Κάποτε τα ζώα του δάσους αποφάσισαν να βάλουν τροχονόμο. Ο λαγός τελικά πήρε τη θέση, αλλά είχε άχτι την αλεπού. Την πρώτη μέρα λοιπόν τη σταμάτησε και τη ρώτησε: " Αλεπού γιατί δεν φοράς κράνος;" "Δεν έχω" του λέει. Τότε ο λαγός την άρχισε στις καρπαζιές. Την επόμενη μέρα το ίδιο, τη μεθεπόμενη κοκ. Κάθε μέρα σχεδόν η αλεπού έτρωγε ξύλο. Μια και δυο πάει και το λέει στο λιοντάρι. "Αρχηγέ, το και το, ο λαγός με τάραξε τις φάπες και το κάνει μόνο σε μένα, πες κάτι ".
Πιάνει το λιοντάρι το λαγό και του λέει: "Αν θες να βαράς την αλεπού, κάνε το πιο διακριτικά." "Δηλαδή;" λέει ο λαγός. "Την επόμενη φορά που θα τη σταματήσεις στείλε τη για τσιγάρα. Αν θα σου φέρει άφιλτρα, τότε πες της, πως ήθελες με φίλτρο, αν σου φέρει με φίλτρο, πες ήθελες άφιλτρα" "Εντάξει κατάλαβα" λέει ο λαγός.
Την άλλη μέρα λοιπόν σταματάει την αλεπού της λέει: "Πήγαινε και πάρε μου τσιγάρα κυρά Μαριώ" "Σκληρό η μαλακό;" ρωτάει η αλεπού. "Σκληρό" απαντά ο λαγός. "Με φίλτρο ή χωρίς φίλτρο"; Ρωτάει πονηρά η αλεπού. "Μωρή που είναι το κράνος σου;" Λέει θυμωμένα ο λαγός κι αρχίζει πάλι να τη βαράει...
Το ανέκδοτο αυτό, δείχνει πως, αν κάποιος βάλει σκοπό κάτι, παραμερίζει πολλές φορές τα προσχήματα.
Ο μπάτσος, ο δανειστής, το φερέφωνο κι ο πολιτικός κηφήνας, δεν ψάχνουν αφορμή. Βρίσκουν. Κατασκευάζουν οι ίδιοι αν χρειαστεί. Κάθε ένας για λογαριασμό του, για να κάνει αυτό που γουστάρει.
Ο επαγγελματίας ψεύτης των καναλιών και των φυλλάδων πχ, δεν χρειάζεται να ψάξει την είδηση. Τη βγάζει από τη διεστραμμένη του φαντασία. Δε πα να μη στέκει καθόλου, θα γράψει τη σαχλαμάρα του κι όποιος τσιμπήσει.
Ο τοκογλύφος ότι κι αν κάνεις, θα σου πιεί το αίμα. Γιατί; Γιατί είναι πλεονέκτης. Τζάμπα μιλάς για λογική, μάταια παρακαλάς. Μάλιστα όσο τον παρακαλάς, τόσο του ανοίγεις την όρεξη να σε φάει.
Ο κηφήνας; Γαλάζιος, πράσινος ή οτιδήποτε άλλο, θα βουτήξει το δάκτυλο στο μέλι γιατί μπορεί. Αν είναι παράνομος θα φτιάξει νόμο στα μέτρα του. Πιο ηθικό; Δεν την ξέρει τη λέξη. Ξέρει μόνο να τρώει.
Όσο για τα ΜΑΤ, αν πάρουν διαταγή να βαρέσουν ή να ρίξουν χημικά, "Παναγίες" να είμαστε, θα μας επιτεθούν. Τα άλλα είναι δικαιολογίες.
Το ζήτημα είναι, εμείς τι κάνουμε με δαύτους.
Οι παπαγάλοι, οι δοσίλογοι κι οι πλούσιοι θέλουν "συμφωνία". Να κάτσουμε να μας πηδήξουν δηλαδή. Εμείς πάλι θέλουμε σύνταξη και μισθό. Μνημόνιο και σύνταξη δεν πάει μαζί. Ούτε με μισθό πάει, δημιουργεί αλλεργία στους δανειστές κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Οπότε ήρθε η ώρα να τους στείλουμε στο διάολο, εμείς, οι απλοί άνθρωποι, με τους αγώνες μας. Αλλιώς, να φορέσουμε κράνος γιατί θα μας πετάξουν τους βαρύτερους φόρους κατακέφαλα.
Δημοσίευση σχολίου