Ενώ, όμως, τόσο η τωρινή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση - που τείνουν να μείνουν στην ιστορία ως οι κυβερνήσεις που έφεραν την πείνα στο σχολείο - αναλαμβάνουν ακέραια την ευθύνη μόνο απέναντι στους κεφαλαιοκράτες για την εξασφάλιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς τους, δε δείχνουν ανάλογη ευαισθησία για τα υποσιτιζόμενα παιδιά.
Το παράδειγμα της βοήθειας που προσφέρει η εκκλησία και οι μέχρι τώρα χορηγίες είναι απόδειξη ότι λύση στο πρόβλημα δεν έρχεται με τέτοιες κινήσεις αφού αφορούν συγκεκριμένο αριθμό μαθητών και όχι όλους όσοι έχουν ανάγκη.
Ορισμένα σχολεία πήραν πρωτοβουλία να σταθούν αλληλέγγυα και να προσφέρουν τις γιορτινές μέρες, με όποιο τρόπο μπορούσαν, βοήθεια στους μαθητές και τις οικογένειές τους που στερούνται ακόμα και τα βασικά αγαθά για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Κρίνεται θετική αυτή η προσφορά γιατί κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται μόνος του αλλά να γνωρίζει ότι μπορεί να βασιστεί στο διπλανό του. Χρειάζεται, όμως, και να νιώσει εμπιστοσύνη στη δύναμη του συλλογικού αγώνα, να σταθεί όρθιος, ώστε όλοι μαζί να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους ζωής.
Απαιτείται, λοιπόν, αυτές οι πρωτοβουλίες να λάβουν χαρακτήρα ταξικής-λαϊκής αλληλεγγύης να αποκτήσουν διεκδικητικά – αγωνιστικά χαρακτηριστικά και να ενταχθούν σε ένα συνολικό αγώνα αντίστασης και ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών και των εκφραστών τους.
Απάντηση και διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα θα δώσει μόνο η οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση των εκπαιδευτικών και γονέων, των εργατικών σωματείων και των μαζικών φορέων. Απαιτούμε να εξασφαλιστεί τώρα με έκτακτο κρατικό κονδύλι ένα γεύμα καθημερινά για κάθε μαθητή.
Εννοείται πως οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες καμιά σχέση δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν με τις δήθεν «φιλανθρωπικές» δραστηριότητες επιχειρηματικών ομίλων και «ΜΚΟ» για την προβολή του «κοινωνικού προσώπου» και της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» εκείνων που ακόμη και σε περίοδο κρίσης βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται τη στιγμή που απολύουν εργαζομένους και πετσοκόβουν μισθούς.
Πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού και συντονισμού των συλλόγων διδαδσκόντων και γονέων του κάθε σχολείου. Άμεσα πρέπει να διεκδικήσουμε την διεύρυνση έκτακτου κονδυλίου από τους Δήμους για να παρέχεται ένα γεύμα, καταρχάς σε αυτά τα παιδιά, αξιοποιώντας τις υποδομές και το προσωπικό τους. Παράλληλα, πρέπει να παλέψουμε, ώστε να διευρυνθεί η διάθεση γεύματος σε όλους τους μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων με την προοπτική της σίτισης από δομές σε κάθε σχολείο.
Με βάση το παραπάνω πλαίσιο αιτημάτων, όλα τα εργατικά σωματεία και οι μαζικoί φορείς να συνεδριάσουν για αυτό το θέμα και να οργανώσουν κοινή αγωνιστική δράση.
Αν τώρα δεν πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, αν τώρα δεν κάνουμε υπόθεση δική μας το μέλλον και τη μόρφωση των παιδιών μας, αν δεν οργανώσουμε τώρα την πάλη και τη συμμαχία μας, αύριο τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα.
ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ-ΛΑΪΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»
Δημοσίευση σχολίου