... Το κράτος φέρεται με ποταπό τρόπο στους εκπαιδευτικούς, συντρίβοντας την αξιοπρέπεια τους, ωθώντας τους στη μιζέρια και την απαξία και αφαιρώντας τους ό,τι θετικό είχαν να παρουσιάσουν στην ως τούδε καριέρα τους.
Σύμφωνα με τους ιθύνοντες, ουδείς έχει δικαίωμα στην απεργία όποιος κλάδος και αν κάνει απεργία θα έχει επιπτώσεις στη λειτουργία του (τρομάρα μας) ελληνικού κράτους: γιατροί, οδοκαθαριστές, δημοσιογράφοι, εφοριακοί, αγρότες κ.λπ. Το παρδαλό αυτό κράτος με σύμμαχο του τα mass media , δεκαετίες τώρα, φόρτωσε την κοινωνία με ενοχές ότι τάχα μου οι αγώνες, οι διαδηλώσεις προσβάλλουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό (sic), διώχνουν τους τουρίστες, μειώνουν τα κρατικά έσοδα και λοιπά φληναφήματα.
Ποιος έχει τελικά δικαίωμα στην απεργία; Οι πλουτοκράτες; Η ίδια η αγορά; ...
Τέλος πάντων, όλη η κοινωνία πλήττεται, το ίδιο και οι εκπαιδευτικοί [καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων, τιμωρητική αξιολόγηση (!), κατάργηση τεκμηρίου αθωότητας (έξαρση ρουφιανιάς), κενές θέσεις, αύξηση διδακτικών ωρών].
Παραπαίει η τρικομματική κυβέρνηση και, όσες επιστρατεύσεις και αν εξαγγείλει, η μνημονιακή εξουσία δεν έχει μέλλον. Τα κροκοδείλια δάκρυα για το μέλλον των νέων μόνο απέχθεια προκαλούν, όταν όλη τους η πολιτική και οικονομική στρατηγική έχει σχεδιαστεί για την καταστροφή των νέων, για την απομάκρυνση τους από τη γνώση και την παιδεία. Κραυγάζει πλέον η αντίφαση τους.
Μόνο οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι δεν το βλέπουν;
Δημοσίευση σχολίου