Η στάση της ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ

Γιώργος Ρούσης
 
Η αλλοπρόσαλλη στάση της ΔΗΜΑΡ απέναντι στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο και τον προϋπολογισμό ήταν η καλύτερη επιβεβαίωση  της αρχής του «ναι μεν αλλά» που διέπει αυτό το κόμμα.
 
Προηγουμένως, από ΠΑΣΟΚ με πολιτικά –κατ’ αναλογία των πάλαι ποτέ   μπασκίνων με πολιτικά- η ΔΗΜΑΡ με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση φόρεσε την κανονική στολή των συστημικών δυνάμεων, αποκαλύπτοντας έτσι το πραγματικό της πρόσωπο,  που μέχρι τότε προσπαθούσε να κρύψει πίσω από ένα αριστεροφανές  προσωπείο.
 
Στη συνέχεια  με απύθμενο θράσος  η ΔΗΜΑΡ πάσχιζε να εμφανίζεται και ολίγον ως αντιπολίτευση, ενώ στην πραγματικότητα είναι ολοκληρωτικά   υπεύθυνη για όλα τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει, έως  για παράδειγμα και για τα βασανιστήρια  στην ΓΑΔΑ .
 
Και φθάσαμε στον τραγέλαφο της στάσης απέναντι στο τελευταίο μνημόνιο με το οποίο συμφώνησε σε όλα τα βάρβαρα μέτρα που προβλέπει , έφαγε δηλαδή  όλο το γάιδαρο και εμφανίστηκε να αρνείται να φάει  την ουρά –τα εργασιακά-. Παρόλα αυτά  στηρίζει την κυβέρνηση που τα υιοθέτησε, και ψηφίζει τον προϋπολογισμό που στην ουσία αποτελεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα εφαρμογής, τον εφαρμοστικό νόμο  του συνόλου του μνημονίου.
 
Και ως ολοκλήρωση της  ξευτίλας,  βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, έπαιζαν κρυφτούλι στην Βουλή και περίμεναν σε περίπτωση που δεν θα υπήρχε πλειοψηφία, να ψηφίσουν αυτοί υπέρ, για να  σώσουν την κυβέρνηση και τα αντιλαϊκά μέτρα, εργασιακών συμπεριλαμβανομένων, τα οποία είχε υπογράψει ο εκ της ΔΗΜΑΡ προερχόμενος υπουργός  Ρουπακιώτης.
 
Είναι σαφές  ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν κορύφωση μιας  κυβερνητολαγνείας δίχως αρχές, αποτελούν  πολιτική και ηθική  κατάπτωση, και συνιστούν απροκάλυπτο εμπαιγμό απέναντι στον ελληνικό λαό, τέτοιο που ακόμη και τη ΝΔ και το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ παρόλη την πασίδηλη  αφερεγγυότητα τους, τα καθιστούν σχετικά  πιο συνεπή.
 
Ταυτόχρονα αποτελούν πρόβα τζενεράλε  για την ανάδειξη του Φώτη Κουβέλη στην Προεδρία της Δημοκρατίας,  όποτε και θα διαφωνεί μεν σε ορισμένα , θα υπογράφει  δε τα πάντα.
 
Αν όμως  με όλα αυτά είναι βέβαιο ότι τα λεξικά του μέλλοντος στα λήμματα  ασυνέπεια, διπλοπροσωπία, κοροϊδία, απάτη, και άλλα παρεμφερή, θα παραπέμπουν στην ΔΗΜΑΡ, απαιτείται μια ξεκάθαρη απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στο ερώτημα, αν στο όνομα της  κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας σκοπεύει να συγκυβερνήσει με την ΔΗΜΑΡ, να συγκυβερνήσει δηλαδή, με μια πολιτική δύναμη που εφαρμόζει ως κυβερνητική συνιστώσα την πλέον αντιλαϊκή πολιτική μετά τη μεταπολίτευση, και η οποία είναι συνάμα η πλέον αφερέγγυα δύναμη του πολιτικού φάσματος που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
 
Και η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα πρέπει να είναι σαφής, όπως άλλωστε  θα πρέπει να ξεκαθαριστεί συγκεκριμένα, με ποιο τρόπο αυτή η συνεργασία  θα προωθήσει  το σοσιαλισμό, τον οποίο έστω και καταχωνιασμένα,  στις  προς τους ολίγους απευθυνόμενες διακηρύξεις του, επικαλείται ότι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
 
Και στο ίδιο ερώτημα θα πρέπει να απαντήσουν όλοι εκείνοι που  καλούν σύμπασα την Αριστερά  να ενισχύσει έστω και κριτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το ότι  δηλώνει ότι αποτελεί τον πιο φερέγγυο υπερασπιστής του ευρώ και της ΕΕ, δηλαδή της θηλιάς που αν δεν την αποτινάξουμε  είναι αδύνατον να προβούμε στην όποια προοδευτική μεταρρύθμιση. Που  μας καλούν να τον στηρίξουμε παρά το ότι  θεωρεί ότι με τους δυνάστες μας θα τα βρούμε μέσα από ένα συμβιβασμό για το κοινό συμφέρον.
 
Και έχει τεράστια σημασία να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, διότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργαστεί με αυτές τις δυνάμεις οδηγούμενος  ακόμη πιο δεξιά από την μέχρι τώρα ρεφορμιστική πορεία του, είναι βέβαιο ότι όχι μόνον θα απογοητεύσει όλον αυτόν τον κόσμο που στο πρόσωπο του είδε μια εναλλακτική, όχι μόνον  θα διασύρει σύμπασα την Αριστερά, αλλά και θα οδηγήσει το λαό μας σε άλμα προς τα πίσω, αντί σε ένα έστω βήμα προς τα μπρος.   


Πηγή: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ