Προκαλούν κάποια αποβράσματα θιασώτες του ναζισμού – φασισμού

Μερικές δεκάδες επίγονοι των ταγματασφαλητών, των δοσιλόγων και των κουκουλοφόρων της κατοχής, κάποια αποβράσματα θιασώτες του ναζισμού – φασισμού συγκεντρώθηκαν χτες στο Βίτσι για να «γιορτάσουν» την «νίκη» του «Εθνικού Στρατού».

Αρχικά να παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Β. Ραφαηλίδη "Ιστορία του νεοεληνικού κράτους":

Στον τριετή εμφύλιο πόλεμο του 1946-1949 δεν νίκησε ο λεγόμενος Εθνικός Στρατός, νίκησαν οι Αμερικανοί. Στρατιωτικά, οργανωτικά, πολιτικά

Στρατιωτικά, γιατί τους πολέμους δεν τους κερδίζουν οι ήρωες αλλά οι καλά εξοπλισμένοι στρατοί.
Αν τους πολέμους τους κέρδιζαν οι οι ήρωες τον εμφύλιο πόλεμο θα τον είχε κερδίσει ο Δημοκρατικός Στρατός που αποτελούνταν από εθελοντές.
 Είναι άλλο να αναλαμβάνεις προσωπικά το ρίσκο του ενδεχόμενου θανάτου σου πηγαίνοντας εθελοντικά σ’ έναν πόλεμο, κι άλλο να σε πετούν στη μάχη θέλεις δεν θέλεις σαν επίστρατο.

Αν και ο Εθνικός Στρατός στηριζόταν σε εθελοντές, είναι ζήτημα αν θα κατάφερνε να μαζέψει κανένα τάγμα. Ούτε οι δοσίλογοι δεν θα πήγαιναν να πολεμήσουν εθελοντικά.  Πόσω μάλλον οι γόνοι των πλουσίων οικογενειών για τις οποίες και γινόταν κατ’ ουσίαν και κατά βάσιν τούτος ο πόλεμος για τη διατήρηση του κοινωνικού στάτους που διαταράχτηκε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου με το ΕΑΜ.

Αν δεν υπήρχε ΕΑΜ για να δημιουργηθεί στο λαό η ελπίδα ενός καλύτερου και δικαιότερου μεταπολεμικού κόσμου, η εξόριστη κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής υπό τον Γ. Παπανδρέου θα ερχόταν φορτωμένη σε εγγλέζικα πλοία και θα «αναλάμβανε καθήκοντα», δηλαδή το καθήκον να υπηρετεί τους ξένους, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Από στρατιωτικής απόψεως, τον ελληνικό εμφύλιο τον κερδίζουν οι Αμερικάνοι, γιατί αυτοί εξοπλίζουν τον Εθνικό στρατό. Αλλωστε έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα νέα του όπλα, που θα χρησιμοποιήσουν μετά, στον πόλεμο της Κορέας, που τους ενδιαφέρει περισσότερο.

Από κει και πέρα ας δούμε ποιοι αποτελούσαν τον υπό Αμερικανική διοίκηση «Εθνικό Στρατό».

Όταν η αστική κυριαρχία κινδύνευε στην Ελλάδα, όλα τα αστικά κόμματα ξεχνώντας όλες τις πολιτικές διαφορές του ενώθηκαν σαν μια γροθιά για να αντιμετωπίσουν την θανάσιμη απειλή που είχαν μπροστά τους. Πέρα απ’ την υποχρεωτική στράτευση πολιτών, έδωσαν «συγχωροχάρτι»  σε όλα τα καθάρματα –ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες, κουκουλοφόρους κ.α- που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις κατοχής και εγκλημάτησαν σε βάρος του ελληνικού λαού, και τα ενέταξαν στον λεγόμενο «Εθνικό Στρατό» για να πολεμήσουν τον ΔΣΕ.

Και πάλι όμως δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον ηρωισμό των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας αν δεν είχαν την τεράστια οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Αγγλίας πρώτα και των Ηνωμένων Πολιτειών αργότερα.

Η πισώπλατη μαχαιριά του Τίτο, ο πακτωλός δολαρίων με το λεγόμενο «σχέδιο Μάρσαλ» και η αμέριστη στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ προς τον μοναρχοφασιστικό στρατό επέφεραν την ήττα του ΔΣΕ. Κανένας «Εθνικός Στρατός» δεν νίκησε. Οι βόμβες Ναπάλμ, και τα δολάρια Μάρσαλ καθόρισαν το αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου. 

Εκθεση του στρατηγού Τζέιμς Βαν Φλιτ, αρχηγού της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, αναφέρει ότι μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη του 1948 είχε δοθεί στην Ελληνική κυβέρνηση βοήθεια ύψους 260 εκατομμυρίων δολαρίων υπό την εξής μορφή: 6 κανονιοφόροι, 143 αεροπλάνα, 7.000 βόμβες, υγειονομικός εξοπλισμός, 10.142 οχήματα, 3.890 όλμοι και πυροβόλα, 97.000 μικρά όπλα, 43.399 ελαστικά, 3.956.629 βλήματα πυροβολικού και βλήματα όλμων, 280.462.392 σφαίρες, 1.450.000 στολές, 185.294.600 συσκευασίες ατομικής τροφής, 8.650 ημίονοι, 50.681 τόνοι ζωοτροφών, 26.364.610 γαλόνια βενζίνη και 4.279 ασύρματοι.

Προφανώς είχαν προηγηθεί και τεράστια εγκληματικά λάθη από την ηγεσία του ΕΛΑΣ –ΕΑΜ όπως η Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία παραδόθηκε όλος ο οπλισμός του ΕΛΑΣ ο οποίος στην συνέχεια πέρασε στα χέρια των παρακρατικών και των ταγματασφαλιτών, αρκετοί απ’ τους οποίους στελέχωσαν τον «Εθνικό Στρατό» και τα κρατικά σώματα ασφαλείας της εποχής.

Ετσι χάσαμε τον ταξικό πόλεμο για να μπορούν σήμερα οι επίγονοι των δοσιλογικών τομαριών να πανηγυρίζουν και οι δικοί μας ήρωες που πήραν μέρος σ’ αυτό τον πόλεμο, να βρεθούν μπροστά σε εξορίες, εκτελέσεις και βασανιστήρια.