Για να διευκολυνει την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, ο κ. Βενιζέλος είχε ανακαλύψει τότε τη διάκριση μεταξύ «τυπικής» και «ουσιαστικής» δημοκρατίας...
Οσο πλησιάζουμε στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σίγουρα θα πρέπει θα δοθεί η υπέρ δημοκρατίας μάχη της ουσίας. Εξηγούμαστε: Το 2005, όταν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τον κ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, είχαν λάβει στις εθνικές εκλογές της προηγούμενης χρονιάς ποσοστό 85,85%. Το 2010, όταν ανανεώθηκε η θητεία Παπούλια, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είχαν λάβει στις εκλογές της προηγούμενης χρονιάς το 77,39% των ψήφων. Σήμερα και σύμφωνα με τις βουλευτικές εκλογές του 2012 η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπέρασαν μαζί το 42%, ενώ στις ευρωεκλογές του 2014 τα ποσοστά τους μόλις και μετά βίας έφτασαν αθροιστικά το 30%.
Είναι εξόφθαλμο, επομένως, ότι συθέτουν μια κυβέρνηση οικτρής μειοψηφίας στον λαό. Θυμίζουμε επίσης ότι στην παρούσα Βουλή υπάρχουν κόμματα με δεκάδες βουλευτές που στις ευρωεκλογές καταποντίστηκαν. Οσο σωστό είναι λοιπόν να λέγεται ότι στην προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία η εκλογή του Προέδρου περνά αποκλειστικώς από το Κοινοβούλιο, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο ισχύει τούτο: Στην παρούσα πολιτική φάση η συγκυβέρνηση δεν διαθέτει κανένανα, μα κανένα, όχι τυπικό αλλά ουσιαστικό κοινοβουλευτικό έρεισμα να εκλέξει Πρόεδρο. Διότι, πολύ απλά, είναι ίδια που δεν διαθέτει ουσιαστική κοινοβουλευτική νομιμοποίηση Υπάρχει αδιάψευστος μάρτυς που το μαρτυρεί: Η πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία!
Δημοσίευση σχολίου