Την τελευταία βδομάδα ο καταιγισμός αποκαλυπτικών ντοκουμέντων από τα ψηφιακά αρχεία του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη κ.ά. δεν αφήνουν ούτε την ελάχιστη αμφιβολία για το ναζιστικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής. Ακόμα και όσοι δήλωναν άγνοια, όσοι εσκεμμένα απέστρεφαν το βλέμμα από το προφανές, τώρα πλέον δεν δικαιούνται να μην ξέρουν ότι οι φουσκωτοί με τα μαύρα μάθαιναν σε νήπια να φτιάχνουν αγκυλωτούς σταυρούς, οπλίζονταν και εκπαιδεύονταν στη χρήση όπλων. Με δύο λόγια, ακόνιζαν και «ακόνιζουν τις ξιφολόγχες», με στόχο την εγκαθίδρυση ενός χιτλερικού καθεστώτος στην Ελλάδα.
Το σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι οι δηλώσεις ενός νεοσύλλεκτου κατά τη διάρκεια μιας τελετής ορκωμοσίας νέων μελών. Εκεί ο νεόκοπος Χρυσαυγίτης διακηρύττει: «Ήρθε η ώρα να σκοτώσουμε τον Εβραίο που κρύβουμε μέσα μας. Έχουμε πίστη και φωτιά, φωτιά που θα τους κάψει ζωντανούς». Δεν πρόκειται βέβαια για μια έμπνευση της στιγμής κάποιου φανατικού νεόφυτου. Γνωρίζουμε, χάρη στον Δ. Ψαρρά, ότι η Διακήρυξη Ιδεολογικών Αρχών της Χρυσής Αυγής, λέει: «Σκοτώστε τον Εβραίο που κουβαλάτε μέσα σας και είναι ο αρνητικός σας εαυτός… Μετά πολεμήστε τον Εβραίο που βρίσκεται γύρω σας».
Η υποκειμενική καθαρτική αποβολή ψηγμάτων μιας μύχιας εβραϊκότητας προτάσσεται εδώ ως συνθήκη των πολιτικών προγραμμάτων εβραιοκτονίας. Γιατί άραγε; Όπως έχει επισημάνει ο Δ. Βεργέτης, η ένταξη σε μια ναζιστική οργάνωση συνεπάγεται για το συγκεκριμένο μέλος ένα είδος υφαίρεσης της υποκειμενικότητάς του από το καθεστώς των ιδρυτικών της ταυτίσεων και την ανάληψη μιας νέας λειτουργικής ταύτισης. Συγκεκριμένα, ο ναζί εισέρχεται στη σφαίρα της πολιτικής ενεργοποίησής του ως εγκληματική υποκειμενικότητα στην υπηρεσία «ενός υπερβατικού σώματος, πλήρους και καθαρού, ενός σώματος ανιστορικού ή αντισυμβαντικού», όπως η Φυλή (Αλέν Μπαντιού).
Αντιλαμβανόμαστε γιατί ο φόνος είναι μια εγγενής λειτουργική αναγκαιότητα στο ναζισμό και γιατί είναι εξίσου αναγκαία η στοχοθεσία ενός εμβληματικού αντικειμένου, μέσω της οποίας νομιμοποιείται η εγκληματική λογική της κάθαρσης. Ο Εβραίος, όπως η ναζιστική ιδεολογία τον επινοεί ως υπάνθρωπο, καλείται να ενσαρκώσει αυτό το αντικείμενο. Αντιπροσωπεύει ένα ξένο σώμα και μια αναφομοίωτη ετερογένεια μέσα στον κορμό της φυλετικής καθαρότητας. Αυτή η λογική αποδίδει στον Εβραίο μια μιασματική υπόσταση, ικανή να επιμολύνει σε ατομικό επίπεδο την προσχώρηση σε μια καθαρή εθνοφυλετική ταυτότητα. Με αυτήν την έννοια η παρουσία του υποσκάπτει κάθε ταυτότητα προς εαυτόν όχι μόνο γιατί ο Εβραίος είναι ύποπτος κοσμοπολιτισμού, καθώς στερείται φυλετικού ρίζωματος σε πάτρια εδάφη αλλά γιατί, σύμφωνα με μια διατύπωση του Χάιντεγκερ που ήρθε πρόσφατα στο φως, «ο παγκόσμιος ιουδαϊσμός είναι ξεριζωμένος εκτός του Είναι».
Άρα το πρώτο μέλημα του νεοσύλλεκτου ναζιστή είναι να εξαλείψει μέσα του κάθε στοιχείο που θα τον καθιστούσε φορέα αυτής της εβραϊκής επιμόλυνσης και να στοιχειοθετηθεί ως ο απόλυτος Άλλος του Εβραίου, έτσι ώστε να προχωρήσει χωρίς ενδοιασμούς στη ριζική εξάλειψη αυτής της υποτιθέμενης «ανθρωπολογικής» ή «οντολογικής ανωμαλίας», δηλαδή στην εξόντωση του Εβραίου εκτός του.
Σήμερα, όπως εύστοχα επισημαίνει ο Σ. Μιχαήλ, τη θέση του Εβραίου καλούνται να καταλάβουν όλοι οι βίαια ξεριζωμένοι πολίτες του κόσμου, μετανάστες, πρόσφυγες, νομάδες, απάτριδες, αλλά και όσοι δεν εντάσσονται σε αδιασάλευτες έμφυλες ταυτίσεις δηλαδή οι διεμφυλικές/ οί, οι ομοφυλόφιλοι, οι οροθετικές γυναίκες, κ.ά. Όλοι αυτοί συνιστούν στην εποχή μας ισοδύναμες μορφές του Εβραίου, ο οποίος ωστόσο παραμένει η αρχετυπική τους μήτρα και υπ’ αυτή την ιδιότητα εξακολουθεί να αποτελεί κατεξοχήν στόχο, όπως το επιβεβαιώνει και το παράθεμα των Ιδεολογικών Αρχών.
Ας αντιστρέψουμε, λοιπόν, τη χρυσαυγίτικη λογική κι ας αφήσουμε τον Εβραίο να μιλήσει μέσα μας. Ας δεξιωθούμε όσους αποτελούν σήμερα τα πολλαπλά του πρόσωπα ανοίγοντας τους την πόρτα μας. Όπως, εξάλλου, μας καλεί να το κάνουμε ο μέγιστος γερμανόφωνος Εβραίος ποιητής, ο Πάουλ Τσέλαν σ’ ένα ποίημα από τη συλλογή «Του Κανενός το Ρόδο»: «Σ’ έναν που μπρος στην πόρτα στεκόταν, ένα βράδυ: σ’ αυτόν άνοιξα τη λέξη μου».
Η Βίκη Σκούμπη είναι αρχισυντάκτρια του περιοδικού αληthεια
Δημοσίευση σχολίου