Καταρχάς η «αντιφασιστική» Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο ίδιος εκείνος οργανισμός που στα μισά κράτη-μέλη του παρατηρείται είτε κατακόρυφη ενίσχυση της ακροδεξιάς είτε έχουμε κυβερνητικά σχήματα στα οποία συγκυβερνούν φασιστικά ή κρυφοφασιστικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα. Από τα πιο αξιοσημείωτα όμως είναι τούτο (και εδώ παραμιλούμε την προσοχή σας):
Στις 21/12/2010 -για δεύτερο συνεχόμενο έτος- η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ψήφισμα, με το οποίο καταδίκαζε την ηρωοποίηση όσων συμμείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των Βάφεν SS, τις δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, την ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, τη βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού, την παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας.Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του ΟΗΕ. Κι όμως... Ανάμεσα σε αυτά τα 129 κράτη που καταδίκασαν το ναζισμό, δεν υπάρχει κανένα κράτος-μέλος της ΕΕ. Στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ κατά του ναζισμού, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως και οι ΗΠΑ, επέλεξαν την αποχή.
Αλήθεια: Αυτή η ΕΕ, με αυτές τις κυβερνήσεις (και τις ελληνικές), που αρνείται να καταψηφίσει στον ΟΗΕ το ναζισμό, που επιλέγει διά της αποχής τη σιωπηρή στήριξη της ηρωοποίησης και αποκατάστασης των συνεργατών των ναζί εγκληματιών πολέμου, η οποία ανοιχτά πραγματοποιείται σε σειρά από κράτη-μέλη της, αυτή η ΕΕ, στο εσωτερικό της οποίας εντείνονται οι διώξεις ενάντια σε βετεράνους αγωνιστές της αντιφασιστικής πάλης, σε κομμουνιστές και κομμουνιστικά κόμματα, αυτή η ΕΕ, που, ενώ αρνείται την καταδίκη του ναζισμού και των Βάφεν SS, ταυτόχρονα επιδίδεται στη χυδαία διαστρέβλωση και γκεμπελική παραχάραξη της Ιστορίας και πρωταγωνιστεί στην ανιστόρητη επιχείρηση εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό, αυτή η ΕΕ και η «ευθυγράμμιση» μαζί της είναι που θα μας προστατέψει από το «αυγό» και από τα «φίδια» του;
Τί άλλο από ανοχή ή ακόμα και σιωπηλή στήριξη της ηρωοποίησης και αποκατάστασης των συνεργατών των ναζί συνιστά η επαναλαμβανόμενη αποχή στα ψηφίσματα του ΟΗΕ κατά του ναζισμού των χωρών της ΕΕ;
Πάμε παρακάτω: Πρώτον, πριν από λίγα χρόνια, ο 87χρονος τότε Βασίλι Κόνονοφ, Λετονός παρτιζάνος στην Κατοχή, δικάστηκε και καταδικάστηκε.
Γιατί; Επειδή το 1944, σε ηλικία 23 ετών, ήταν επικεφαλής της παρτιζάνικης σοβιετικής ομάδας που κατάφερε μετά από ηρωική μάχη να εξουδετέρωσα φυλάκιο δωσίλογων συνεργατών των SS, εξοντώνοντας 9 από αυτούς.
Αλλά το 1998 ο ήρωας του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου συνελήφθη από τις αρχές της Λετονίας, δικάστηκε, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για 20 μήνες. Η κατηγορία: «Εγκληματίας πολέμου»!
Σύμφωνα με τη φιλοναζιστική κυβέρνηση της Λετονίας, ο Κόνονοψ, με την αντιστασιακή του δράση το 1944, παραβίασε τους νόμους της Λετονίας. Όμως, οι νόμοι της Λετονίας το 1944 ήταν οι νόμοι του Χίτλερ. Τους «νόμους» των ναζί παραβίασε ο Κόνονοφ. Και τους παραβίασε υπερασπιζόμενος με το όπλο στο χέρι την ελευθερία της πατρίδα του από τους κατακτητές.
Δώδεκα χρόνια μετά την πρώτη σύλληψη του αφού αρχικά ο Κόνονοφ κέρδισε το 2007 τη δικαστική μάχη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το 2010 βρέθηκε ενώπιον νέας καταδίκης. Το ίδιο δικαστήριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αλλά αυτήν τη φορά στην Ευρεία Ολομέλεια του, μετά από προσφυγή της κυβέρνησης της Λετονίας, κατέληξε στις 17 Μάη 2010 στην οριστική του απόφαση: «Ένοχος»! Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς της λετονικής κυβέρνησης και επικύρωσε την καταδίκη του σοβιετικού παρτιζάνου με το αιτιολογικό ότι το 1944, πολεμώντας εναντίον των γερμανοτσολιάδων της πατρίδας του, ο Κόνονοφ παρανομούσε εναντίον τυν νόμων της χώρας.
«Παρανομούσε», δηλαδή, εναντίον των νόμων της χιτλερικής κατοχής! Στη «δημοκρατική» Λετονία, στη χώρα-μέλος της ΕΕ, οι «Κόνονοφ» -με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου- λογίζονται «έγκλημα- ; -«Πατριώτες» ανακηρύσσονται οι συνεργάτες των ναζί...
Δεύτερον, το Φλεβάρη του 2012 ομάδα φασιστών συμμετείχε στις εκδηλώσεις για τη λεγόμενη μέρα της «ανεξαρτησίας» της Λιθουανίας. Το έμβλημα στα πλακάτ των φασιστών απολύτως εύληπτο: Η ναζιστική σβάστικα.
Το δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε πριν από λίγες μέρες στη λιθουανική πόλη Κλαπέντα, απεφάνθη: «Η σβάστικα είναι σύμβολο του.,.Ήλιου, αποτελεί "πολύτιμο σύμβολο" των χωρών της Βαλτικής και με την ανάρτηση του στις εθνικές εορτές δεν παραβιάζεται κανένας νόμος της χώρας, αφού η σβάστικα αποτελεί υπόμνηση της εθνικής κληρονομιάς της Λιθουανίας»...
Υπενθυμίζουμε ότι στη Λιθουανία έχει απαγορευτεί διά νόμου η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων, για παράδειγμα το σψυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι (το κόκκινο αστέρι της
πολυεθνικής Heineken δεν συμπεριλαμβάνεται στην απαγόρευση...).
Στη Λιθουανία, όπου η χρήση του σφυροδρέπανου θεωρείται και διώκεται ως διαφήμιση «ολοκληρωτικού καθεστώτος», η σβάστικα, κατόπιν απόφασης δικαστηρίου, ανακηρύχτηκε «πολύτιμο σύμβολο»...
Στην ίδια χώρα, το Μάη του 2012, η κυβέρνηση προχώρησε στην αποκατάσταση της μνήμης του συνεργάτη των ναζί Γιουόζας Αμπραζιαβίτσιους. Ο εν λόγω, από τη θέση του λιθουανού «Τσολάκογλου», δημιούργησε το 1941 το στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έως τα τέλη του Δεκέμβρη του 1941 δολοφονήθηκαν πάνω από 180 χιλιάδες Εβραίοι. Συνολικά, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι φασίστες και οι συνεργάτες τους εξόντωσαν το 95% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Λιθουανίας.
Τρίτον, στη Σλοβακία, από το 2011, τέθηκαν σε ισχύ οι νέες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες «όποιος αρνείται, στηρίζει ή προσπαθεί να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του καθεστώτος που βασίζονται στην κομμουνιστική ιδεολογία» διώκεται με ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως τρία χρόνια.
Τέταρτον, από τον Ιούνιο του 2010, η πολωνική κυβέρνηση έθεσε σε ισχύ τον αντικομμουνιστικό νόμο, που προβλέπει την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων.
Περιττό να σημειώσουμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις (Λετονίας, Λιθουανίας, Σλοβακίας, Πολωνίας) η ΕΕ δεν προέβη σε καμία επίσημη (ή ανεπίσημη) αντίδραση.
Πάμε παρακάτω: Η ΕΕ είναι εκείνος ο οργανισμός που πρωτοστατεί στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας επιδιώκοντας μέσω Μνημονίων την πολιτικά και κοινωνικά δηλητηριώδη και συκοφαντική ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό. Στην απόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της ΕΕ (28/11/2008) «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου», ομολογείται ότι: «Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν εμποδίζει κράτος-μέλος να θεσπίζει διατάξεις εθνικού δικαίου με τις οποίες επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής (...) σε εγκλήματα που απευθύνονται εις βάρος ομάδας προσώπων, η οποία προσδιορίζεται βάσει άλλων κριτηρίων εκτός από εκείνα της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενετικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, όπως είναι αυτά της κοινωνικής θέσης ή των πολιτικών πεποιθήσεων».
Δηλαδή: Η ίδια η απόφαση της ΕΕ ανοίγει θέμα -και μάλιστα στο όνομα της αντιμετώπισης του ρατσισμού- δίωξης ακόμα και πολιτικών πεποιθήσεων! Τα «τέρατα» που μπορούν να γεννηθούν είναι πολλά. Για παράδειγμα: Η αναφορά των κομμουνιστών στην «πάλη των τάξεων» θα μπορούσε να βαφτιστεί «έγκλημα» ή σαν «προτροπή» προς την τέλεση «εγκλήματος» εναντίον των αστών και των κεφαλαιοκρατών. Και αυτό -σύμφωνα με την απόφαση της ΕΕ-με κριτήριο την «κοινωνική θέση» των αστών και των κεφαλαιοκρατών, μιας και οι «εγκληματίες» κομμουνιστές στρέφονται πολιτικά εναντίον των αστών και των κεφαλαιοκρατών, αφού επιδιώκουν την ανατροπή τους...
Μήπως αυτός που περιγράφουμε είναι ένας «θεωρητικός» κίνδυνος; Μια πολύ σύντομη απάντηση είναι ότι ήδη σε μια σειρά χώρες της ΕΕ οι κομμουνιστικές ιδέες θεωρούνται «έγκλημα» και οι κομμουνιστές βρίσκονται εκτός νόμου. Μια εξίσου εύκολη απάντηση, υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος, θα ήταν κι αυτή: Αλήθεια, η ΕΕ των μονοπωλίων (εκείνων των μονοπωλίων που, όπως η Siemens και η Kruup, ανέβασαν τον Χίτλερ στην καγκελαρία) ποιων πολιτικών πεποιθήσεων θα επιθυμούσε τη δίωξη; Οταν η ΕΕ μηχανεύεται αθλιότητες για να συσχετίζει ανιστόρητα και συκοφαντικά το φασισμό με τον κομμουνισμό, εναντίον ποιου στρέφεται; Εναντίον των πεποιθήσεων των φασιστών, που αποτελούν στυλοβάτη των μισών σχεδόν αστικών κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ, ή εναντίον των πεποιθήσεων των κομμουνιστών;
Πάμε παρακάτω: Στις 2 Απρίλη 2009 είχαμε το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, που εγκρίθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, βάσει του οποίου καθιερώνεται η 23η Αυγούστου «ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων και να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία». Είναι το ψήφισμα με το οποίο εξισώνεται ευθέως ο ναζισμός με τον κομμουνισμό!
Το εν λόγω ψήφισμα αποτελεί προέκταση του άθλιου αντικομμουνιστικού Μνημονίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, που εμφανίστηκε το Γενάρη του 2006, και δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από σήμα κατατεθέν της θεωρίας των δύο άκρων».
Γράφει: «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση υπήρξε εξαρχής μια απάντηση στα δεινά που επέφεραν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και η ναζιστική τυραννία που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και στην επιβολή ολοκληρωτικών και αντιδημοκρατικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη».
Αυτή λοιπόν, η ΕΕ της θεωρίας των «δύο άκρων», είναι που θα μας σώσει από το φασισμό;
Δημοσίευση σχολίου