Για να επιτυγχάνεται σε τοπικό επίπεδο η συναίνεση σε ανίερες ξένες επενδύσεις, για την απρόσκοπτη κίνηση κεφαλαίων/εμπορευμάτων, για την επίτευξη των γεωπολιτικών στόχων της ελίτ κ.α.
Συνεπώς έχουμε να κάνουμε με έναν ταξικό και τοξικό εθνομηδενισμό.
Αυτή η διαπίστωση, μα κυρίως τα έργα και οι ημέρες μιας ξεπουλημένης στους ιμπεριαλιστές κοινοβουλευτικής αριστεράς, είναι οι αιτίες που προκαλούν σκεπτικισμό και γεννούν κριτική κατά τη διεθνιστικής τάσης του αντικαπιταλιστικού κινήματος.
Οξύνουν επίσης αταβιστικά αντανακλαστικά, που αναντίρρητα οδηγούν τα λαϊκά στρώματα στην υιοθέτηση εθνικιστικών λογικών.
Ο ταξικά συνειδητοποιημένος προλεταριακός διεθνισμός όμως στοχεύει στο γκρέμισμα του φαντασιακού, και την παρεπόμενη αυτού χειραφέτηση του ατόμου.
Που μόνο χειραφετημένο και συνειδητοποιημένο θα καταφέρει ακριβώς να αντισταθεί σε ολα τα παραπάνω.
Σαφώς και όλη η φαντασίωση περί έθνους μπορεί να ενώσει και να οδηγήσει μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες σε ηρωικές πράξεις, όπως αυτές που απαιτούνται για τη σύγχρονη κοινωνική απελευθέρωση.
Αν όμως το υπόβαθρο της προσπάθειας σου είναι μια φαντασίωση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κατακρυμνηστείς στο τέλος.
Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να απαριθμήσουμε σειρά από αιματηρούς εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους που σημάδεψαν την παγκόσμια ιστορία.
Δυστυχώς όμως δε μπορούμε να κατονομάσουμε ούτε έναν ελεύθερο λαό σήμερα που μιλάμε.
Π.
Δημοσίευση σχολίου