Το μπλόκο δεν μπορούσε να είναι πιο εύστοχο: Το σπιτάκι αυτό είχε γίνει πρόσφατα μια από τις δύο μεγάλες αποθήκες οπλισμού του II Τάγματος Βύρωνα- Γούβας και από το προηγούμενο βράδυ είχαν καταλύσει σε αυτό ο διοικητής και υπεύθυνος οπλισμού της διμοιρίας ΕΛΑΣ Υμηττού, Δημήτρης Αυγέρης, και οι νεαροί μαχητές Κώστας Φολτύπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, οι οποίοι, χωρίς ελπίδα διαφυγής. αντιστάθηκαν χρησιμοποιώντας τον οπλισμό της αποθήκης -αρκετά Mannlicher, αυτόματα Sten και περίστροφα και πολλές ιταλικές χειροβομβίδες. Η απελπισμένη αλλά ηρωική άμυνα κράτησε αρκετές ώρες.
Όταν σίγησαν τα πυρά, το σπιτάκι ήταν διάτρητο, οι τοίχοι και το πάτωμα είχαν ίχνη εμπρησμού, ενώ τα πτώματα των μαχητών, που εκτέθηκαν στο δρόμο σε κοινή θέα, έφεραν τραύματα σε κεφάλι και θώρακα και κακώσεις από έκρηξη, πιθανότατα χειροβομβίδας.
Η ηρωικότερη ώς τότε στιγμή του ΕΛΑΣ Αθήνας, που απαθανατίστηκε από την αντιστασιακή λογοτεχνία ως «Κάστρο του Υμηττού», είχε και στοιχεία αστυνομικού δράματος: Η ηγεσία του II Τάγματος και η ΟΠΛΑ Υμηττού αναζητούσαν επίμονα ενόχους πίσω από το προφανές «κάρφωμα» της αποθήκης. Αυτό αρχικά χρεώθηκε σε ακριτομύθιες των ίδιων των πεσόντων, αργότερα ανακρίθηκαν και μαχητές που είχαν διανυκτερεύσει εκεί προηγούμενα. Τελικά οι υποψίες στράφηκαν στην ιδιοκτήτρια του σπιτιού, Νίτσα (ή Ανίκα) Αντωνίου, και στον έναν από τους δύο Ελασίτες που είχαν μεταφέρει τον οπλισμό προς το σπίτι.
Ο άνδρας εκτελέστηκε, το ίδιο και η γυναίκα, παρά το γεγονός πως ο συζυγός της (και συνιδιοκτήτης του σπιτιού), Επαμεινώνδας Αντωνίου, ήταν σημαντικό συνδικαλιστικό στέλεχος του ΕΑΜ στην Εθνική Τράπεζα.
Αν και με εξαντλημένα πυρομαχικά και απώλειες, ο ΕΛΑΣ βγήκε ενισχυμένος από τις παραπάνω μάχες. Είχε εμπεδώσει την εδαφική του κυριαρχία και είχε ανατρέψει κάθε σχέδιο των Ταγμάτων να αποκτήσουν έστω υποτυπώδη ερείσματα στις ανατολικές συνοικίες. Επίσης είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί η περίοδος χάριτος για τους άνδρες των Ταγμάτων, που δεν είχαν τίποτε να ελπίζουν σε περίπτωση αιχμαλωσίας, όπως φάνηκε στις 9 Απριλίου, όταν μια περίπολος συνέλαβε τρεις από αυτούς σε μια ταβέρνα στα Νέα Σφαγεία.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, τα γεγονότα του Απριλίου ενηλικίωσαν απότομα το μύθο των «συνοικιών-κάστρων της λευτεριάς» που «πρέπει να είναι έτοιμα να αντισταθούν και να πολεμήσουν».
Από το βιβλίο του Ιάσονα Χανδρινού "Το τιμωρό χέρι του λαού"
Διαβάστε ακόμα
Από ταγματασφαλίτης, ήρωας του ΕΛΑΣ (Ενα βιωματικό κείμενο του Χρήστου Πασαλάρη)
Σύμβολο λευτεριάς
+ σχόλια + 2 σχόλια
Ολος αυτός ο ηρωίκος αγώνας του λαου μας που χάρη στην προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια στην Θρυλική του πορεία για το Βερολίνο πήγε χαμένος και δεν μπόρεσε να πάρει την Εξουσία απο τις εγκληματικες συμφωνίες ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ ΒΑΡΚΙΖΑ απο την ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ 1941 1944. Και δεν μπορούσε να είναι αλλιώς απο τη στιγμη που το ΕΑΜ συγκροτήθηκε σαν Πολιτικό Μέτωπο και όχι σαν Κοινωνικη Συμμαχία οπως λέγανε τα Γράμματα του Ζαχαριάδη απο την Φυλακή. Ακριβώς την εποχή αυτής της ηρωικής μάχης του λαού στην Μέση Ανατολή κατεσταλη απο τους Αγγλους το κίνημα της ΑΣΟ. Η Αντιπροσωπεία του ΕΑΜ στον Λίβανο συναιχάρει τους Αγγλους για την Καταστολη. Συμπέρασμα ο Λαος πολέμησε η ηγεσία πρόδωσε συνειδητα.
Επειδή μένω πολύ κοντά στην οδο Αγραίων,αποκλείεται οι γερμανοί και οι τσολιάδες να βρίσκαν μόνοι τους οτι στο συγκεκριμένο σπίτη ήταν η αποθήκη με τα όπλα,1000% τους έδωσαν ρουφιάνοι..Η πολεοδομια είναι τέτοια στην περιοχή που πολύ εύκολα κάποιος μπορεί να χάσει τον προσανατολισμό του,στενα επι στενων που οδηγούν σε άλλα στενα και όλα αυτά στις πλαγιές ενος λόφου.
Δημοσίευση σχολίου