Να ΄μαστε πάλι εδώ περιμένοντας ένα ακόμα «θερμό» φθινόπωρο, έναν ακόμα «καυτό» χειμώνα. Τέταρτος χρόνος που βιώνουμε την απόλυτη βαρβαρότητα και οι αντιδράσεις πολύ κατώτερες των περιστάσεων.
Ετσι βρέθηκα στα 50 μου να καταφεύγω στην γραφή μη έχοντας άλλη διέξοδο στην οργή που με πλημμυρίζει.
Υγιεινοί περίπατοι οι διαδηλώσεις στην μικρή επαρχιακή πόλη που μένω.
Καμιά 300σαρια άτομα, σε δυο διαφορετικές πορείες, γραφικό θέαμα για τους πολυπληθείς θαμώνες των καφετεριών της παραλίας.
Σαν τους «Μοιραίους» του Βάρναλη το μεγάλο μέρος του λαού περιφέρει την μιζέρια του στις λαϊκές, τα καφενεία, τις αγορές, σκυφτό, άβουλο και φοβισμένο, αναλωνόμενο σε κοινές διατυπώσεις για το «πόσο βάσανο μεγάλο, είναι το βάσανο της ζωής».
«Εχουμαι μαζί μας την σιωπηρή πλειοψηφία του λαού», καμαρώνει το γουρλωτό παιδί.
«Ο λαός δείχνει αξιοθαύμαστη υπομονή και καρτερία», μας χλευάζουν ανερυθρίαστα οι εθνοσωτήρες μας.
Βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις, το κλείσιμο των νοσοκομείων των σχολείων και κάθε ίχνος κοινωνικής δομης που απέμεινε. Success story την εξαθλίωση μας, ανάπτυξη την κινεζοποίηση μας, σίγουροι ότι απευθύνονται σε έναν λαό ηλιθίων, τον οποίο και βαθιά περιφρονούν.
Ωθούν τους νέους στην μετανάστευση και κάθε ευαίσθητο απελπισμένο άνθρωπο στην αυτοχειρία.
«Θα δούμε φως στο τούνελ», «θα πιάσουν τόπο οι θυσίες του λαού», «θα έρθει η ανάπτυξη», αναμασούν σε τακτά διαστήματα οι διάφοροι ηγεμονίσκοι.
Φτωχός λόγος από ελλιπείς ανθρώπους. Αυτοί μας φτύνουν κατάμουτρα με το λόγο και τις πράξεις τους και εμείς αντιδρούμε σαν να ψιχαλίζει. Η μια πορεία σήμερα, μια 24ωρη απεργία σε ένα μήνα και πράξαμε το αγωνιστικό μας καθήκον.
Οι θύτες κυκλοφορούν ανενόχλητοι παριστάνοντας τους σωτήρες σε μια κοινωνία βυθισμένη στην απόγνωση. Και ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, στερημένο παιδείας, έρμαιο της προπαγάνδας των χρυσοπληρωμένων ρουφιάνων να οδηγείται στον φασισμό. Να ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους που θα τους φορτώσει όλα τα δεινά που αντιμετωπίζει στο πρόσωπο κάθε αδύναμου, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικούς ενόχους.
Και μεις τι κάνουμε σύντροφοι; Και να διευκρινίσω ότι σύντροφο εγώ λογαριάζω καθέναν από μας που αγωνίζεται για έναν ελεύθερο δίκαιο κόσμο.
Και ομολογώ ότι τι ακριβώς είπε ο Γκράμσι και τι ο Μαγιακόφσκι και τόσοι σπουδαίοι επαναστάτες δεν κατέχω. Ξέρω όμως ότι εμείς θέλουμε στην παρούσα συγκυρία να αποτινάξουμε τα παράσιτα που μας πίνουν το αίμα και να βάλουμε τα θεμέλια για έναν διαφορετικό κόσμο πιο ανθρώπινο χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους με πραγματικό πολιτισμό.
Το μέλλον που ονειρευόμαστε είναι κοινό και αυτό είναι το σημαντικότερο δεδομένο. Εστιαζόμενοι σ αυτό ας αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας. Οι προσπάθειες μας να στραφούν στην αφύπνιση και ενεργοποίηση του λαού απέναντι στον πραγματικό εχθρό. Απέναντι στους «χορτάτους που μας κλέβουν το ψωμί απ’ το τραπέζι και παίρνουν όλα τα δοσίματα».
Οι εχθροί μας συνεργάζονται άψογα προκειμένου να μας υποτάξουν, να μας εξοντώσουν, να μας αφανίσουν. Μέχρι στιγμής πετυχαίνουν όλους τους στόχους τους. Εμείς μένουμε χώρια και μοιραζόμαστε την ήττα. Είναι καιρός να ενωθούμε για να μοιραστούμε την νίκη. Και όσο και αν ακούγεται χιλιοειπωμένο άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όλοι μαζί «τον κόσμο αυτόν να φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
+ σχόλια + 1 σχόλια
ωραίο κείμενο αδελφέ..ένας φοιτητής
Δημοσίευση σχολίου