Γραμ. νεολαία ΣΥΡΙΖΑ: Μπόχα πολιτικού κωλοπαιδισμού

Δυο εύστοχα, καυστικά κείμενα που στοχοποιούν τον γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τις «επιδόσεις» του στα πρόσφατα «αριστερά» ρουσφέτια που έκανε, επικαλέστηκε τις οικογενειακές του καταβολές, συναντάμε σε βδομαδιάτικες εφημερίδες.

Τα παραθέτουμε:

Για τον γραμματέα της Νεολαίας

Μάκης Μαλαφέκας – «Δρόμος της Αριστεράς»

Όχι επειδή τοποθέτησες όσους τοποθέτησες - αυτό σε κάνει απλώς έναν μέσο 'Έλληνα πολιτικό, έναν ηθικά ξοφλημένο μικροαστό (αλλά τέτοιοι υπάρχουν με τη σέσουλα στους κομματικούς στρατούς αυτό είναι το υλικό τους)· όχι επειδή σε καλύπτουν τα εντεταλμένα δημοσιογραφικά φουστάνια πίσω απ' τα οποία σπεύδεις να κρύψεις τα χάλια σου λεονταρίζοντας κι από πάνω-τα ίδια μέσα που επί χρόνια κωλύονταν να δημοσιεύουν αναλύσεις ενός Κουβελάκη ή ενός Βένιου· όχι επειδή η νευρόσπαστα επιθετική «απάντησή» σου ανέδειξε με τον πιο έκδηλο τρόπο την ενοχική τρικυμία που σε κατάπιε (εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τόσο την αδρεναλίνη σου όσο και την απόλυτη έλλειψη πολιτικού ενστίκτου των πρώτων δημοσιευτών: Χάρη σ' αυτήν μάθαμε τι εννοούν και σε τι προσβλέπουν μάλλον και οι ίδιοι όταν αναφέρονται στους αγώνες των πολιτικών τους προγόνων)· μα ούτε καν επειδή είσαι «ράπερ» - αυτό σε καθιστά πολιτισμικό απόβλητο, περισσότερο λυπηρό παρά αξιοκαταφρόνητο.

Το βασικό θέμα, το αληθινό δράμα, το σημείο όπου παύει να στέκει οποιοδήποτε ελαφρυντικό, είναι η τραγική στιγμή όπου, αναφερόμενος στον προπαππού σου, τον δικαστή του ΕΑΜ «που είχες την τύχη τον γνωρίσεις», τον λες προπάππο. «Για τον προπάππο μου...». Λες, δηλαδή, μια λέξη συνάμα μαγική κι αθώα, παλιά, παπαδιαμαντική, δυνατή σαν ξόρκι. Τον λες έτσι όπως ίσως και ο ίδιος να έλεγε τον προπαππού του. Τον επικαλείσαι. Και τη στιγμή που το κάνεις αυτό, την τραγική εκείνη στιγμή, άθλιε γραμματέα, είσαι ένοχος για τα πάντα, τελεσίδικα. Εκείνη τη στιγμή ανοίγεις τον τάφο αυτού του ανθρώπου και τον σκυλεύεις, τον κατουράς, κι αυτόν και τους αγώνες του, και την ντοπιολαλιά του, πριν τον ξαναθάψεις  ήσυχος ήσυχος, ξεθυμασμένος πια, καταλαγιασμένος κι επιστρέψεις στο μαύρο μετερίζι σου, γεμάτο λέξεις σύγχρονες θεσμοί, μεταρρυθμίσεις αξιολόγηση και τέτοια.
 ______________

Νέο – επιδρομείς

Π.Γ – «ΚΟΝΤΡΑ»

Η δήλωση του γραμματέα της Νεολαίας Σ ΥΡΙΖΑ για τους διορισμούς συγγενικών του προσώπων σε θέσεις συμβούλων στελεχών της κυβέρνησης, ακόμα και ορθογραφικά-συντακτικά αποπνέει την αλαζονεία της εξουσίας. «Επονήτισσα», «ώντας», «χώρευαν», «ηλείας», «αντρίωμα» είναι μερικά από τα μαργαριτάρια που συλλέξαμε με μια πρόχειρη ανάγνωση, χώρια οι συντακτικές ελληνικούρες. Το ότι ο γραμματέας της Νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος, που ασφαλώς γνωρίζει ότι τα ελληνικά δεν είναι.,, το δυνατό του σημείο, εκδίδει μια ανακοίνωση αποφεύγοντας να τη δώσει για μια στοιχειώδη επιμέλεια, και τα κομματικά Μέσα την αναπαράγουν αυτούσια, σημαίνει ότι μας έχουν «γραμμένους κανονικότατα».

Φυσικά, η ορθογραφία και η σύνταξη του Σχινά-Παπαδόπουλου είναι το έλασσον. Η μπόχα του πολιτικού κωλοπαιδισμού, που αναδύεται από κάθε φράση αυτού του κειμένου είναι το μείζον. Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, οι δεσμώτες των ξερονησιών, οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου αγωνίστηκαν για να διορίζονται ο Σχινάς-Παπαδόπουλος και οι όμοιοι του σύμβουλοι στα υπουργεία, προκειμένου να εφαρμόσουν τη βαρβαρότητα των Μνημονίων! Μεγαλύτερη ύβρις στους χιλιάδες αγωνιστές που μαρτύρησαν, αφού προηγουμένως έχασαν τα πάντα, δε θα μπορούσε να υπάρξει.

Την ιταμότητα και τον πολιτικό κωλοπαιδισμό του Σχινά-Παπαδόπουλου, που στα μάτια των αριστερών δεν μπορεί να την κρύψει η σπέκουλα των πασοκοδεξιών, την αντελήφθη η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και τον διέταξε να κάνει διορθωτική δήλωση, σύμφωνα με την οποία στον «αμιγώς κυβερνητικό μηχανισμό» πρέπει να τοποθετηθούν άνθρωποι «που πιστεύουν στο πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, το έχουν επεξεργαστεί,,, παλεύουν για αυτό και έχουν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για να το φέρουν εις πέρας».

Ασορτί με την -καθ' υπαγόρευση- δεύτερη δήλωση του Σχινά-Παπαδόπουλου ήταν και οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, που μας παρέπεμψαν στα γραφεία του Ολάντ και του Ομπάμα!  Ετσι, από το μείζον φτάσαμε στο μέγιστο. Κι εμείς «δικαιούμαστε» να το θυμίσουμε, γιατί αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, στηλιτεύσαμε το φαινόμενο της στρατιάς των συμβούλων, που το βλέπαμε να αναπαράγεται, παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις ότι αυτοί θα περιορίσουν τους συμβούλους σε ελάχιστους και θα χρησιμοποιήσουν στα γραφεία των υπουργών δημόσιους υπάλληλους.

Η μια πλευρά της δράσης αυτής της καμαρίλας (που δεν αποτελεί συριζαίικη επινόηση, αλλά επινόηση των προηγούμενων κυβερνήσεων, που μια χαρά βολεύει και τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι πως μπορεί και οργανώνει τα ρουσφέτια, τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και  τις παρανομίες, παρακάμπτοντας τη διοικητική ιεραρχία, η οποία μπορεί να μην είναι πάντοτε πρόθυμη να συναινέσει ή να το βουλώσει (υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι με φιλότιμο και θάρρος, ως γνωστόν).

Η άλλη πλευρά είναι το βόλεμα των «ημετέρων». Το βόλεμα του στενού κομματικού μηχανισμού, που πρέπει να γλυκαθεί στα «μέλι» της εξουσίας, ώστε -εκτός των άλλων- να πάψει και να γκρινιάζει.
Ακόμα κι αν τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν (λέμε τώρα) ότι θα φέρουν κάποια αλλαγή υπέρ των φτωχών και των αδύνατων, μετά το καλοκαίρι του 2015 έχασαν την (όποια) αθωότητά τους. Στον κρατικό μηχανισμό, «πάντα για το κόμμα, μόνο για το κόμμα» (όχι για το λαό), όπως λέει και ο Σχινάς-Παπαδόπουλος, βρίσκονται άνθρωποι αποφασισμένοι να εφαρμόσουν με λύσσα το Μνημόνιο και να κρατηθούν όσο περισσότερο μπορέσουν στην εξουσία.

«Μεροκάματο», «τυχερά» και βόλεμα των δικών μας, όσο έχουμε την «κουτάλα» είναι το δόγμα των νεο-επιδρομέων του κρατικού μηχανισμού. Ο Σχινάς-Παπαδόπουλος με τον κυνισμό του έγινε το σύμβολο τους. Ανθρωποι που δεν διστάζουν να τσακίσουν ένα γονατισμένο λαό έχουν χάσει προ πολλού κάθε «ηθικό πλεονέκτημα».

Σημ. Β.Κ: Οι υπογραμμίσεις είναι δικιά μας παρέμβαση