Μια προσωπική εμπειρία για το πολιτικό μόρφωμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Αθλιότητες, και πολιτικές αλητείες στην "Πλεύση Ελευθερίας"

Το παρακάτω κείμενο μας το έστειλε φίλη αναγνώστρια του μπλογκ μας, με την παρότρυνση να το δημοσιεύσουμε. Πρόκειται για ένα άρθρο που έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο Βασίλης Αυγερινός, στο οποίο εξιστορεί τις εμπειρίες που είχε στο διάστημα κατά το οποίο είχε εμπλοκή στο πολιτικό μόρφωμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. (Εξυπακούεται ότι αν υπάρξει απάντηση θα την παραθέσουμε)

Πριν από έναν χρόνο περίπου, καμιά δεκαριά νοματαίοι, κληθήκαμε από την κ. Κωνσταντοπουλου, την επικεφαλής της μετέπειτα "Πλεύσης Ελευθερίας", να συναντηθούμε στο γραφείο της στα Εξάρχεια. Στόχος αυτής της συνάντησης ήταν να συζητήσουμε μεταξύ μας πολιτικά, ώστε να διερευνηθεί το ενδεχόμενο της σύστασης ενός κόμματος - κινήματος, που ενδιέφερε την ίδια αλλά και όσους κάλεσε για να συζητήσουν μαζί της. Μέχρι εδώ καλά.
Βρισκόμασταν λοιπόν περίπου μια φορά την εβδομάδα και συζητούσαμε γύρω από το πολιτικό και το ιδεολογικό αποτύπωμα αυτού του νέου εγχειρήματος, πάντα προσανατολισμένοι ότι το εν λόγω πολιτικό εγχείρημα θα αφορά στον χώρο της Αριστεράς.

Χωριστήκαμε σε ομάδες εργασίας με σκοπό την διατύπωση ενός προσχέδιου μιας ιδρυτικής πολιτικής διακήρυξης και ενός πολιτικού προγράμματος που θα εμπεριείχε τέσσερις πέντε βασικούς πολιτικούς άξονες, μέσω των οποίων θα αποσαφηνίζονταν οι προθέσεις και οι πολιτικές επιδιώξεις του νέου... είτε κόμματος, είτε κινήματος, καθότι ακόμα δεν είχε αποσαφηνιστεί ποιος θα ήταν ο οργανωτικός χαρακτήρας του εγχειρήματος.

Μεταξύ αυτών που συμμετείχαν σε όλη αυτήν την διερευνητική προσπάθεια, ήταν και ο Σπύρος Σούρλας, ο οποίος προσήλθε του εγχειρήματος, ενδεδυμένος το βαρύ πολιτικό φορτίο του μπαρουτοκαπνισμένου αγωνιστή του διαδικτύου και του οποίου το πολιτικό μότο, το απαύγασμα της πολύχρονης εμπειρίας του στο κομμουνιστικό κίνημα ήταν, πώς ... βαρέθηκε πια τα κομμουνιστικά και τα σοσιαλιστικά και τα αριστεριλίκια και πως πεποίθηση του είναι πως τώρα πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας στην προάσπιση της αστικής Δημοκρατίας. Η προάσπιση των αστικών δημοκρατικών θεσμών, αποτελεί επαναστατική ρήξη με το σύστημα.

Ομολογώ ότι στην αρχή δεν το πίστεψα. Νόμιζα ότι αστειευόταν. Δεν ήταν όμως καθόλου έτσι.
...και επανέρχομαι στα προηγούμενα.

Κι εκεί λοιπόν που συζητάμε για τα ιδρυτικά κείμενα και για το ποιες πολιτικές, ήδη τα έχουμε ετοιμάσει και τα έχουμε παραδώσει για να προκύψει το τελικό πάντρεμα, οι κατάλληλες διατυπώσεις και τα ρέστα, μας έρχεται έτοιμο το κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης από την κ. Κωνσταντοπουλου, χωρίς να έχει πάρει υπ' όψιν της τίποτα από όσα εμείς τόσο καιρό ετοιμάζαμε. Είναι το κείμενο που όλοι γνωρίζετε, ως το κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης της "Πλεύσης Ελευθερίας". Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του κειμένου, ήταν η διαχωριστική γραμμή της πολιτικής και της ιδεολογικής θέσης του κόμματος της κ. Κωνσταντοπουλου απέναντι στην Αριστερά. Και με ποια δικαιολογία παρακαλώ; Επειδή όπως είπε η ίδια ...η Αριστερά είναι πλέον μια πολιτική έννοια φθαρμένη και θολή, ξεφτισμένη και κατασυκοφαντημένη και πώς επειδή η Αριστερά δεν λέει τίποτα σε πολύ κόσμο, καλό είναι να αποφύγουμε να ταυτιστούμε μαζί της. Γι’ αυτό δίνουμε έμφαση στην δημοκρατία και την αποκατάσταση της λειτουργίας των θεσμών της.

Δηλαδή μας είπε αυτό που ισχυριζόταν ο Σούρλας κι εμείς νομίζαμε ότι μας κάνει πλάκα, ενώ στην πραγματικότητα μας προετοίμαζε ο Σούρλας για αυτά που θα έρχονταν. Μας έκανε δηλαδή ιδεολογική ζύμωση.

Κάποιοι από τους παρόντες στην πρώτη παρουσίαση του κειμένου, ενθουσιάστηκαν από την απουσία της αναφοράς στην Αριστερά και συμφώνησαν στην κεντρική επιχειρηματολογία... γιατί όχι Αριστερά. Δεν μπόρεσαν όμως να απαντήσουν στο επόμενο εύλογο ερώτημα. Δηλαδή... η αστική Δημοκρατία δεν είναι κατασυκοφαντημένη έννοια; Στο όνομα της Δημοκρατίας δεν έχουν γίνει τα χειρότερα εγκλήματα σε βάρος των Λαών όλου του κόσμου αλλά και του Ελληνικού λαού; Και εν κατακλείδι αν κάποιοι λασπώνουν και συκοφαντούν την ίδια την Αριστερά, εμείς δεν έχουμε καθήκον να την προασπίσουμε και να την αποκαθάρουμε από τις βρομιές που της αποδίδουν; Δηλαδή όταν βρομίσει το σπίτι μας, τι κάνουμε, το εγκαταλείπουμε ή το καθαρίζουμε;

Απάντηση δεν πήραμε σε αυτά τα εύλογα ερωτήματα.

Σε αυτό το σημείο, κάποιοι των παρευρισκομένων μεταξύ αυτών κι εγώ, δηλώνουμε πως δεν μας βρίσκει σύμφωνους το συγκεκριμένο κείμενο, το βρίσκουμε μακράν... ως πολιτικά ασαφές, άνευρο έως και ιδεολογικά παράλυτο και πολύ πιο πίσω από αυτό που ετοιμάζαμε. Κι εδώ δηλώνουμε πως δεν θα συνεχίσουμε άλλο σε αυτήν την προσπάθεια. Σας ευχαριστούμε πολύ, αλλά εμείς αποχωρούμε.

Όλα αυτά χωρίς εντάσεις και πολεμικές αντιμαχίες, μέχρι την στιγμή της αποχώρησης μας, γιατί μετά ποιος είδε τον Θεό της απύθμενης συκοφαντίας και δεν τον φοβήθηκε. Ο Σπύρος Σούρλας, δεν ξέρω αν ήταν σε συνεννόηση με άλλους, πολύ περισσότερο δεν πιστεύω ότι ήταν σε συνεννόηση με την κ. Κωνσταντοπουλου, ξεκινάει μια σχεδιασμένη δολοφονία χαρακτήρων, με σκοπό να εκμηδενίσει την πιθανότητα κάποιοι εξ ημών που αποχωρήσαμε, να στραφούμε πολιτικά εναντίον της "Πλεύσης Ελευθερίας" ή ακόμα και αν στραφούμε εναντίον της ασκώντας κριτική, να μην μας αναγνωρίζει ούτε η μάνα μας από την λάσπη που θα μας σκέπαζε, να μην μας έχει απομείνει ίχνος πολιτικής αξιοπιστίας, μέσα από τόσους τόνους λάσπης που θα είχε εκτοξευθεί εναντίον μας.

Και για τι φαντάζεστε ότι μας κατηγόρησε τούτος ο άθλιος; Ότι πήγαμε να βγάλουμε λεφτά από το κόμμα της Κωνσταντοπούλου.

Ωραία λοιπόν, πήγαμε να βγάλουμε λεφτά από το κόμμα της Κωνσταντοπούλου. Και πως θα τα βγάζαμε, παραιτούμενοι; Είναι δυνατό να επιχειρείς να βγάλεις λεφτά και ταυτόχρονα να αποχωρείς διαφωνώντας; Πώς βγάζει κάποιος λεφτά όντας φευγάτος από το κόμμα της "Πλεύσης";...  γιατί σύμφωνα με την απλή συκοφαντική λογική του Σούρλα, αυτοί που αποχωρούν διαφωνώντας, είναι οι φαύλοι που βγάζουν λεφτά μέσα από την διαφωνία τους, ενώ αυτοί που μένουν, είναι οι ανυπόκριτα ανιδιοτελείς μαχητές της Πλεύσης, εν προκειμένω. Το ότι ενδεχομένως να ισχύει το ακριβώς αντίθετο και ότι αυτό να αποτελεί και την συντριπτικά μεγαλύτερη πιθανότητα, δεν του πέρασε καθόλου από το μυαλό.

Δεν έχει σημασία λοιπόν για τον Σούρλα, αν αυτά που επικαλείται δεν έχουν καμιά λογική βάση. Σημασία για τον Σούρλα έχει αυτή καθ' εαυτή η εκτοξευόμενη συκοφαντία, ο φόβος που προκαλείται από το παραλυτικό της δηλητήριο, η σιωπή του θύματος και η αποχώρηση του από το προσκήνιο με το κεφάλι κατεβασμένο και με τον τρόμο της λεηλασίας που έχει το αναπόδεικτο ψεύδος. Είναι σαν την χρυσαυγήτικη Παγκαλική ρήση που έλεγε ... ότι το Κ.Κ.Ε. πρέπει να αποδείξει ότι δεν έχει μετοχές του Γερμανού, όχι εγώ που επικαλούμαι τα δημοσιεύματα.

Εννοείται πως η αντιπαράθεση μαζί του δεν ήταν σε πολιτική βάση, εξ άλλου αρνείται να συζητήσει πολιτικά όπου αντιλαμβάνεται ότι δεν τον παίρνει. Δεν μας κατηγόρησε για παράδειγμα... ότι δεν καταλαβαίνουμε την σημασία που έχει να διαχωρίσουμε την θέση μας από την Αριστερά για να προασπίσουμε την αστική δημοκρατία και τα ρέστα. Μας κατηγόρησε και μας συκοφάντησε ότι πήγαμε να βγάλουμε λεφτά από την Πλεύση και ότι... μας πήρανε χαμπάρι και μας έδιωξαν.

Ουδέν ψευδεστερον. Μιλάμε για τέτοιες αθλιότητες, για τέτοιες αλητείες. Οτι χειρότερο δηλαδή μπορείς να πεις σε βάρος ανθρώπων, που ακριβώς για αυτό αρνήθηκαν να συνεχίσουν. Αρνήθηκαν να ανταλλάξουν αυτό που πιστεύουν με κομματικά οφίκια και ενδεχομένως εξουσιαστικές μανούβρες, για τις οποίες κυρίως διακρίνεται ο ίδιος ο Σούρλας.

Και επειδή μπορεί να ισχυριστεί ο εν λόγω κύριος ότι... εγώ δεν είμαι "Πλεύση", απόδειξη ότι δεν έχω υπογράψει την ιδρυτική της διακήρυξη, να του θυμίσω ότι αυτό αποτέλεσε ζήτημα που είχε συζητηθεί και είχε ζητήσει ο ίδιος να μην το κάνει ώστε να μπορεί να υπερασπίζεται την Πλεύση ως... ανεξάρτητος και κομματικά ανέντακτος. Να ψαρεύει δηλαδή στα θολά νερά της ανέντακτης και της ακομμάτιστης πολιτικής αντικειμενικότητας.

Είχε δε συστήσει και νομίζω πως την διατηρεί ακόμα, καθότι αποτελεί προσωπικό περιουσιακό εργαλείο ισχύος, ανταλλάξιμο κατά περίσταση, μια αγελαία ομάδα φανατικών ανθρωποφάγων τζιχαντιστών του διαδικτύου, που κατόπιν υποδείξεως του, όποιος πέσει στο πληκτρολόγιο τους, τον ξεσκίζουν σαν λυσσασμένες ύαινες. Είναι η εργαλειοποίηση των ανθρώπων, της ιδεολογίας και των μέσων προς την επίτευξη των σκοπών. Δεν υπάρχουν άνθρωποι, προσωπικότητες και αγαθές ιδεολογικές επιδιώξεις. Υπάρχει μόνον η εργαλειοποίηση της Αριστεράς και της ιδεολογίας της και η μετάβαση στην "απέναντι", όχθη της συστημικής ισχύος, πάντα στο όνομα της Αριστεράς και με βάρκα το ίδιο της το σώμα. Ότι ακριβώς έκανε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Κύρκος και όλος ο μεταμφιεσμένος συστημικός εσμος.

Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν την απόδειξη της ήττας μας, της ήττας της Αριστεράς, επειδή οι ίδιοι συγκροτούν την Χρυσαυγίτικη εκδοχή της.

Σημείωση*
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Εννοείται πως η επιχείρηση κατατρομοκράτησης όσων "γνωρίζουν", θα πέσει στο κενό. Οι προσωπικές πολιτικές στρατηγικές και οι σχεδιασμοί του Σούρλα, δεν αφορούν στην Αριστερά και με τίποτα δεν επιτρέπεται να παραμείνουν στο απυρόβλητο. Χειραγωγεί και διασπείρει τον φόβο στους γύρω του εργαλειοποιώντας την ιδεολογία της Αριστεράς, τις αξίες της, τις αρχές της, τους αγώνες της και τους ανθρώπους της.

Το δε κλωθογύρισμα τελευταία του ίδιου, στις παρυφές του Κ.Κ.Ε., η δημοσίευση αρθρογραφίας από τον 902 και τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, ως απόδειξη της νέας ευρύτητας πνεύματος που τον διακατέχει, δεν αποτελεί πάρα στάχτη στα μάτια και ένα βολικό άλλοθι της δήθεν ιδεολογικής του "μεταμέλειας". Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Πρόκειται για μεταφορά της λάσπης από την φωλιά του σε άλλα σπίτια και σε άλλους ανθρώπους, με σκοπό να κρυφτεί και να γουρουνιάσει, ώστε να αποκρυβεί ο στρατηγικός καιροσκοπισμός του και η ιδεολογική του ένδεια. 

Βασίλης Αυγερινός