Τελικά θα γίνει παράδοση: Παραμονές της έναρξης των
Ολυμπιακών αγώνων να γινόμαστε μάρτυρες κωμικοτραγικών γεγονότων. Το 2004
παρακολουθήσαμε σκηνοθετημένα ατυχήματα από τους «εθνικούς ήρωες», τους
ποτισμένους με τα «μαγικά φίλτρα» των φαρμακοβιομηχανιών και ασυναρτησίες για
την φυλετική ανωτερότητα των Ελλήνων. Σήμερα, παρακολουθούμε ένα κακόγουστο
θέατρο με αφορμή τα ρατσιστικά σχόλια μιας αθλήτριας.
Τα γεγονότα είναι γνωστά: Μια αθλήτρια, θαυμάστρια του
Κασιδιάρη, έγραψε ηλίθια, ρατσιστικά «αστεία» σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης,
προκαλώντας την οργή κάθε δημοκρατικού πολίτη. Την υγιή αντίδραση της κοινωνίας
διαδέχτηκε η υποκριτική «ευαισθησία» του συστήματος: Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ
κατελήφθησαν από …ιερή αγανάκτηση! Φιλοβασιλικοί παράγοντες του «αθλητισμού»
προεξόφλησαν τον αποκλεισμό της και όλα αυτά στο όνομα του «ολυμπιακού
ιδεώδους» και της «συναδέλφωσης των λαών» που, υποτίθεται, προωθούν οι αγώνες.
Υποκριτές! Μιλάνε αυτοί που γεννούν με την πολιτική τους
το ρατσισμό, αυτοί που συναγελάζονται με τους κασιδιάρηδες, αυτοί που
κλείνουν τα μάτια στις καθημερινές ρατσιστικές επιδρομές της αστυνομίας και των
φασιστών.
Όλοι αυτοί που έχουν νομιμοποιήσει την πιο ρατσιστική
πολιτική κατά των μεταναστών, που ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από τη γη
τους για να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης, που κλείνουν τα μάτια και
προωθούν τις δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών και των προσφύγων σε
κάθε γωνιά της Ελλάδας, δήθεν αγανάκτησαν με το ρατσισμό της Παπαχρήστου.
Το κυριότερο, για ποια «ιδεώδη», ποια «εκεχειρία» και
ποια «συναδέλφωση» μιλούν με αφορμή τους ολυμπιακούς αγώνες; Οι αγώνες
αυτοί είναι ένα τεράστιο πανηγύρι των πολυεθνικών, της ντόπας, του εθνικισμού
και του ανταγωνισμού για τα πριμ. Ένα τεράστιο ιδεολογικό πλυντήριο των
εγκλημάτων των ιμπεριαλιστών. Την ώρα που ο πλανήτης βυθίζεται στην εξαθλίωση
και το αίμα τρέχει ποτάμι στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού αυτοί
στήνουν ζωοπανήγυρη! Η δήθεν «μηδενική ανοχή» στο ρατσισμό έχει κύριο
σκοπό να προστατεύσει την εικόνα των πολυεθνικών χορηγών που
πουλάνε «ολυμπιακά ιδεώδη»!
Δεν είναι δικός μας αυτός ο «αθλητισμός». Τη συναδέλφωση
των λαών δεν την προωθεί η φωλιά απατεώνων και φασιστών που αποκαλείται
«Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή». Η συναδέρφωση των λαών χτίζεται με τους
κοινούς αγώνες για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη. Η λάμψη από τη, χιτλερικής
έμπνευσης, περιφορά της ολυμπιακής φλόγας δεν πρέπει να κρύψει την αθλιότητα
του κόσμου τους.
Γραφείο Τύπου
+ σχόλια + 3 σχόλια
.
να προσθέσω και εγώ την πινελιά μου για τις ολυμπιάδες:
Είναι ενδεικτικό για το ενιαίο χαρακτήρα της πατριαρχικής παράδοσης ότι η αστική πατριαρχία της εποχής μας αναζήτησε το πρότυπο και τη δικαίωσή της ίσα ίσα στον ελληνικό θεσμό των ολυμπιακών αγώνων, γιατί σ' αυτό το θεσμό συναντάμε την αρχή της επίδοσης με εξιδανικευμένη μορφή. Εδώ οι άριστοι του κόσμου, επιλεγμένοι έπειτα από αναρίθμητες προκριματικές δοκιμασίες, με τη μορφή της "παιδιάς" που χρησιμεύει μόνο στην προσωπική ευχαρίστηση του αθλητή χωρίς υλικό κέρδος και χωρίς την ελπίδα του υλικού κέρδους, πετυχαίνουν τις μεγαλύτερες επιδόσεις και ανταμείβονται γι' αυτό με δόξα και τιμή.
Αυτό είναι ο μύθος που καλλιεργείτε για τις ολυμπιάδες, και με αυτόν τον τρόπο θέλει η αστική κοινωνία να αντιμετωπίζονται οι επιδόσεις της αφρόκρεμάς της (…).
Οι αγώνες αυτοί μόνο το χαρακτήρα της "παιδιάς" δεν έχουν. Γιατί οι ιδέες του παιχνιδιού και της επίδοσης αποκλείονται αμοιβαία. Το παιχνίδι είναι κάτι υγιές, κάτι που ψυχαγωγεί, αναζωογονεί, δυναμώνει. Ο αθλητισμός των ρεκόρ, αντίθετα, είναι καταστροφικός, φθοροποιός, εμφορείται από φθόνο και επιθετικότητα, είναι βλαβερός τόσο για το σώμα όσο και για την ψυχή. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να "νικήσει" έναν άλλο χωρίς να τον συντρίψει. Αυτό είναι σαδισμός. Η επιθυμία να κάνει κανείς κάτι "καλύτερα" από έναν άλλο πηγάζει από ένα άρρωστο, ανασφαλές Εγώ, που θέλει να προβληθεί με την καταστροφή του άλλου Εγώ και μόνο στα βάσανα του άλλου μπορεί να βρει την ευτυχία του (…).
Ο δημιουργικός άνθρωπος δεν επιζητεί την συντριβή άλλων δημιουργικών ανθρώπων, γιατί όλες οι δυνάμεις του είναι αφιερωμένες στην δημιουργία. Δεν υποφέρει ούτε από φόβο μπροστά στον διπλανός του ούτε από άγχος μήπως είναι ο ίδιος κατώτερος - άγχος που αργά η νωρίς θα οδηγήσει αναπόφευκατα στην επιθετικότητα και στην δικαιολόγηση της βίας. Εκεί όμως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η αρχή της επίδοσης, γιατί είναι η κατ' εξοχή αρχή της βίας: βλέπει κάθε άνθρωπο να βρίσκεται σε ανταγωνισμό με όλους τους άλλους και, με το πρόσχημα ότι πρέπει κανείς να αμύνεται, οδηγεί αναπόδραστα στην επίθεση εναντίον του διπλανού (…).
Φυσικά και τα αποσπάσματα δεν είναι δικά μου, αν και πολύ θα το ήθελα. Είναι από το εξαιρετικό βιβλίο - έρευνα του Έρνεστ Μπόρνεμαν, "Η Πατριαρχία".
Τριάντα πέντε χρόνια έρευνας για το γενοταγές σύστημα που ζούμε και που τα έχει κάνει μπάχαλο
Εκδόσεις Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας.
Δημοσίευση σχολίου