Αλέξη, είμαι ξάδελφος! Κάποιων όχι πολύ γνωστών, αλλά καλών ανθρώπων. Είμαι επίσης θείος, γιος, αδερφός, κουμπάρος, μπατζανάκης, κουνιάδος, πατέρας, συμπέθερος...
Εντάξει το τελευταίο δεν είμαι, αλλά μπορεί στο μέλλον να γίνω. Πόσα μόρια έχω; Η μάλλον τι ποσοστό παίρνω στο Συνέδριο; Πρέπει να είμαι και ΣΥΡΙΖΑ; Αχ κρίμααα! Το μόνο που δεν είμαι. Ούτε φυσικά πρόκειται να γίνω. Γιατί δεν είμαι ούτε λαμόγιο, ούτε βολεμένος, ούτε πετάω στα σύννεφα.
Κι εδώ να ξεκαθαρίσω κάτι. Τους απλούς συντρόφους, που δώσαμε μαζί αγώνες κατά του νεοφιλελευθερισμού και του φασισμού, ας ψήφισαν εσένα, ας πιάστηκαν και μια φορά κορόιδο, τους σέβομαι και τους εκτιμώ. Αν κι εδώ που τα λέμε, πιάστηκαν περισσότερες από μια φορά "κότσος", αλλά δεν πειράζει, αφού από αυτούς, τους έντιμους αγωνιστές, στους οποίους χρωστάς τα πάντα, δεν θα δεις ξανά ψήφο ούτε με κιάλια. Ακολούθα το δρόμο του Καραμανλή ή του ΓΑΠ με τους κουμπάρους και τους συγγενείς.
Έμαθα ότι σάρωσαν, οι οικείοι, εκλέχθηκαν αρκετοί. Φυσικά, αφού είχαν τα προσόντα. Τι προσόντα; Είναι σόι. Πως λέμε σόι πάει το βασίλειο; Εξ άλλου έτσι κάνουν όλοι οι δυνάστες. Μια νέα δυναστεία λοιπόν δημιουργείται μπροστά στα μάτια μας. Μετά από τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, το Μητσοτάκη, ο Τσίπρας. Τι πολίτευμα είπαμε έχουμε; Κληρονομική Δημοπρασία; Ή Αστική Οικογενειοκρατία; Έχω μπερδευτεί στο όνομα.
Πάνω από 90% ο ηγέτης. Γιατί όχι 100%; Γιατί ο μόνος που πήρε 100% ήταν ο Σαντάμ, αλλά δεν του βγήκε σε καλό. Τον ματιάσανε. Γι αυτό τον Αλέξη τον φτύνουν όλοι, να μη βασκαθεί. Φτου σου αρχηγάρα μου, ε ρε τι μας κάνεις πω - πω - πω, οι χαχόλοι θέλουν, ηγέτη δεξιό... Όπα! Αλέξη, δεν θέλω να σου χαλάσω το θρίαμβο, αλλά τέτοια ποσοστά δεν έπαιρνε κι ο Παπαδόπουλος;
Αφού ψήφισαν όσοι προσμένουν διορισμό, όσοι διορίστηκαν κι όσοι είναι απλά χάπατα, ποιός άλλος μπορούσε να βγει από συνέδριο ημετέρων; Ο Κούλης στη ΝΔ, ο Αλέξης στο ΣΥΡΙΖΑ. Πάρε τον ένα και βάρα τον άλλο. Αν δεν διεκδικούσαν εξουσία, θα γελούσαμε πάρα πολύ. Αλλά όταν ο αδίστακτος κι ο ανίκανος έχουν το τιμόνι πάμε ντουγρού για δυστύχημα. Και δεν είναι ότι θα φάνε το κεφάλι τους, είναι που θα πάρουν κι άλλους στο λαιμό τους.
Αφού δεν κάνεις Επανάσταση εναντίον των φεουδαρχών, μια ζωή δουλοπάροικος θα είσαι αγάπη μου. Μια ζωή θύμα. Πες μου τώρα ειλικρινά: Κοίτα ποιοί μας κυβερνάνε και έχουν την αξίωση να μας κάτσουν στο σβέρκο. Μας αξίζει τέτοια συμφορά; Τι αμαρτίες πληρώνουμε; Εντάξει, μια φορά κάψαμε την Τροία, άλλη μια ρημάξαμε την Ασία, αλλά να μας κυβερνάνε αυτοί, είναι πάρα πολύ μεγάλη τιμωρία. Ποιός μας καταράστηκε ήθελα να ήξερα; Τι γκαντεμιά είναι τούτη; Πάλι εσύ Επίτιμε των κακόψυχων;
Φυσικά δεν είναι μεταφυσική η απάντηση. Είναι απλή. Δεν γλύφουν τους ανίκανους που το παίζουν σωτήρες, γλύφουν την κουτάλα που κρατάνε. Αύριο θα τους αποπατήσουν, αν χάσουν την καρέκλα στο τραπέζι της εξουσίας.
Όταν όλα γίνονται ρημαδιό παρουσιάζεται το γνωστό φαινόμενο "ο σώζων εαυτόν σωθείτω". Και πριν το Μνημόνιο το ίδιο γίνονταν, το μνημόνιο είναι απλά ένα αποτέλεσμα. Πιστεύουν πολλοί πως άμα βολευτούν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, κάπου θα τη γλυτώσουν. Κι οι υπεύθυνοι της καταστροφής παίζουν ακριβώς με αυτή την ψεύτικη ελπίδα που γεννά ο πανικός. Αμ δε!
Το μόνο πράγμα μεγαλύτερο από την ανθρώπινη βλακεία είναι η λαιμαργία. Οι κηφήνες δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ, αν εμείς δεν σταματήσουμε τις αιτίες των δεινών μας. Χθες ήταν οι μισθοί, σήμερα τα σπίτια, αύριο τι θα πάρουν; Τα νεφρά μας; Ας δώσουμε λοιπόν σε όλους τους γαλαζοαίματους που πίνουν το αίμα μας, πέντε φάσκελα και μπόλικες κλωτσιές για το δρόμο.
Ας αλλάξουμε επιτέλους τον κόσμο πετώντας τα σκουπίδια στο καλάθι των αχρήστων... .
Δημοσίευση σχολίου