Πραγματικά με εντυπωσιάζει να διαβάζω αρθρογράφο σε έντυπο που απευθύνεται στον κόσμο της αριστεράς (αναφέρομαι στον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο και στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς») να αναφέρεται στην αστική δικαιοσύνη –με αφορμή της διώξεις που έχουν ασκηθεί σε μέλη της ναζιστικής συμμορίας- λες και ο ίδιος ζει σε άλλο πλανήτη.
«Τα δικαιώματα και οι πρόνοιες του νόμου δεν προορίζονται στους φίλους και ομοϊδεάτες μας, προορίζονται για όλους», γράφει ανάμεσα στα άλλα στην ολοσέλιδη «διατριβή» του.
Ποια δικαιώματα και πρόνοιες του νόμου ρε τρισμέγιστε; Πέρα ότι το Σύνταγμα και ο «νομικός πολιτισμός» τους είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της αστικής τάξης, η εξουσιαστική ελίτ –κάθε μορφής- όλα αυτά τα κάνει κουρελόχαρτα όποτε γουστάρει για να εξυπηρετηθούν δικές της σκοπιμότητες.
«Η ηγεσία της Αριστεράς πρέπει να βρει το θάρρος, το μεγαλείο να καταδικάσει ευθαρσώς, σεντορεία την φωνή, όλες της παραβιάσεις της νομιμότητας και της Δημοκρατίας των οποίων σήμερα, μπορεί να πέφτει θύμα η Χρυσή Αυγή, με τον ίδιο ακριβώς αποφασιστικό τρόπο που καταδικάζει την παράνομη δράση της και ζητάει την τιμωρία της», γράφει σε άλλο σημείο του κειμένου του ο Δ. Κωνσταντόπουλος και συμπληρώνει: «Δεν γίνεται ένα κόμμα να απαγορεύεται ουσιαστικά ως εγκληματικό, προτού καν ένα μέλος του καταδικαστεί για συγκεκριμένο κακούργημα».
Εδώ η θεσμολαγνεία χτυπάει κόκκινο, διανθισμένη με υπερβολές. Απαγορεύτηκε η λειτουργία της Χ.Α και δεν το πήραμε χαμπάρι; Και στην τελική γιατί υπάρχει «παράβαση νομιμότητας» στις όποιες δικαστικές εξελίξεις σε βάρος της ναζιστικής συμμορίας και όχι στο γεγονός ότι κυκλοφορούν ελεύθεροι, κρινόμενοι μη προφυλακιστέοι μια σειρά στελεχών της Χ.Α που κατηγορούνται για σειρά κακουργημάτων;
Δημοσίευση σχολίου