Θα γονατίσει τον Τσίπρα ο Σόιμπλε;

 Πηγή: Γιώργος Δελαστίκ – «Επίκαιρα»

Θα δώσει τέλος στην πολιτική καριέρα του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ο λαομίσητος στη χώρα μας Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υποχρεώνοντάς τον να υπογράψει μια ατιμωτική συμφωνία, που θα συμπεριλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους γερμανικούς όρους εναντίον της Ελλάδας και απολύτως καμιά από τις φιλολαϊκές προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού; Σε δεκαπέντε το πολύ μέρες θα έχουμε αντιληφθεί προς τα πού κινούνται τα πράγματα.

Ο Ιούνιος, ο μήνας που στα τέλη του προβλέπει, κατά τα σχέδια του Σόιμπλε, την άνευ όρων παράδοση του Τσίπρα, μπήκε ήδη. Αύριο η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 300 εκατ. ευρώ, αρχίζοντας τον οικονομικό Γολγοθά της, που ολοκληρώνεται σε δύο εβδομάδες. Τα λεφτά για την αυριανή πληρωμή η κυβέρνηση τα έχει και θα τα δώσει. Το έχει αναγγείλει ήδη επισήμως διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου. Δική μας εντύπωση είναι ότι η κυβέρνηση έχει και τα σχεδόν 350 εκατ. ευρώ που πρέπει να πληρώσει και την άλλη Παρασκευή, 12 Ιουνίου, πάλι στο ΔΝΤ. Κερδίζει έτσι άλλες δέκα μέρες διαπραγματεύσεων.

Από κει και πέρα όμως η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά από οικονομική σκοπιά. Τη μεθεπόμενη εβδομάδα η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να βρει και να δώσει στο ΔΝΤ 570 εκατ. ευρώ την Τρίτη 16 Ιουνίου κι άλλα σχεδόν 350 εκατ. ευρώ την Παρασκευή 19 Ιουνίου - περίπου 1 δις ευρώ σε μία και μόνη εβδομάδα, 1,5 δις σε δεκαπέντε μέρες! Δεν τα έχει αυτά τα λεφτά.

Σύγκρουση με ΗΠΑ ή με Γερμανία;

Αν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πληρώσει το δισεκατομμύριο στο ΔΝΤ, η χώρα οδηγείται έπειτα από έναν μήνα σε επίσημη χρεοκοπία.
 Βάσει του καταστατικού του Ταμείου, επί έναν μήνα δεν γίνεται πρακτικά τίποτα. Υποτίθεται ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα η Ελλάδα και το ΔΝΤ βρίσκονται σε συζητήσεις για να βρουν λύση στο πρόβλημα. Μετά την παρέλευση ενός μήνα (στην περίπτωσή μας, δηλαδή, στα μέσα Ιουλίου) η Κριστίν Λαγκάρντ είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει το Δ.Σ. του ΔΝΤ για τη μη εξόφληση της δόσης. Από εκείνη τη μέρα η χώρα μπαίνει και τυπικά, επισήμως, σε κατάσταση αθέτησης πληρωμής, εξέλιξη που την αποκόπτει από τους δανειστές της.

Εδώ όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας, υπάρχει μια ιδιομορφία. Περί τα μέσα Ιουλίου -στις 20 του μήνα για την ακρίβεια- η χώρα μας πρέπει να καταβάλει το ασύλληπτο ποσό των... 3,7 δις ευρώ στην ΕΚΤ! Αυτά τα λεφτά δεν μπορεί να τα βρει ούτε με... θαύμα! Μόνο αν οι Γερμανοί συναινέσουν να καταβληθεί τμήμα των καθυστερούμενων δανειακών δόσεων μπορεί να εισπράξει η ΕΚΤ τα λεφτά της. Το ίδιο πρέπει να κάνουν, μάλιστα, και στις 20 Αυγούστου, που η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει στην ΕΚΤ άλλα... 3,2 δις ευρώ! Πρέπει, δηλαδή, οι Γερμανοί να δίνουν δήθεν δανειακές δόσεις από τα καθυστερούμενα στην Ελλάδα για να τις εισπράττει η ΕΚΤ!

Πίσω από τις οικονομικές δυνατότητες καταβολής της κάθε δόσης κρύβεται κι ένα ακόμη σοβαρότερο πολιτικό παιχνίδι. Αν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πληρώσει το ΔΝΤ γιατί δεν έχει λεφτά, τότε ρίχνει την πολιτική ευθύνη χρεοκοπίας της Ελλάδας στους Αμερικανούς, οι οποίοι ελέγχουν το ΔΝΤ, την ώρα που ο στραγγαλισμός και η χρεοκοπία της έχουν μεθοδευτεί από τους Γερμανούς, στο πλαίσιο της οικοδόμησης του Δ' Ράιχ! Θα ήταν πανευτυχές το Βερολίνο αν κατάφερνε να ρίξει στις ΗΠΑ την ευθύνη χρεοκοπίας της Ελλάδας λόγω αδυναμίας του Τσίπρα να αποπληρώσει δόση του ΔΝΤ.

Αναμέτρηση Αθήνας - Βερολίνου

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κολοσσιαία ποσά που απαιτούνται και η διάταξη στη σειρά των δόσεων -ποιες, δηλαδή, κατευθύνονται στο ΔΝΤ και ποιες στους ευρωπαϊκούς θεσμούς (ΕΚΤ, EFSF, ESM, κράτη Ευρωζώνης)- παίζουν τεράστιο και ίσως καθοριστικό ρόλο ως προς το ποια χώρα, η Γερμανία ή οι ΗΠΑ, θα κριθεί στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών ως πολιτικά υπεύθυνη για τη χρεοκοπία της Ελλάδας, αν ποτέ λάμβανε χώρα ένα τέτοιο γεγονός, με καταλυτικές συνέπειες για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία. Οι συνέπειες, παρά τους ισχυρισμούς των Γερμανών και των φερεφώνων τους, σε καμιά περίπτωση δεν θα περιορίζονταν στην Ελλάδα.

Από πολιτική σκοπιά και μόνο -επαναλαμβάνουμε ότι οι οικονομικές παράμετροι είναι καθοριστικές- το ιδεώδες για την κυβέρνηση Τσίπρα θα ήταν να μπορούσε να αποπληρώσει τις δόσεις του Ιουνίου προς το ΔΝΤ στο σύνολό τους και να οδηγηθεί έτσι σε μια «κατά πρόσωπο» αναμέτρηση με τη Γερμανία, αδυνατώντας, φυσικά, να πληρώσει τα 3,5 δις ευρώ στις 20 Ιουλίου και τα 3,2 δις ευρώ στις 20 Αυγούστου.

Οι Γερμανοί αφενός κάνουν τους σκληρούς, απαιτώντας να επιβάλουν το σύνολο των όρων τους στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, και αφετέρου τρέμουν την προοπτική μιας τέτοιας αναμέτρησης - όχι, φυσικά, γιατί... φοβούνται την Ελλάδα, αλλά επειδή γνωρίζουν ότι μια απευθείας σύγκρουση πολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα Ελλάδας - Γερμανίας θα επιδράσει καταλυτικά στις συνειδήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων.

Οι δύο γραμμές

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο εκπρόσωπος της ανελέητα σκληρής στάσης απέναντι στην Ελλάδα, που πολύ θα ήθελε να την έχει διώξει από την Ευρωζώνη, σε συνέντευξη που έδωσε στο γερμανικό κρατικό ραδιόφωνο Deutschlandfunk είπε μεταξύ άλλων: «Το πρόβλημα θα λυθεί στην Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση επαναβεβαίωσε στην κοινή ανακοίνωση της Ευρωομάδας της 20ής Φεβρουάριου ότι θα εφαρμόσει το συμφωνημένο πρόγραμμα [σ.σ.: εννοεί το τρέχον δεύτερο Μνημόνιο]... Η πετυχημένη ολοκλήρωσή του συνιστά προϋπόθεση για ό,τι μπορεί να ακολουθήσει ή να μην ακολουθήσει. Δυστυχώς, βρισκόμαστε πολύ μακριά από κει... Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε στήριξη, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει τη λύση του προβλήματος».

Αυτά λέει ο Σόιμπλε. Η εφημερίδα όμως της γερμανικής ελιτ Frankfurter AllgemeineZeitung, η οποία διάκειται επίσης πλήρως εχθρικά προς την Ελλάδα, υπογράμμιζε σε άρθρο της: «Είναι εξαιρετικά σημαντικό από γερμανική σκοπιά, πράγμα το οποίο φοβάται περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο [σ.σ.: η Γερμανία], στο τέλος να μην εμφανιστεί ως ο ένοχος που έδιωξε με τις κλωτσιές από το ευρώ την Ελλάδα».

Παράλογες απαιτήσεις

Από πηγές που έχουν άμεση γνώση του πώς περιγράφουν οι Έλληνες διαπραγματευτές την τακτική των Γερμανών στο τεχνικό επίπεδο, γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες έχουν μείνει εμβρόντητοι από τις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις των δανειστών. Συνεχώς ζητούν περισσότερα πράγματα σε ολοένα και περισσότερους τομείς. Δεν θα ασχοληθούμε με τα προκλητικά που θέλουν να επιβάλουν στη χώρα μας, αφού, άλλωστε, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμιά συμφωνία. Απλώς ως παράδειγμα θα θίξουμε το ζήτημα του Φ.Π Α.

Στην Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, έχουν επιβάλει βασικό συντελεστή το 23%. Ποιες άλλες χώρες της Ευρωζώνης έχουν ΦΠΑ 23%; Η... Ιρλανδία και η Πορτογαλία, οι χώρες, δηλαδή, που οι Γερμανοί υπέβαλαν σε καθεστώς Μνημονίου! Το υψηλότερο ποσοστό ΦΠΑ, δηλαδή, το επέβαλαν οι Γερμανοί στις χώρες των... μπατίρηδων της περιφέρειας της Ευρωζώνης, οι οποίοι είχαν τη δυστυχία να πέσουν στα νύχια των δανειστών τους, με επικεφαλής τους Γερμανούς, υπαγόμενοι στο ατιμωτικό και εξαθλιωτικό μνημονιακό καθεστώς.

Νομίζετε ότι υπερβάλλουμε; Καθόλου. Ο βασικός συντελεστής του ΦΠΑ στην ίδια τη Γερμανία ξέρετε πόσο είναι; Μόνο 19%! Τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες λιγότερο! Για να μην πούμε για το Λουξεμβούργο, το οποίο, αν και είναι η κατά πολύ πλουσιότερη «χώρα» της Ευρωζώνης, έχει τον χαμηλότερο βασικό συντελεστή ΦΠΑ όχι μόνο μεταξύ των χωρών του ευρώ, αλλά και ολόκληρης της ΕΕ! Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Από τις δεκαοχτώ συνολικά χώρες της Ευρωζώνης, οι δεκατέσσερις έχουν συντελεστή ΦΠΑ χαμηλότερο από το 23% που επιβλήθηκε σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία και μόνο σε μία (!) χώρα, τη Φινλανδία ο συντελεστής είναι υψηλότερος, ανερχόμενος στο 25%! Για να ξέρουμε τι μας γίνεται...

Μόνος αποφασίζει ο πρωθυπουργός

Τα πάντα θα εξαρτηθούν στην Ελλάδα, η μοίρα του λαού μας κυριολεκτικά, από το αν ο Αλέξης Τσίπρας θα υποκύψει ή όχι στους Γερμανούς. Αν υποκύψει στις απαιτήσεις τους και δεχτεί τους όρους τους, η χώρα δεν θα σηκώσει κεφάλι για πολλά, πολλά χρόνια σε ό,τι αφορά στη στάση της ηγεσίας και του ελληνικού λαού.

Η σωτηρία τότε μπορεί να έρθει μόνο από το εξωτερικό, από το αντιγερμανικό μίσος που για την ώρα υφέρπει στην Ευρώπη και που αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί - άγνωστο όμως πότε. Οι ηγεσίες της Ευρώπης αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά απίστευτα γερμανόδουλες, σε αναντιστοιχία ακόμη και με το αίσθημα τμημάτων της αστικής τάξης μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, τμημάτων που καταστρέφονται εξαιτίας της γερμανικής πολιτικής.

Ο Τσίπρας αποτελεί τον μοναδικό μέχρι στιγμής πρωθυπουργό που προσπαθεί να δώσει απάντηση στην κρίση από τα αριστερά. Αν υποταχθεί κι αυτός στους Γερμανούς, όπως έχει σχεδιάσει ο Σόιμπλε, θα απομείνει μέχρι νεωτέρας αντίπαλος της Γερμανίας στην Ευρώπη μόνο η αντιγερμανική Δεξιά, που επελαύνει σε πολλά κράτη. Θα είναι όμως τραγωδία.