"Αν γνωρίζουμε, τότε πρέπει να αγωνιστούμε για τη ζωή σου σαν να ήταν η δική μας ζωή –που είναι—και να φράξουμε με τα κορμιά μας το πέρασμα στο διάδρομο για το θάλαμο αερίων. Αν αυτοί έρθουν την αυγή για σένα, το σούρουπο θα έρθουν για μας."
Απόσπασμα από γράμμα του Τζέιμς Μπόλντουιν, στην Άντζελα Ντέιβις όταν ήταν έγκλειστη στις φυλακές (19 Νοεμβρίου 1970).
Καθώς η οικονομική κρίση και η ακολουθούμενη πολιτική σπρώχνουν την Ελληνική κοινωνία όλο και πιο βαθιά στην εξαθλίωση, το σύστημα επιστρατεύει κάθε είδους κατασταλτικούς μηχανισμούς –φανερούς και μη-- για να ποινικοποιήσει την διαφωνία και την αντίσταση. Οι αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, πιστό μαντρόσκυλο της νεοφασιστικού τύπου κυβέρνησης βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κρούσης αφού η στρατιωτικοποίηση αλλά και η απειλή τιμωρίας προσπαθούν να εξουδετερώσουν κάθε πυρήνα αντίδρασης.
Στην ουσία, έχουμε μια «δικαιοσύνη δύο ταχυτήτων» όπου το γράμμα του νόμου εφαρμόζεται επιλεκτικά και κυρίως σε εκείνους που φαινομενικά έχουν μικρότερα περιθώρια αντίδρασης (παιδιά στις καταλήψεις, εργαζόμενοι, μικρο-οφειλέτες, οροθετικές, μετανάστες) ενώ αντίθετα οι υπαίτιοι της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε επιβραβεύονται. Στην παρούσα συγκυρία έχει ενδιαφέρον να παρουσιάσουμε εν συντομία κάποια στοιχεία Η συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα
Δημοσίευση σχολίου