Εμείς δεν χάνουμε παπά, αστέρι του θεάτρου χάνουμε! Που πας Αμβρόσιε κι αφήνεις την Κωμωδία ορφανή; Σπαράζω μέσα μου! Όπως θα έλεγε ο «Μπαλούρδος». Ποιος θα στηρίζει τώρα το Ευρώ; Την ΕΕ και τα Μνημόνια; Ποιος θα με καταριέται, εμένα, τον Άθεο Κομμουνιστή, για μου φτιάχνει τη μέρα; Θα μου πείτε «υπάρχουν κι άλλοι που κάνουν την ίδια δουλειά». Σαν τον Αμβρόσιο όμως δεν έχει!
Όχι μόνο φεύγει, αλλά ζήτησε συγνώμη με δάκρυα μάλιστα στα μάτια και γονατιστός! Τι εννοείτε «από τότε που βγήκε η συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο»; Γιατί είχε πριν φιλότιμο για να το χάσει; Εμένα πάντως μου ήρθε κόψιμο από τη συγκίνηση. Τι ταλέντο, τι ηθοποιός, και να τον χαίρεται η Εκκλησία, να τον στερείται η έβδομη τέχνη. Δεν υπάρχει ένας σκηνοθέτης να δώσει ένα ρόλο σ’ ένα άνεργο τέως Παναγιώτατο; Πως είπατε; «Κάτσε πρώτα να φύγει σίγουρα και μετά βλέπουμε»; Είστε πολύ καχύποπτοι.
Για να μην λέμε «δεν ζητά κανείς συγνώμη». Ζήτησε ο Αμβρόσιος κλαίγοντας, λυγίζοντας από τη συγκίνηση αναλογιζόμενος τα προνόμια που αφήνει. «Συγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ, δεν ξέρω ν’ αγαπώ όμως πιο λίγο, συγγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ, μα βρήκα το κουράγιο και θα φύγω»… Κι εγώ σ’ αγαπάω, που πάς; Γύρνα πίσω!
Μόνο αγάπη ήταν αυτός ο κληρικός. Από τότε που ήταν μπάτσος. Από κει θα του ’μείνε η στοργή και η τρυφερότητα. Κι όταν έγινε τρανός; Ε τότε… ξεχείλιζε από καλοσύνη! Βέβαια έριχνε κάτι κατάρες σ’ όλους τους Αριστερούς, αλλά ήταν μέσα στα πλαίσια του επαγγέλματος του. Τίποτε προσωπικό.
Ούτε όταν έκανε ακροδεξιά προπαγάνδα από τον άμβωνα, το έκανε επίτηδες, απλά εξωτερίκευε τα συναισθήματά του. Πως κάνει ένα λυσσασμένο σκυλί; Δεν φταίει που του τρέχουν τα σάλια και θέλει να δαγκώσει, είναι άρρωστο.
Με τι πάθος μιλούσε για τους ομοφυλόφιλους, τους αλλόθρησκους, τους άθεους, τους διαφορετικούς γενικά. Ήταν από τους λίγους που ασχολήθηκε τόσο πολύ με αυτές τις μειονότητες. Αμ τους μετανάστες; Δεν πέρναγε μέρα που δεν θα αναφέρονταν στους «κινδύνους» από τους ταλαιπωρημένους και τους διωγμένους πρόσφυγες. Είναι μουσουλμάνοι είναι χριστιανός, είναι διαφορετικές ομάδες, αλλά πάντα ήταν υπέρ της αγάπης του πλησίον. Οι πρόσφυγες απλά είναι από μακριά.
Λίγο χουντικός, λίγο φασιστόμουτρο, λίγο νεοφιλελές, λιγάκι ρατσιστής, λιγουλάκι ανόητος, αρκετά κομματόσκυλο, πολύ ικανός έμπορος ελπίδας (λόγω της δουλειάς), όμως κανείς δεν τέλειος, μόνο ο Θεός. Κι ο Αμβρόσιος πιστεύει πολύ στο Θεό. Βέβαια όλοι οι ανώτεροι ιερείς, πασών των θρησκειών, έχουν ένα Θεό - βιτρίνα για το ποίμνιο (= το κοπάδι με τα πρόβατα), κι ένα ιδιωτικό, αυτόν που πιστεύουν πραγματικά. Ο δικός τους Θεός λέγεται «χρήμα» - «εξουσία» - «προνόμια»…
Αφού όμως ζήτησε συγνώμη, εγώ τον συγχωρώ. Να τον συγχωρέσουν κι οι δικαστές, γιατί έχει κάποια νομικά προβλήματα, να φύγει συγχωρεμένος κι ευχαριστημένος… Μη λέτε πως το κάνει για να τη σκαπουλάρει, εγώ άλλα άκουσα.
Άκουσα πως τον παρακάλεσε ο Κούλης να το βουλώσει! Γιατί ρε Κυριάκο; Επειδή όσο μιλάει, τόσο αγανακτεί ο κόσμος βλέποντας την υποκρισία και το μίσος που ξεχειλίζει, κι έτσι τόσο σιχαίνεται αυτά που εκπροσωπεί. Όχι την Εκκλησία, τη ΝΔ, τη ΧΑ, τη Δεξιά γενικότερα. Μειώνεται κι διαφορά, ο Τσίπρας δεν λέει να φύγει… Θα κάνει λοιπόν πως φεύγει ο παπάς, μπας και βγει ο Κούλης. Τζάμπα κόπος, Αμβρόσιε. Ο Μητσοτάκης είναι σκέτη λέρα, δεν βγαίνει με τίποτα. Μόνο στα γκάλοπ…
Δημοσίευση σχολίου