Εδώ και πάνω από ένα μήνα, μια σειρά Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, συνδικάτα, συνδικαλιστές δίνουν τη μάχη για την επιτυχία του πανελλαδικού - παλλαϊκού συλλαλητηρίου την 1η του Νοέμβρη στην Αθήνα και της δίμηνης αγωνιστικής καμπάνιας.
Στο πλαίσιο της παρέμβασης και με οδηγό το σύνθημα «ήρθε η ώρα ν' ακουστεί και η δική μας φωνή, η φωνή του λαού, η φωνή των χιλιάδων βασανισμένων, των απολυμένων, των ανέργων», οργανώθηκαν και οργανώνονται εκατοντάδες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις από εργατικά συνδικάτα, φορείς των αγροτών, των ΕΒΕ, της νεολαίας, να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα που θα ανακουφίζουν το λαό από τα μεγάλα προβλήματα που τον πνίγουν.
Εργάτες - υπάλληλοι - άνεργοι - αυτοαπασχολούμενοι - αγρότες - γυναίκες - νέοι και νέες ενώνουν τη φωνή τους, για να δώσουν μια μεγάλη λαϊκή, εργατική απάντηση, για να δείξουν τη δύναμή τους.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ απευθύνθηκαν και απευθύνονται σε όλα τα συνδικάτα, χωρίς προκαταλήψεις και κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους να δώσουν το «παρών», να πάρουν μέρος στη μεγάλη αυτή λαϊκή κινητοποίηση.
Η πρωτοβουλία αυτή βρήκε και βρίσκει σημαντική απήχηση.
Ηδη, μέχρι τώρα, έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής και συνδιοργανώνουν το πανελλαδικό συλλαλητήριο πάνω από 400 συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς του κινήματος. Ανάμεσά τους, 14 Εργατικά Κέντρα, 12 Ομοσπονδίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, εκατοντάδες σωματεία, ανάμεσά τους 70 από το Δημόσιο, μπλόκα των αγροτών, φορείς και ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, γυναικών και νεολαίας. Μέρα με τη μέρα οργανώνονται, καταστρώνουν σχέδια, κουβεντιάζουν πρόσωπο με πρόσωπο με το συνάδελφο για την ανάγκη να κατέβει στο δρόμο την 1η του Νοέμβρη.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις σωματείων που έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, κόντρα στην πλειοψηφία του ΔΣ. Είναι επίσης πολλές οι περιπτώσεις σωματείων που έχουν πάρει ομόφωνες αποφάσεις συμμετοχής, παρά το γεγονός ότι σε αυτά δεν έχουν πλειοψηφία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Να προβληματιστεί κάθε καλοπροαίρετος
Αυτήν τη σημαντική προσπάθεια που κάνουν εκατοντάδες συνδικάτα, για να βγει ο λαός μας στο προσκήνιο, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να σηκώσει το μπόι του, να βγει στην αντεπίθεση, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και ειδικά στην εκπαίδευση την υπονομεύουν, την αντιπαλεύουν με τον πιο άθλιο τρόπο.
Αξίζει να σταθούμε στα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν και που πρέπει να προβληματίσουν κάθε καλοπροαίρετο συνάδελφο:
Λένε, ανάμεσα σε άλλα, ότι «το συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη είναι κομματική - παραταξιακή πρωτοβουλία, κομματική παρέλαση, είναι καπέλο από τα πάνω, είναι κίνηση περιχαρακωμένη». Τι κι αν έχουν πάρει αποφάσεις εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις, σωματεία, αγροτικά μπλόκα και τόσοι άλλοι φορείς; Τι κι αν κινητοποιούνται τόσοι και τόσοι κάτω από το βάρος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων; Είναι όλοι τους προφανώς κομματικά υποκινούμενοι. Είναι κομματικά ελεγχόμενοι και περιχαρακωμένοι οι απεργοί της Coca-Cola, οι εργαζόμενοι του Hilton, το σωματείο «Βοήθεια στο Σπίτι», 26 ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Δασκάλων κ.ά. Είναι «καπέλο» και «κομματικές» οι αποφάσεις αυτών των συνδικάτων που θέλουν να μπουν μπροστά στην υπόθεση της λαϊκής αντεπίθεσης και δεν είναι «καπέλο» και «κομματική» η επιδίωξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να διαλέξει το κίνημα ποιο κόμμα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) θα διαχειριστεί κυβερνητικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την οικονομική κρίση. Τι να πει κανείς;
Είπαν επίσης: «Λέμε "όχι" στο συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη, επειδή δεν ήρθατε πρώτα να κουβεντιάσουμε το πλαίσιο». Δε χρειάζονται πολλά λόγια για να αποκαλυφθεί η εμπάθεια αυτών των δυνάμεων απέναντι σε κάθε σωματείο που διαλέγει το δρόμο της ταξικής πάλης, που δε θέλει να σκύψει το κεφάλι, να συμβιβαστεί με τη σημερινή αντιλαϊκή πραγματικότητα που διαμορφώνουν ΕΕ και μονοπώλια. Ας μας πουν λοιπόν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πού διαφωνούν σε όλα αυτά που προτείνουν και διεκδικούν αυτά τα σωματεία;
Λένε οι ίδιοι: «Καλά, κάντε εσείς ό,τι σχεδιάζετε για τη 1 Νοέμβρη, εμείς θα κάνουμε άλλες κινητοποιήσεις στις 10/10, στις 20/10 με τη ΔΟΕ κ.ά.». Εμείς κι εσείς λοιπόν! Εδώ πραγματικά ξεπερνούν κάθε όριο. Διασπούν, τσακίζουν τους αγώνες, όταν αυτοί λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, όταν το περιεχόμενό τους αντιπαλεύει επί της ουσίας το σύστημα και την αντιλαϊκή ευρωενωσιακή πολιτική.
Δε δίνουν δεκάρα για την επιτυχία των αγώνων
Και κάτι ακόμα: Προσπάθησαν οι ίδιες δυνάμεις στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 16 Σεπτέμβρη να βάλουν θέμα γενικής απεργίας λίγο πριν τη 1 Νοέμβρη. Ο στόχος είναι προφανής: Να υπονομεύσουν την απόφαση εκατοντάδων σωματείων, κύρια του ιδιωτικού τομέα, για κάθοδο στην Αθήνα. Είναι κυριολεκτικά αδίστακτοι. Δε δίνουν δεκάρα για την επιτυχία των αγώνων, προτείνουν γενικές απεργίες λες και είναι καραμέλες, μόνο και μόνο για μικροκομματικούς - παραταξιακούς λόγους. Τον παλιό κυβερνητικό συνδικαλισμό τον γνωρίσαμε, τώρα γνωρίζουμε και το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Είναι φανερό πως χρέος όλων των εργαζομένων είναι όχι μόνο ν' απαλλαγούμε από το σημερινό, αλλά και να προφυλαχτούμε από τον αυριανό κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Νίκος ΔΑΡΔΑΛΗΣ, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ
Ηλίας ΠΑΤΙΔΗΣ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ
+ σχόλια + 10 σχόλια
Κυριολεκτικά αδίστακτοι είναι οι 2 συγγραφείς μας που τουλάχιστον όσον αφορά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (για αυτήν θα μιλήσω) διαστρέφουν τις θέσεις της και λένε χοντρά ψέμματα οι εν λόγω κύριοι. Πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα προς ένα:
1. Πρώτο ψέμμα: "....«το συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη είναι κομματική - παραταξιακή πρωτοβουλία, κομματική παρέλαση, είναι καπέλο από τα πάνω, είναι κίνηση περιχαρακωμένη». Τι κι αν έχουν πάρει αποφάσεις εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις, σωματεία, αγροτικά μπλόκα και τόσοι άλλοι φορείς; Τι κι αν κινητοποιούνται τόσοι και τόσοι κάτω από το βάρος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων; Είναι όλοι τους προφανώς κομματικά υποκινούμενοι. Είναι κομματικά ελεγχόμενοι και περιχαρακωμένοι οι απεργοί της Coca-Cola, οι εργαζόμενοι του Hilton, το σωματείο «Βοήθεια στο Σπίτι», 26 ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Δασκάλων κ.ά. Είναι «καπέλο» και «κομματικές» οι αποφάσεις αυτών των συνδικάτων που θέλουν να μπουν μπροστά στην υπόθεση της λαϊκής αντεπίθεσης και δεν είναι «καπέλο» και «κομματική» η επιδίωξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να διαλέξει το κίνημα ποιο κόμμα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) θα διαχειριστεί κυβερνητικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την οικονομική κρίση. Τι να πει κανείς;..."
- Οι φίλοι μας μπερδέυουν τα πάντα: Άλλο πράγμα η συμμετοχή ενός φορέα σε ένα συλλαλητήριο ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ!! Το περιεχόμενο και η αντίληψη του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ καθορίζεται από τα όργανά του στα οποία την συντριπτική -αν όχι απόλυτη- πλειοψηφία την έχει το ΚΚΕ. Αυτό έφτιαξε το ΠΑΜΕ εδώ και 15 χρόνια, αυτό καθόρισε το περιεχόμενό του, αυτό το καθορίζει και τώρα! Το ΠΑΜΕ είναι ένα κομματικό μόρφωμα του ΚΚΕ. Το ότι καλεί άλλα σωματεία να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο που διοργανώνει, ΔΕΝ αναιρεί ΚΑΘΟΛΟΥ το γεγονός πως το ΠΑΜΕ είναι μόρφωμα του ΚΚΕ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ΞΕΚΑΘΑΡΗ θέση! Κάθε απεργία, κάθε δράση των σωματείων που αποφασίζεται με δημοκρατικές διαδικασίες από την Γενική Συνέλευση του σωματείου είναι υποκινουμενη ΜΟΝΟ από τις ανάγκες των εργαζομένων. Αλλο αυτό και άλλο η γραμμή του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ η οποία αποφασίζεται από το ΚΚΕ.
2. Δεύτερο ψέμμα: "...Λένε οι ίδιοι: «Καλά, κάντε εσείς ό,τι σχεδιάζετε για τη 1 Νοέμβρη, εμείς θα κάνουμε άλλες κινητοποιήσεις στις 10/10, στις 20/10 με τη ΔΟΕ κ.ά.». Εμείς κι εσείς λοιπόν! Εδώ πραγματικά ξεπερνούν κάθε όριο. Διασπούν, τσακίζουν τους αγώνες, όταν αυτοί λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, όταν το περιεχόμενό τους αντιπαλεύει επί της ουσίας το σύστημα και την αντιλαϊκή ευρωενωσιακή πολιτική....". Μπα;; Τι λέτε ωρέ ΚΚΕδες; Αν κάποιος ΔΙΑΣΠΑ το ταξικό εργατικό κίνημα αυτός είναι το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ. α. Στα σωματεία ΔΕΝ θέλει να συνδιαμορφωθούν κοινά πλαίσια. Το αρνείται σχεδόν παντού. Μόνο τα δικά του πλαίσια Ή ΤΙΠΟΤΑ! Αυτά λεει το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ. Και για την 1η Νοε., ΕΤΣΙ συμπεριφέρθηκε: Ή έρχεστε ΥΠΟ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ/ΚΚΕ Ή ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ! ΑΥΤΗ είναι η λογική του ΚΚΕ: Ή κάτω από μένα, ή είστε εναντίον μου! Ετσι όμως, όχι εργατική αντεπίθεση, ούτε μέχρι το περίπτερο δεν θα πάει το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ.
συνεχίζεται...
συνεχεια...
3. Τρίτο ψέμμα: "... Δε δίνουν δεκάρα για την επιτυχία των αγώνων
Και κάτι ακόμα: Προσπάθησαν οι ίδιες δυνάμεις στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 16 Σεπτέμβρη να βάλουν θέμα γενικής απεργίας λίγο πριν τη 1 Νοέμβρη. Ο στόχος είναι προφανής: Να υπονομεύσουν την απόφαση εκατοντάδων σωματείων, κύρια του ιδιωτικού τομέα, για κάθοδο στην Αθήνα. Είναι κυριολεκτικά αδίστακτοι. Δε δίνουν δεκάρα για την επιτυχία των αγώνων, προτείνουν γενικές απεργίες λες και είναι καραμέλες, μόνο και μόνο για μικροκομματικούς - παραταξιακούς λόγους. Τον παλιό κυβερνητικό συνδικαλισμό τον γνωρίσαμε, τώρα γνωρίζουμε και το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό....". Εδώ πια γελάνε και οι πέτρες με το ΚΚΕ: ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΒΡΕ ΚΚΕΔΕΣ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ/ΚΚΕ ΤΗΝ 1Η ΝΟΕΜΒΡΗ, ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ;; δλδ μας λέτε καθαρά ότι το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ προτίμησε να κάνει μια δική του συγκέντρωση.πορεία, αντί να στηρίξει μια ενωτική/ταξική και μαζική απεργία!!!! Δλδ μια απλή συγκέντρωση/πορεία είναι πιο αγωνιστική μορφή πάλης, από μια συγκροτημπένη, ενωτική ταξική απεργία!!!! Ουάου τέλειο αναποδογύρισμα της απλής κοινής λογικής!!!
Και στο κάτω-κάτω φίλοι του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ έχετε σκεφτεί το πιο απλό; Οτι από συγκεντρώσεις και πορείες οι εργαζόμενοι έχουν κάνει πολλές μα πάρα πολλές τα τελευταία χρόνια; ΤΙ καινούργιο έρχεται να φέρει στην ταξική πάλη η συγκέντρωση/πορεία του ΠΑΜΕ και μάλιστα 15 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του, όταν έχει τραγικά αποτύχει και στις 2 ή 3 αποτυχημένες, σεχταριστικές και χωρίς καμμία διάθεση για κοινή δράση απεργίες που οργάνωσε το 2010; Και που ήταν αιτία να διαγραφούν πολλά αξιόλογα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, που διαφώνησαν με αυτή την σεχταριστική πολιτική.
Αντ΄λι λοιπόν το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ να μπει σε μια ουσιαστική συζήτηση με τις άλλες ταξικές δυνάμεις για το ΠΩΣ θα ανασυγκροτηθεί το εργατικό κίνημα σε ταξική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ βάση, αντί να δουν όλες οι ταξικές δυνάμεις μαζί ΓΙΑΤΙ ούτε οι απεργίες περπατάνε ούτε -πολύ περισσότερο- οι συγκεντρώσεις/πορειούλες που έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες όλα αυτά τα χρόνια, κάνει ακόμα ένα λάθος: Βάζει μια δική του συγκέντρωση, ορίζει απο τα πριν το περιεχόμενο και τον φορέα (τον εαυτό του δλδ το ΚΚΕ) ως διοργανωτή της συγκέντρωσης, κατεβάζει το πλαίσιο στα σωματεία και αυτά απλά ψηφίζουν (γιατί ΕΤΣΙ θέλει τους εργάτες το ΚΚΕ).
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει μια ριζικά διαφορετική λογική: Η ταξικη ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος πρέπει να κάνει τις Συνελεύσεις των σωματείων κυρίαρχο όργανο: Σε αυτές δρουν ΚΑΙ ταξικές δυνάμεις οι οποίες χρειάζεται να έχουν κοινή δράση. Οι ανενταχτοι εργαζόμενοι έχουν επίσης λόγο ισότιμο στις αποφάσεις των σωματείων. Συνεπώς, τα σωματεία ΔΕΝ οικοδομούνται βάσει μιας κομματικής λογικής αλλά βάσει μιας πολιτικής ταξικής αντίληψης που χωρά ΠΟΛΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΙΜΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ. Αλήθεια φίλοι του ΚΚΕ τι απέγινα τα διασπαστικά σωματεία στους ΟΤΑ, στη ΔΕΗ κλπ;;
Παιδιά του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ μην τρελαίνεστε: Μια ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ συγκέντρωση θα κάνετε την 1η Νοεμβρη. Ε, και;;
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ; Να γίνει ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ; Και μάλιστα Σάββατο; ΤΙ θα προσφέρει στην εργατική τάξη και το λαό; ΤΙΠΟΤΑ! Αντι να συμβάλλει το ΚΚΕ στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, αντί να το απασχολήσει ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ σχεδόν οι απεργίες ηττήθηκαν (είτε πλειοψηφούσε το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, είτε άλλες ταξικές δυνάμεις, δεν μιλώ φυσικά για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό τύπου ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ κλπ), πάει και διοργανώνει άλλον ένα περίπατο. ΑΥΤΟ ουσιαστικά είναι η συγκέντρωση της 1ης Νοε. Και μάλιστα με σεχταριστικό τροπο, αφού φορέας και πλαίσιο είναι αποφασισμένα στο ΚΚΕ.
Παιδιά του ΚΚΕ ΔΕΝ είναι ακόμα μια συγκέντρωση, η συγκέντρωση της 1ης νοε., αυτό που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και ο λαός μας.
Οι ανάγκες των εργαζόμενων και του λαού που συντρίβεται από την πολιτική της άστικής τάξης και της ε.ε., ΔΕΝ είναι κομματικά υποκινούμενες. Το ΠΩΣ όμως οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού θα συγκροτηθούν σε ένα ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα, ΕΔΩ μπαίνουν οι διαφορετικές λογικές Το ΚΚΕ λέει "ή εγώ ή κανένας άλλος" και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει:"μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας". Με χώρο ΚΑΙ σε οργανωμμένες δυνάμεις ΚΑΙ σε ανένταχτους αγωνιστές.
Συνεπώς, ή το περιεχόμενο των σωματείων και των αγώνων θα είναι αρμοδιότητα των Συνελέυσεων των σωματείων (τόσο των οργανωμένων όσο και των ανένταχτων), ή για μιαν ακόμα φορά θα γίνει αρμοδιότητα ενός κόμματος. Η δεύτερη λογική συνέβαλε -σε συνδυασμό με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό- στα χάλια που ζούμε σήμερα.
Δεν υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση όσων γράφονται στο κείμενο (για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ τουλάχιστο) από τις "απαντήσεις" των τεσσάρων πρώτων σχολίων!
10:53
Μάλλον δεν γνωρίζεις ελληνικά, οπότε οκ!
Αυτο ακριβως σκεφτομουν και εγω.
Πανηγυρικη επιβεβαιωση του αρθρου τα σχολια των φιλων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αληθεια αφου κοπτεστε οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το περιεχομενο και το πλαισιο. Πειτε που διαφωνειται στα αιτηματα και το περιεχομενο που βαζει προς συζητηση το ΠΑΜΕ στα σωματεια για συμμετοχη στο συλλαλητηριο?
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=10/10/2014&id=15443&pageNo=14&direction=-1
φίλε των 7:52
Περιεχόμενο μιας εργατικής ή άλλης συνδικαλιστικής ή πολιτικής δράσης, είναι τόσο το πλαίσιο αιτημάτων, όσο και ο τρόπος λήψης των αποφάσεων, η συνδιαμόρφωση ή όχι ενός πλαισίου, και το ΠΟΙΟΣ καλεί σε ΤΙ.
Στο πλαίσιο αιτημάτων σαφώς και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παλέυουν χρόνια ένα σύνολο αιτημάτων το οποίο έχει πολλά κοινά σημεία τόσο με το πλαίσιο αιτημάτων που τώρα παρουσιάζει το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, όσο κα ιμε το πλαίσιο αιτημάτων που παλεύουν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, και επειδή εργατική πολιτική ΔΕΝ είναι μόνο το πλαίσιο αιτημάτων, αλλά και το ΠΩΣ και με ΠΟΙΟΥΣ, κάλλιστα, μπορεί να συνδιοργανωθούν σειρά εργατικών δράσεων. Συνδιοργάνωση σημαίνει:
α. Προσπάθεια για ΚΟΙΝΑ συνδιαμορφωμένα πλαίσια στόχων/αιτημάτων, μέσα από τις συνελεύσεις των σωματείων
β. ΚΟΙΝΑ κεντρικά καλέσματα με τις αντίστοιχες υπογραφές, τόσο των σωματείων ομοσπονδιών, όσο και κεντρικών μορφωμάτων (ΠΑΜΕ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ κλπ).
ΑΥΤΗ είναι η εργατική πολιτική. Το αντίθετο της εργατικής πολιτικής είναι το:
"Φτιάχνω πλαίσιο αιτημάτων, και καλώ όλους υπό τον δικό μου κομματικό φορέα (ΠΑΜΕ/ΚΚΕ)". Και με την δικαιολογία "εάν συμφωνείται ελάτε ανένταχτοι και οργανωμένοι να σας φορέσω το δικό μου καπέλο.". ΑΥΤΗ είναι η λογική του ΚΚΕ.
Ε, αυτή η λογική σε συνδυασμό με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό μας έφερε στα σημερινά χάλια του εργατικού κινήματος. Γιατί σε πάρα πολλές περιτπώσεις που το ΚΚΕ καλείται να στηρίξει ΙΣΟΤΙΜΑ με τους άλλους ταξικούς συνδικαλιστές ένα ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ, το μποϋκοτάρει με το συνηθισμένο ¨΄η ερχόσαστε στο ΠΑΜΕ ή τίποτα". Και έτσι δυναμιτίστηκαν μια σειρά μεγάλες και μικρότερες απεργίες όλα αυτά τα χρόνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα πρώτα σχόλια και θα δείτε εμπεριστατωμένα, γιατί η κομματικοκεντρική λογική του ΚΚΕ είναι αποτυχημένη.
Μια υπενθύμιση, όταν αναφέρεται η φράση, "κομματική παρέλαση" η μομφή δεν είναι στο "κομματική", αυτό είναι θέμα γνώμης για το όποιο κόμμα. Η "παρέλαση" είναι το πρόβλημα.
Δημοσίευση σχολίου