«...Τα χρήματα που πλεονάζουν δεν θα ρωτήσουμε κανέναν για να τα δώσουμε σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη».
Αυτή η λεβέντικη δήλωση είναι του πρωθυπουργού, του κ. Αλέξη Τσίπρα. Ειπώθηκε στις 13 Δεκέμβρη κατά την επίσκεψή του στη Νίσυρο και -υποτίθεται ότι- απευθυνόταν στον Σόιμπλε, στην τρόικα, στους θεσμούς.
Γιατί υποτίθεται; Διότι, τελικά, όπως όλες οι αντίστοιχες κι αυτή η δήλωση ήταν εσωτερικής κατανάλωσης. Σαν εκείνες τις παλιότερες. Με τα πεντοζάλια. Τις θυμάστε;
Είκοσι μέρες μετά τα περήφανα «δεν θα ρωτήσουμε κανέναν», η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, διά του κ. Τσακαλώτου αυτή τη φορά, έστειλε την περίφημη επιστολή στους καλούς μας εταίρους. Εκεί να δείτε «λεβεντιά»! Εκεί να δείτε πεντοζάλι. Πάνω στα κάρβουνα! Αναστενάρικο...
«Επί της διαδικασίας-γράφει ο κ. Τσακαλώτος- αναγνωρίζω ότι μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις πρέπει να συζητούνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των δεσμεύσεών μας από το μνημόνιο». Για όσους δεν κατάλαβαν, εκείνο το «δεν θα ρωτήσουμε κανέναν» πάει καλιά του...
Γιατί όχι μόνο θα ρωτάνε, αλλά και δεν πρόκειται να το ξανακάνουν. Και όχι μόνο δεν πρόκειται να το ξανακάνουν, αλλά δηλώνουν κιόλας την «απόλυτη δέσμευσή μας να παραμείνουμε συμμορφωμένοι με τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το μνημόνιο, τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας της συνεργασίας με τους εταίρους μας».
Και επίσης: «Οι ελληνικές Αρχές (...) βασίζονται στη διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του μνημονίου».
Αυτά ανέκαθεν στην Ελλάδα περιγράφονταν έτσι: Ξεφτίλα. Σήμερα, κάποιοι τα αποκαλούν «αριστερά»...
Δημοσίευση σχολίου