«Ο εξωτερικός κίνδυνος», πάντα πουλάει.

Είναι κρίμα που δεν μιλάω Τουρκικά. Γιατί θα απευθυνόμουν προς τον Τούρκο εργαζόμενο, να τον ρωτήσω: Έχεις λογική, μυαλό, σκέψου, αν θα συνέφερε τη Συριακή κυβέρνηση μια τέτοια ενέργεια εναντίον άμαχων. Τι θα κέρδιζαν οι μυστικές υπηρεσίες της Συρίας, με αυτές τις βομβιστικές επιθέσεις; Μια καταδίκη από όλους και μια εισβολή στη χώρα τους;

Ο Άσαντ κράτησε. Παρά τις  λυσσασμένες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών κατατροπώνει τους μισθοφόρους. Αυτό δεν θα γίνονταν ποτέ, αν δεν είχε τη στήριξη σημαντικού μέρους των Συρίων.

Η επανάσταση, που στην αρχή συμμετείχαν άνθρωποι, οι οποίοι πραγματικά πάλευαν για κάτι καλύτερο, καπελώθηκε, δηλητηριάστηκε, από τα απολυταρχικά καθεστώτα των κοντινών χωρών και τους πολεμοκάπηλους Αμερικανούς και συμμάχους τους.

Οι ορδές των μισθοφόρων, ηττώνται καθημερινά. Ο Συριακός λαός, αντί να κουραστεί από τον συνεχή πόλεμο, όπως υπολόγιζαν οι Δυτικοί σχεδιαστές, συσπειρώνεται ξανά γύρω από τον Άσαντ.   

Εγκλήματα, σφαγές, βιασμοί, λεηλασίες, καταστροφές και θάνατος σε όλες τις μορφές, είναι το γνώρισμα του πολέμου. Θα ήταν μάλιστα το μεγαλύτερο ψέμα, να πούμε ότι σε ένα πόλεμο υπάρχει μια πλευρά που τηρεί όλες τις συνθήκες, μάχεται «ιπποτικά» και άλλη που κάνει μοναχά εγκλήματα. Στον πόλεμο «επιτρέπονται» τα πάντα. Γι αυτό και πολλές φορές δεν είναι σίγουρη η έκβασή του, γιατί είναι απρόβλεπτος.

Όμως πάντα υπάρχει ο επιτιθέμενος, αυτός που έκανε την αρχή κι ο αμυνόμενος. Πάντα υπάρχουν αυτοί που έχουν σαν κύρια πρακτική το πλιάτσικο και τη σφαγή. Αυτοί στον ΒΠΠ ήταν οι ναζί. Εγκλήματα κατά των γυναικόπαιδων, γερόντων κλπ υπήρχαν σε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις. Όμως στο ναζιστικό Ράιχ ήταν η ΕΠΙΣΗΜΗ γραμμή. Δεν ήταν μια μειοψηφία, κάποιοι τυχοδιώκτες, που εκμεταλλεύονταν τη μάχη για να ικανοποιήσουν τα αιμοβόρα και σαδιστικά ένστικτά τους. Διέπρατταν εγκλήματα, παραβίαζαν συνθήκες, κατόπιν διαταγής.

Στη Συρία αυτοί που το κάνουν αυτό ΔΕΝ είναι οι οπαδοί του Άσαντ. Πολλοί κυβερνητικοί, μεταχειρίζονται σκληρά τους αντιπάλους τους. Κι ένας εμφύλιος πόλεμος είναι τρις χειρότερος από ένα «συμβατικό». Προσωπικές διαφορές που αλλιώς δεν θα εκδηλώνονταν ποτέ, μίση και φανατισμοί, ξεδιπλώνουν μια κόλαση για τους άτυχους που βρίσκονται στο μάτι του πολεμικού κυκλώνα.

Όμως μια μόνο πλευρά αποτελείται στην πλειοψηφία από μισθοφόρους, που κάνουν τα πάντα για λεφτά. Μια μόνο πλευρά χρησιμοποιεί οποιοδήποτε μέσο για να επιτύχει επέμβαση των ξένων δυνάμεων. Πριν μήνες υπήρξε ανταλλαγή πυρών πυροβολικού. Τα πυρά προήλθαν από περιοχή που έλεγχαν οι φανατικοί ισλαμιστές. Αυτό αποσιωπήθηκε και τελικά ξεχάστηκε.

Όπως και η καταγγελία από επίσημα χείλη, ότι αυτοί που χρησιμοποιούν χημικά όπλα μαζικής εξόντωσης, είναι οι αντίπαλοι της Συριακής κυβέρνησης, τα χαϊδεμένα παιδιά της Αμερικής, του Ισραήλ και των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Η κοινή γνώμη στην Τουρκία είναι κατά της επέμβασης. Έπρεπε λοιπόν να γίνει ένα σοκ για να αλλάξει γνώμη ο κόσμος. Παρόμοια έχουν γίνει σε πάρα πολλά κράτη, και στην Ελλάδα φυσικά, σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Όποτε θέλουν να περάσουν κάτι, προλειαίνουν το έδαφος, ανάλογα. Για να βάλουν μετά τους φτωχούς να σκοτωθούν προς δόξα και όφελος των συμφερόντων των εταιριών.

Οι Αμερικανοί έχουν προβλήματα στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Είναι ανίκανοι να επιβληθούν στην Αντίσταση που κάνουν οι σχεδόν άοπλοι αντάρτες. Τα δισεκατομμύρια για την καταστολή και την κατοχή, η τεχνολογική και συντριπτική υλική υπεροχή δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Για να χτυπήσουν το Ιράν χτυπάνε πρώτα τη Συρία. Θέλουν, μεταξύ άλλων, τα πετρέλαια και τα εδάφη που θα περνάνε οι αγωγοί. Μετά θα αυξήσουν την τιμή του πετρελαίου στα 200 $ τουλάχιστον και θα βγάλουν κέρδη. Οι εταιρίες φυσικά. Για να πετύχουν θέλουν τον τουρκικό στρατό. Δεν μπορούν μόνοι τους. Θα έχουν πολλές απώλειες που θα ανεβάσει το κόστος σε απαγορευτικά επίπεδα. Το ότι μοιραία θα εμπλακούν κι άλλοι με επιπτώσεις τραγικές για όλη την περιοχή δεν τους απασχολεί. Οι ΗΠΑ είναι σε άλλη ήπειρο...

Οι Τούρκοι κατά τους Αμερικανούς, όπως όλοι οι στρατιώτες από τις «υποτελείς στις ΗΠΑ χώρες», τα μέλη του ΝΑΤΟ δηλαδή, είναι γι αυτούς «φθηνοί κι αναλώσιμοι». Μπορούν να πεθάνουν, χωρίς να έχει κόστος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Κι αν χάσουν άρματα ή αεροπλάνα, «τόσο το καλύτερο» για τις Αμερικάνικες εταιρίες όπλων. Η Τουρκία, είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, θα αγοράσει άλλα!

Φίλε εργαζόμενε, σκέψου και το χρόνο που έγιναν αυτές οι δολοφονικές επιθέσεις. Μόλις οι Κούρδοι ήρθαν σε κάποια συμφωνία… Αν γίνονταν λίγες μόνο μέρες πριν, ο κύριος ύποπτος θα ήταν το PKK! Όμως ούτε οι Κούρδοι, ούτε οι Σύριοι έχουν κέρδος από αυτό. Η συμφωνία δεν έγινε πιο πριν γιατί οι αντάρτες στη Συρία είχαν κάποιες ελπίδες επικράτησης, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των υποκινητών τους.

Τώρα όμως που οι Κούρδοι αποχωρούν, «τυχαία» μόλις οι σύριοι μισθοφόροι έχασαν κρίσιμες και αποφασιστικές μεγάλες μάχες, άνοιξε ο δρόμος για την επέμβαση, αφού αν δεν γίνονταν η συμφωνία, η γραμμή ανεφοδιασμού του Τουρκικού στρατού κινδύνευε. Και οι Τούρκοι θα είχαν εκτός από τους Σύριους και τους μαχητές του PKK.

Την επέμβαση οι Αμερικανοί, την αποφάσισαν ήδη. Το πώς θα το πλασάρουν στην κοινή γνώμη της Τουρκίας ήταν το πρόβλημα.   

Οι μόνοι που κερδίζουν πολλά είναι οι στρατηγοί. Και η CIA. Όπως και να το δεις. Ακόμα και να μην βγάλουν άκρη, για το ποιος το έκανε, αν και φαντάζομαι ότι θα έχουν έτοιμα τα «στοιχεία made in USA», εδώ και πολύ καιρό, η κυβέρνηση μιας χώρας που δέχεται τέτοια χτυπήματα, πλήττεται. Αντίθετα σε πόλεμο ο ρόλος των στρατιωτικών αναβαθμίζεται...

Πριν χρόνια, έγιναν κάποιες συλλήψεις στην Τουρκία. Κάποιοι σχεδίαζαν προβοκατόρικα σχέδια ανωμαλίας με αφορμή δήθεν επίθεση από γειτονικές χώρες. «Ο εξωτερικός κίνδυνος», πάντα πουλάει.       

Τέλος σκέψου αν ο εχθρός είναι ο φτωχός μιας άλλης χώρας ή αυτός που παίζει με τον πόνο και τους φόβους σου και σε εκμεταλλεύεται καθημερινά. Για τα θύματα, τους φτωχούς που χάνουν τη ζωή τους στα παιχνίδια των μεγάλων, εκφράζω τη βαθιά μου λύπη και τα συλλυπητήρια μου στους συγγενείς τους.