Ηρακλής Κωστάρης: Δεν έχω άλλη επιλογή από την απεργία πείνας

Η συγκυβέρνηση (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) με τις πολιτικές του παρελθόντος και τα μνημόνια του σήμερα έχει διαλύσει τη χώρα. Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφεραν να φτωχοποιήσουν το λαό. Με τη στρατηγική των απολύσεων η ανεργία έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα στην Ευρώπη. Λεηλάτησαν το μισθό όσων ακόμη εργάζονται καθώς και τις συντάξεις των γερόντων. Κατάργησαν σχεδόν όλα τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα. Νομιμοποίησαν την ανασφάλιστη εργασία, προσπαθούν να καθιερώσουν την εργασία με μοριοδότηση θυμίζοντάς μας τις εποχές δουλείας. Διάλυσαν το κρατικό σύστημα υγείας με συνέπεια να μην υπάρχει πλέον δωρεάν υγεία και οι ασθενείς να μην μπορούν να πάρουν ούτε τα απαραίτητα φάρμακά τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να καταργήσουν τη δωρεάν παιδεία ιδιωτικοποιώντας διάφορους τομείς με τελικό στόχο το γενικό ξεπούλημα στους ιδιώτες. Κατάστρεψαν στην πλειονότητά τους τα μικρομάγαζα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προς όφελος των τραστ και των πολυεθνικών. Ουσιαστικά στέρησαν από τις οικογένειες σχεδόν τα πάντα, ακόμη και τα όνειρά τους.

Παράλληλα ξεπουλούν ολόκληρη τη χώρα. Τεράστιες εκτάσεις γης, κερδοφόροι κοινωφελείς οργανισμοί, επιχειρήσεις του Δημοσίου που ανήκουν στον ελληνικό λαό δίνονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο αντί πινακίου φακής. Οι καταστροφικές πολιτικές τους έχουν προκαλέσει σχεδόν σ’ όλο τον λαό ανέχεια, δυστυχία και πολύ κρυφή οργή. Οργή γιατί, παράλληλα με την αφαίμαξή του με τους κάθε λογής φόρους, βλέπει την περιουσία λίγων και εκλεκτών καθώς και πολλών πολιτικών διαρκώς να αυξάνεται και μάλιστα με μη νόμιμους τρόπους (μίζες κ.λπ.) και με την πλήρη κάλυψη της Βουλής, στην οποία με νομοθετικές ρυθμίσεις και χαριστικές διατάξεις που νομοθετεί η Κυβέρνηση και που έχουν ισχύ λίγων ημερών παύουν διώξεις και απαλλάσουν ημέτερους, από τις παρανομίες τους.

Βλέποντας πλέον η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει τις μνημονιακές πολιτικές, ότι δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας και χάνοντας κάθε έρεισμα στον ελληνικό λαό, εφαρμόζει κάθε είδους κατασταλτικές τακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές, για να κερδίσει όσο χρόνο μπορεί στις καρέκλες της εξουσίας.

Με κάθε τρόπο προσπαθεί να ελέγξει και να κατευθύνει τη Δικαιοσύνη ώστε να παίρνει αποφάσεις που εξυπηρετούν τις πολιτικές της, αλλιώς θέτει τη Δικαιοσύνη εκτός λειτουργίας.

Συστηματικά καλλιεργεί μέσω θεσμικών εκπροσώπων και ορισμένων δημοσιογράφων που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία ένα κλίμα τρομοϋστερίας. Με τον αυταρχισμό και τον κρατικό μηχανισμό βίας προσπαθεί να σκορπίσει τον τρόμο στην κοινωνία, σε όσους εξεγείρονται, διαδηλώνουν, και σε κάθε κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης.

Με τη δημιοργία φυλακών Γ΄ τύπου προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξοντώσουν ηθικά και φυσικά τους πολιτικούς κρατούμενους και όσους αντιστέκονται σ’ αυτήν τη βάρβαρη πολιτική.

Στα πλαίσια αυτών των κατασταλτικών τακτικών υπόκειται και η δική μου περίπτωση και η εκδικητική μεταχείριση που αντιμετωπίζω 10 μήνες τώρα.
Εχοντας εκτίσει τα οχτώ χρόνια στα υπόγεια κελιά στο Π.Γ.Φ.Κ. κατάφερα να κερδίσω στα πλαίσια του Σωφρονιστικού Κώδικα τα δικαιώματα που προβλέπονται και μου αναλογούν. Από το 2010 έχω πάρει 20 τακτικές άδειες. Με ειδική άδεια έδωσα Πανελλήνιες Εξετάσεις και πέρασα στη σχολή Ηλεκτρονικών ΤΕΙ Πειραιά. Μετατάγηκα στην ανοικτού τύπου φυλακή Κ.Α.ΥΦ. Για δυόμισι χρόνια πήρα πάνω από 200 καθημερινές εκπαιδευτικές άδειες και παρακολουθούσα τα μαθήματα της σχολής με επιτυχία. Σε όλες τις άδειες τήρησα όλους τους όρους που προβλέπονται και δεν δημιουργήθηκε το ελάχιστο πρόβλημα.

Μετά από τ'εσσερα χρόνια αντιμετωπίζω μια διακριτική και τιμωριτική μεταχείριση, αφού μου στέρησαν όλα όσα είχα κερδίσει, χωρίς να έχω δώσει κάποια αφορμή ή να έχω πειθαρχικά που να δικαιολογούν στο ελάχιστο αυτή την αντιμετώπιση. Εδώ και δέκα μήνες έχω καταθέσει σειρά αιτήσεων για τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες και μέχρι σήμερα δεν έχω καμία απάντηση, με κίνδυνο να μην μπορέσω να ολοκληρώσω τις σπουδές εξαιτίας του νόμου του υπουργείου Παιδείας που περιορίζει το χρόνο φοίτησης.

Στην εκδικητική αυτή αντιμετώπιση δεν μπόρεσα να μείνω απαθής. Εδώ και 17 ημέρες έχω ξεκινήσει απεργία πείνας ως ύστατο μέσο να ακουστώ και να κερδίσω όσα μου αναλογούν.

Θεωρώ ότι εξακολουθώ να τηρώ όλες τις προϋποθέσεις του νόμου για τις άδειες όπως γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια. Δικαιούμαι τις άδειες και με το νέο «νόμο Αθανασίου» για τις Γ΄ τύπου φυλακές, αφού υπάρχει ειδική διάταξη που εξαιρεί από αυτό το νόμο όσους έχουν πάρει τουλάχιστον τρεις εκπαιδευτικές άδειες και δεν έχουν παραβιάσει τους όρους τους (εγώ έχω πάρει πάνω από 200 και άρα και με το πνεύμα και με το γράμμα του νόμου δεν συντρέχουν λόγοι επικινδυνότητας).

Κάνω αυτή την ύστατη προσπάθεια ελπίζοντας να λήξει αυτό το καθεστώς ομηρίας και εκδίκησης.
Σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα που δίνω νιώθω και πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος. Γι’ αυτό θέλω να στείλω τους χαιρετισμούς μου σε όλες τις φίλες-φίλους σε όλες τις συντρόφισσες-συντρόφους, στο κίνημα αλληλεγγύης πολιτικών κρατουμένων και σε όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή στέκονται δίπλα μου. Να εκφράσω την αλληλεγγύη στον Νίκο Ρωμανό και στο δικό του αγώνα για το δικαίωμά του, πρόσβασης στην εκπαίδευση.

Κωστάρης Ηρακλής

Πηγή: Εφημερίδα ¨ΚΟΝΤΡΑ"