Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων στην ευρωενωσίτικη πολιτική σκηνή, δε θ’ άξιζε τον κόπο ν’ ασχοληθούμε με το πρόσφατο άρθρο του Τσίπρα στην ημι-επίσημη του ΣΥΡΙΖΑ (ΕφΣυν, 13.3.2017). Η παπάρα που έδωσε και τον τίτλο στο άρθρο («Αν λοιπόν χρειαζόμαστε έναν επανακαθορισμό της σημερινής κατάστασης, είναι καλύτερα να μιλάμε όχι για Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων» αλλά των «πολλαπλών επιλογών»») θα ήταν αρκετή για ν’ αποτρέψει κάβε σοβαρή ενασχόληση με το πόνημα των συμβούλων του Τσίπρα. Δυστυχώς, όμως, η ευρωλαγνεία εξακολουθεί να κατέχει κεντρική θέση στην κοινωνική συνείδηση της μνημονιακής Ελλάδας και ο Τσίπρας, ποντάροντας σ’ αυτό, ποντάροντας ακόμα στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια, προσπαθεί να εκμοντερνίσει το ευρωλαγνικό δόγμα, κι αυτό μας επιβάλλει την ενασχόληση.
Η φράση που παραθέσαμε παραπάνω είναι σκέτη παπάρα, γιατί προσπαθεί μ’ ένα βλακώδες λογοπαίγνιο ν’ αποφύγει την ουσία. Γιατί είτε μιλήσεις για «πολλές ταχύτητες» είτε μιλήσεις για «πολλαπλές επιλογές», την ίδια διαδικασία περιγράφεις. Κανένας από τους πολιτικούς ηγέτες του γερμανογαλλικού άξονα, που μιλά για την «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων», δεν έχει περιγράφει με ακρίβεια τι ακριβώς εννοεί μ’ αυτό ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
+ σχόλια + 1 σχόλια
ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ Η ΕΕ ΕΧΕΙ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ.
Δημοσίευση σχολίου