Η Ουκρανία και οι στοχεύσεις

Πηγή: "Ριζοσπάστης"

Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν αναμενόμενο να προκαλέσουν ποικίλες αναλύσεις για το γεωπολιτικό παιχνίδι που διαδραματίζεται ανάμεσα σε Γερμανία, ΕΕ, ΗΠΑ και Ρωσία.

Αυτό που έγινε στην Ουκρανία, δηλαδή το πέρασμα της διακυβέρνησης μετά από λαϊκή κινητοποίηση από το ένα τμήμα των αστών σε ένα άλλο, δε συνιστά ανατροπή υπέρ του λαού. Βασικό κριτήριο πρέπει να είναι σε ποια κατεύθυνση συμβάλλει η λαϊκή κινητοποίηση (κρατώντας κάθε επιφύλαξη για το αν είχε τα μαζικά χαρακτηριστικά που της αποδίδονταν), προς τα πού αλλάζουν - εάν αλλάζουν - τα πράγματα. Και αυτό που επαναλήφθηκε στην Ουκρανία είναι η όποια υπαρκτή αγανάκτηση σε τμήματα του λαού για τη διαφθορά, την οικονομική κατάσταση, αποτέλεσμα της καπιταλιστικοποίησης της Ουκρανίας τα τελευταία 23 χρόνια, να αξιοποιηθεί για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στους καπιταλιστές και τους διεθνείς συμμάχους τους. Για να ξαναμοιράσουν τον πλούτο, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση της διαφθοράς και της σαπίλας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Η εξέλιξη λειτουργεί σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για ξεφωνημένα «μπουμπούκια» τύπου Γιούλια Τιμοσένκο, που με τη ληστεία της λαϊκής περιουσίας, της κοινωνικής ιδιοκτησίας του σοσιαλισμού μετά την αντεπανάσταση, έγιναν δισεκατομμυριούχοι, εκμεταλλευόμενοι τον ουκρανικό λαό.

Αν κάτι αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι όσο οι εργάτες και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα δεν αναπτύσσουν τη δική τους αυτοτελή πολιτική δράση ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, θα γίνονται «κλοτσοσκούφι» στα συμφέροντα των αστών. Είναι παράδειγμα για το τι συμβαίνει εάν οι εργαζόμενοι στοιχίζονται πίσω από τμήματα των αστικών τάξεων των χωρών τους, πίσω από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Η δράση ακραία αντικομμουνιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών στοιχείων, απογόνων των συνεργατών των ναζί ενάντια στην ΕΣΣΔ, ως ομάδων κρούσης στη δυναμική και ένοπλη σύγκρουση, είναι άλλο ένα στοιχείο που δείχνει την αντιδραστική κατεύθυνση των εξελίξεων. Φανερώνοντας, επίσης, γιατί συντηρούνται και ενισχύονται τέτοιες δυνάμεις από μηχανισμούς αστικών κρατών και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία αξιοποιούνται επίσης για να δυναμώσει ο αντικομμουνισμός (για άλλη μια φορά), να κατασυκοφαντηθεί η ΕΣΣΔ. Ετσι, διαβάζουμε στον Τύπο, από τις αστικές ναυαρχίδες μέχρι την «Αυγή», ένα σωρό διαστρεβλώσεις για την Ουκρανία την περίοδο της σοβιετικής εξουσίας.

Εμφανίζοντας λίγο - πολύ τους εθνικιστές που πολέμησαν την επανάσταση, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και αργότερα στο πλευρό των ναζί, ως μαχητές της απελευθερωτικής πάλης! Αποκρύπτοντας ότι στην Ουκρανία, όπως και σε όλη την ΕΣΣΔ, διεξήχθη σκληρή ταξική πάλη ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της από τη μια, τους καπιταλιστές και γαιοκτήμονες από την άλλη. Προσπαθούν ακόμα να φορτώσουν τη σημερινή κατάσταση της Ουκρανίας στο σοσιαλιστικό παρελθόν και όχι στην καπιταλιστικοποίησή της. Η πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω!

Η Ουκρανία, παρά την προπαγάνδα που θεριεύει σήμερα, όπως και όλες οι Σοβιετικές Δημοκρατίες, γνώρισε πρωτόγνωρα για την ανθρωπότητα επιτεύγματα, που παρά τα λάθη, τα πισωγυρίσματα και τις αδυναμίες, απέδειξαν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Αξιοποιώντας σήμερα όλοι οι λαοί και ο ουκρανικός τη θετική και την αρνητική εμπειρία της πρώτης απόπειρας σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μπορούν να διεκδικήσουν το μέλλον που τους αξίζει, για τη δική τους εξουσία σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων.

Και από την ιστοσελίδα 902

Όταν στην Ουκρανία έπαιζαν (και παίζουν) μπάλα και οι ΜΚΟ

Όσα ζούμε αυτές τις μέρες στην Ουκρανία τα ζήσαμε πριν λίγα χρόνια ξανά στην ίδια χώρα, σχεδόν με τις ίδιες μεθόδους και με πρωταγωνιστές περίπου τα ίδια πρόσωπα.

Από το Νοέμβρη του 2004 έως το Γενάρη του 2005 η Ουκρανία έζησε μια θυελλώδη περίοδο με διαδηλώσεις και σφοδρές πολιτικές συγκρούσεις. Αφορμή ήταν οι καταγγελίες του τότε υποψήφιου προέδρουΒίκτορ Γιούσενκο πως οι εκλογές ήταν της διαφθοράς, της νοθείας και της τρομοκρατίας και επί της ουσίας στημένες υπέρ του Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Και τότε φυσικά είχε γίνει φανερό ότι η σύγκρουση δεν ήταν απλά και μόνο μεταξύ των Γιούσενκο - Γιανουκόβιτς, αλλά μεταξύ των «θωρηκτών» του ιμπεριαλισμού, ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία.

ΜΚΟ με διεθνή δράση και πακτωλό χρήματος έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο, ειδικά εκείνες που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.

Την περίοδο εκείνη στήθηκαν οι αποκαλούμενες χρωματιστές επαναστάσεις, στην Ουκρανία ονομάστηκε «πορτοκαλί επανάσταση» διότι αυτά ήταν τα εκλογικά χρώματα του Γιούσενκο. Εκ των πρωταγωνιστών ήταν η οργάνωση νεολαίας με την ονομασία «pora» (κεντρική φωτογραφία). Τα ιδρυτικά μέλη της «pora» εκπαιδεύτηκαν στην πόλη Νόβι Σαντ στην επαρχία της Βοϊβοντίνα στη Σερβία από τη σερβική οργάνωση νεολαίας «Otpor» που συστάθηκε για να προκαλέσει την πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ανάλογες οργανώσεις δημιουργήθηκαν στη συνέχεια και σε άλλες ώρες όπως στη Γεωργία με το όνομα «Kmara» και με το όνομα «Zubr» στη Λευκορωσία.

Η εκπαίδευση τέτοιου είδους οργανώσεων νεολαίας γινόταν στη βάση ενός εγχειριδίου υπό τον τίτλο «FROM DICTATORSHIP TO DEMOCRACY a conceptual framework for liberation» του Gene Sharp, ομότιμου καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Dartmouth (φωτό 1).

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τότε οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως η οργάνωση«Freedom House» (φωτό 2 και 3), η οποία μάλιστα στην ιστοσελίδα της με φόντο τις πορτοκαλί διαδηλώσεις στην Ουκρανία πριν περίπου 10 χρόνια παρείχε τη δυνατότητα σε όποιον το επιθυμούσε να «κατεβάσει» οδηγίες για το πώς «η ελευθερία μπορεί να νικήσει: από τη λαϊκή αντίσταση στη βιώσιμη δημοκρατία».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γνωστός επενδυτής Τζορτζ Σόρος με τις δικές του ΜΚΟ, όπως«Open Society Institute» (φωτό 4), που όχι μόνο στήριζε την «πορτοκαλί επανάσταση», αλλά μετά την επικράτησή της θύμιζε τις υποσχέσεις του Γιούσενκο.

Επίσης σημαντικό ρόλο είχε παίξει και η ΜΚΟ «Liberty Institute» (φωτό 5 και 6), που έχει διακηρυγμένο σκοπό να προστατέψει την ελεύθερη αγορά και να υπερασπιστεί τον παγκόσμιο καπιταλισμό.

Ασφαλώς δεν είναι ο μόνες. Αλλά είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα.