Ανεξαρτήτως της εκδοχής του κ. Βαρουφάκη, ανεξαρτήτως της εκδοχής της σημερινής κυβέρνησης για τα όσα έγιναν κατά την πρώτη 7μηνη περίοδο της διακυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστερά», υπάρχει και η εκδοχή της ίδιας της... πραγματικότητας.
Είναι πραγματικότητα -και αυτό αφορά βασικά τον ελληνικό λαό- ότι τρεις μέρες μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 (και ποτέ πριν από αυτές) εκείνο που ακούσαμε από αυτούς που υποτίθεται ότι θα καταργούσαν τα μνημόνια ήταν ότι «το 70% του μνημονίου είναι καλό»...
Είναι πραγματικότητα ότι με το που ανέλαβαν οι κ.κ. Τσίπρας και Βαρουφάκης εκείνο που μάθαμε ήταν ότι ο -«νεοφιλελεύθερος» επί Σαμαρά- ΟΟΣΑ είχε μεταμορφωθεί, μαζί με την «εργαλειοθήκη» του, στον καλύτερο φίλο του ανθρώπου.
Είναι πραγματικότητα ότι το πρώτο του μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ το υπέγραψε -με τη σφραγίδα του κ. Βαρουφάκη-ούτε έναν μήνα από την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου: Ηταν η απόφαση της 20ής Φεβρουάριου, μέσω της οποίας το σκίσιμο του μνημονίου έγινε παράταση του μνημονίου και η διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης αποδοχή της σύμβασης που στερούσε κάθε δυνατότητα ασυλίας των περιουσιακών στοιχείων του τόπου έναντι των δανειστών. Και είναι βεβαίως πραγματικότητα ότι ο κύβος του τρίτου μνημονίου είχε ριφθεί ήδη τρεις μέρες πριν από το δημοψήφισμα, όταν ο κ. Τσίπρας, με υπουργό τον κ. Βαρουφάκη, ζητούσε νέο δάνειο με την εμπλοκή του ΔΝΤ από τον ESM.
Ετσι γράφτηκε η ιστορία. Καθόλου «δημιουργικά» και καθόλου «ασαφώς»...
Δημοσίευση σχολίου