Γράφει ο mitsos175
Μπορεί να πολεμώ τον Καπιταλισμό, αλλά οφείλω να παραδεχτώ, πως στην κατασκευή αλυσίδων είναι άπαιχτος. Δένει χειροπόδαρα τον εργαζόμενο με χίλιους δυο τρόπους. Και ποιός είναι ο πλέον αποτελεσματικός;
Σίγουρα όχι η καταστολή. Στοιχίζει πολύ και δεν έχει πάντα επιτυχία. Για μένα η πιο γερή αλυσίδα είναι το ρουσφέτι. Ή τουλάχιστο από τις πιο γερές. Πολλά έχουν γραφεί για το ρουσφέτι στο Δημόσιο. Υπάρχει όμως και το ρουσφέτι στον ιδιωτικό τομέα.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα γνωρίζει έξαρση. Λόγω κρίσης, περικοπών, απολύσεων, προπαγάνδας για τους κακούς δημοσίους υπαλλήλους που φταίνε "δια πάσαν νόσο και πάσαν μαλακίαν" στρέφονται όλο και περισσότεροι απελπισμένοι στον κηφήνα της περιφέρειας τους για ιδιωτική σκλαβιά.
Αλλά όπως συμβαίνει όταν υπάρχει πολλή ζήτηση στις αγορές, πέφτουν οι τιμές. Παλιότερα πουλούσαν τη συνείδηση τους για μια μόνιμη θέση, τώρα ξεπουλιούνται για μια θεσούλα που ούτε αποδοχές καλές έχει, ούτε εργασία μόνιμη εγγυάται.
Κερδισμένα βέβαια τα αφεντικά με πολλούς τρόπους. "Όπα" θα μου πείτε "δεν υπάρχουν ρουσφέτια στον ιδιωτικό τομέα. Αν πάρει κάποιος έναν, που δεν έχει τα προσόντα θα το κλείσει το μαγαζί, δεν συμφέρει".
Δυο παρατηρήσεις σε αυτή την κάπως αναχρονιστική άποψη, εντελώς ξεκομμένη δηλαδή από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Πρώτον, για τα περισσότερα πόστα υπάρχει τόση ζήτηση που έχουν πάντα πληθώρα ικετών με πτυχία και άλλα προσόντα. Ακόμη, οι πιο πολλές θέσεις μη φανταστείτε ότι απαιτούν πολλά. Τα αφεντικά απαιτούν όλο και περισσότερα, όχι οι θέσεις αυτές καθ' αυτές. Εκεί φτάσαμε να ζητάνε μεταπτυχιακό, όπου παλιότερα αρκούσε απολυτήριο δημοτικού.
Δεύτερο, το ρουσφέτι στον ιδιωτικό τομέα πάντα υπήρχε με πολλούς τρόπους. Αλλά τώρα βρίσκεται σε έξαρση. Φυσικά δεν είναι όλος ο ιδιωτικός τομέας έτσι. Όμως για σκέψου, γιατί κάποιος ιδιώτης να ακούσει το βουλευτή για τον άνθρωπο που θα πάρει στη δουλειά του; Πράγματι δεν τον ακούει πάντα. Αλλά συμφέρει ποικιλοτρόπως: Πχ ο ιδιώτης έχει πάρε δώσε με το δημόσιο. Δεν εννοώ μόνο τα δημόσια έργα, δεν χρειάζεται να είσαι εργολάβος για να έχεις συναλλαγές με το κράτος. Μην ξεχνάς την εφορία.
"Σου κάνω το χατίρι φίλε κηφήνα, κι αν ό μη γένοιτο, χρειαστώ ποτέ πλάτη, γιατί κάποιος επίμονος εφοριακός ψάχνει τα βιβλία μου, να ξέρω, ότι τι κινητό σου θα το σηκώσεις όταν σε πάρω". Απλά πράγματα δηλαδή. Αλισβερίσι, εμπόριο. Θα έλειπε η ιδιωτική πρωτοβουλία;
Επιπλέον, όταν ο εργάτης πάει παρακαλώντας, πάει γυρεύοντας. Το "καλό" αφεντικό, θα τον βάλει στη δουλειά γιατί είναι πονόψυχος και ομοϊδεάτης. Ελπίζω να μην πέσεις σε "αριστερό" αφεντικό. Τσούζει μετά περισσότερο. Θα σε βάλει από την "καλή του την καρδιά" να δουλεύεις, όπως όλοι οι άλλοι από το πρωί ως το βραδύ με ψίχουλα. "Ρεπό και τέτοιες αηδίες δεν έχει, άλλωστε για δουλειά ήρθες, όχι για διακοπές, εδώ πνιγόμαστε". Δηλαδή ο εργαζόμενος πνίγεται αλλά το αφεντικό "συμπάσχει". Επειδή είσαι φίλος του βουλευτή βέβαια κι έλληνας ψηφοφόρος, δε θα σε έχει σαν το μετανάστη ανασφάλιστο, για να δεις τι "καλός" είναι δηλαδή.
"Και μη μιλάς στον ξένο κοίτα τη δουλειά σου". Κι αν ακούσεις να λέει τίποτα, θα τον υποχρέωνες τον αφέντη, αν γινόσουν ρουφιάνος. Είσαι ο έμπιστος, ο φίλος του βουλευτή, πώς να το κάνουμε. Ψηφίζετε το ίδιο κόμμα, τα ίδια συμφέροντα έχετε. Έχετε; Αλήθεια;
Κι αν κάποτε πάρεις πόδι, γιατί δε θα μπορείς ή δεν θα σε χρειάζεται, ή αν διαμαρτυρηθείς για κάτι, θα σου θυμίζει πόσο καλός είναι αυτός που καταδέχτηκε να σου κάνει τη χάρη, ή πόσο μαλάκας είσαι του λόγου σου, όπως το δει κανείς.
Άλλοθι τους δίνεις αγάπη μου. Το κλειδί από τις αλυσίδες τους προσφέρεις. Αχ αυτός ο ατομισμός. Αυτή η υπέροχη ματαιοδοξία, αυτό το "ο καθένας για την πάρτι του". Δεν είναι τυχαίο που ο Καπιταλισμός ακόμα υπάρχει. Ποτίζεται πολύ καλά με το δικό σου αίμα. Και ντερλικώνει με τη βλακεία ή το φόβο.
Σίγουρα όχι η καταστολή. Στοιχίζει πολύ και δεν έχει πάντα επιτυχία. Για μένα η πιο γερή αλυσίδα είναι το ρουσφέτι. Ή τουλάχιστο από τις πιο γερές. Πολλά έχουν γραφεί για το ρουσφέτι στο Δημόσιο. Υπάρχει όμως και το ρουσφέτι στον ιδιωτικό τομέα.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα γνωρίζει έξαρση. Λόγω κρίσης, περικοπών, απολύσεων, προπαγάνδας για τους κακούς δημοσίους υπαλλήλους που φταίνε "δια πάσαν νόσο και πάσαν μαλακίαν" στρέφονται όλο και περισσότεροι απελπισμένοι στον κηφήνα της περιφέρειας τους για ιδιωτική σκλαβιά.
Αλλά όπως συμβαίνει όταν υπάρχει πολλή ζήτηση στις αγορές, πέφτουν οι τιμές. Παλιότερα πουλούσαν τη συνείδηση τους για μια μόνιμη θέση, τώρα ξεπουλιούνται για μια θεσούλα που ούτε αποδοχές καλές έχει, ούτε εργασία μόνιμη εγγυάται.
Κερδισμένα βέβαια τα αφεντικά με πολλούς τρόπους. "Όπα" θα μου πείτε "δεν υπάρχουν ρουσφέτια στον ιδιωτικό τομέα. Αν πάρει κάποιος έναν, που δεν έχει τα προσόντα θα το κλείσει το μαγαζί, δεν συμφέρει".
Δυο παρατηρήσεις σε αυτή την κάπως αναχρονιστική άποψη, εντελώς ξεκομμένη δηλαδή από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Πρώτον, για τα περισσότερα πόστα υπάρχει τόση ζήτηση που έχουν πάντα πληθώρα ικετών με πτυχία και άλλα προσόντα. Ακόμη, οι πιο πολλές θέσεις μη φανταστείτε ότι απαιτούν πολλά. Τα αφεντικά απαιτούν όλο και περισσότερα, όχι οι θέσεις αυτές καθ' αυτές. Εκεί φτάσαμε να ζητάνε μεταπτυχιακό, όπου παλιότερα αρκούσε απολυτήριο δημοτικού.
Δεύτερο, το ρουσφέτι στον ιδιωτικό τομέα πάντα υπήρχε με πολλούς τρόπους. Αλλά τώρα βρίσκεται σε έξαρση. Φυσικά δεν είναι όλος ο ιδιωτικός τομέας έτσι. Όμως για σκέψου, γιατί κάποιος ιδιώτης να ακούσει το βουλευτή για τον άνθρωπο που θα πάρει στη δουλειά του; Πράγματι δεν τον ακούει πάντα. Αλλά συμφέρει ποικιλοτρόπως: Πχ ο ιδιώτης έχει πάρε δώσε με το δημόσιο. Δεν εννοώ μόνο τα δημόσια έργα, δεν χρειάζεται να είσαι εργολάβος για να έχεις συναλλαγές με το κράτος. Μην ξεχνάς την εφορία.
"Σου κάνω το χατίρι φίλε κηφήνα, κι αν ό μη γένοιτο, χρειαστώ ποτέ πλάτη, γιατί κάποιος επίμονος εφοριακός ψάχνει τα βιβλία μου, να ξέρω, ότι τι κινητό σου θα το σηκώσεις όταν σε πάρω". Απλά πράγματα δηλαδή. Αλισβερίσι, εμπόριο. Θα έλειπε η ιδιωτική πρωτοβουλία;
Επιπλέον, όταν ο εργάτης πάει παρακαλώντας, πάει γυρεύοντας. Το "καλό" αφεντικό, θα τον βάλει στη δουλειά γιατί είναι πονόψυχος και ομοϊδεάτης. Ελπίζω να μην πέσεις σε "αριστερό" αφεντικό. Τσούζει μετά περισσότερο. Θα σε βάλει από την "καλή του την καρδιά" να δουλεύεις, όπως όλοι οι άλλοι από το πρωί ως το βραδύ με ψίχουλα. "Ρεπό και τέτοιες αηδίες δεν έχει, άλλωστε για δουλειά ήρθες, όχι για διακοπές, εδώ πνιγόμαστε". Δηλαδή ο εργαζόμενος πνίγεται αλλά το αφεντικό "συμπάσχει". Επειδή είσαι φίλος του βουλευτή βέβαια κι έλληνας ψηφοφόρος, δε θα σε έχει σαν το μετανάστη ανασφάλιστο, για να δεις τι "καλός" είναι δηλαδή.
"Και μη μιλάς στον ξένο κοίτα τη δουλειά σου". Κι αν ακούσεις να λέει τίποτα, θα τον υποχρέωνες τον αφέντη, αν γινόσουν ρουφιάνος. Είσαι ο έμπιστος, ο φίλος του βουλευτή, πώς να το κάνουμε. Ψηφίζετε το ίδιο κόμμα, τα ίδια συμφέροντα έχετε. Έχετε; Αλήθεια;
Κι αν κάποτε πάρεις πόδι, γιατί δε θα μπορείς ή δεν θα σε χρειάζεται, ή αν διαμαρτυρηθείς για κάτι, θα σου θυμίζει πόσο καλός είναι αυτός που καταδέχτηκε να σου κάνει τη χάρη, ή πόσο μαλάκας είσαι του λόγου σου, όπως το δει κανείς.
Άλλοθι τους δίνεις αγάπη μου. Το κλειδί από τις αλυσίδες τους προσφέρεις. Αχ αυτός ο ατομισμός. Αυτή η υπέροχη ματαιοδοξία, αυτό το "ο καθένας για την πάρτι του". Δεν είναι τυχαίο που ο Καπιταλισμός ακόμα υπάρχει. Ποτίζεται πολύ καλά με το δικό σου αίμα. Και ντερλικώνει με τη βλακεία ή το φόβο.
+ σχόλια + 2 σχόλια
"Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι εντολοδόχος του Μαξίμου": Παναγιώτης Λαφαζάνης, με την ευγενική συνεισφορά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
"Μεγαλοφυές!" πως το σκεφτήκατε αυτό φωστήρες μου εσείς; Δεν είναι; Αλήθεια; Είστε σίγουροι; Παίρνετε όρκο; Του Μαξίμου, όχι, δεν είναι, ότι πείτε. Των δανειστών όμως;
Όχι αγάπες μου, δε θα με εκνευρίσετε εσείς εμένα. Δε θα σας πω καν με ποιές ψήφους βγήκε ο Παυλόπουλος. Τα ξέρετε, μαζί τον ψηφίσατε, φάτε τον τώρα.
Θα βάλω τα πράγματα στη σωστή τους θέση: Τη γελοία.
Ο Πάκης θέλει τα ίδια με το Βαγγέλη, ο οποίος πιστεύει τα ίδια με τον Αλέξη και τους υπόλοιπους του Μνημονίου. Αυτό κανονικά θα έπρεπε να τους κάνει φίλους. Αλλά ενώ είναι στο ίδιο κόμμα ο Προκόπης με το Μεϊμαράκη, μάλιστα τον έχει αρχηγό ο Πρόεδρος, δεν αγαπιούνται, όπως ο Αλέξης με το Βαγγέλη, αν κι αυτοί είναι σε άλλα κόμματα.
Προς το παρόν, γιατί μετά τις εκλογές έρχεται οικουμενικό "πάρτι με ούζα". Ποιός θα είναι "από πάνω" θα είναι το δίλλημα. Οι τοκογλύφοι, να σου λύσω από τώρα την απορία. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλό μπλα - μπλα, για να περάσουν οι μέρες, να ζαλιστούμε, να πάμε να ψηφίσουμε.
Όμως ίδια συμφέροντα δε σημαίνει κι αυτή η χημεία που υπάρχει ανάμεσα σε ερωτευμένους. Ο Πάκης είναι συντηρητικός, ο Βαγγέλης είναι πιο ανοικτός στο σεξ. Όταν λοιπόν πρότεινε στον Προκόπη να κάνει στοματικό έρωτα, ο Πάκης παρεξηγήθηκε.
Γιατί ρε συ Πρόεδρε, μεταξύ ομοϊδεατών και φίλων; Τι σου είπε στο κάτω - κάτω; "Άμα θες έλα να γλείψεις τον δικό μου που είναι πιο ωραίος". Να του τον γλείψεις, όπως τον έγλυφες στο Χατζηνικολάου. Τυχερέ Νίκο. Μάλιστα είναι πιο ωραίος! Για να το λέει, θα έχει κάνει τη σύγκριση, θα έχει δει και του Νίκου. Αυτό κάνουν πίσω από τις κάμερες; Τις βγάζουν και τις κοιτάνε; Πάντως δεν είπε πιο "μεγάλος", ίσως γι αυτό δεν έγινε κάτι...
Μην τα πολυλογώ, από τότε ο Προκόπης το κρατάει μανιάτικο. Με κάθε ευκαιρία λοιπόν ο Παυλόπουλος κάνει χουνέρια στον αρχηγό του. "Γλείψε μου τον εσύ τώρα" φαίνεται να του απαντά μ' άλλο τρόπο. "Δανεικά είναι τα σκόρδα" αγάπη μου, επιστρέφονται με τόκο.
Θυμάσαι το μπαμπά της Ντόρας, που είχε πάει επίσημα να δει τον Αλέξη πρωθυπουργό αλλά στην πραγματικότητα είχε πάει να καμαρώσει τα χάλια του Σαμαρά; Τόσο πολύ αγαπιούνται, όπως όλοι οι καρχαρίες άλλωστε.
Αλλά προσοχή! Μη σε ξεγελούν τα προσωπικά. Όταν πρόκειται για μπίζνες, για να γδάρουν δηλαδή εμάς, εκεί είναι όλοι μαζί, συνέταιροι. Οι "εταίρες" της πολιτικής.
Λοιπόν αυτά είναι τα καλά των εκλογών. Βλέπουμε και μια σεξοκωμωδία της προκοπής με τον Προκόπη πρωταγωνιστή. Κατά τα άλλα, οι δανειστές βιάζονται να γίνουν εκλογές, καθώς όσο ταχύτερα γίνουν, τόσο πιο γρήγορα θα μας έρθει η λυπητερή, δηλαδή ο ΕΝΦΙΑ, τα χαράτσια, οι λογαριασμοί που κρατάνε για την επομένη. Βιάζονται να μας πιούνε το αίμα, διψάσανε. Ποιοί θα είναι οι σερβιτόροι των τοκογλύφων; Δεν τους πολυνοιάζει, ο συνταξιούχος να είναι καλά βρασμένος κι ο εργαζόμενος με το αίμα του... mitsos175.
Και φυσικα στον ελλαδισταν ουτε περναει από το μυαλό των γραφειοκρατων που ορκιζονται στο ονομα της εργατικης τάξης να απαιτησουν και οι προσληψεις ή μεγαλο μερος των προσληψεων του "ιδιωτικού τόμεα" κυριως στο εμποριο αλλα και στην βιομηχανια (εκει τα ορια ιδιωτικου - δημοσιου εινια ασαφεστατα) και στις κατασκευες να ειναι υποχρεωτικά μεσω ΟΑΕΔ απο κυλιομενους πινακες ανεργων ωστε να μην υπαρχει ρουσφέτι και να μην ειναι υποχρεωμενος ο εργαζομενος (περα από την εργασιακη αθλιοτητα που υφισταται - δεν υπαρχει χωρα στην ευρωπη ειτε με ευρω ειτε χωρίς με τετοιες μεσαιωνικες συνθηκες) σε κανενα καριολη μεγαλοσχημο.
Δημοσίευση σχολίου