Περιβεβλημένος με το διάτρητο μανδύα του «καραμανλισμού» ο Αντώνης Σαμαράς και με επιγραφή το δίπτυχο «πατριωτισμός και Δημοκρατία», που αναρτά ο ίδιος στο «νεοφιλελεύθερο κομβικό οικοδόμημα» το οποίο διαμόρφωσε, επιχειρεί να αποκρύψει τη σκληρή πραγματικότητα που αφορά στη σημερινή Νέα Δημοκρατία και την ηγετική - καθοδηγητική της ομάδα: Η πλήρης ενσωμάτωση της σημερινής κυβερνώσας παράταξης στις δομές εξουσίας και υποταγής αλλά και στα θεολογικά προτάγματα των μνημονιακών - νεοφιλελεύθερων πολιτικών όχι μόνο ακυρώνει και ευτελίζει το περιεχόμενο και την ουσία της Δημοκρατίας και του πατριωτισμού, αλλά διαμορφώνει ταυτόχρονα μια ρήξη και σαφή πολιτικο-ιδεολογική ασυνέχεια με τις καταστατικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας αλλά και με βασικές επιλογές του ιδρυτή της.
Αυτή είναι η αιτία που προκλήθηκε τρόμος στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας από την παρουσία και παρέμβαση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μια τυπική παρουσία σ' ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Ίσως, μάλιστα, να προκαλούσε περισσότερα προβλήματα στον ίδιο τον Αλέξη ΤσΙπρα...
Το πρόβλημα όμως στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν το προκάλεσε και δεν θα μπορούσε να το προκαλέσει ένας πολιτικός αντίπαλος. Έχει γίνει πια συνείδηση, ακόμα και στην ίδια την εκλογική βάση και στον ίδιο τον κομματικό μηχανισμό, ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία συμβολική και μόνο σχέση μπορεί να διατηρεί με το ιστορικό της παρελθόν.
Κάνουν λάθος όσοι θεωρούν ότι ο νεοφιλελευθερισμός συνιστά απλώς μια οικονομική αντίληψη, έστω και ακραία, μεταξύ άλλων οικονομικών θεωριών και εφαρμογών. Στην πραγματικότητα ο νεοφιλελευθερισμός εκφράζει σε οικονομικό επίπεδο μια ολόκληρη κοσμοθεωρία, μια πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία που αφορά στη Δημοκρατία, στις κοινωνικές σχέσεις στις αξίες και στους κανόνες που αφορούν στην οργάνωση και αναπαραγωγή του σύγχρονου κόσμου.
Όταν μια πολιτικο-ιδεολογική οικογένεια (όπως π.χ. η Σοσιαλδημοκρατία), όταν ένα πολιτικό σύστημα, όταν ένα κόμμα υιοθετούν και εφαρμόζουν στην πράξη τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές όταν ερμηνεύουν και παρεμβαίνουν σε θεσμικο-κοινωνικό επίπεδο με βάση τις «αξίες» και τις αρχές του απηνούς ανταγωνισμού της Αγοράς, όταν υποβαθμίζουν, καταλύουν ή και ευτελίζουν τους δημοκρατικούς - κοινοβουλευτικούς θεσμούς όταν περιφρονούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τότε ενσωματώνονται αυτόματα στο Νεοφιλελεύθερο Παράδειγμα, όποιες διακηρύξεις κι αν κάνουν, σε όποιες μεταμφιέσεις κι αν προβούν, όσες «σημαίες» του «ένδοξου παρελθόντος» κι αν αναρριπίσουν... Αυτό είναι το ιστορικό πρόβλημα της ΝΔ αλλά και του κυβερνητικού εταίρου της του ΠΑΣΟΚ. Ίσως, μάλιστα, το «παράδειγμα» του ΠΑΣΟΚ να είναι και σαφέστερο.
Η Νέα Δημοκρατία έχει μεταβληθεί σήμερα σ' ένα ακροδεξιό νεοφιλελεύθερο μόρφωμα, σ' ένα «τσακάλι της Αγοράς»... Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, η σημερινή Νέα Δημοκρατία έχει στενότερη πολιτικο-ιδεολογική συγγένεια με το νεοφιλελεύθερο - εκσυγχρονιστικό πρότυπο που εκκολάφθηκε στην οκταετία Σημίτη, παρά με τις κυβερνητικές πολιτικές της περιόδου διακυβέρνησης Κ. Καραμανλή κατά τη δεκαετία του 70.
Σήμερα ο σκληρός κυβερνητικός πυρήνας των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών υπηρετήθηκε και υπηρετείται πιστά από πρόσωπα-κλειδιά του εκσυγχρονιστικού «καθεστώτος» και της δομής της διαπλοκής (Στουρνάρας Παπαδήμος, Γιαννίτσης κ.λπ.). Η σημερινή ΝΔ συνεχίζει, μάλιστα, να στηρίζει με φανατισμό αμαρτωλές συμβάσεις του παρελθόντος (όπου «φιγουράρουν» ονόματα όπως ο περίφημος Χρ. Πάχτας στην υπόθεση των μεταλλείων χρυσού), αναπαράγοντας στο χρόνο την εγκαθιδρυθείσα επί εκσυγχρονισμού νεοφιλελεύθερη δομή... Αυτής της δομής είναι κληρονόμος και «σωματοφύλακας» ο Α. Σαμαράς και καμιά σχέση δεν έχει με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό και το ρυθμιστικό ρόλο του κράτους πάνω στην ασύδοτη Αγορά.
Με μια διαφορά: Ο «εκσυγχρονισμός» χρησιμοποίησε ορισμένα ιδεολογικά ερείσματα, ράκη της καταρρέουσας Σοσιαλδημοκρατίας. Η σημερινή ΝΔ δεν χρειάζεται παρόμοιες αιτιολογήσεις... Έχει εξαπολύσει πόλεμο κατά της κοινωνίας έχει ενσωματώσει το ακροδεξιό πολιτικό προσωπικό και τις αντιλήψεις του, εκφράζεται στις επίσημες ανακοινώσεις της μ' ένα διχαστικό, ευτελή και στερούμενο πολιτικού ήθους λόγο και αντιμετωπίζει όσους αντιδρούν στην πολιτική της με τον τρόπο που αντιμετώπιζαν την τρομοκρατία κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες πριν από λίγα χρόνια...
Ακόμα και ο Γιώργος Παπανδρέου θα χαμογελά τώρα σαρδόνια με το κατάντημα του τέως συγκατοίκου του και «αντιπάλου» του...
Πηγή: Μενέλαος Γκίβαλος – «Επίκαιρα»
Δημοσίευση σχολίου