Ο Λαϊκισμός

Γράφει ο  Κ. Μ
                                                       
Ο λαϊκισμός είναι η απλοποίηση της σύνθετης πραγματικότητας, σε εύπεπτα σχήματα, τα οποία μικρή μεν σχέση έχουν με την πραγματικότητα, απευθύνονται όμως κυρίως στο θυμικό των ανθρώπων.     
Η βασική αρχή του λαϊκισμού είναι να βρίσκεις για κάθε πρόβλημα έναν ένοχο αντί μιας λύσης.                                                                                               
Ο λαϊκισμός δεν έχει ποτέ λύσεις, αλλά πάντα ένοχους, το «μαύρο πρόβατο», ο «αποδιοπομπαίος τράγος». 
«Για την ανεργία φταίνε οι μετανάστες!» 
«Για τη χρεοκοπία της χώρας φταίει ο πολιτικός τους αντίπαλος»(!) και όχι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που αναπαράγει την «νόμιμη» κλοπή. 
Η δαιμονοποίηση του αντιπάλου, ο αφορισμός, ο ανορθολογισμός, η ανευθυνότητα, η ανωριμότητα, το μίσος, ο φανατισμός και η ηθικοποίηση της πολιτικής ανηθικότητας, είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Είναι γενικά ένα αντιπολιτικό στυλ, που μετατρέπει τον άνθρωπο σε άβουλο ον.

Πολλοί τον έχουν απλά συνδέσει με την επιρροή που ασκεί ένας χαρισματικός ηγέτης, όπως ο Περόν στην Αργεντινή. Δεν είναι όμως ακριβές, γιατί υπάρχουν πολλών ειδών χαρισματικοί ηγέτες όπως ο Στάλιν σε διαφορετικό πλαίσιο, ο Ντε Γκολ, ο Βίλυ Μπραντ, ο Α. Παπανδρέου κ.α..

Σε περιόδους, όμως, οικονομικής στασιμότητας ή και ύφεσης, ο λαϊκισμός γίνεται πολιτική έκφραση. «Ναι μεν οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, αλλά στο βαθμό που η διαφθορά μου επιτρέπει να κάνω τη δουλειά μου...». 

Τα προβλήματα μεταφράζονται αμέσως ως ενοχή άλλων (κάποιων) και τότε ο λαϊκισμός μπαίνει ενδυναμωμένος στο πολιτικό παιχνίδι. Τα λαϊκίστικα κινήματα όπως της Λεπέν στη Γαλλία, του Χάϊντερ στην Αυστρία, του Φόρτουιν στην Ολλανδία, του Καρατζαφέρη στην Ελλάδα και εν συνεχεία του εκκολαπτόμενου αυγού του φιδιού, της Χρυσής Αυγής, μπορεί να μη λύνουν τα προβλήματα των μαζών, όμως απλώς θα βγάλουν το γινάτι τους.
Όπως ακριβώς έκαναν οι Γάλλοι με το ευρωσύνταγμα. Δεν συζήτησαν επί της ουσίας τη Συνθήκη. Απλώς μια κοινωνία, καθαρά κρατικιστική στη νοοτροπία, τιμωρεί το πολιτικό της δυναμικό, επειδή διέψευσε τους σοσιαλιστικούς, στην υφή τους, παραδείσους που είχε τάξει. 
Τελικά ο λαϊκισμός μπορεί να συνδεθεί με οποιοδήποτε πολιτικό προσανατολισμό και οποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς. 

Δυστυχώς ο λαός μας έχει πέσει θύμα της ξενόφερτης μυστικής χειραγώγησης των μαζών, μέσω των εγχώριων ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων μαζικής παραπληροφόρησης. Το αμαρτωλό τρίγωνο: τράπεζες - πολιτικές κυβερνήσεις και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φέρουν ακέραια την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας και για όλη την σημερινή τραγική κατάσταση του ελληνικού λαού.
Η ενημέρωση δεν είναι πια ένα όργανο για την παραγωγή οικονομικών αγαθών, αλλά έγινε η ίδια το κυριότερο από τα αγαθά. 
Τα μαζικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι απλά κανάλια ιδεολογιών, είναι αυτά τα ίδια μια ιδεολογία.   
Η ιδιωτική τηλεόραση, που δυστυχώς, είναι ο "δάσκαλος" του λαού μας, συνέβαλε τα μέγιστα στην αποβλάκωση του, ταΐζοντας τον καθημερινά τηλεσκουπίδια, και τον οδήγησε  τελικά στην πολιτική χυδαιότητα και στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής, το κατεξοχήν λαϊκίστικο κόμμα!