Με αφορμή την έκδοση των δύο πρώτων τόμων των «απάντων» του Νίκου Ζαχαριάδη, Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ επί 25 συναπτά έτη, στην εκπομπή του Στέλιου Ελληνιάδη (Σ.Ε.) Στο Κόκκινο 105,5, στις 18 και 19 Οκτωβρίου 2014, σε μια ραδιοφωνική συζήτηση μεγάλης διάρκειας με τον ιστορικό Γιώργο Πετρόπουλο (Γ. Π.) και τον γιο του Γ.Γ. Σήφη Ζαχαριάδη (Σ.Ζ.) θίχτηκαν μερικά σχετικά θέματα, αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε παρακάτω.
Χωρίς ήρωες
Σ.Ε.: Νομίζω ότι η κυρίαρχη άποψη η οποία έχει κατά κάποιον τρόπο εμπεδωθεί στον αριστερό χώρο, είναι ότι ο Νίκος'Ζαχαριάδης ήταν ένας κομμουνιστής, ο οποίος έκλεισε τη σταδιοδρομία του, την πολιτική, όχι μόνο μ’ ένα δραματικό τρόπο, με τη γνωστή δεκαεξάχρονη εξορία του στη Σοβιετική' Ενωση που έληξε με την αυτοκτονία του, αλλά και με το στιγματισμό του.
Με αφορμή αυτό, ήθελα να πω, χωρίς να μπαίνω στην ουσία του ζητήματος Ζαχαριάδη, με προβλημάτιζε αυτή η τάση στον προοδευτικό χώρο, να τρώμε τις σάρκες μας. Και τους ίδιους τους ήρωές μας, να εκμηδενίζουμε τους αγωνιστές. Να τους διαγράφουμε από την ιστορία, να τους απαξιώνουμε, να τους δυσφημούμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Τους δικούς μας, ενώ είμαστε πολύ επιεικείς με τους διεθνείς που δικαιολογημένα θαυμάζουμε. Θυμάμαι, από τα νεανικά μου χρόνια, τον τεράστιο θαυμασμό που είχαμε για τους πρωτεργάτες στα κινήματα της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου τα περισσότερα κατέληξαν αργά ή γρήγορα σε αποτυχίες. Δεν προσπαθήσαμε μετά να τους απαξιώσουμε, να τους μειώσουμε, να τους εκμηδενίσουμε.
Σαν αριστερό κίνημα, έχουμε ξεχωρίσει δύο-τρεις αγωνιστές, τον Νίκο Μπελογιάννη και τον Άρη Βελουχιώτη που χρησιμοποιείται και σαν άλλοθι. Λες και δεν υπήρξαν άλλοι ήρωες. Λες κι όλος αυτός ο τεράστιος αγώνας, με τις εκατοντάδες χιλιάδες θυσίες, με τους σκοτωμένους, τους βασανισμένους, τους φυλακισμένους, τους εξορισμένους, δεν είχε άλλους ήρωες!
Είναι τρομερό αυτό το πράγμα. Το αριστερό κίνημα έπεσε σε λούμπα και έτσι δεν μπορούμε να δείξουμε στους νεότερους ανθρώπους ότι αυτός ο τόπος έχει γεννήσει και νεότερους ήρωες. Αν βλέπουμε μόνο τη μία πλευρά των ανθρώπων, δηλαδή τα λάθη, τα αρνητικά και τις αποτυχίες, μ’ αυτή τη λογική δεν θα αναγνωρίζουμε κανένα σπουδαίο άνθρωπο, κανένα ήρωα, από τότε που γράφεται ιστορία. Θα απορρίψουμε τον Κολοκοτρώνη, τον Περικλή, τον Θεμιστοκλή, δεν θα μείνει κανένας όρθιος! Πρέπει επιτέλους μ’ ένα ψύχραιμο τρόπο, χωρίς να κουβαλάμε και τα βάρη που κουβαλούσαν αυτοί που τα βίωσαν, να ξαναδούμε και να επαναξιο-λογήσουμε τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτό τον τόπο, ακόμα κι αν απέτυχαν, τελικά.
Γ.Π.: Αυτή ήταν η αφορμή και η αιτία για να βγουν τα έργα του Ζαχαριάδη. Διότι εκείνο το οποίο θυμόμαστε όλοι όσοι έχουμε κάποια ηλικία είναι όλους τους μύθους γύρω από το πρόσωπο του Ζαχαριάδη, ότι λέγονταν και ακούγονταν πολλά πράγματα τα οποία δεν στηρίζονταν πουθενά. Αυτό το διαπιστώσαμε στην πορεία όταν ήρθαμε σε επαφή με τις πηγές. Επομένως, μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει για τον Ζαχαριάδη, αλλά πρέπει αυτό που λέει να στηρίζεται σ’ ένα πραγματικό στοιχείο κι όχι σε κατασκευές, σε μύθους και σε παραμύθια. Εάν δεν μπεις και δεν βαθύνεις πάνω στα ιστορικά στοιχεία για να μπορέσεις να προσεγγίσεις την προσωπικότητα, τότε εκεί που υπάρχουν πολύ λεπτές ισορροπίες, ιστορικές, δεν καατλαβαίνεις και την εποχή. Εαν δεν βάλεις στο χρόνο και στον τόπο που έγινε το γεγονός, εύκολα μπορείς να πέσεις στη μία ή στην άλλη αντίληψη των πραγμάτων, στην αρνητική ή στη θετική.
Η δαιμονοποίηση των προσώπων και των ηγετών κυρίως, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά στην Ελλάδα, λίγο θερμός ο λαός, λιγάκι πιο έντονα. Για μένα είναι ένα στοιχείο καθυστέρησης ο εύκολος τρόπος να προσεγγίσεις ένα πρόσωπο. Η μάζα, συνήθως, βλέπει, συμπυκνώνει στο πρόσωπο του ηγέτη όλες τις προσδοκίες, τα όνειρά της, ακόμα και τις δεισιδαιμονίες της. Επομένως, όταν ο ηγέτης την ικανοποιεί, σε περιόδους ανάτασης, τον θεοποιεί. Την ώρα, όμως, που υπάρχει υποχώρηση, πολύ εύκολα τον δαιμονοποιεί. Κι όλα τα λάθη κι όλες τις ευθύνες τα φορτώνει πάνω του. Αυτός είναι ο απλός τρόπος να το προσεγγίσεις. Ο ιστορικός, ο επιστημονικός τρόπος είναι να κάτσεις να δεις τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως είναι.
Η αλήθεια στην εξορία
Σ.Ε.: Σήφη, εσύ γνώρισες τον πατέρα σου κάτω από αντίξοες συνθήκες. Δεν ήξερες καν ελληνικά μεγαλώνοντας στη Σοβιετική 'Ενωση. Δεν είχατε και τη μητέρα μαζί σας.
Σ.Ζ.: Αυτό ήταν λάθος του Ζαχαριάδη. Μιλούσαμε ρώσικα στο σπίτι για να μην έχω προβλήματα στο σχολείο. Αλλά ήτανε και πατέρας και μητέρα και φίλος και σύντροφος, όλα μαζί. Από τα πρώτα βήματα, απ’ το γιακά (με κρατούσε) και με μάθαινε να περπατώ. Και μέχρι τώρα, με κρατάει.
Σ.Ε.: Κι όταν σου μάθαινε να κάνεις ποδήλατο.
Σ.Ζ.: Ναι· μετά έβαλε ψωμάκι (στο γιακά) κι εγώ όταν νιώθω κάτι στο σβέρκο, δεν φοβάμαι τίποτα. Και τώρα. Έχω μια φωτογραφία του κι όταν έχω δυσκολίες, μιλάω. Και μ’ απαντάει. Με βλέμματα.
Σ.Ε.: Πρόσφατα, πήγατε στον τελευταίο τόπο εξορίας του, το Σοργκούτ, το οποίο μέχρι το 1973, ήταν ένα μικρό, μακρινό, απομονωμένο χωριό που οι άνθρωποι ζούσαν ψαρεύοντας στο ποτάμι.
Σ.Ζ. :Ήτανε 300-400 καλύβες. Τίποτα άλλο, ούτε δρόμοι, λάσπη μόνο.Ήταν δύο χιλιάδες άτομα περίπου και τώρα είναι 400 χιλιάδες. Διακόσιες φορές περισσότεροι. Τότε, ούτε ένα διώροφο δεν υπήρχε, μόνο καλύβες. Τελευταία, έχω πάει τέσσερις φορές.
Σ.Ε.:Και υπάρχει ακόμα η καλύβα στην οποία έμενε ο πατέρας σου;
Σ.Ζ.: Ναι. Πήγαμε, όλη η αντιπροσωπεία, ελληνική και ρώσικη. Το πρώτο. Το δεύτερο εξαφανίστηκε. Ξύλινη καλύβα. Τους πρώτους έξι μήνες νοίκιασε ένα δωμάτιο και μετά φτιάξανε ένα ξύλινο σπιτάκι για να τα έχει όλα μέσα, μικρόφωνα και τα λοιπά...
Σ.Ε.: Τα μικρόφωνα με τα οποία τον παρακολουθούσαν.
Σ.Ζ.: Ναι, βέβαια. Ό,τι λέγαμε, μετά με ρωτούσανε στη Μόσχα, γιατί το είπες αυτό; Ήτανε διπλό σπιτάκι. Από τη μια μεριά έμενε ένας δεύτερος γραμματέας της πόλης που παρακολουθούσε τον Νίκο. Ο πατέρας μου έλεγε ότι είναι φίλος μας. Και μετά, στο αρχείο βρήκα τις εκθέσεις του.
Σ.Ε: Είχανε διαδώσει ότι ο ίδιος ο Ζαχαριάδης είχε επιλέξει να ζει στο Σοργκούτ.
Σ.Ζ: Αυτό είναι παραμύθι. Από τα πολλά!Τώρα, λιγοστεύουν τα παραμύθια. Γιατί με τα ντοκουμέντα βγαίνει η αλήθεια. Την ιστορία την γράφει ο νικητής, γι΄αυτό όλα τα κακά είναι στον ηττημένο. Τώρα σιγά-σιγά, βγαίνει η αλήθεια.
Φέτος, είναι η χρονιά του Ζαχαριάδη. Βγήκε ο δεύτερος τόμος, πήγαμε στο Σοργκούτ, βάλαμε την τιμητική πλάκα, θα γίνει η παρουσίαση των βιβλίων...
Σ.Ε.; Άνοιξε, ξανά, μία συζήτηση για την αναγκαία αποκατάστασή του· ο Ζαχαριάδης ήτανε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ επί 25 χρόνια, από το 1931 ως το 1956, και συνολικά 36 χρόνια μέλος του κόμματος, μέχρι τη διαγραφή του το ’57.
Γ.Π.:Τώρα, βέβαια, με την αποκατάσταση από το ΚΚΕ υποτίθεται ότι έχει υπάρξει άρση της διαγραφής και όλων των επιπτώσεων που αυτή είχε.
Σιωπή και ευθύνη
Σ.Ε.:Γιατί έκαναν 55 χρόνια να άρουν τη διαγραφή;
Γ.Π.: Κατ’ αρχήν, την πρώτη περίοδο, οι διάδοχοί του Κολιγιάννης-Παρτσαλίδης και όλοι αυτοί, το κομμάτι της Κεντρικής Επιτροπής, ούτε καν συζητούσαν το ενδεχόμενο της αποκατάστασής του. Ίσα-ίσα, τον διέγραψαν από το ΚΚΕ παρά το γεγονός ότι η σύσταση από το ΚΚΣΕ στην 7η Ολομέλεια του 1957 ήταν να μην διαγράφει. Όμως, αυτοί, βασιλικότεροι του βασιλέως, τον διέγραψαν. Η δυνατότητα αποκατάστασης του Ζαχαριάδη άρχισε να μπαίνει στη μεταπολιτευτική περίοδο. Ειδικότερα, από τότε που ανέλαβε ο Χαρίλαος Φλωράκης Γενικός Γραμματέας του κόμματος. Αλλά υπήρχε μια ουσιαστική δυσκολία που είχε να κάνει με το ποιο ήταν το ΚΚΕ μεταπολιτευτικά. Το ΚΚΕ βγήκε από τη διάσπαση του ’68, έγινε μια προσπάθεια να ανορθωθεί, να στηθεί στα πόδια του το κόμμα, πρώτη φορά νόμιμα μετά από 27 χρόνια παρανομίας, επομένως έπρεπε να βάλει, όπως έλεγε ο Χαρίλαος, μια ταφόπλακα στο παρελθόν. Ας αφήσουμε τι έγινε, να τό δούμε, να τό εξετάσει η ιστορία, να το εξετάσει το κόμμα όταν είναι πιο ώριμο και να κοιτάξουμε να ενωθεί το κόμμα στην πολιτική γραμμή που χαράζουμε εδώ, για το μέλλον της Ελλάδας. Και μ’ αυτή την έννοια έμεινε πίσω.
Σ.Ε.: Γιώργο, από το ’74 μέχρι το 2011 που γίνεται η αποκατάσταση, είναι άλλα 40 χρόνια! Τα ελαφρυντικά περιορίζονται πολύ.
Γ.Π.: Αυτό είναι αλήθεια· είχες ένα ΚΚΕ, βέβαια, που είχε και φιλοζαχαριαδικούς και αντιζαχαριαδικούς. Είχανε και ισορροπίες. Π.χ., ο Κώστας Τσολάκης ήτανε δυνατόν ποτέ να δεχτεί; Ήταν ένας από τους διώχτες του Ζαχαριάδη.
Σ.Ε.:Είναι γεγονός ότι ο Τσολάκης και μερικοί άλλοι υπογράφανε τις εξορίες των Ελλήνων κομμουνιστών στη Σοβίετική Ένωση; Διάβαζα τον Αχιλλέα Παπαϊωάννου, ο οποίος γράφει ότι ο Τσολάκης μαζί με κάποιους άλλους υπογράψανε τις εξορίες.
Γ.Π.: Από το 1956 ως το 1957, γραμματέας της κομματικής οργάνωσης της Τασκένδης ήτανε ο Τζεφρώνης, ο Λεωνίδας. Kαι απ’ το ’57 και μετά, μέχρι τη δεκαετία του ’60, ήτανε ο Κώστας ο Τσολάκης. Από το ’56 ως το ’57 γίνονται οι περισσότερες διαγραφές στην Κ. Ο. της Τασκένδης των ζαχαριαδικών. Δεν έμεινε τίποτα. Στα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ, στο συγκεκριμένο τόμο αυτής της περιόδου, υπάρχουν όλες οι αποφάσεις με τις διαγραφές, με τις διαλύσεις κομματικών οργανώσεων κ.λπ. Οι εξορίες είναι ένα δεύτερο στοιχείο που έχει να κάνει με το ποιοι θεωρούνται αντικομματικοί και επομένως αναλαμβάνουν οι σοβιετικές αρχές να τους απομακρύνουν σε άλλη περιοχή.
Σ.Ε: Σήφη, εσένα, γιο του Ζαχαριάδη, σε πλησίασαν ποτέ, για να απολογηθούν ή να κάνουν κάτι για σένα, όλα αυτά τα χρόνια που ο Ζαχαριάδης μαράζωνε στην εξορία ή και μετά τον τραγικό θάνατό του; Πολλοί απ’ αυτούς, οι λεγόμενοι της ανανεωτικής Αριστερός, οι οποίοι από κάποια στιγμή διαφοροποιήθηκαν από τη Σοβίετική Ένωση, καταγγέλλοντας τους διωγμούς, τις εξορίες, τις δίκες, τις εκτοπίσεις και τις αυταρχικές πολιτικές του ΚΚΣΕ, αποσιωπούσαν εντελώς ότι σ’ αυτές τις διώξεις συμπεριλαμβάνονταν και σύντροφοί τους! Γιατί δεν έγινε ένα κίνημα να γυρίσουν από την εξορία οι Ελληνες κομμουνιστές που ήταν εξόριστοι μες τη Σοβίετική Ένωση;
Γ.Π.: Όχι απλώς δεν έγινε, ίσα-ίσα, έλυναν και προσωπικά προβλήματα πέρα από τα πολιτικά. Ο Ζαχαριάδης έφταιγε για όλα τα κακά του κόμματος και για όλα τα κακά που κάνανε οι άλλοι έφταιγε πάλι ο Ζαχαριάδης. Παρουσιάζεται το βιβλίο του Πέτρου Ανταίου, το ’91, «Νίκος Ζαχαριάδης, θύτης και θύμα». Στο πάνελ ήταν και ο Σήφης και ο αδερφός του ο Κύρος. Σηκώνεται κάποιος από κάτω και λέει του Ανταίου, το πραγματικό του ήτανε Σταύρος Γιαννακόπουλος, ο Ζαχαριάδης δεν ζει για να ζητήσει συγγνώμη απ’ αυτούς που λέτε ότι ήταν θύματά του, εσείς θα ζητήσετε συγγνώμη από τα δικά σας θύματα; Η απάντηση ξέρεις ποια ήταν; Ήμασταν όλοι παιδιά του. Δηλαδή, και για τα δικά μας σφάλματα έφταιγε ο Ζαχαριάδης.
Σ.Ε.:Δεν θέλω να κάνουμε μια αγιογραφία του Ζαχαριάδη, γιατί ο Ζαχαριάδης ήταν μέρος αυτής της τεράστιας ήττας, του αναλογεί ένα πολύ σημαντικό μερίδιο, αλλά πρέπει να τον αξιολογήσουμε με ένα ισορροπημένο τρόπο.
Σ.Ε.: Ο Ανταίος και δέκα άλλοι συγγραφείς από την Τασκένδη έχουν υπογράψει ένα γράμμα εναντίον του Αλέξη Πάρνη, που αν δεν είχε βραβείο παγκόσμιο, θα πήγαινε ή Σιβηρία ή για εκτέλεση για αντι-σοβιετική δραστηριότητα. Γι, αυτό μόνο ένας ζήτησε συγγνώμη από τον Αλέξη, έξη μήνες πριν πεθάνει. Κανένας άλλος. Είναι αυτοί παιδιά του Ζαχαριάδη; Δεν νομίζω.
(Θα ακολουθήσει και συνέχεια)
+ σχόλια + 16 σχόλια
καλο το παραμυθι του οπορτουνισμου αλλα δεν πιανει. ΤΟ ΚΚΕ μετα την ολοκληρωση των ανατροπων το1991 μελετησε την ιστορια του για την εξαγωγη συμπερασματων για το τη ακριβως εχει συμβει για ολα οπως και για την περιπτωση του ΗΡΩΑ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. το 1956 με το 20ο συνεδριο και την επικρατηση του οπορτουνισμου στην ΕΣΣΔ ξεκινησανε να εφαρμοζουνε συνειδητα νομους του καπιταλισμου που σταδιακα οδηγησανε στην ανατροπη. Εντελως πραξικοπηματικα στηθηκε απο την χρουτσωφικη οπορτουνιστικη ηγεσια η 6η ολομελεια που καθαιρεσε τον σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και στην θεση του εβαλε ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗ ΒΑΦΕΙΑΔΗ ΖΩΓΡΑΦΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ δηλαδη αυτους που το 1944 υπογραψανε τις εγκληματικες συμφωνιες ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ ΒΑΡΚΙΖΑ και πολεμησανε με λυσσα τον ΔΣΕ. αυτη λοιπον οδηγησανε τον αρχηγο μας 17 χρονια εξοριστο σε ΜΠΟΡΟΒΙΤΣΙ ΚΑΙ ΣΟΡΓΚΟΥΤ οπου και τον δολοφονησανε. ο σ. ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΥΛΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ 1954 ΜΕΧΡΙ ΤΟ1972 ανελαβε την ηγεσια λιγους μηνες πριν την δολοφονια του απο τους οπορτουνιστες. Ζητησε να τον συναντησει στο ΣΟΡΓΚΟΥΤ αλλα του το απαγορεψανε οι οπορτουνιστες με επικεφαλης τον Μ. ΠΟΝΟΜΑΡΙΩΦ. ολα τα αρχεια ειναι δημοσιευμενα. Μετα απο το 1974 σταθηκε αδυνατον να γινει αποκατα σταση γιατι παρα την διασπαση του 1968 δεν εγινε δυνατον να αλλαξει το προγραμμα του κομματος και παραμεινανε η ιδεολογικες παρεκλισεις. Δυστηχως αυτο εγινε δυνατο μετα το 1991. Τιμουμε τον ΗΡΩΑ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ μαζι με τους επισης ηρωες ΧΑΡΙΛΑΟ ΚΑΙ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ. να ειστε ησυχοι συντροφοι το κομμα που τοσο αγαπησατε ειναι εδω ορθιο εχοντας βγαλει συμπερασματα και αντιμετωπιζοντας τον οπορτουνισμο σαν αυτο που πραγματικα ειναι. ο εχθρος μεσα στις γραμμες του κινηματος ΑΘΑΝΑΤΟΙ
ο σ. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ καταδικασμενος σε θανατο εκτελεστηκε στις 30 μαρτη του 1952. Στις εκλογες τον σεπτεμβρη του 1951 υπηρχε προταση απο το Π.Γ να ειναι υποψηφιος με την ΕΔΑ για να μην εκτελεστει του το αρνηθηκανε οπως και την υστατη προταση ναι ριχνει ο κοσμος ψηφοδελτια με το ονομα του γραμμενα με το χερι εστω και αν βγουνε ακυρα. οι πιο λυσασμενη πολεμιοι ητανε Μ. ΚΥΡΚΟΣ ΚΑΙ Γ. ΠΑΣΑΛΙΔΗΣ υπουργος της αριστερης κυβερνησης ΕΣΕΡΩΝ ΜΕΝΣΕΒΙΚΩΝ το 1921 στην ΓΕΩΡΓΙΑ που την ανετρεψαν οι ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ. κανεις δεν πρεπει να παραξενευεται με αυτα τα εγκληματα αυτος ητανε και θα ειναι παντα ο οπορτουνισμος τσιρακι πιστο του καπιταλισμου
Το καλύτερο νομίζω το έχει γράψει ο Δανίκας στο Πρώτο Θέμα 7/8/2013:
http://www.protothema.gr/Stories/article/300665/to-senario-pou-egrapsa-gia-ton-niko-zahariadi-alla-den-egine-pote-tainia/
"Ολα μέσα του στη διαπασών. Στο maximum. Αγνωστη η ισορροπία γι’ αυτόν. Αλλοτε φανατικά σταλινικός. Αλλοτε πατριώτης εντελώς. Αλλοτε κολλημένος με το Κρεμλίνο. Αλλοτε μιλούσε για την Ελλάδα που στραγγαλίζεται ανάμεσα σε δύο πόλους. Πάνω απ’ όλα εγωπαθής. Νάρκισσος. Αφομοιωμένος από τον ρόλο του. Από τη μοναδικότητά του. Γιατί ανάμεσα σ’ αυτόν και όλους τους άλλους μεσολαβούσε απύθμενο χάσμα.Γι’ αυτό όταν στις 30 Μαΐου του 1945 κατέφθασε εν Αθήναις από το Νταχάου με βρετανικό αεροσκάφος της RAF φορώντας δερμάτινο, στρατιωτικό τζάκετ, εκατοντάδες χιλιάδες έτρεξαν να τον προσκυνήσουν. «Τέτοια διαδήλωση ποτέ άλλοτε στα χρονικά», μου έλεγε ο μακαρίτης Κώστας Σταματίου. Από τους κορυφαίους γραφιάδες της δημοσιογραφίας και από τους καλύτερους μεταφραστές ξένης βιβλιογραφίας.
Γι’ αυτό περικυκλωμένος από κόλακες. Από δευτεράντζες. Από τον Βλαντά και τον Ιωαννίδη. Πάντα η εξουσία πορεύεται με την καμαρίλα. Ολες οι εξουσίες. Ανεξαρτήτως σημαίας και χρώματος.
Αφθονα τα περιστατικά αυτής της πρωτοφανούς (ιδεολογικής) σχιζοφρένειας. Τον Οκτώβριο του 1940, με την επέλαση των Ιταλών, πάει κόντρα με τη σταλινική γραμμή που τότε χαρακτήριζε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως «ιμπεριαλιστικό». Από τα κάτεργα της Αχτίνας Θ των Φυλακών της Κέρκυρας γράφει επιστολή και παρακινεί όλους τους Ελληνες να πολεμήσουν εναντίον των κατακτητών. «Ο πόλεμος είναι πατριωτικός». Εναν μήνα αργότερα και αφού η Κομμουνιστική Διεθνής τον καταδικάζει, εκείνος με δεύτερη επιστολή όλα σχεδόν τα αλλάζει.
Στις 12 Ιουνίου του 1945, κι ενώ ο ίδιος διαφωνούσε ριζικά και κάθετα με τη Συμφωνία της Βάρκιζας, αποκηρύσσεται με δική του εντολή ο Αρης Βελουχιώτης. Ο θρυλικός οπλαρχηγός του ΕΛΑΣ που είχε διαφωνήσει με τον παροπλισμό και την κατάθεση των όπλων. Τρελό; Εντελώς. Γιατί έναν χρόνο αργότερα αυτό που επιθυμούσε ο Αρης το ίδιο ακριβώς έκανε ο Ζαχαριάδης. Πήρε τα όπλα και άρχισε ο Εμφύλιος.
Και το πιο «σχιζοφρενικό»; Κόντρα στις συμβουλές του «πατερούλη». Ο Στάλιν υπέρ της συμμετοχής των κομμουνιστών στις εκλογές. Ο Ζαχαριάδης υπέρ της αποχής. Ο Στάλιν εναντίον του Εμφυλίου. Ο Ζαχαριάδης υπέρ του Εμφυλίου.
Ετσι, με απλά λόγια, όσα κατά βάθος σχεδίαζε ο Τσόρτσιλ τα εφάρμοσε στην πράξη ο Ζαχαριάδης. Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. «Συμπεριφερθείτε σαν σε κατεχόμενη χώρα», τηλεγραφούσε προς τις στρατιωτικές δυνάμεις ο Βρετανός πρωθυπουργός. Τουτέστιν, βομβαρδίστε τους! Το αποτέλεσμα μοιάζει με καουμπόικη περιπέτεια. Εγώ και όλοι σας. Η προαναγγελθείσα τραγική κατάληξη ενός εμφυλίου πολέμου. Πού πας, Καραμήτρο, ξυπόλυτος στ’ αγκάθια; Κι όμως πήγε. Και τα έβαλε με την αμερικανική πολεμική μηχανή. Και τους πήρε στον λαιμό του. Κι έτσι χιλιάδες στα ξερονήσια. Κι έτσι χιλιάδες κάτω από το χώμα. Και έτσι η αφρόκρεμα της κοινωνίας κατά χιλιάδες στα ξένα. Κι έτσι ο Τσόρτσιλ ξεκαθάρισε το τοπίο από τα «μιάσματα» των κομμουνιστών. Κι έτσι οι ταγματασφαλίτες και οι δωσίλογοι σε πάσης φύσεως εξουσίες. Κι έτσι αυτός ο «θεός», ο ένας και μοναδικός, μέσα στην τρέλα του μεγαλείου του βάζει ταφόπετρα στα συντρόφια και τα όνειρά του. Ο θρίαμβος κατέληξε μια επικών διαστάσεων τραγωδία! "
.............
12.40 Ολος αυτος ο ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΧΕΤΟΣ απο εσενα και τον δανικα ειναι τιτλος τιμης για τον ηρωα σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. ο 2ος Π.Π ητανε ιμπεριαλιστικος απο την αρχη μεχρι το τελος απο την πλευρα των καπιταλιστικων χωρων. η Κ.Δ επελεξε τα ΛΑ ΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ σαν ελιγμο για την προστασια της ΕΣΣΔ και το τραβηγμα της εργατικης ταξης απο τον οπορτουνισμο. Τα αποτελεσματα ητανε καταστροφικα γιατι πουθενα η εργατικη ταξη δεν πηρε την εξουσια το 1944 συμφωνα με τις θεσεις του ΑΠΡΙΛΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ Μονο στην αν. ευρωπη που η παρουσια του κοκκινου στρατου απετρεψε την αντεπανασταση η εργατικη ταξη μπορεσε να οικοδομηση σοσιαλισμο. και δεν θα μπορουσε να ειναι διαφορετικα απο την στιγμη που ο οπορτουνισμος ειναι η 5η φαλαγγα του καπιταλισμου. τα γραμματα του απο την φυλακη ητανε φαρος και οδηγος του λαου στην αντισταση εναντια στους γερμανους. Δεν μπορεσε να παρει την εξουσια γιατι το ΕΑΜ και η ηγεσια του ΚΚΕ ΣΙΑΝΤΟΣ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ υπογραψανε τις εγκληματικες συμφωνιες ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ ΒΑΡΚΙΖΑ στην λογικη του σοσιαλισμου με ΣΤΑΔΙΑ και παραδωσανε τον λαο δεμενο στην αστικη ταξη. Στην συνεχεια στην 11η ολομελεια απριλη του 1945 διαγραψανε τον σ. ΑΡΗ και κρατησανε την αποφαση μυστικη και την δημοσιευσανε στον ριζοσπαστη 12 ιουνη του 1945. ο σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ γυρισε απο το ΝΤΑΧΑΟΥ ΣΤΙΣ 30 ΜΑΗ και ανελαβε Γ.Γ τον οκτωβρη του 1945 στο 7ο συνεδριο. η συμβολη του στον ΔΣΕ ητανε τεραστια οπως τεραστια ητανε και η βοηθεια της ΕΣΣΔ στον αγωνα και θα ητανε τελειως διαφορετικα τα αποτελεσματα αν το 1948 η προδοτικη κλικα ΤΙΤΟ ΚΑΡΝΤΕΛΙ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ δεν κλεινανε τα συνορα και σε πολλες μαχες ο γιουγκοσλαβικος στρατος χτυπουσε πισωπλατα οσο για το παραμυθι οτι ητανε πρακτορας των αγγλων ειναι η λασπη των οπορτουνιστων για να καλυψουνε τα εγκληματα τους χτυπωντας ενα ηρωα ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
1938 συμφωνια του ΜΟΝΑΧΟΥ αγγλια αμερικη γαλλια με κυβερνηση ΛΑ ΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ παραδωσανε στον ΧΙΤΛΕΡ την τσεχοσλοβακια ανοιγοντας τον δρομο ανατολικα. Προσπαθουσανε ενωμενοι να χτυπησουνε την ΕΣΣΔ που προσπαθουσε με ελιγμους να τους διασπαση και το καταφερε μονο χαρη στην συμφωνια ΜΟΛΟΤΩΦ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ που κερδισε πολυτιμο χρονο για την αμυνα μετα και απο την συνωμοσια στον κοκκινο στρατο απο τους οπορτουνιστες για την ανατροπη των ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ το 1937 ταυτοχρονα με γερμανικη επιθεση
Μπορεί να μας κάνει τη χάρη ο βαρεμένος να αφήσει έστω ένα (1) post ελεύθερο από τις βλακείες του; Είναι ανάγκη να λέει τις ανοησίες του παντού; Άλλη δουλειά δεν έχει; Ας αφήσει τουλάχιστον ένα χώρο ελεύθερο σε όσους θέλουν να πουν μια σοβαρή - έστω και λάθος - άποψη. Λες και το κάνει επίτηδες να χαλάει κάθε κουβέντα με την ανοησία του και τη μισαλλοδοξία του. Troll κατά λάθος πρώτη φορά βλέπω
Δεν θα μας κάνει την χάρη.Εκτός απο βαρεμένος και σαλεμένος είναι βαλτός για να ξεφτιλίζει όποια συζήτηση πάει να γίνει.
Την ευθύνη την έχει το κόμμα του που μάζεψε όλους αυτούς τους τύπους.Αυτός έχει το ακαταλόγιστο.
Μόνο στην πλάκα και στο χαβαλέ είναι να τον παίρνεις.Ποτέ στα σοβαρά.
@231
Η ευφυία έχει τα οριά της,αλλά η βλακεία δεν έχει αυτό το μειονέκτημα.
ο ήρωας συντροφος Ζαχαριαδης!! κκεδες αφηστε την προσωπολατρεια στην ακρη. ο Ζαχαριαδης υπηρξε ηγετης με τα θετικα του και τα αρνητικα του. ηγετης τιποτα παραπανω τιποτα λιγοτερο. η ηρωποιηση ειναι η βλακεια του παρελθοντος και του μελλοντος.
2.05 ΣΙΑΝΤΟΣ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ υπογραψανε τη Βαρκιζα. μαλιστα. πως απαντησε ο Ζαχαριαδης σε αυτη οταν ηρθε στην Ελλαδα; πως απαντησε ο Ζαχαριαδης στο προσωπικο γραμμα του Βελουχιωτη που του ελεγε οτι ακομη και μετα τη Βαρκιζα προλαβαινουμε συντροφε Νικο; δεν απαντησε τον διεγραψε. άρα υπο μια εννοια ειναι συμμετοχος στο αιμα του Αρη μεχρι τωρα.
κκεδακια αυτα επισης που λετε για τον Μ. ΚΥΡΚΟΣ ΚΑΙ Γ. ΠΑΣΑΛΙΔΗ ειναι λασπη στο ανεμιστηρα. φυσικα και ειπαν οχι στην υποψηφιοτητα ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ. υπο την εννοια οτι μεσα σε συνθηκες παρανομιας η ΕΔΑ επαιζε το χαρτι της νομιμοτητας και δεν ηθελε να διακινδυνευση την προσπαθεια. αυτη ειναι η αληθεια
2.25 ο σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ηρθε στην ελλαδα 30 μαη 1945 και ανελαβε Γ.Γ οκτωβρη στο 7ο συνεδριο. 12 ιουνη δημοσιευθηκε στον ριζοσπαστη η διαγραφη του απο την 11η ολομελεια τον απριλη. το προσωπικο γραμμα του ΑΡΗ δεν εφτασε ποτε στον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. η απαντηση σου για την προδοσια της ΕΔΑ μας καλυπτει. ενω ο συντροφος πηγαινε για εκτελεση οι κυριοι σκεφτοντουσαν τις καρεκλες τους και πως θα νομιμοποιησουνε το αστικο κρατος απο τα εγκλημα του σε ευχαριστω πολυ για την ειλικρινια σου
O Μπελογιάννης, βλάκα ΠΑΝ, πήγαινε για εκτέλεσε γιατί η "σοφή" ηγεσία του Κώμματός σου (δηλ. ο ηρωας Ζαχαριάδης) τον είχε στείλει στην Ελλάδα μαζί με ένα μάτσο ασυρμάτους. Ο Μπελογιάννης δεν καταδικάστηκε επειδή ήταν μέλος του ΚΚΕ, καταδικάστηκε για "κατασκοπία", αφού το αστικό κράτος δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που του έδινε η καθοδήγηση με τις εξυπνάδες της, και τα "παρά πόδα" της....
Τις ίδιες εξυπνάδες πήγαινε να πουλήσει η καθοδήγηση και στην ΕΔΑ μόλις 3 χρόνια μετά την ήττα του ΔΣΕ. Αν ήταν ποτέ δυνατόν η ΕΔΑ που τότε προσπαθούσε να μπει στο πολιτικό παιχνίδι από την πλευρά της νομιμότητας ώστε να σώσει ό,τι ακόμα μπορούσε να σωθεί, αν ήταν ποτέ δυνατόν η ΕΔΑ να βάλει στη ψηφοδέλτιό της μέλη του τότε παράνομου ΚΚΕ που κατηγορούνταν για κατασκοπεία!!!
Όχι μόνο αυτό δεν θα γλίτωνε τον Μπελογιάννη από την εκτέλεση, αλλά θα έδινε ακόμα μια ευκαιρία στο αστικό κράτος να εντείνει τις διώξεις κατά του Ελληνικού λαού.
Αλλά που να καταλάβεις τώρα εσύ...........
Όσον αφορά ΠΑΝ την άλλη σαχλαμάρα που υπονοείς ότι δήθεν ο Ζαχαριάδης δεν μπορούσε παρά να καταδικάσει τον Άρη αφού το 'χε πει η 11η ολομέλεια (στα κρυφά κιόλας!), αυτό δεν ισχύει ούτε για να πείσεις καθυστερημένους!
Ο Ζαχαριάδης έλυνε και έδενε στο ΚΚΕ κυρίως μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και άμα γούσταρε θα μπορούσε για πλάκα να ανατρέψει τις όποιες αποφάσεις του Κώμματος.
Αλλά σιγά μην άφηνε τον πραγματικό κομμουνιστή ήρωα Άρη να κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα στην κοινωνία και το κόμμα....
7.29 εγω θα σε συγχαρω και το λεω χωρις καμμια ειρωνια γιατι απο τα λογια σου φαινεται ξεκαθαρα ποσο δικιο εχει το ΚΚΕ που θεωρει τον οπορτουνισμο εχθρο. Μας λες δηλαδη οτι επρεπε να ειχε διαλυσει της Κ.Ο απο το 1949 και οτι τα οπλα παρα ποδας ητανε λαθος. βγαζεις λοιπον αθωο το αστικο κρατος και επισης τον ΛΕΝΙΝ που μετα το 1905 συνεχισε την παρανομη δραση και δικαιωθηκε απο την ζωη. επρεπε δηλαδη να μην κανει την επανασταση το 1917. οσο για την μετεπειτα δραση της ΕΔΑ και τα κατορθωματα της σαν ουρα του κεντρου ειναι γνωστα. Για το κρυφα που λες για την 11η ολομελεια συμφωνω πεστα στον ΣΙΑΝΤΟ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗ. και ειπαμε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ανελαβε στο 7ο συνεδριο τον οκτωβρη του 1945 τωρα οτι δεν σε βολευει δεν μπορω να βοηθησω και παλι ευχαριστω για την ειλικρινια
Και εγώ ευχαριστώ ΠΑΝ για την επίδειξη αμετροέπειας και βλακείας που κάνετε πλέον ανοιχτά.
Ώστε ήταν σωστό το "όπλο παρά πόδα", έ;;;
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν σου είπε να διακόψεις την παράνομη ΠΟΛΙΤΙΚΗ δράση.
Σου λένε ότι όταν έχεις φάει τέτοια ολοκληρωτική ήττα με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα (νεκρούς και κυνηγημένους) κοιτάς να σώσεις τον κόσμο σου για το μέλλον και όχι να στέλνεις άχρηστους ασυρμάτους στην Ελλάδα και να απειλείς με "όπλα παρά πόδα" και άλλες ψευτομαγκιές...
Στην περίπτωση αυτή ή είσαι ΒΛΑΚΑΣ ή είσαι ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ των αστών. Διάλεξε!
Υ.Γ.: Τον καημένο τον Ζαχαριάδη λυπάμαι μόνο που τον παρέσυρε ο Σιάντος να καταγγείλει τον Άρη.
Απο το 1948 μετα την ρηξη ΙΝΦΟΜΠΙΡΟ ΤΙΤΟ και το κλεισιμο των συνορων στον ΔΣΕ η γιουγκοσλαβικη πρεσβεια στην αθηνα δρουσε ανεξελεκτα με την ανοχη του αστικου κρατους και σε συνεργασια με οπορτουνιστες για την δημιουργια καινουργιου ΚΚ που θα ητανε σαν τα μουτρα τους. Τα τηλεγραφηματα απο την καλιθεα του ΒΑΒΟΥΔΗ που ενημερωνε την ηγεσια εχουνε δοθει στην δημοσιοτητα με ολη την υπονομευτικη δραστηριοτητα σε βαρος του ΚΚΕ. 11 ΙΟΥΛΗ 1962 η κυβερνηση της ΕΡΕ εφερε και ψηφισε νομοσχεδιο για την αρση εκτακτων μετρων του εμφυλιου πολεμου. Ε.Κ ΚΑΙ ΕΔΑ καταψηφισανε γιατι λεει στρεφοτανε εναντιον τους. Τη θα εβλαπτε την ΕΔΑ ενα τετοιο νομοσχεδιο ειναι το ερωτημα. για να δουμε θα παρουμε καμμια απαντηση
8.51 η μεγαλυτερη ζημια δεν εγινε απο την ηττα. η καταστροφη ανεπανορθωτη που την πληρωνουμε ακομα εγινε απο το 20ο συνεδριο και την 6η ολομελεια το 1956 με την επικρατηση του οπορτουνισμου με συνεπεια το 1958 να διαλυθουνε οι Κ.Ο και ολα χυλος στην ΕΔΑ. Αυτα πληρωνουμε μεχρι σημερα. και για την ιστορια της αποφασεις του 20ου της μοιραζε η ασφαλεια στους εξοριστους πανηγυριζοντας μιλαμε για τετοιο θριαμβο
Δημοσίευση σχολίου