόν, να αφαιρέσει κανείς τη δυνατότητα στις δυνάμεις της ΑΡΑΝ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να διατυπώσουν την πολιτική και προγραμματική πρότασή τους. Δεν μπορεί αριστερές φωνές να χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι δεν νομιμοποιείται καμία κριτική απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή «εξυπηρετείται αντικειμενικά η δεξιά». Λυπάμαι, αλλά αυτό θυμίζει άλλη δεκαετία και άλλο πολιτικό χώρο.

Επιχείρημα που εκτοξεύεται κατά κόρον τις τελευταίες μέρες σε συζητήσεις και στο διαδίκτυο τόσο προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και προς τον Αλέκο Αλαβάνο και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Οι κομμουνιστές της ανανέωσης είναι και πρέπει να παραμείνουν αταλάντευτοι εχθροί της λογικής της «αντικειμενικής προβοκάτσιας».

Έχουμε μπροστά μας μία νέα εκλογική μάχη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμμετέχει σε αυτή και έχει διατυπώσει κάλεσμα και πρόταση συστράτευσης των δυνάμεων που συμφωνούν στους προγραμματικούς άξονες που έχουν τεθεί για τα ζητήματα της παύσης πληρωμών, της εξόδου από ευρώ-ΟΝΕ-ΕΕ, τη ριζική αναδιανομή εισοδημάτων προς όφελος των εργαζομένων, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με λαϊκό και εργατικό έλεγχο. Θα συμμετάσχει απαιτώντας την άμεση και μονομερή καταγγελία του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Θα ανοίξει το διάλογο για την αναγκαία οργάνωση του λαού και την κοινή δράση ώστε όποια κυβέρνηση και αν έχουμε μετά τις 17 Ιούνη να μην ευνουχιστεί και ποδοπατηθεί η λαϊκή βούληση όπως αποτυπώθηκε και στις 6 Μάη.

Και φυσικά θα ασκήσει συναγωνιστική κριτική στη βάση αρχών, κριτική στους κόλπους του λαού κατά την πάντα κλασική μαοϊκή διάκριση περί των αντιθέσεων, προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς πέρα και έξω από άγονους ενδοαριστερούς εμφυλίους.  Με πίστη ότι ο λαός και η ριζοσπαστική Αριστερά θα κερδίσουν στο τέλος. Δεν ξέρω ποιός θα κερδίσει και θα χάσει σε κάθε καμπή. Ξέρω όμως ότι για να κερδίσεις τελικά δεν πρέπει να χάσεις την ψυχή σου, δεν πρέπει να χάσεις το ηθικό πλεονέκτημα.