Αλλά ας το δούμε αναλυτικότερα. Σε όλα τα βιβλία οικονομικών, βασική αιτία της ανεργίας είναι η ανισότητα κι η οικονομική κρίση, αφού τότε η ανεργία καλπάζει. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά. Η προσπάθεια αύξησης κέρδους με οποιαδήποτε τρόπο, εκδηλώνεται από τη μια με συνεχή εκμετάλλευση του εργαζόμενου, από την άλλη με αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιριών. Και στις μεν εταιρίες τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές, καταστρέφουν τους μικρότερους ανταγωνιστές τους, για να τους πάρουν την πελατεία και άρα να βγάλουν περισσότερα, στους δε εργαζόμενους δημιουργούν ανισότητα, δίνοντας ή τάζοντας σε μερικούς παραπάνω ψίχουλα, ώστε να διασπούν την εργατική τάξη. Δείτε πχ τι συμβαίνει στη Χαλυβουργία, όπου μερικοί εργαζόμενοι, η μειοψηφία, έχουν πιστέψει το Μάνεση και φωνάζουν για να λήξει η απεργία, που αποφάσισε η συντριπτική πλειοψηφία. Όταν όμως η εργοδοσία κάνει τη δουλειά της και δεν θα σας χρειάζεται, ποιος σας εγγυάται, ότι δε θα αλλάξει τη συμφωνία;
Ακόμη, τον εργοδότη τον συμφέρει η ανεργία. Βρίσκεις νέους επιστήμονες με πάρα πολλά προσόντα σε εξευτελιστική τιμή. Όλα αγοράζονται και πωλούνται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση. Άλλωστε, πιο επιχείρημα είναι περισσότερο ισχυρό για τον αφέντη, από την εξαθλίωση των φτωχών; «Βλέπεις που ψάχνουν τα σκουπίδια να φάνε; Θα κάτσεις όλη τη μέρα στο μαγαζί με τα ίδια φράγκα, ή θα τους κάνεις παρέα;»
Η ανεργία έχει ως άμεσο αποτέλεσμα στις επιχειρήσεις τα χαμηλά μεροκάματα. Κατάλαβες γιατί γίνονται οι κρίσεις; Γιατί πως αλλιώς θα πειστείς, να δουλεύεις περισσότερο για λιγότερα;
Αλλά και η κατάσταση στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια έχουν το σκοπό τους. Η παιδεία πρώτα απ όλα. Ο ανταγωνισμός ξεκινάει από κει. Κοίτα τις εξετάσεις. Τι σου λένε; Η σχολή αυτή είναι «καλή» έχει βάση το 19. Ξηλώσου, πλήρωσε φροντιστήρια, για να έχει το παιδί σου προοπτική. Και το κάνεις φυσικά, γιατί σκέφτεσαι το παιδί σου. Έλα όμως που τα πράγματα αλλάζουν και βρίσκεται άνεργος ο νέος ή η νέα με μεταπτυχιακό, ξένη γλώσσα, Η/Υ κα. Και τι κάνει; Την ανάγκη φιλότιμο, ή πάει να δουλέψει για πενταροδεκάρες, ή υποχρεώνεται στον πολιτικό κηφήνα, ή φεύγει μετανάστης, ή μένει άνεργος. Και ποιος φταίει; «Αυτός που διάλεξε τη Σχολή, γιατί είπαμε: η γνώση για τη γνώση». Μόνο που όταν διάλεγαν σχολή οι φτωχοί, δεν διάλεγαν να μάθουν μόνο, διάλεγαν και για να έχουν εργασία.
Η υγεία. Δούλευε για σε νοσηλεύουν, αν «ο μη γένοιτο». Ειρωνεία έτσι; Πρέπει να αρρωστήσεις από τη δουλειά, για να έχεις δικαίωμα να νοσηλευτείς. Πόσα εργατικά ατυχήματα γίνονται ξέρεις; Πόσοι ανασφάλιστοι βρίσκονται στο δρόμο, ανάπηροι, εντελώς ανίκανοι να εργαστούν, κατεστραμμένοι, επειδή ο «καλός» αφέντης, που τους έκανε την τιμή, να τους πάρει σκλάβους, δεν τους ασφάλισε καν και μετά τους έριξε κλοτσιά;
Η ανεργία έχει τόση σχέση με τη μετανάστευση, όση το τυρί με την ναυπήγηση πλοίων, δηλαδή καμία. Οι ένοχοι πολιτικοί απλά προσπαθούν να σε κοροϊδέψουν. Δεν περιμένεις ότι θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και θα σου πουν, ότι φταίνε οι πολιτικές τους; Για σκέψου. Ο κηφήνας της βουλής, χωρίς ρουσφέτι που θα ήταν; Σπίτι του. Και γιατί υπάρχει ρουσφέτι; Δεν βρίσκεις εύκολα δουλειά. Αλλά ποιος ορίζει τις δουλειές; Η πολιτική που ακολουθεί ο κηφήνας. Επομένως, δίνεις δύναμη στον υπεύθυνο της ανεργίας, ο οποίος διαιωνίζει το πρόβλημα, για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Ξύπνα, χωρίς ανεργία δεν θα υπήρχαν οι κηφήνες της βουλής και χωρίς αυτούς τούς κηφήνες, δεν θα υπήρχε ανεργία. Σπάσε τον κύκλο αναπαραγωγής των προβλημάτων.
Αλλά ας δούμε και μερικά άλλα πράγματα. Στον καπιταλισμό, ελάχιστοι έχουν τον πλούτο, την τεχνολογία, τις πηγές. Φυσικά, οι φυσικοί πόροι, δεν ανήκουν σε κανένα, αλλά αυτό δεν γίνεται κατανοητό, δυστυχώς.
Τι θα έπρεπε να γίνει λοιπόν. Σε μια κοινωνία που ζει από τον πλούτο της φύσης, την τεχνολογία, η εργασία θα έπρεπε να είναι επαρκώς και δίκαια κατανεμημένη, ώστε απ τη μια να γίνεται πιο ξεκούραστα και χωρίς λάθη απ την κόπωση, απ την άλλη, να απασχολούνται περισσότεροι άνθρωποι και να προσφέρουν.
Παράδειγμα. Για να χτίσεις ένα σπίτι σε ένα μήνα, θέλεις 10 εργάτες να δουλεύουν οκτάωρο. Τι κάνει όμως ο καπιταλισμός; Παίρνει τους 5 εργάτες και τους υποχρεώνει να δουλεύουν 16ωρο. Τους υπόλοιπους τους έχει άνεργους. Λέει σ αυτούς που δουλεύουν το αφεντικό: «θα σας κόψω το μισθό 20%, αλλιώς θα απολύσω έναν από εσάς». Τι γίνεται λοιπόν; Οι μισοί άνεργοι πεινάνε. Οι άλλοι μισοί πεθαίνουν στη δουλειά. Και ο αφέντης κερδίζει 6 μισθούς στους 10. Τους 5 των ανέργων και τον ένα, τη μείωση του 20% (20%Χ5=1 (100%))! Και αν πέσουν κάτω από την εξάντληση, κάνα δύο από κείνους που εργάζονται, τους αντικαθιστά με κάποιον από τους ανέργους! Πως ήταν τα κάτεργα τις γαλερες; Έτσι ακριβώς.
Αυτό γίνεται παντού. Όσο τα χρήματα είναι στα χέρια λίγων, τόσο θα αυξάνεται η ανεργία, για να αυξάνονται τα κέρδη. Μην είσαι κορόιδο λοιπόν. Οι μετανάστες είναι θύματα όπως εσύ, αλλά είναι και σύμμαχοι σου, αν είσαι έξυπνος.
Κοίτα μερικά κράτη, που έγιναν πλούσια. Πόσοι είναι οι αυτόχθονες Αμερικάνοι ξέρεις; Μόνο 1.000.000 Ινδιάνοι, που γλύτωσαν τις σφαγές των καουμπόηδων. Όλοι οι άλλοι είναι μετανάστες στις ΗΠΑ. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιρλανδοί, Ισπανόφωνοι, Αφροαμερικανοί, Έλληνες, Ιταλοί, Κινέζοι κλπ. Χάρη στους μετανάστες αναπτύχθηκε η οικονομία των ΗΠΑ. Χάρη στους ξένους εργάτες Τούρκους, Νοτιοευρωπαίους, έγινε η Γερμανία βιομηχανική υπερδύναμη. Γιατί εκεί λειτούργησαν θετικά;
Κι εκεί, αν θέλεις να ξέρεις, όταν πρωτοπήγαν οι δικοί μας συνάντησαν ρατσισμό, τους έλεγαν καβγατζήδες στην Αμερική, τεμπέληδες κλπ. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες. Υπήρχαν βεβαια και κακοποιοί, όπως υπάρχουν παντού. Υπήρχαν όμως και εξαιρετικοί άνθρωποι, φωτεινά μυαλά, που διαπρέψανε.
Λες ο μετανάστης δε βοηθά στην οικονομία. Γελιέσαι. Αν εργαστεί, οποιοσδήποτε θα παράγει έργο. Το έργο αυτό αντιστοιχεί σε χρήμα. Επίσης, αν ασφαλιστεί κανονικά, τα ταμεία θα κερδίσουν και αυτά. Αν δοθεί η δυνατότητα στον άνεργο να κάνει επιχείρηση, δική του δουλειά, νόμιμα, δε θα συνεισφέρει με φόρους κ.α.;
Αλλά γιατί δεν γίνονται αυτά; Γιατί, αν αναπτυχθούν οι μικρομεσαίοι, θα χάσουν μέρος των κερδών οι πλεονέχτες μεγάλοι. Αυτοί λένε στην Τρόικα, που με τη σειρά της διατάζει τους ντόπιους δοσίλογους, να πάρουν αυτά τα μέτρα. Γι αυτό βλέπεις μπουμπούκους υπουργούς, να κάνουν το νταή επιστάτη στους εργάτες, για αυτό βλέπεις προπαγανδιστές υπαλλήλους καναλιών, να λένε: Μην ζητάτε, αλλά δουλεύετε. Γιατί έτσι τους λένε τα αφεντικά, που μοίρασαν την πίτα. Και δεν σκοπεύουν να δώσουν ούτε ψίχουλο σε άλλους.
Όσο χτυπάς μετανάστες, χτυπάς τους συμμάχους σου κι επομένως το ίδιο σου το κεφάλι. Η αδυναμία εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων και η ανοργανωσιά, που παρουσιάζει το κράτος, είναι ΣΚΟΠΙΜΟ αποτέλεσμα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής. Για να έρθουν οι «σωτήρες».
Ο μόνος τρόπος να σωθείς είναι να γλυτώσεις από τους σωτήρες της πολιτικής και να αλλάξεις από τα θεμέλια το σάπιο. Κι αυτό δεν γίνεται ούτε με ευχές, ούτε «πυροβολώντας» θύματα…
Δημοσίευση σχολίου