Του Γ. Γ.
Στο πρόσφατο ταξίδι που έκανα στο νησί μου προσπάθησα να συγκεντρώσω υλικό για την Εθνική Αντίσταση και τον αγώνα του Δ.Σ.Ε. Σταδιακά, λοιπόν θα το δημοσιεύσω στο μπλοκ μας.
Η πρώτη σχετική ανάρτηση είναι ένα βιβλίο (σε μορφή pdf) του Βασίλη Καλογερά –Παναγιώτη Κουτσούδη το οποίο έχει εκδοθεί από την Λεσβιακή εφημερίδα «Νέο Εμπρός» και έχει τίτλο «Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου. Συνοπτική Ιστορία – Μαρτυρολόγιο-Τόποι Μαρτυρίου».
Το προμηθεύτηκα από τα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λέσβου-Λήμνου του ΚΚΕ και μου το σύστησε ο γραμματέας της, ένας πρώην καλός σύντροφος και φίλος.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε:
Ο ένας δρόμος ήταν να μείνουν καινά συλληφθούν, οπότε τους περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα ή στην καλύτερη περίπτωση οι πολύχρονες εξορίες και φυλακίσεις (που κι αυτές οδηγούσαν κατά κανόνα σ' έναν αργό και βασανιστικό θάνατο).
Ο άλλος δρόμος ήταν ο δρόμος του αντάρτη. Όχι πως αυτός ο δρόμος τούς εξασφάλιζε τη ζωή, ήταν, όμως, ο μοναδικός δρόμος που ταίριαζε στην αξιοπρέπεια και την παλληκαριά τους, στη γενναιότητα της ψυχής τους. Δεν ήθελαν να πέσουν «αμαχητί». Δεν ήθελαν να δώσουν στους φασίστες την ευκαιρία να ξεμπερδέψουν μαζί τους με μια μόνο τουφεκιά (στο εκτελεστικό απόσπασμα), ούτε και ήθελαν να σαπίζουν στα μουχλιασμένα μπουντρούμια μιας φυλακής, υφιστάμενοι μύριους εξευτελισμούς και αποτρόπαια βασανιστήρια.
Διάλεξαν τον τιμημένο δρόμο του αγώνα, της μάχης. Κι είναι, νι' αυτό το λόγο, ανυπέρβλητο από ηθική άποψη το παράδειγμα τους και η στάση ζωής που μας κληροδότησαν.
Στο πρόσφατο ταξίδι που έκανα στο νησί μου προσπάθησα να συγκεντρώσω υλικό για την Εθνική Αντίσταση και τον αγώνα του Δ.Σ.Ε. Σταδιακά, λοιπόν θα το δημοσιεύσω στο μπλοκ μας.
Η πρώτη σχετική ανάρτηση είναι ένα βιβλίο (σε μορφή pdf) του Βασίλη Καλογερά –Παναγιώτη Κουτσούδη το οποίο έχει εκδοθεί από την Λεσβιακή εφημερίδα «Νέο Εμπρός» και έχει τίτλο «Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου. Συνοπτική Ιστορία – Μαρτυρολόγιο-Τόποι Μαρτυρίου».
Το προμηθεύτηκα από τα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λέσβου-Λήμνου του ΚΚΕ και μου το σύστησε ο γραμματέας της, ένας πρώην καλός σύντροφος και φίλος.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε:
Ο ένας δρόμος ήταν να μείνουν καινά συλληφθούν, οπότε τους περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα ή στην καλύτερη περίπτωση οι πολύχρονες εξορίες και φυλακίσεις (που κι αυτές οδηγούσαν κατά κανόνα σ' έναν αργό και βασανιστικό θάνατο).
Ο άλλος δρόμος ήταν ο δρόμος του αντάρτη. Όχι πως αυτός ο δρόμος τούς εξασφάλιζε τη ζωή, ήταν, όμως, ο μοναδικός δρόμος που ταίριαζε στην αξιοπρέπεια και την παλληκαριά τους, στη γενναιότητα της ψυχής τους. Δεν ήθελαν να πέσουν «αμαχητί». Δεν ήθελαν να δώσουν στους φασίστες την ευκαιρία να ξεμπερδέψουν μαζί τους με μια μόνο τουφεκιά (στο εκτελεστικό απόσπασμα), ούτε και ήθελαν να σαπίζουν στα μουχλιασμένα μπουντρούμια μιας φυλακής, υφιστάμενοι μύριους εξευτελισμούς και αποτρόπαια βασανιστήρια.
Διάλεξαν τον τιμημένο δρόμο του αγώνα, της μάχης. Κι είναι, νι' αυτό το λόγο, ανυπέρβλητο από ηθική άποψη το παράδειγμα τους και η στάση ζωής που μας κληροδότησαν.
Δημοσίευση σχολίου