Ανήλικοι συλληφθέντες καταγγέλλουν αστυνομική βία
Με 10 βίαιες συλλήψεις παιδιών -9 ανήλικοι μαθητές και ένας Γερμανός τουρίστας- και με 55 προσαγωγές στον σωρό σφραγίστηκε η 5η επέτειος μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Προπύλαια.
Η «Εφ.Συν.» συνομιλεί με δύο από τους μαθητές που ένιωσαν πάνω στο κορμί τους την αστυνομική βία και που στα 15 τους χρόνια βρέθηκαν να κατηγορούνται για αδικήματα που δεν διέπραξαν.
Μεσημέρι Παρασκευής στα Προπύλαια. Η πορεία μνήμης έχει ξεκινήσει. Το κλίμα τεταμένο εξαρχής. Οι άνδρες των ΜΑΤ προκαλούν τους μαθητές. Βρίζουν, φτύνουν, κάνουν χειρονομίες. Οι ίδιοι οι διμοιρίτες προσπαθούν να τους συγκρατήσουν. «Πρώτη φορά στη ζωή μου το βλέπω αυτό. Να κάνουν κωλοδάχτυλα και να εκτοξεύουν βρισιές όπως γαμώ τον Χριστό, γαμώ την Παναγία σας», λέει στην «Εφ.Συν.» ο δημοσιογράφος Σπύρος Χαλικιάς που βρισκόταν στην καρδιά των γεγονότων. Ένας άνδρας των ΜΑΤ εκτοξεύει δακρυγόνο μέσα στα Προπύλαια κι έπειτα ξεκινάει η εφόρμηση της αστυνομίας στους ανηλίκους. Τους κυκλώνουν, τους κυνηγούν και τους δέρνουν.
«Έχω χαθεί με τους συμμαθητές μου και την καθηγήτριά μας. Σκάει ένα χημικό μπροστά μου. Τσούζουν τα μάτια μου και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Τελικά βρίσκω τους συμμαθητές και την καθηγήτριά μου και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Μια φίλη μου όμως είναι χάλια από τα δακρυγόνα και ψάχνω να ζητήσω από κάποιον Μαλόξ. Ξαφνικά γυρνάω και βλέπω τα ΜΑΤ να πέφτουν πάνω μου. Δεν κατάλαβα τι γινόταν. Πέφτω στο έδαφος. Σηκώνομαι να φύγω και με κλοτσούν στα πόδια και με ρίχνουν πάλι κάτω και αρχίζουν να με κλοτσάνε ενώ είμαι στο έδαφος», μας διηγείται ο Παναγιώτης. Ετών 15, μαθητής Α' Λυκείου, αριστούχος. «Είδα τον Παναγιώτη να τον δέρνουν 4-5 ΜΑΤατζήδες. Ήταν πεσμένος στο έδαφος και τον κλοτσούσαν. Φοβήθηκα πάρα πολύ κι άρχισα να φωνάζω ότι δεν έκανε τίποτα κι ότι είναι μαθητής», λέει στην «Εφ.Συν.» η καθηγήτρια του Παναγιώτη, Αγγελική Φάρκωνα, που βρισκόταν στο συμβάν. «Δεν τους προκάλεσε ούτε καν λεκτικά. Έτυχε να βρεθεί μπροστά τους κι έπρεπε κάποιον να πιάσουν», συμπληρώνει.
Την ίδια ώρα σε κάποιο άλλο σημείο των Προπυλαίων, ένας άλλος 15χρονος μαθητής που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του βάζει Μαλόξ και ψάχνει να βρει τον δρόμο προς το μετρό. Ξαφνικά έρχονται τα ΜΑΤ καταπάνω του. «Φοβόμουνα, είχα κομπλάρει. Δεν το 'χω ξαναζήσει. Με ρίχνουν δύο κάτω και με πιέζουν με τις ασπίδες τους. Ο ένας βάζει το χέρι του στον λαιμό, μου πιέζει τα νεύρα κοντά στην καρωτίδα και μου λέει “Δεν πονάς; Γιατί δεν φωνάζεις;”. Μετά μου λένε να γονατίσω και μου βάζουν χειροπέδες. Όπως με σηκώνουν λέει ο ένας “αυτό το μουνόπανο δεν πέταξε μολότοφ;” και ο άλλος απαντάει “ναι, αυτό το μουνόπανο”. Αλλά εγώ δεν πέταξα καμία μολότοφ», μας λέει.
Συγκεντρώνουν τους 10 συλληφθέντες μαθητές, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται κι ένας Γερμανός τουρίστας, και τους οδηγούν στην κλούβα. Στον Παναγιώτη μιλούν χυδαία και προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν. «Σου άλλαξε η μάνα σου το βρακί σου; Έφαγες το πρωινό σου; Θα σε γαμήσουν όλοι οι Αλβανοί του Τμήματος!» του λένε. Τους μεταφέρουν στη ΓΑΔΑ. Τους παίρνουν τα κινητά και δεν τους δίνουν νερό ούτε τους επιτρέπουν να πάνε στην τουαλέτα ενώ το ζητούν. Στον δεύτερο 15χρονο κάνουν σωματικό έλεγχο. «Μου είπαν να βγάλω παπούτσια, κάλτσες, φόρμα, μέχρι και να κατεβάσω το εσώρουχό μου», μας λέει. Στην τσάντα του έχει μόνο σχολικά είδη κι ένα λουλούδι. Το κατηγορητήριο συντάσσεται βιαστικά. Διατάραξη κοινής ειρήνης, απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης και εκρηκτικά. Δεκαπεντάχρονοι μαθητές που τώρα περιμένουν κλήτευση για τη δίκη τους.
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στα Προπύλαια, κατά τις 3.30 μ.μ. ο Σταμάτης Πουλακιδάκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ανηφορίζει την οδό Σίνα. Εχει ένα επαγγελματικό ραντεβού. Τον σταματούν δύο ασφαλίτες, ζητούν τα στοιχεία του και του κάνουν έλεγχο. Στην τσάντα πλάτης του ανακαλύπτουν ένα ξεχασμένο βότσαλο από την Αστυπάλαια. «Μου είπαν ότι λόγω της πέτρας έπρεπε να προσαχθώ. Τους εξήγησα ότι ήταν δώρο, αλλά κάλεσαν περιπολικό», μας λέει. Τον οδηγούν στη ΓΑΔΑ, σε ένα γραφείο -που έχει στηθεί πρόχειρα στον διάδρομο γιατί το πλήθος των προσαχθέντων έχει προκαλέσει συμφόρηση στο κανονικό γραφείο- όπου γίνεται η καταγραφή και ο σωματικός έλεγχος. Επειτα οδηγείται σε ένα δωμάτιο 20 τ.μ. χωρίς εξαερισμό, χωρίς φυσικό φως, με σιδερένια πόρτα με κάγκελα που παραμένει ανοιχτή. Οσο περνάει η ώρα στοιβάζουν εκεί περίπου 30 άτομα, ανάμεσά τους και παιδιά. Πρόβλεψη για νερό δεν υπάρχει.
Τους φέρνουν μόνο όταν ο Σταμάτης το ζητά επανειλημμένα. Τελικά αφήνεται ελεύθερος το βράδυ, χάνοντας τα δύο ραντεβού του και μια μέρα από τη ζωή του. «Με προσήγαγαν με εντελώς φυσιογνωμική λογική που υποκρύπτει ρατσιστική αντίληψη. Φορούσα μαύρη φόρμα και αδιάβροχο με κουκούλα και κυκλοφορούσα στην περιοχή. Δεν γίνεται οποιονδήποτε πολίτη να τον αντιμετωπίζουν ως δυνάμει Πάσσαρη, γιατί για κάθε Πάσσαρη υπάρχουν 100 χιλιάδες αθώοι που θα προσαχθούν στο όνομα της τάξης και ασφάλειας».
Πηγή: "Εφημερίδα των Συντακτών"
Δημοσίευση σχολίου