Επιδίωξη του καθεστώτος η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, και φυσικά η δίωξη κομμουνιστών, και αναρχικών καθώς και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.
Αναφερόμαστε στο νόμος N.4229/24 που ψηφίζεται και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ σαν σήμερα στις 25 Ιούλη 1929 και βάση αυτού εξαπολύονται μια σειρά διώξεις ενάντια στο ΚΚΕ και του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο Νόμος αυτός προέβλεπε ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών για όποιο, «επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν».
Σύμφωνα με το νόμο, η απεργία δεν αναγνωριζόταν ως μέσο προβολής πολιτικών αιτημάτων, η διαδήλωση θεωρείτο διασάλευση της κοινωνικής γαλήνης και ο συνδικαλισμός μετατράπηκε σε "ιδιώνυμο" αδίκημα.
Τις προθέσεις του ο Ελευθέριος Βενιζέλος της είχε κάνει ξεκάθαρες από τον Ιούλη του 1928 όταν μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη τόνιζε: «Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος».
Το νομικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους ενάντια στο ΚΚΕ και στο εργατικό κίνημα ήρθε αργότερα να θωρακίσει περαιτέρω η δικτατορία του Μεταξά που τον Σεπτέμβρη του 1936 δημοσιεύει τον Αναγκαστικό Νόμο 117 «Περί μέτρων προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εκ τούτου συνεπειών».
Διαβάστε ακόμα:
«Ιδιώνυμο»: η πρώτη ποινικοποίηση των κομμουνιστικών ιδεών στην Ελλάδα
Η κίτρινη δημοσιογραφία του Ιδιώνυμου
Η μεγάλη προδοσία - Πώς η διχτατορία του Μεταξά παρέδωσε Έλληνες αντιφασίστες στα χέρια των Ναζί
Δημοσίευση σχολίου