Βενιζέλος και Σαμαράς με το ακροδεξιό καθεστώς του Κιέβου

Η επίσκεψη Βενιζέλου στην Ουκρανία με πρόσχημα την υπεράσπιση των Ελλήνων της περιοχής και η συνάντησή του με τον Oleksandr Turchynov εκλεκτό της Ε.Ε και των ΗΠΑ, δεν θα έπρεπε να καθησυχάζει κανένα εκτός από τα Αμερικανικά και Ευρωπαϊκά γεράκια του πολέμου τα οποία επιχειρούν να στήσουν ένα πολιτικό και διπλωματικό δίχτυ προστασίας στη νέα κυβέρνηση, που επέβαλαν, με τη συμμετοχή ναζιστών, ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων και αντικομουνιστών.

Αυτό προσέφερε ο Ε.Βενιζέλος, με χαρακτηριστική ευκολία, αναγνωρίζοντας και ώς προεδρεύον ΥΠ.ΕΞ της Ε.Ε., μία κυβέρνηση που προέκυψε μετά απο μία αμφισβητούμενη διαδικασία με πραξικοπηματικά χαρακτηριστικά.

Η επιλογή του ΥΠΕΞ της Ελλάδας να χαριεντίζεται με κάποιον που ηγείται ενός καθεστώτος στο οποίο την “τάξη” επιβάλλουν ναζιστικά τάγματα εφόδου τα οποία στο Κίεβο κυνηγούν ξένους υπηκόους, κομουνιστές και Εβραίους, αποκαλύπτει το πραγματικό περιεχόμενο της δήθεν αντιφασιστικής ρητορικής του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης που συμμετέχει.

Ταυτόχρονα μεταμορφώνεται σε dealer του ΔΝΤ και των διεθνών οικονομικών δολοφόνων, αφού με απίστευτο θράσος, επικαλούμενος τη “θετική εμπειρία της Ελλάδας”, προτρέπει τους νεότοκους ηγέτες, να δεθούν και αυτοί στις αλυσίδες του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.

Το δήθεν ενδιαφέρον για τους Έλληνες της περιοχής όταν έχει αφαιρεθεί οποιαδήποτε στήριξη απο την Ελληνική πολιτεία στους τομείς της εκπαίδευσης και του πολιτισμού και ενώ με διάταγμα έχει ήδη απαγορευθεί η χρήση της ελληνικής γλώσσας στο όνομα της “καθαρότητας” απο τους συνομιλητές του Βενιζέλου, ​μόνο οργή και αγανάκτηση προκαλεί για την υποκρισία, που εκμεταλλεύεται την αγωνία των Ελλήνων της περιοχής, για επικοινωνιακούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς.

Το δίλημμα του Ουκρανικού λαού δέν μπορεί να είναι ανάμεσα στη “Ρώσικη αρκούδα” και τα “γεράκια της Ε.Ε και των ΗΠΑ”. Η λεηλασία, η εξάρτηση, το ξεπούλημα, η φτώχεια, η εξαθλίωση και οι συνθήκες κοινωνικού και εργασιακού μεσαίωνα, είναι το περιβάλλον που φιλοδοξούν να εδραιώσουν ανεξάρτητα από το ποιός θα έχει τον κυρίαρχο ρόλο σε αυτό.

Αυτή η προοπτική δείχνει να γίνεται αντικείμενο διεκδίκησης με κόστος ακόμη και την ειρήνη στην περιοχή ή ακόμη και τη γενίκευση μίας σύρραξης με ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Αυτές οι εξελίξεις αντικειμενικά φέρνουν στο προσκήνιο το αίτημα για την αποδέσμευση της χώρας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς Ε.Ε και ΝΑΤΟ, οι οποίοι και σε αυτή την αντιπαράθεση στηρίζουν και προωθούν τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου και των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κρατών και συμμαχιών, σε βάρος των λαών και των αναγκών τους.

Είναι οι φορείς της πολιτικο-στρατιωτικής ρύθμισης των οικονομικών συμφερόντων του κεφαλαίου που δέ θα διστάσουν να ρίξουν την ανθρωπότητα για άλλη μιά φορά στον πόλεμο και την καταστροφή για να διασώσουν το σάπιο οικονομικό τους σύστημα.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ