Το ότι οι πλούσιοι είναι το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της κοινωνίας το ξέρουμε. Πλούσιος γίνεσαι μόνο αν πατήσεις επί πτωμάτων. Είτε από ναυάγια, είτε από τοκογλυφία, μαύρη αγορά ή εκμετάλλευση εργατών ο πλούσιος θα κλέψει τον κόπο του άλλου. Στον καπιταλισμό αυτό είναι απόλυτα νόμιμο.
Φυσικά άλλο το νόμιμο άλλο το ηθικό.
Την ηθική των πλουτοκρατών την ξέρουμε επίσης. Με δυο λόγια είναι η απίστευτη υποκρισία, κι αν μπορώ να δανειστώ ένα παράδειγμα, θα διάλεγα αυτό που είπε ο Ιησούς για τους Φαρισαίους, τους βολεμένους νεοδημοκράτες της εποχής του: Σαν τους τάφους, καθαροί απ' έξω μέσα όμως πτώματα...
Κάμποσες φορές η ματαιοδοξία του κηφήνα έρχεται στο φως. Είτε με οργιώδη πάρτι, είτε με άλλη προκλητική συμπεριφορά. Μην ξεχνάμε ότι "ο φτωχός βλάκας είναι απλά βλάκας, ενώ ο πλούσιος βλάκας είναι μόνο πλούσιος". Ο Λιάπης είναι ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα.
"Το παλάτι του Μπάκιγχαμ αναστατώνεται από το σεξουαλικό σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον πρίγκιπα Άντριου, ο οποίος φέρεται ότι «μοιράστηκε» με τον Αμερικανό τραπεζίτη Τζέφρι Επστάιν μία 17χρονη... σκλάβα του σεξ".
Άλλος Στρος Καν. Με ανήλικη αυτή τη φορά. Εδώ δεν είχαμε βιασμό αλλά "υπηρεσία". 15.000€ τη φορά για να ικανοποιηθεί η σεξουαλική πείνα του ανήθικου τραπεζίτη. Και η διαστροφή είναι η παιδεραστία όχι κάτι άλλο που απαιτεί τη συναίνεση των ενήλικων όσοι κι αν είναι αυτοί. Γαργαλιστικές λεπτομέρειες στον σκανδαλοθηρικό τύπο, που κάνουν τσόντα ένα σοβαρό θέμα.
Φταίει για τη δικαιοσύνη ο φίλος, ο τραπεζίτης. Μόνο αυτός όχι και το πριγκιπόπουλο.
Πορνό μου θυμίζει το σύστημα: Οι αφέντες κάνουν ότι γουστάρουν πάνω στους άλλους, γιατί απλά έχουν λεφτά. Ο πιο πλούσιος βγαίνει πάντα λάδι σε περίπτωση (όπως αυτή) που εμπλέκονται πολλοί χρυσοί χαραμοφάηδες. Ιεραρχία. "Ο βασιλιάς (ή ο άρχοντας) δεν κάνει λάθη, έχει απλά κακούς συμβούλους". Ντροπή...
Ο πρίγκιπας του καπιταλιστικού παραμυθιού, δε φιλάει απλώς την ωραία κοιμωμένη, τη δένει και με το καμουτσίκι του αλόγου της κάνει μια... επιμήκυνση χρέους. Την ίδια ώρα οι εντιμότατοι δικαστές παίρνουν μάτι αυνανιζόμενοι. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος. Ή κλασμένος... Ούτε άλλαξαν πολλά από το Μεσαίωνα, που οι πλούσιοι γαιοκτήμονες έσπερναν μπάσταρδα.
Το ζήτημα όμως δεν είναι το sex. Είναι η στάση των υπολοίπων, η μικροαστική υποκρισία. Βρίσκουν και τα κάνουν. Γιατί κάποια πράγματα που καταδικάζονται (μια κλοπή λχ) όταν τα διαπράττει ένας φτωχός, όταν τα κάνει ο πλούσιος σε υπερθετικό βαθμό (στο εργοστάσιο του βάζοντας ανασφάλιστους εργαζόμενους), εκεί δεν μιλάει σχεδόν κανείς. Αν ένας συνταξιούχος αφήσει τη γυναίκα του για μια νεότερη, γελάνε μαζί του, όταν ένα όρθιο πτώμα - δισεκατομμυριούχος αγοράζει συζύγους - μοντέλα γελάει αυτός. Άπειρα τα παραδείγματα.
Το χειρότερο όλων έφτασαν στο σημείο μερικοί να πιστεύουν ότι οι τράπεζες πρέπει να σωθούν με κάθε κόστος, ξεχνώντας ότι πίσω από οποιαδήποτε πολυεθνική, τράπεζα, η άλλη μεγάλη ιδιωτική εταιρεία βρίσκονται απατεώνες, διεφθαρμένοι και κλέφτες.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι θρησκείες θεωρούν τον πλούτο κακό. Δεν αναφέρονται στο sex αλλά στην αμαρτία της εκμετάλλευσης. Κι αυτή είναι η χειρότερη διατροφή. Κι όσο δεν επαναστατείς, τόσο θα σε τσούζει...
Δημοσίευση σχολίου